เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2919 เปรียบเทียบ / ตอนที่ 2920 ส่ง
ตอนที่ 2919 เปรียบเทียบ
“อ้าว? เจ้าออกจากการกักตัวแล้วหรือ”
ซื่อเชวียมองเขา กวาดตาสำรวจเขาเล็กน้อย เห็นกลิ่นอายที่เคลื่อนไหวอยู่รอบตัวเขา ก็อดชื่นชมไม่ได้ว่า “ยาของอาจารย์ช่างน่าอัศจรรย์ใจจริงๆ! แค่เวลาหนึ่งวันหนึ่งคืน กลิ่นอายรอบต ตัวเจ้าก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว”
“ฮะๆ เป็นอย่างที่เจ้าว่าจริงๆ ฉะนั้นพอออกมาจากกักตัวข้าก็อยากมาบอกอาจารย์ทันที เพียงแต่นึกไม่ถึงว่าเพิ่งออกจากถ้ำก็ถูกท่านเซียนเรียกไปพบก่อน” มู่ซินว่า เขาหยุดเดินก่อนห หันไปมองซื่อเชวีย “ข้าคิดว่าท่านเซียนคงจะเสียใจกับเรื่องในวันประลอง”
“เรื่องนี้อาจารย์ทั้งสองท่านตัดสินใจแล้ว พวกเราไม่ต้องพูดถึงก็พอ” ซื่อเชวียยักไหล่
มู่ซินถามเขา “อาจารย์ให้ยาอะไรเจ้าหรือไม่”
ซื่อเชวียได้ยินคำถามนั้น เท้าที่กำลังจะก้าวออกไปพลันชะงักเล็กน้อย หันมามองเขาแวบหนึ่ง ก่อนเผยยิ้มออกมา “ให้”
“จริงหรือ เป็นยาแบบใดรึ” มู่ซินประหลาดใจ เขารีบถาม อยากเห็นว่ายาของอีกฝ่ายมีสรรพคุณอะไร
“อาจารย์ให้ยารักษาชีวิตแก่ข้าสามเม็ด บอกว่าสามารถช่วยให้ข้ารอดพ้นอันตรายได้ในยามวิกฤติ” ซื่อเชวียตอบ นึกถึงยาสามเม็ดในขวด หัวใจของเขาสั่นไหวอย่างควบคุมไม่ได้
ไม่รู้ว่าประสิทธิภาพของยาสามเม็ดนั้นจะเป็นอย่างไรบ้าง? ตอนนี้เขาเก็บยาสามเม็ดนั้นไว้อย่างดี แต่ก็อยากเอาออกมากินดู ทว่านั่นเป็นยารักษาชีวิต เขาจึงไม่กล้าใช้อย่างสิ้นเปล ลือง
“สามเม็ด?” มู่ซินชะงักงัน น้ำเสียงสูงขึ้นเล็กน้อย เขาจ้องซื่อเชวียด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง “ข้าได้รับมาเม็ดเดียว เจ้ากลับได้ถึงสามเม็ด? ระดับใด? เอาออกมาดูหน่อย” เขาในตอนนี้ เรียกได้ว่าไม่เหลือเค้าความน่าเกรงขามของผู้อาวุโสเลยแม้แต่น้อย
ซื่อเชวียชำเลืองมองเขาด้วยหางตา ก่อนกระแอมเบาๆ บอกว่า “อาจารย์ให้ข้าสามเม็ดนั่นก็เป็นเรื่องของข้า เจ้าอย่ามาจ้องเหมือนหิวโหยมานาน จ้องอย่างไรข้าก็ไม่แบ่งให้เจ้าเม็ดหนึ่ งหรอก”
มู่ซินมุมปากกระตุก ราวกับรู้ตัวว่าตนเองเสียกิริยา จึงกระแอมเบาๆ พยายามปรับสีหน้า ก่อนพูดว่า “ข้าจะคิดอย่างนั้นได้อย่างไร ข้าแค่อยากดูว่ายาที่อาจารย์ให้เจ้าเป็นยาแบบไหนเท ท่านั้น”
“ของของคนอื่นก็ทำได้แค่ดู” ซื่อเชวียพูดลอยๆ ก่อนจะสาวเท้าเดินไปข้างหน้า
มู่ซินชะงักงัน ก่อนจะส่ายหน้าและหัวเราะ “ก็จริง ของของคนอื่นก็ทำได้แค่ดู” ดูไปแล้วก็ไม่ใช่ว่าจะกลายเป็นของเขา แล้วเขาจะดูไปทำไม?
ทั้งสองเดินไปที่ถ้ำของเฟิ่งจิ่ว มู่ซินชำเลืองมองเขาแวบหนึ่ง ก่อนถามว่า “ข้ามาเพราะจะรายงานผลหลังจากกินยา แล้วเจ้ามาทำอะไร”
“อ้อ เจ้าไม่รู้หรือ? อาจารย์ให้ข้าหาจวนที่เมืองสี่ทิศหลังหนึ่ง ตอนนี้จัดการเรียบร้อยแล้ว ข้าย่อมต้องมารายงานอาจารย์อยู่แล้ว”
“อาจารย์จะลงหลักปักฐานที่เมืองสี่ทิศหรือ อย่างนั้นก็อยู่ใกล้พวกเรามากน่ะสิ” มู่ซินดีใจ ต้องบอกก่อนว่าเมืองสี่ทิศเป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรืองและอยู่ใกล้สำนักของพวกเขามากที่ส สุด หากพวกเขาอยู่ที่นั่น ภายหน้าอยากไปหาก็ไม่ใช่เรื่องยาก
“เลือกสถานที่แล้ว ดูว่าอาจารย์ทั้งสองจะพึงพอใจหรือไม่” ซื่อเชวียว่า ก่อนเดินมาถึงหน้าถ้ำและสั่งให้ศิษย์ตัวน้อยสองคนที่เฝ้าอยู่หน้าถ้ำรายงานคนข้างใน
มู่ซินเองก็รออยู่ข้างนอกด้วย ผ่านไปไม่นาน เงาร่างสีแดงเดินออกมาจากข้างใน ตอนที่ทั้งสองเห็นนางก็รีบประสานมือคารวะ “ศิษย์คารวะอาจารย์”
จะว่าไปแล้วก็แปลก อาจารย์ที่ปรากฏตัวมักเป็นท่านนี้เสมอ อาจารย์เซวียนหยวนผู้นั้นไม่ค่อยออกหน้า ไม่รู้ทำอะไรอยู่ข้างใน?
………………………………….
ตอนที่ 2920 ส่ง
“พวกเจ้ามาแล้วหรือ เรื่องจวนจัดการเรียบร้อยแล้วใช่หรือไม่” เฟิ่งจิ่วถาม สายตากวาดมองผ่านทั้งสองคน มองแวบเดียวก็รู้ว่ามู่ซินกินยาไปแล้ว และได้ก้าวข้ามอุปสรรคในการทะลวงขั้น นสำเร็จแล้วด้วย
“อาจารย์ ศิษย์มารายงานอาจารย์ หลังจากกินยา ประสิทธิภาพของมันน่าทึ่งมากจริงๆ” มู่ซินพูดอย่างดีใจ ท่าทางนอบน้อม
“อืม ข้าดูออก” เฟิ่งจิ่วพยักหน้า
“อาจารย์ ศิษย์ที่ส่งไปยังเมืองสี่ทิศกลับมาแล้ว บอกว่าเตรียมจวนให้อาจารย์ทั้งสองเรียบร้อยแล้ว นี่เป็นโฉนดของที่นั่น” ซื่อเชวียล้วงกล่องใบหนึ่งออกจากแขนเสื้อพลางยื่นให้นา าง
เฟิ่งจิ่วรับไปเปิดดู บอกว่า “ในเมื่อเรียบร้อยแล้ว พวกข้าจะลงเขาวันนี้เลยก็แล้วกัน!” ทุกคนยังหลับอยู่ในห้วงมิติ ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ต้องตื่นแล้ว
“ศิษย์จะส่งอาจารย์ลงเขา” ทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน
“ไม่ต้องแล้ว บนโฉนดมีที่อยู่เขียนอยู่ พวกข้าไปเองก็พอ” นางโบกมือ ก่อนจะหมุนตัวเดินเข้าไป
เห็นเซวียนหยวนโม่เจ๋อกำลังฝึกวรยุทธ์อยู่ในถ้ำ นางจึงเก็บข้าวของและคิดว่าอีกเดี๋ยวค่อยเรียกเขา แต่ใครจะรู้ว่าผ่านไปไม่นานเขาก็เดินออกมา
“โฉนดมาส่งแล้วใช่หรือไม่” เซวียนหยวนโมเจ๋อถาม
“อืม บอกว่าเลือกจวนได้แล้ว ข้าคิดว่าไปตอนนี้เลยดีกว่า” เฟิ่งจิ่วตอบ “แต่ต้องไปบอกพี่สาวก่อน”
“เขาทำงานเร็วใช้ได้เลยนะ” เซวียนหยวนโม่เจ๋อบอก “ในเมื่อจะไป อย่างนั้นข้าไปบอกลานางพร้อมกับเจ้าก็แล้วกัน!”
“ดี” นางรับคำ ทั้งสองเอาสิ่งของไปจากที่นี่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ด้วยเหตุนี้จึงไม่ต้องเก็บข้าวของอะไรมากมาย แค่เก็บของบางอย่างใส่ห้วงมิติให้เรียบร้อยก็พอแล้ว
ทั้งสองออกจากถ้ำ คนข้างนอกยังคงรออยู่ ศิษย์ตัวน้อยชุดเขียวทั้งสองเห็นพวกเขาออกมา จึงถามว่า “ท่านบรรพจารย์จะลงเขาแล้วหรือ พวกท่านจะกลับมาอีกหรือไม่”
เฟิ่งจิ่วยิ้มๆ มองทั้งสองแวบหนึ่ง ก่อนตอบว่า “อืม จะลงเขาแล้ว ส่วนจะกลับมาอีกหรือไม่นั้น ยังบอกไม่ได้”
สายตาของนางกวาดมองผ่านศิษย์ตัวน้อยทั้งสอง เห็นว่าวรยุทธ์ของพวกเขาอยู่แค่ระดับสร้างรากฐานขั้นสูงสุดเท่านั้น นางจึงเอายาสองขวดออกมาแบ่งให้พวกเขาคนละหนึ่งขวด “ในสองขวดนี มียาขวดละหนึ่งเม็ด ช่วยให้พวกเจ้าทะลวงขั้นพลังจากระดับสร้างรากฐานขั้นสูงสุดได้”
ทั้งสองมองนางด้วยความดีใจ ก่อนรับไปและคุกเข่าขอบคุณ “ขอบคุณท่านบรรพจารย์ ขอบคุณท่านบรรพจารย์!”
ซื่อเชวียกับมู่ซินเห็นดังนั้นก็เอ่ยกับเซวียนหยวนโม่เจ๋อและเฟิ่งจิ่วว่า “ศิษย์จะเก็บรักษาถ้ำนี้ไว้ให้อาจารย์ทั้งสอง หากอาจารย์ทั้งสองว่างเมื่อใดก็กลับมาพักที่นี่ได้”
“นี่จะไปแล้วหรือ?”
เซวียนหยวนโม่เจ๋อกับเฟิ่งจิ่วหันไปมองอย่างพร้อมเพรียง เห็นว่าหวันเหยียนเชียนหวากำลังขี่หงส์เซียนมาทางนี้ หงส์เซียนทิ้งตัวลงพื้น ก่อนที่นางจะเดินเข้ามาหา
“พี่สาว พวกข้ากำลังคิดจะไปบอกลาท่านอยู่พอดี!” เฟิ่งจิ่วว่าก่อนจะเข้าไปจูงมือนาง พลางยิ้มบอกว่า “นึกไม่ถึงว่าท่านจะมาหาพอดี ท่านคำนวณไว้แล้วใช่หรือไม่ว่าพวกข้าจะไปวันนี้”
“ข้ารู้เสียที่ไหนว่าพวกเจ้าจะไปวันนี้ ข้าได้รับภารกิจต้องออกจากสำนัก ฉะนั้นจึงตั้งใจว่าจะมาบอกลาพวกเจ้า นึกไม่ถึงว่าพวกเจ้าจะไปวันนี้แล้ว” หวันเหยียนเชียนหวาอธิบาย ก่อนถามอ อีกว่า “เตรียมจวนเรียบร้อยแล้วหรือ”
“อืม เรียบร้อยแล้ว ไปถึงก็เข้าอยู่ได้เลย” เฟิ่งจิ่วบอก
“ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ข้าไปส่งพวกเจ้าก็แล้วกัน!” หวันเหยียนเชียนหวาถอนหายใจ “ตอนแรกยังคิดจะไปส่งพวกเจ้าถึงเมืองสี่ทิศ จะได้ถือโอกาสดูบ้านใหม่ของพวกเจ้าด้วย ใครจะรู้กลับได้ร รับภารกิจตอนนี้พอดี”
YOU MAY ALSO LIKE
