เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2923 เยี่ยมเยือน / ตอนที่ 2924 กลับที่พัก
ตอนที่ 2923 เยี่ยมเยือน
ชายวัยกลางคนคนหนึ่งยืนอยู่ข้างนอกพร้อมกับชายชราอีกคน ชายชราชะโงกหน้ามองเข้ามาข้างใน แต่กลับไม่กล้าเข้ามา ส่วนชายวัยกลางคนยืนเอามือไพล่หลัง สีหน้าเห็นได้ชัดว่ากำลังประหม่ า
พวกเขาดูออกว่าชายชรานั้นเป็นบ่าวรับใช้ ส่วนชายวัยกลางคนเป็นเจ้านาย เพียงแต่พวกเขาไม่รู้จักสองคนนี้ แล้วสองคนนี้มาหาคุณชายเฟิ่งที่นี่ได้อย่างไรกัน? หรือว่ารู้จักกับนายท่ าน?
ตู้ฝานกับคนอื่นๆ เดินเข้าไปหา พอมาถึงประตูใหญ่ พวกเขาส่งสายตาให้เหลิ่งหวา ส่วนตนเองก็ยืนอยู่ข้างๆ เหลิ่งหวาก้าวเข้าไปถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ไม่ทราบว่าทั้งสองท่านมาหาใค ครหรือ”
ชายชรามองเด็กหนุ่มอ่อนโยนตรงหน้า เขาชะงักเล็กน้อยก่อนหันไปมองเจ้านายของตนแวบหนึ่ง และหันกลับมาถามว่า “พ่อหนุ่มน้อยคนนี้ คุณชายเฟิ่งมาถึงแล้วหรือยัง พวกเราเป็นคนของตระกูล เซ่า ท่านนี้คือผู้นำตระกูลของเรา เดิมทีได้รับคำสั่งจากบรรพจารย์ให้หาที่พักให้กับคุณชายเฟิ่ง พอได้ยินว่าประตูจวนเปิดแล้วจึงอยากมาเยี่ยมเยียนสักหน”
เหลิ่งหวายิ้มอย่างอ่อนโยน “ที่แท้ก็อย่างนี้เอง” เขามองทั้งสอง ก่อนตอบว่า “นายท่านของเรายังมาไม่ถึง นายท่านสั่งให้พวกเราล่วงหน้ามาดูที่พักก่อน”
“อ้อ ที่แท้คุณชายเฟิ่งจิ่วก็ยังไม่มา” ชายชราเอ่ย ก่อนยิ้มถามอีกว่า “ไม่ทราบพ่อหนุ่มน้อยชื่ออะไรหรือ”
ใบหน้าของเหลิ่งหวาประดับด้วยรอยยิ้ม ทำให้รู้สึกเหมือนอยู่ท่ามกลางฤดูใบไม้ผลิ บุคลิกของเขาอ่อนโยนสง่างาม ทำให้คนไม่กล้าดูแคลน เขามองชายชราก่อนตอบว่า “ข้าแซ่เหลิ่ง เป็นพ่อ อบ้านในจวนนี้”
ชายชราประหลาดใจ รีบประสานมือคารวะ “ที่แท้ก็คุณชายเหลิ่งก็เป็นพ่อบ้าน เสียมารยาทแล้ว” อายุยังน้อยก็ได้เป็นพ่อบ้านแล้ว เห็นได้ชัดว่าไม่ธรรมดา
“พ่อบ้านเหลิ่ง ไม่ทราบคุณชายเฟิ่งจะมาถึงเมื่อใดหรือ” ชายวัยกลางคนถามขึ้น
“เรื่องนี้บอกแน่ชัดไม่ได้ ต้องดูว่านายท่านจะจัดการอย่างไร” เหลิ่งหวาตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
ชายวัยกลางคนจึงตอบว่า “ในเมื่อเป็นอย่างนี้ พวกข้ากลับไปก่อนแล้วกัน ข้าเอาของขวัญเล็กๆ น้อยๆ มาด้วย รบกวนพ่อบ้านเหลิ่งรับแทนไว้ก่อน” เขาพยักหน้า พ่อบ้านชราจึงเอาของขวัญออก กมาจากถุงฟ้าดินพลางยื่นให้
เหลิ่งหวายิ้มๆ “ได้ ข้าจะบอกนายท่านให้ว่าผู้นำตระกูลเซ่ามอบของขวัญนี้ให้”
ได้ยินอย่างนี้ ชายวัยกลางคนก็ยิ้มบางๆ หลังจากประสานมือคารวะแล้วจึงพาชายชราจากไป
ประตูใหญ่ปิดลง พวกเขาเดินกลับเข้าไปด้านใน ระหว่างนั้นตู้ฝานก็เอ่ยขึ้นว่า “ที่แท้คนของตระกูลเซ่าเป็นคนหาจวนไว้ให้ เพียงแต่บรรพจารย์ของพวกเขาเป็นใครกัน?”
“เอาไว้รายงานให้นายท่านทราบก็พอ ตอนนี้มาทำงานตามที่แบ่งหน้าที่ไว้เมื่อกี้เถอะ!” เหลิ่งหวาพูดกับพวกเขา “ตู้ฝานกับกู่โม่อยู่ที่นี่ วางค่ายกลแบบง่ายบริเวณรอบๆ พวกเราจะไปร รับนายท่านกับคนอื่นๆ มาที่นี่”
“ได้” ทุกคนรับคำ ก่อนจะแยกย้ายกันไปทำงาน
ในอีกด้านหนึ่ง ชายวัยกลางคนคนเมื่อครู่นั่งอยู่ในรถม้า ส่วนชายชรานั่งอยู่ด้านนอก เขาสั่งให้คนขับรถกลับจวน ก่อนที่จะถามขึ้นว่า “ผู้นำตระกูล คุณชายเฟิ่งผู้นั้นเป็นใครมาจาก กไหนกันแน่? ท่านบรรพจารย์ถึงได้ให้พวกเราหาที่พักแบบนี้ไว้ให้เขา”
“ศิษย์ที่ท่านบรรพจารย์ส่งมาไม่ได้บอกรายละเอียด ข้าส่งคนไปสืบแล้ว หากไม่มีอะไรผิดพลาดไม่นานก็จะรู้เอง” ชายวัยกลางคนนั่งเอนหลัง ก่อนพูดอีกว่า “แต่เรื่องที่มั่นใจได้ก็คือค คุณชายเฟิ่งผู้นี้ไม่ธรรมดา เจ้าดูสี่คนนั้นสิ วรยุทธ์ของพวกเขาแม้ไม่ได้โดดเด่นมากแต่ก็ไม่ได้อ่อนแอ อีกทั้งแต่ละคนยังมีบุคลิกไม่ธรรมดา เทียบได้กับคุณชายตระกูลใหญ่ คุณชายเฟิ่งค คนนี้ เกรงว่าจะโดดเด่นยิ่งกว่า”
ชายชราถามว่า “อย่างนั้นวันนี้พวกเราไม่ได้พบคุณชายเฟิ่ง พรุ่งนี้จะมาอีกหรือไม่?”
………………………………….
ตอนที่ 2924 กลับที่พัก
“เกรงว่ามาแล้วก็คงไม่ได้เจอเขา” ชายวัยกลางคนเอ่ยขึ้น เขาถอนหายใจเบาๆ บอกว่า “ในเมื่อวันนี้ไม่ได้เจอ คงต้องรอดูว่าภายหน้าจะมีโอกาสนั้นหรือไม่”
รถม้าขับเคลื่อนออกจากซอย ผ่านไปไม่นาน เหลิ่งหวากับหลัวอวี่เดินออกมาจากซอยเส้นเดียวกัน ตั้งใจจะไปรับเฟิ่งจิ่วกับคนอื่นๆ กลับจวน
เวลานี้ เซวียนหยวนโม่เจ๋อกับเฟิ่งจิ่วกำลังพูดคุยสัพเพเหระกันอยู่ในหอน้ำชา พลางชมทัศนียภาพอันคึกคักด้านนอก เฟิ่งจิ่วพูดขึ้นมาว่า “เอาไว้ข้าจะสั่งให้คนทำรถม้าสักคันแล้วให้ กวางวิญญาณสองตัวลาก จะให้ดีก็ต้องเอาใหญ่ๆ แล้วก็ตกแต่งให้ครบครันหน่อย”
“สั่งให้ฮุยหลางไปทำก็พอแล้ว” เซวียนหยวนโม่เจ๋อพูด ก่อนหันไปมองฮุยหลางที่อยู่ด้านหนึ่ง
ฮุยหลางได้ยินดังนั้นก็รีบรับคำ “ขอรับ นายท่านกับภูตหมอวางใจ เรื่องนี้มอบหมายให้ข้าไปจัดการก็พอ”
“รอทุกอย่างเข้าที่เข้าทางจนพวกเจ้าคุ้นเคยกับที่นี่ ต่อไปพวกเราจะพักที่นี่เพื่อฝึกวรยุทธ์” เฟิ่งจิ่วยกน้ำชาขึ้นมาจิบ ก่อนบอกว่า “เอาไว้ผ่านไปช่วงหนึ่ง ค่อยเตรียมออกไปฝึกฝนข้ างนอกเพื่อพัฒนาพลังต่อสู้”
“ขอรับ / เจ้าค่ะ” พวกเขารับคำ เห็นพวกเขาสองคนพูดคุยสัพเพเหระกันอยู่ตรงนั้น เหลิ่งซวงอุ้มห้าวเอ๋อร์มองถนนใหญ่ด้านนอก กระทั่งผ่านไปไม่นาน ก็เห็นเหลิ่งหวากับหลัวอวี่เดินมาท ทางนี้
“นายท่าน เหลิ่งหวากลับมาแล้ว”
เฟิ่งจิ่วกับเซวียนหยวนโม่เจ๋อมองลงไปข้างล่าง เห็นเหลิ่งหวาสาวเท้าเร็วๆ เดินมา รู้สึกว่าตั้งแต่พวกเขาล่วงหน้าไปสำรวจเส้นทางจนถึงตอนนี้ก็ใช้เวลาไม่นาน ดูท่าจวนหลังนั้นคงไม่ ได้อยู่ห่างจากที่นี่มาก น่าจะเดินทางได้สะดวก
ไม่นาน เหลิ่งหวาก็ขึ้นมาที่ชั้นสอง
“นายท่าน เจ้าตำหนัก” เหลิ่งหวาประสานมือคารวะ ก่อนรายงาน “นายท่าน พวกข้าหาจวนเจอแล้ว เทียบกับจวนหลังเดิมของพวกเราแล้วประณีตหรูหรากว่ามาก อีกทั้งบริเวณที่ตั้งของจวนหลัง งนั้นยังถือเป็นที่ดินทองคำอีกด้วย ที่นั่นค่อนข้างสงบ ไม่มีคนนอกเดินเพ่นพ่าน”
เหลิ่งหวาอธิบาย ก่อนจะเงียบไปเล็กน้อยแล้วเอ่ยต่ออีกว่า “จากที่พวกข้าไปสอบถามมา เรียกได้ว่าผู้มีอำนาจในเมืองล้วนอาศัยอยู่ในแถบนั้น อีกอย่าง เมื่อครู่ผู้นำตระกูลเซ่านำข ของขวัญมาเยี่ยมถึงที่ แต่เพราะไม่ได้พบนายท่านเขาจึงกลับไปก่อน ฟังจากที่พวกเขาพูด พวกเขาเป็นคนช่วยเราหาจวน โดยที่ได้รับคำสั่งจากบรรพจารย์ของพวกเขามาอีกที”
เฟิ่งจิ่วชะงักงัน “บรรพจารย์” สีหน้าของนางดูแปลกๆ นางมองเซียนหยวนโม่เจ๋อ “ท่านว่าบรรพจารย์ที่พวกเขาหมายถึง ใช่ซื่อเชวียหรือไม่?”
“น่าจะเป็นเขา เขาเคยบอกไม่ใช่หรือว่าในเมืองสี่ทิศนี้มีคนของตระกูลเขาอยู่” เซวียนหยวนโม่เจ๋อตอบเสียงเนิบ
“ก็จริง ซื่อเชวียอายุกี่ร้อยปีแล้ว แค่ใบหน้ายังคงความเป็นชายวัยกลางคนอยู่ก็เท่านั้น ฉะนั้นข้าจึงมักจะรู้สึกว่าเขาอายุสี่สิบห้าสิบปีอยู่ตลอด” นางยิ้มๆ ก่อนส่ายหน้าบอกว่า “จู่ๆ พวกเราก็ได้ศิษย์ที่อายุไม่น้อยมาสองคน นับว่าลดความยุ่งยากให้พวกเราได้มากจริงๆ”
“ในเมื่อหาที่พักได้แล้ว พวกเราก็กลับไปดูกันก่อนเถอะ! จะได้ดูด้วยว่าในจวนขาดเหลืออะไรหรือไม่” เซวียนหยวนโม่เจ๋อเสนอ
“นายท่าน เจ้าตำหนัก เพราะต้องเดินไปไกลจากที่นี่พอสมควร ฉะนั้นตอนมาข้าจึงให้หลัวอวี่ไปซื้อรถม้ามาหนึ่งคัน พวกท่านนั่งคุยกันไปก่อน อีกเดี๋ยวเขาก็น่าจะมาถึงแล้ว” เหลิ่งหวา าอธิบาย พลางชะเง้อมองลงไปที่ถนนข้างล่าง
อย่างไรเสียก็เป็นเจ้านายทั้งสองท่าน หากขี่กระบี่ว่อนไปว่อนมาในเมืองเช่นนี้คงดูสะดุดตาไม่น้อย แต่หากมีรถม้าก็ไม่เหมือนกันแล้ว พวกเขาสามารถนั่งรถม้ากลับไปได้ จะได้ประหยัดเว วลาและสะดวกสบายมากขึ้นด้วย