เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2929 ตระกูลหลู / ตอนที่ 2930 การประลองสัตว์ร้ายกลางอากาศ - novel-lucky

ตอนที่ 2929 ตระกูลหลู

แม้จะเคยเห็นชายหญิงที่หน้าตางดงามมามากมาย แต่ก็ยังไม่ได้ครึ่งของสองคนนี้ มิหนำซ้ำ เพียงแค่เห็นบุคลิกของชายชุดคลุมสีดำก็รู้แล้วว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา

เฟิ่งจิ่วยืนอยู่ข้างเซวียนหยวนโม่เจ๋อโดยไม่พูดอะไร

ส่วนเซวียนหยวนโม่เจ๋อนั้นตวัดสายตาคมปลาบไปยังชายวัยกลางคนสองคน และเอ่ยด้วยน้ำเสียงขรึมๆ ว่า “รถม้าคันใหม่ และต้องสร้างขึ้นจากเหล็กนิลทองด้วย”

ชายวัยกลางคนทั้งสองได้ยินก็ตระหนักได้ทันที พวกเขารีบดึงสติกลับมา มองรอยกระบี่บนรถม้าแวบหนึ่ง ก่อนจะรีบเอ่ยขึ้นว่า “ท่านวางใจ พวกข้ากลับจวนไปแล้วจะรายงานผู้นำตระกูลเพื่อชดใช้รถม้าเหล็กนิลทองคันใหม่ให้ท่านเพื่อเป็นการขอโทษอย่างแน่นอน เพียงแต่ไม่ทราบว่าหากทำรถม้าเสร็จแล้วจะให้ส่งไปที่ใด?”

ผู้คนรอบข้างมองชายวัยกลางคนสองคนนั้นด้วยความแปลกใจ แม้แต่ชายในชุดหรูก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน ราวกับไม่คาดคิดว่าเพียงอีกฝ่ายเอ่ยปากก็ขอรถม้าคันใหม่ ทั้งพวกเขายังบอกว่าจะชดใช้ให้โดยไม่โต้แย้งใดๆ อีกด้วย ไม่หลงเหลือความจองหองเช่นยามต่อสู้กับผู้ฝึกตนกลุ่มนั้นเลยแม้แต่น้อย

เซวียนหยวนโม่เจ๋อโอบไหล่เฟิ่งจิ่วเดินไปข้างหน้า ไม่ได้ตอบคำถามเขาแต่อย่างใด แต่เหลิ่งหวาที่อยู่ข้างหลังได้ทิ้งที่อยู่ไว้ให้ และบอกพวกเขาให้เอารถม้าไปส่งที่หน้าจวน

ยิ่งได้ยินว่าพวกเขาอาศัยอยู่ในเขตร่ำรวย ชายวัยกลางคนสองคนยิ่งไม่กล้าประมาท พวกเขารีบพาชายในชุดหรูกลับไป

ระหว่างทาง ชายในชุดหรูพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ “เหตุใดจึงยอมชดใช้รถม้าเหล็กนิลทองให้พวกเขาง่ายๆ นั่นไม่ใช่ราคาน้อยๆ เลยนะ อีกอย่างทำเช่นนั้นตระกูลหลูของเราก็คงไม่เหลือความน่ายำเกรงแล้ว เหตุใดถึงได้กลัวคนเพียงไม่กี่คน ตามความเห็นข้า ควรฉวยโอกาสสั่งสอนพวกเขาให้เข็ดหลาบ แล้วแย่งชิงสาวงามคนนั้นมาเสีย”

“คุณชาย วาจานี้ไม่อาจพูดอีก”

ชายวัยกลางคนทั้งสองได้ยินก็ตะลึง รีบหันไปมองรอบๆ โดยไม่รู้ตัว ก่อนจะเอ่ยเตือนว่า “คุณชาย ชายชุดคลุมสีดำคนนั้นมีวรยุทธ์ลึกล้ำ ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน แม้แต่พวกข้ายังต้องยำเกรงต่อบารมีของเขา คนเช่นนี้ ไม่สมควรสร้างความแค้นด้วย”

“ก็แค่เจ้าคนบ้ากามคนหนึ่ง ออกบ้านยังต้องพาหญิงงามมาด้วย เห็นได้ว่าไม่ใช่คนร้ายกาจอะไรนักหรอก” ชายในชุดหรูพูดอย่างไม่เห็นด้วย เขาเอาแต่คิดถึงหญิงงามในชุดสีแดงคนนั้นไม่หยุด

“ผู้หญิงคนนั้นช่างงามนัก เหมือนเทพธิดาชั้นฟ้าอย่างไรอย่างนั้น หญิงงามที่เคยเจอมาเทียบนางไม่ได้เลยแม้แต่น้อย คนงามเช่นนั้นกลับต้องไปอยู่กับผู้ชายแบบนั้น ช่างเสียของจริงๆ”

ชายวัยกลางคนสองคนอดยิ้มอย่างขมขื่นไม่ได้ คุณชายคนนี้ช่างไม่มีสมองเอาเสียเลย ก็บอกแล้วว่าคนแบบนั้นไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน แต่ก็ยังพร่ำเพ้อถึงหญิงงามชุดแดงอยู่อีก ช่างขวัญกล้าเทียมฟ้าเสียนี่กระไร!

กลับมาถึงจวน ทั้งสองไปรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นกับผู้นำตระกูลก่อน พอผู้นำตระกูลหลูได้ยินที่พวกเขาเล่า ก็เอ่ยขึ้นอย่างครุ่นคิดว่า “พวกเขาอาศัยอยู่ในแถบนั้นได้ เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่คนธรรมดา ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ให้สั่งคนให้ทำรถม้าชดใช้ให้พวกเขาเสีย”

“ขอรับ” ทั้งสองรับคำ ก่อนจะถอยออกไป

พอพวกเขาออกไปแล้ว ผู้นำตระกูลหลูเอามือไพล่หลังอย่างครุ่นคิด ก่อนจะออกคำสั่งว่า “ไป! ไปสืบประวัติของพวกเขามา”

“ขอรับ” องครักษ์เงาในที่ลับรับคำ ก่อนจะโฉบตัวออกไป

ในอีกด้านหนึ่ง เซวียนหยวนโม่เจ๋อพาเฟิ่งจิ่วมาที่หอขายยาที่ใหญ่ที่สุดของเมือง เขาเดินดูข้างในเป็นเพื่อนนาง เถ้าแก่ของหอขายยาคอยเดินตามและอธิบายให้ฟัง ยุ่งอยู่กว่าครึ่งวัน สุดท้ายทั้งสองก็กลับออกไปโดยไม่ซื้ออะไรสักอย่าง เถ้าแก่อดที่จะตะลึงงันไมได้

………………………………….

ตอนที่ 2930 การประลองสัตว์ร้ายกลางอากาศ

ดูจากการแต่งตัวที่ไม่ธรรมดาของทั้งสอง คิดว่าอย่างไรก็ต้องซื้อของไม่น้อยแน่ แต่ใครจะรู้ว่าเดินดูจนทั่วร้านแต่กลับจากไปโดยไม่ซื้ออะไรเลย?

เถ้าแก่อึ้งอยู่ครู่หนึ่ง ผ่านไปไม่นานถึงเพิ่งตั้งสติได้ เขาส่ายหน้า “ดูไม่ออกเลยจริงๆ แต่งตัวดีขนาดนั้น แต่กลับขี้เหนียวถึงเพียงนี้”

ทั้งสองเดินทอดน่องไปตามถนน เหลิ่งหวาเดินตามอยู่ข้างหลัง ส่วนหลัวอวี่บังคับรถม้าตามมาอย่างช้าๆ

“นึกไม่ถึงว่ายาของที่นี่จะธรรมดาขนาดนี้ มิน่าเล่าพวกซื่อเชวียถึงได้ดีใจจนแทบคลั่งตอนที่ได้ยาของข้าไป” เฟิ่งจิ่วหัวเราะเบาๆ หันไปเห็นขนมตรงมุมถนนมีขนมถั่วลิสงขายอยู่ จึงดึงมือเซวียนหยวนโม่เจ๋อเดินไปทางนั้น

“พวกเราไปชิมขนมถั่วลิสงกันดีกว่า” เฟิ่งจิ่วบอก แล้วก็ดึงเขาเดินไปที่หน้าแผงลอย ก่อนจะหยิบชิ้นเล็กๆ ขึ้นมาชิม

เซวียนหยวนโม่เจ๋อเห็นดังนั้นก็ควักเหรียญเงินออกมา “ทั้งหมดนี้ ข้าซื้อ” เขาโยนเหรียญเงินออกไปหนึ่งก้อน

เจ้าของร้านแผงลอยเห็นเหรียญทองก็ดีใจ รีบเอาขนมถั่วลิสงใส่ห่อให้พวกเขา เหลิ่งหวาที่ตามมาด้านหลังเดินเข้ามาเอาของใส่ถุงฟ้าดิน เหลือไว้เพียงถุงเล็กๆ ไว้ให้พวกเขากิน

พวกเขาเดินเล่นอยู่บนถนน กระทั่งมาถึงที่แห่งหนึ่ง พวกเขาเห็นคนมากมายกรูกันไปยังจุดๆ หนึ่ง ก็อดประหลาดใจไม่ได้ “เหลิ่งหวา ไปถามดูว่าข้างหน้าเกิดอะไรขึ้น”

“ขอรับ” เหลิ่งหวารับคำ ก่อนจะเข้าไปซักถาม ผ่านไปไม่นานก็เดินกลับมา

“นายท่าน ด้านหน้ามีการประลองของสัตว์ร้าย จึงมีคนมากมายไปมุงดูความคึกคัก”

พอได้ยินว่าเป็นการประลองของสัตว์ร้าย นางจึงไม่ได้สนใจ แต่นึกไม่ถึงว่าเจ้าของร้านแผงลอยกลับพูดขึ้นว่า “คุณชายคุณหนูทั้งหลาย พวกท่านเป็นคนต่างถิ่นกระมัง? ไม่รู้หรือว่าการประลองสัตว์ร้ายครั้งนี้ ไม่เหมือนการประลองสัตว์ร้ายทั่วไป”

เฟิ่งจิ่วหันไปมองเขา ก่อนยิ้มถามว่า “ไม่เหมือนกันอย่างไรหรือ”

“ฮะๆ คุณหนู นี่เป็นการประลองสัตว์ร้ายกลางอากาศ เจ้าอาจจะเห็นว่ามีคนมากมายไปมุงดู แต่ที่จริงพวกเขาไม่สามารถเข้าไปได้ ในเมืองสี่ทิศนี้มีใครบ้างไม่รู้ การประลองสัตว์ร้ายกลางอากาศนี้มีแค่คนที่มีเงินและอำนาจเท่านั้นที่จะเข้าไปได้ ชาวบ้านธรรมดาอย่างพวกเรา แค่เงินค่าเข้ายังไม่มีปัญญาจ่าย แต่ข้างในนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ แบ่งออกเป็นชั้นใต้ดินและชั้นลอยฟ้า มีคนต่างถิ่นมากมายมาที่เมืองสี่ทิศแห่งนี้ ก็เพื่อเข้าชมการประลองสัตว์ร้ายกลางอากาศครั้งนี้”

ได้ฟังเจ้าของร้านแผงลอยอธิบาย เฟิ่งจิ่วยิ้มพลางบอก “ขอบคุณมาก” จากนั้นก็คล้องแขนเซียนหยวนโม่เจ๋อเดินไปข้างหน้า

เหลิ่งหวาเดินเข้าไปถามราคา จากนั้นก็กลับมารายงาน “นายท่าน หากจะเข้าไปแต่ละคนต้องจ่ายหนึ่งร้อยเหรียญทอง สามารถพาคนเข้าไปได้อีกหนึ่งคน”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็เข้าไปดูกันเถอะ!” เซวียนหยวนโม่เจ๋อเอ่ย ก่อนจะสั่งให้หลัวอวี่จอดรถม้าไว้ที่ด้านหนึ่ง จากนั้นจึงพาพวกเขาเข้าไปพร้อมกัน

เหมือนอย่างที่เจ้าของร้านแผงลอยบอก คนข้างนอกทำได้เพียงยืนมุงดูจากรอบนอก เพียงแต่แม้จะอยากเห็นก็มองไม่เห็น ส่วนคนที่เข้าไป กลับเดินผ่านสนามสัตว์ร้ายที่ชั้นหนึ่งไปถึงด้านหลังได้

“ไม่ทราบว่าแขกผู้มีเกียรติทั้งสองท่านอยากจะขึ้นข้างบน หรือจะลงข้างล่างขอรับ?” ผู้ติดตามถามอย่างนอบน้อม

“ต่างกันอย่างไร?” เซวียนหยวนโม่เจ๋อถาม

“ข้างบนเป็นเมืองลอยฟ้า หรูหราโอ่อ่า ด้านล่างเป็นหอใต้ดิน ราคาค่อนข้างถูกขอรับ” ผู้ติดตามแนะนำคร่าวๆ ก่อนจะเอ่ยเสริมว่า “คนที่จะขึ้นเมืองลอยฟ้าด้านบนสามารถพาคนติดตามไปด้วยได้หนึ่งคนเหมือนกัน แต่ราคาต่อแขกหนึ่งคนคือสองพันเหรียญทอง มีสุราและหญิงงามคอยรับใช้ ชั้นใต้ดินไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินเพิ่มอีก เพียงแต่ไม่มีคนคอยรับใช้ และไม่มีสุรากับหญิงงามด้วย”

………………………………….