เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2951 ลงโทษ / ตอนที่ 2952 ที่ไปที่มา
ตอนที่ 2951 ลงโทษ
เฟิ่งจิ่วอิงแอบในอ้อมกอดของเขา ยกมือโอบเอวหนา ก่อนเอ่ยว่า “ท่านวางใจเถอะ! ข้ารู้ตัวเองเสมอว่ากำลังทำสิ่งใด ท่านทุ่มเทกับการกักตัวฝึกตนอย่างเต็มที่ เรื่องในตอนนี้ข้าล ล้วนรับมือได้ แต่ที่นี่มีผู้ฝึกตนที่ระดับสูงกว่าเซียนสวรรค์อยู่ไม่น้อย พวกเราต้องรีบทะลวงขั้นให้เร็วที่สุด เพื่อจะได้มีพลังที่แข็งแกร่งเป็นกำลังหนุนหลัง ข้าเดาว่าข้าคงไม ม่สามารถทะลวงขั้นได้ในเร็วๆ นี้ ฉะนั้นข้าก็เลยจะหลอมยาไว้จำนวนหนึ่งก่อน เรื่องทะลวงขั้นคงต้องมอบหมายให้ท่านแล้ว ภายหน้าหากมีเรื่องใดที่ข้าจัดการไม่ได้ ก็ยังมีท่านอยู่ อย่างไรเล่า!”
นางหัวเราะเบาๆ เงยหน้ามองเขาเล็กน้อย สองมือเปลี่ยนเป็นยกขึ้นโอบรอบคอของเขาแทน ก่อนจะแหงนหน้าขบคางของเขาเบาๆ และหัวเราะอย่างขบขันว่า “ไม่อย่างนั้น ข้าที่ทั้งสวยและเก่งกา าจขนาดนี้ หากวันใดถูกคนที่แข็งแกร่งหมายตาเข้า จะทำอย่างไรเล่า?”
จู่ๆ ก็ถูกขบที่คาง แล้วยังได้ยินคำพูดตลกขบขันของนาง เซวียนหยวนโม่เจ๋อตอบกลับไปว่า “ไม่มีทาง หากมีคนกล้าหมายตาเจ้า ข้าจะไม่ปล่อยเขาไปแน่!” เอ่ยจบ เขาก็โน้มตัวลงมาประทับริ มฝีปากของนาง
ในคืนนั้น มีหลายกลุ่มอำนาจที่ได้รับข่าว
ในตระกูลเจียง ผู้นำตระกูลเจียงกำลังจ้องสามคนที่ยืนอยู่ในห้องโถง ก่อนเอ่ยเสียงเข้มว่า “ฉะนั้น คนที่ชนะพวกเจ้าและได้ยาทิพย์พันปีสิบต้น อาวุธเซียนสองชิ้นและศิลาดาราอีก กสามแสนก้อนไป ก็คือคนที่เพิ่งมาถึงเมืองสี่ทิศได้เพียงสองวันอย่างนั้นหรือ”
ทั้งสามคนยืนอยู่ด้านล่าง รับคำโดยที่ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้น “ขะ…ขอรับ ข่าวที่สืบกลับมาได้บอกว่าพวกเขาเข้ามาในเมืองก็เข้ามาอาศัยอยู่ในจวนแถบเดียวกับพวกเรา อีกทั้ง จวนหลังนั้นยังเป็นจวนที่อยู่ในตำแหน่งดีที่สุดอีกด้วย”
“เรื่องอื่นๆ เล่า?” ผู้นำตระกูลเจียงถามเสียงเข้ม
“รู้แค่ว่าคนของตระกูลเซ่าเป็นคนหาจวนให้พวกเขา เรื่องอื่นสืบไม่เจอขอรับ” พูดมาถึงตรงนี้ พวกเขายิ่งก้มหน้าต่ำกว่าเดิม
ผู้นำตระกูลเจียงหรี่ตา “แค่สตรีเพียงคนเดียงแต่กลับมีสัตว์เทวะขั้นสุดยอดในมือ? หนำซ้ำยังมียาทะลวงขั้นระดับหกถึงสามเม็ด? หึๆ หากข่าวนี้แพร่ออกไป ไม่ต้องรอถึงมือพวกเรา คง งมีคนไม่น้อยจับตาดูนาง ข้าอยากรู้นัก หากต้องเผชิญหน้ากับการแย่งชิงจากคนพวกนั้น นางจะทำอย่างไร!”
เขามองสามคนที่ยืนอยู่กลางห้องโถง ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ศิลาดาราสามแสนก้อน ยาทิพย์พันปีสิบต้น และอาวุธเซียนสองชิ้นมิใช่ทรัพย์สินน้อยๆ สำหรับตระกูลเรา พวกเจ้ากลับ บกล้าเอาของพวกนี้ไปวางเดิมพันกับคนที่ไม่รู้ที่มาที่ไปแน่ชัด! ช่างไร้สมองจริงๆ!”
“ผู้นำตระกูลโปรดระงับโทสะ พวกข้า พวกข้าสำนึกผิดแล้ว” เห็นผู้นำตระกูลตะคอกด้วยความเดือดดาล พวกเขารีบคุกเข่าลงไป
“เหอะ! สำนึกผิดแล้วจะได้ของกลับมาหรือ?” เขาแค่นเสียง จ้องพวกเขาเขม็ง ก่อนเอ่ยว่า “ไปรับโทษที่โถงทำโทษด้วยตนเองก็แล้วกัน!”
“ผู้นำตระกูล!”
ทั้งสามอุทานออกมาด้วยความตกใจ ก่อนจะเงยหน้ามองเขาพร้อมกัน “ผู้นำตระกูลโปรดเมตตา!” โถงทำโทษนั่นหากเข้าไปแล้วยามออกมาคงเหลือชีวิตไม่ถึงครึ่งชีวติแล้ว นะ นี่มัน…
“หากไม่ทำให้พวกเจ้าหลาบจำ ครั้งหน้าก็ไม่รู้ว่าจะก่อเรื่องอะไรอีก!” ผู้นำตระกูลพูดเสียงเข้ม จ้องหน้าพวกเขา “การลงโทษครั้งนี้ เป็นการทำให้พวกเจ้าจดจำไว้ว่า จะทำอะไรต้องรอบคอบ บ! พวกเจ้าต้องรู้ว่าตนเองเป็นหนึ่งในแปดตระกูลใหญ่ของเมืองสี่ทิศ เพียงเรื่องเล็กน้อยก็เป็นที่จับตามองของตระกูลอื่นแล้ว และตระกูลที่อยู่ใต้เราก็จ้องจะขึ้นมาแทนที่อยู่เสมอ ! ยามพวกเจ้าออกไปทำอะไรข้างนอก นั่นไม่ได้ถึงหมายถึงแค่ตัวพวกเจ้าเอง แต่หมายถึงตระกูลเจียงของเราทั้งตระกูล!”
ทั้งสามได้แต่ยืนฟังด้วยกลีบปากอันสั่นเทา พูดอะไรไม่ออกสักคำ
………………………………….
ตอนที่ 2952 ที่ไปที่มา
“ออกไปเถอะ!” เขาสะบัดแขนเสื้อ สั่งให้ทั้งสามถอยออกไป
“ขอรับ” ทั้งสามก้มหน้ารับคำ ก่อนจะลุกขึ้นถอยออกไปด้วยใบหน้าซีดเผือด
เทียบกับเจียงซื่อชาง สีหน้าของผู้อาวุโสสูงสุดกับคุณชายสามเจียงดูย่ำแย่กว่า พวกเขามีตำแหน่งฐานะในตระกูลเจียง ตอนนี้ผู้นำตระกูลกลับสั่งให้พวกเขาเข้าโถงทำโทษด้วย เชื่อว่าไม่ต ต้องใช้เวลานานคนคงรู้กันทั้งตระกูลว่าพวกเขาที่เป็นถึงผู้อาวุโสสูงสุดกับคุณชายสามเจียงถูกสั่งให้เข้าโถงทำโทษ
เรื่องอย่างนี้ สำหรับพวกเขานับว่าเป็นเรื่องที่น่าอัปยศอดสู
เมื่อทั้งสามคนออกไป ชายชราคนหนึ่งเดินออกมาจากมุมมืด เขามองผู้นำตระกูลเจีนง ก่อนถอนหายใจเบาๆ และถามว่า “ผู้นำตระกูล ลงโทษผู้อาวุโสสูงสุดกับคุณชายสามจะเป็นการ…”
“เกินไปงั้นหรือ?”
ผู้นำตระกูลเจียงเงยหน้ามองเขาแวบหนึ่ง ก่อนย้อนถามว่า “เจ้าคิดว่าเกินไปงั้นหรือ?” เขาลุกขึ้นเอามือไขว้หลัง ทอดมองข้างนอกด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง ก่อนอธิบายว่า “มีคนจับตาดูตระก กูลเจียงอยู่ตั้งเท่าไร? และยังมีคนอีกมากมายขนาดไหนที่รอจะเหยียบตระกูลเจียงของเราให้จม? เทียบกับตระกูลอื่นๆ ตระกูลเจียงของเราไม่มีผู้แข็งแกร่งในตระกูลเป็นที่พึ่งพิง มีเพี ยงพวกเราที่ยืนหยัดด้วยตนเอง หากไม่ระวังทุกย่างก้าว ตระกูลเจียงจะยืนหยัดอยู่ในเมืองสี่ทิศแห่งนี้ได้อย่างไร?”
เขาถอนหายใจ “ผู้อาวุโสสูงสุดกับเจ้าสามทะนงตนเกินไป หลายปีมานี้ไม่เคยลำบาก ยามนี้ฉวยโอกาสเตือนพวกเขาหน่อยก็ดี”
เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปพูดกับชายชราว่า “อีกเดี๋ยวเจ้าเอายาสองขวดไปให้พวกเขารักษาอาการบาดเจ็บเสีย”
“ขอรับ” ชายชรารับคำอย่างนอบน้อม ก่อนถามอีกว่า “ผู้นำตระกูล คนพวกนั้น…”
“ตอนนี้พวกเรายังไม่ควรไปแตะต้องคนพวกนั้น”
เขาเอ่ยเสียงเข้ม ก่อนหันไปมองข้างนอก “คนที่ไม่รู้ที่มาที่ไป หากบุ่มบ่ามไปแตะต้องเข้า ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง? บทเรียนจากพวกผู้อาวุโสสูงสุดก็มีให้เห็นอยู่ตรงหน้า ท ทุกเรื่องต้องรอบคอบให้มากที่สุด ตอนนี้ข่าวแพร่สะพัดไปทั่วเมืองสี่ทิศแล้ว พวกเราทำได้เพียงคอยสังเกตุการณ์ไปเงียบๆ ก่อน”
“ผู้นำตระกูลตัดสินใจได้ปราดเปรื่อง” ชายชรายิ้มเอ่ย ก่อนจะพูดขึ้นอีกว่า “อย่างนั้นข้าไปก่อนแล้ว” เอ่ยจบ ก็คารวะและถอยออกไป
ในตระกูลอวี่เหวิน
“จวนที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ใหม่นั่นน่ะหรือ?” ผู้นำตระกูลอวี่เหวินตะลึง “เพิ่งได้ยินว่าจวนหลังนั้นมีเจ้าของแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะเป็นคนเช่นนี้ พวกเขาเป็นใครมาจากไหน? สืบรู้ เรื่องหรือยัง?”
อวี่เหวินเฮ่อชะงักงัน ก่อนตอบว่า “ข้างนอกนั่นไม่สามารถสืบข่าวเรื่องพวกเขาได้ แต่ข้าเพิ่งได้รับจดหมายจากน้องสอง บอกว่าหลายวันก่อนการประลองของสี่สำนักเซียนใหญ่ถูกขัดจังห หวะ มีคนลงจากบันไดสู่แดนเซียนสองคน เพียงแต่กลับบอกว่าเป็นหนึ่งหญิงหนึ่งชาย ทว่าฟังจากการบรรยายรูปร่างลักษณะ ข้าคิดว่าเหมือนกับสองคนนั้นที่เจอในวันนี้มาก”
“อ้อ? การประลองของสี่สำนักเซียนใหญ่ที่จัดขึ้นปีละครั้งถูกขัดจังหวะ? หนำซ้ำยังถูกขัดจังหวะโดยคนที่ลงมาจากบันไดสู่แดนเซียนอีกด้วย? บันไดสู่แดนเซียน…” ผู้นำตระกูลอวี่เหวิน นครุ่นคิดเงียบๆ อดไม่ได้ที่จะสูดหายใจ
“บันไดสู่แดนเซียนเชื่อมต่อกับแผ่นดินผู้ฝึกเซียนแผ่นดินอื่น อีกอย่างมีเพียงผู้ฝึกเซียนระดับจักรพรรดิเซียนขึ้นไปเท่านั้นจึงจะสามารถขึ้นมาได้ ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าวรยุทธ์ของสอง คนนั้นถึงระดับจักรพรรดิเซียนแล้วอย่างนั้นหรือ?”
เขาตะลึง อย่างไรเสีย แม้จะอยู่ทางนี้ แต่ผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิเซียนก็นับว่าเป็นผู้แข็งแกร่งที่แข็งแกร่งมาก เขารู้ดีว่าแผ่นดินอีกฟากที่บันไดสู่แดนเซียนเชื่อมต่อไปถึง แม้จะเรียกว่าโลกเบื้องล่าง แต่ก็มีผู้แข็งแกร่งที่มีพรสวรรค์อยู่มากมาย
อวี่เหวินเฮ่อครุ่นคิดด้วยสีหน้าแปลกๆ เขาอยากจะพูด แต่กลับไม่รู้จะเริ่มพูดจากตรงไหน
เห็นท่าทางของเขา ผู้นำตระกูลอวี่เหวินที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ประจำตำแหน่ง “เป็นอะไรไป?”