เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 2969 คนทั่วไป / ตอนที่ 2970 อย่าฆ่าข้า
ตอนที่ 2969 คนทั่วไป
พวกเขามองหน้ากัน ก่อนถามว่า “หมายความว่าอย่างไรกัน” เหตุใดพวกเขารู้สึกว่าคนผู้นี้หัวเราะมีเลศนัยนัก?
“ฉะๆ ทุกท่านไปเยือนตระกูลเจียงสักครั้งก็จะรู้เอง ข้าไม่พูดมากแล้ว ยังต้องไปต้อนรับลูกต้าอีก ทุกท่าน ขอตัวก่อน!” เขายิ้มๆ ก่อนประสานมือคารวะแล้วจากไป
ฮูหยินผู้นั้นเป็นใครกัน? คนธรรมดาในเมืองนี้อาจไม่รู้จัก แต่ทุกกลุ่มอำนาจกลับรู้ เดาว่าพวกเขาคงออกคำสั่งให้ลูกหลานในตระกูลว่าอย่าไปหาเรื่องนางเด็ดขาด แต่คนพวกนี้กลับก กล้าไปแย่งของกับพวกเขา? คงเบื่อชีวิตยืนยาวกันแล้วกระมัง?
ชายชุดหรูเห็นอย่างนั้นก็ครุ่นคิดเงียบๆ ก่อนเอ่ยว่า “เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน! ข้าจะไปตระกูลเจียงสักครั้ง พวกเจ้าเองก็จะไปเยี่ยมตระกูลหลักด้วยไม่ใช่หรือ? เช่นนั้นพวกเรานัดพบกันต ตอนเย็นอีกทีก็แล้วกัน!”
พวกเขาได้ยินดังนั้นจึงพยักหน้า รถม้าคันนั้นดูแล้วไม่ใช่คนธรรมดาที่จะสามารถนั่งได้ ยังมีคำพูดของชายในร้านอีก พวกเขาเองก็เริ่มรู้สึกใจคอไม่ดี กลัวว่าจะไปมีเรื่องกับคนใหญ่คน นโตอะไร ถึงตอนนี้แม้คิดเสียใจก็คงไม่ทันแล้ว
หลังจากแยกย้ายกันกลับไปยังตระกูลหลักของตนเอง นอกจากชายชุดหรูคนนั้นที่มาร่วมอวยพรวันเกิดให้ลุงของเขาแล้ว คนอื่นล้วนเป็นลูกหลานสายรองของตระกูลในเมืองนี้ กลับมาคราวนี้ก ก็เพราะมีภารกิจต้องทำ
เมื่อพวกเขากลับไป ชายคนเดิมกลับเข้าไปรายงานเรื่องที่ต้อนรับเฟิ่งจิ่วให้ผู้ดูแลเบื้องบนทราบ…
ในอีกด้านหนึ่ง กวางวิญญาณทองม่วงสองตัวลากรถม้าที่หรูหราทว่าไม่ได้โอ่อ่าคันหนึ่ง ทว่าจะทำอย่างไรก็ไม่อาจหลบเลี่ยงสายตาของผู้คนรอบข้างได้ สายตาทุกคู่จับจ้องมาที่สัตว์วิ ญญาณที่กำลังลากรถอยู่
พวกเขาเคยเห็นรถม้าลาก แล้วก็เคยเห็นรถที่ลากโดยสัตว์วิญญาณ แต่แทบไม่เคยเห็นใครใช้กวางวิญญาณทองม่วงที่ล้ำค่าขนาดนี้ลากรถมาก่อนเลย สัตว์วิญญาณอย่างกวางวิญญาณทองม่วง แม ม้จะได้มาก็ควรล้อมกรงเลี้ยงไว้ มีอย่างที่ไหนกันเอาเชือกบังเหียนมาสวมให้มันแล้วใช้มันลากรถอย่างนี้?
คนบางส่วนไม่รู้ว่ากวางวิญญาณสองตัวนี้เป็นกวางอะไร แต่เพียงแค่เห็นกวางวิญญาณสองตัวนี้แล้วดูสวยเป็นพิเศษก็รู้แล้วว่าต้องไม่ธรรมดา พวกเขากระซิบกระซาบกันเบาๆ
“สองตัวนั้นเป็นกวางอะไรน่ะ เหตุใดไม่เคยเห็นมาก่อนเลย”
“ข้าเองก็ไม่เคยเห็นกวางที่สวยขนาดนี้มาก่อน กวางวิญญาณสองตัวนี้เหตุใดจึงมีแรงลากรถคันนั้นได้?”
“นั่นคือกวางวิญญาณทองม่วง เป็นกวางสายพันธุ์ที่หายากมากๆ ได้ยินว่าตั้งแต่หัวจรดเท้าของกวางวิญญาณทองม่วงล้วนล้ำค่า ผงเขากวางที่ขูดออกมาได้เป็นยาวิเศษที่สามารถใช้แก้สาร รพัดพิษได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลือดกวางเลย”
“หา? กวางวิญญาณทองม่วง? นี่คือกวางวิญญาณทองม่วงหรือ? นั่นแพงมากไม่ใช่รึ? เหตุใดจึงใช้ลากรถ?” มีคนอุทานขึ้นด้วยความตกใจ สีหน้าราวกับไม่อยากจะเหลือเชื่อ
ขณะที่คนบางส่วนพอได้ยินว่าทุกส่วนของกวางวิญญาณทองม่วงล้วนเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ละคนต่างก็จ้องกวางวิญญาณทองม่วงสองตัวนั้นอย่างไม่วางตา จนกระทั่งได้ยินเสียงทุ้มต่ำเสียงหนึ งดังขึ้น
“หึๆ พวกเจ้าคงไม่รู้กระมัง คนที่นั่งอยู่ในรถม้าคันนั้น ไม่ใช่คนธรรมดา”
ได้ยินอย่างนั้น มีหลายคนหันไปมองก่อนถามขึ้นว่า “หมายความอย่างไร เจ้ารู้หรือว่าคนที่นั่งอยู่ข้างในเป็นใคร แม้แต่เงาก็ยังไม่เห็นกระมัง! ไม่แน่นะ ข้างในอาจไม่มีใครนั่งอยู่ก็ไ ได้”
“เหอะ! ข้าไม่บอกพวกเจ้าหรอก” ชายชราลูบหนวดขณะเอ่ย เหลือบมองคนเหล่านั้นด้วยหางตา ไม่ยอมบอกอะไร
“ข้าว่าเจ้าไม่รู้เสียมากกว่า แสร้งวางท่าลึกลับไปอย่างนั้น”
ชายขรายังคงวางท่าสูงส่ง ไม่ยอมพูดอะไร คนอื่นเห็นอย่างนี้จึงไม่หวังให้เขาเปิดปากพูดอะไรอีก ทว่าในตอนนี้เอง จู่ๆ กลับมีคนคนหนึ่งพุ่งเข้าไป
………………………………….
ตอนที่ 2970 อย่าฆ่าข้า
ฮุยหลางรีบดึงบังเหียนในมือเพื่อบังคับให้รถจอด เขาหันไปมองหญิงวัยกลางคนที่พุ่งเข้าใส่กวางทั้งสองตัว ก่อนตะคอกเสียงดังกร้าวว่า “เจ้าจะทำอะไร! รีบหยุดเดี๋ยวนี้ ห้ามเข้ามา !”
หญิงวัยกลางคนกลับวิ่งเร็วขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของเขา นางโถมตัวเข้ามาก่อนยื่นมือทั้งสองข้างหมายจะคว้าเขากวาง กวางวิญญาณทองม่วงเห็นอย่างนั้นก็ยกเท้าถีบออกไป ร่างของหญิงวั ยกลางคนกระเด็นลอยออกไปไกลหลายจั้ง
มันไม่กล้าใช้แรงมากเพราะนายท่านเคยสั่งไว้ ฉะนั้นจึงไม่กล้าฆ่าใคร เพียงแต่ถีบคนออกห่างจากพวกมันเท่านั้น
“กรี๊ด!”
หญิงวัยกลางคนคนนั้นกลับกรีดร้องอย่างเกินจริง นางล้มบนพื้นและร้องโวยวาย “ฆ่าคนแล้ว นี่จะฆ่าคนแล้ว!”
ฮุยหลางเบิกตากว้าง ยังไม่ทันได้ชมว่ากวางวิญญาณถีบได้ดี ก็ได้ยินเสียงหญิงวัยกลางคนกรีดร้องอย่างเกินความเป็นจริง นางไม่ยอมลุกขึ้น แต่กลับคลานไปขวางกลางถนน ทำท่าเหมือนจะไม่ให ห้พวกเขาผ่านไป
เหลิ่งซวงมองแวบหนึ่ง นางเพียงเม้มปาก แต่ไม่ได้พูดอะไร
ฮุยหลางกลับมอบเชือกบังเหียนให้เหลิ่งซวง จากนั้นก็เดินลงจากรถม้าแล้วตะโกนใส่หญิงวัยกลาง “นี่! เจ้าจะแหกปากทำไม? แล้วนี่ขวางถนนอย่างนี้คิดจะทำอะไร?”
“กวางวิญญาณนั่นถีบข้า ข้าบาดเจ็บจนลุกไม่ขึ้นแล้ว พวกเจ้าต้องชดใช้ ต้องชดใช้ให้ข้า…” นางยังพูดไม่ทันจบ ฮุยหลางก็ตัดบท
“ชดใช้เงินให้เจ้า?” ฮุยหลางมองหญิงวัยกลางคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างแปลกใจ เห็นอยู่ว่าหญิงวัยกลางคนคนนี้เป็นคนพุ่งเข้ามาเอง กวางวิญญาณเพียงแค่ป้องกันตัว มันตั้งใจถีบนางเสียที่ ไหนเล่า?
“ไม่ ชดใช้เป็นผงเขากวางให้ข้า” หญิงวัยกลางคนคนนั้นรีบเอ่ยขึ้น พูดจบก็ล้มตัวลงไปนอนโอดครวญอยู่บนพื้น
ผู้คนรอบข้างเห็นเหตุการณ์ต่างก็อดตะลึงไม่ได้ ฉลาดจริงๆ! ไม่นึกว่าจะเล่นสกปรกซึ่งๆ หน้าอย่างนี้ ใจกล้าเกินไปแล้วกระมัง? นางรู้หรือไม่ว่าคนที่นั่งอยู่ในนั้นเป็นใคร?
ได้ยินคำพูดของหญิงวัยกลางคน ฮุยหลางอดเอามือเท้าเอวแล้วหัวเราะเสียงดังลั่นไม่ได้ “ผงเขากวาง? สมองของเจ้าไม่ได้มีปัญหากระมัง?”
หญิงวัยกลางคนแหกปากร้อง “โอ๊ย ตายแล้ว…ข้าจะตายแล้ว…อ๊า!”
เสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้นท่ามกลางถนนอันคึกคัก เลือดสีแดงสดสาดกระเซ็น ทำให้คนที่กำลังมุงดูอยู่กลั้นหายใจไปชั่วขณะ รอยยิ้มบนใบหน้าหุบลงทันใด
พวกเขากลืนน้ำลาย มองชายหนุ่มคนนั้นที่ยืนเท้าสะเอวชักกระบี่ยาวออกมา ก่อนจะตวัดฟันหูข้างหนึ่งของหญิงวัยกลางคนที่กำลังร้องแรกแหกกระเชอ
หูข้างนั้นลอยขึ้นกลางอากาศ พร้อมกับเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้น เลือดสีแดงสดสาดกระจาย พวกเขาขนลุกวาบไปทั้งตัว
ชายคนที่ถือกระบี่ เมื่อกี้ยังหัวเราะเสียงดังอยู่เลย แต่เพียงชั่วพริบตาเดียวก็กลายเป็นเหมือนเทพสังหาร ไอเย็นและจิตสังหารพวยพุ่งรอบกาย แววตาเหี้ยมโหดของเขาปรากฏตั้งแต่ที่เขา าจ้องหน้าหญิงวัยกลางคน ทำให้รู้สึกได้ว่าหากตวัดกระบี่ออกไปอีกครั้ง เป้าหมายต้องเป็นลำคอของหญิงวัยกลางคนแน่นอน
“หากยังร้องอีก ข้าจะฟันมือของเจ้าเสีย!” ฮุยหลางเอ่ยเสียงเย็น สายตาหนาวเหน็บระคนกระหายเลือดจับจ้องไปที่หญิงวัยกลางคน
หญิงวัยกลางคนได้ยินอย่างนั้น กอปรกับเห็นสีหน้าของเขาก็ตกใจจนหน้าซีด นางยกมือข้างหนึ่งกุมหูที่ถูกตัด พลางใช้มืออีกข้างยันตัวลุกขึ้นยืน ปากก็พึมพำว่า “ไม่กล้าแล้วๆ อย่ าฆ่าข้า อย่าฆ่าข้าเลย…” นางเพียงแค่โลภมาก แต่ไม่ได้อยากเอาชีวิตมาทิ้งเพราะเรื่องนี้
“ยังไม่ไสหัวไปอีก!” ฮุยหลางตะคอก ก่อนจะตวัดสายตามองรอบๆ