เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 627 นางฟ้าอย่าไป + ตอนที่ 628 ล้วนแปลกประหลาด

ตอนที่ 627 นางฟ้าอย่าไป

เฟิ่งจิ่วได้ยินเช่นนี้ก็ยิ้มๆ “พี่เซียวรอบรู้ไม่ธรรมดา ได้ร่วมทางไปด้วยกันกับพี่เซียว ข้าน้อมรับด้วยความยินดี”

พูดขึ้นมาแล้ว อีกสามวันก็เป็นวันลงชื่อเข้าร่วมการประเมิน ไม่รู้ว่าพี่ชายเธอจะมาถึงเมืองซิงอวิ๋นหรือยัง?

“ฮ่าๆ น้องเฟิ่ง ขอแค่เจ้าผ่านการประเมิน จากนี้ไปพี่ชายจะปกป้องเจ้าในสำนักศึกษาเอง!” เขาหัวเราะเสียงดัง แล้วยกไหเหล้ารินให้เฟิ่งจิ่ว “มา! ดื่มให้การรู้จักกันของพวกเรา”

เห็นเช่นนี้ เฟิ่งจิ่วก็ยกแก้วเหล้าขึ้น ยิ้มให้สัญญาณเล็กน้อย ก่อนจะแหงนหน้าดื่มจนหมด

“มาๆๆ กินอาหารกัน” เขาเรียกด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มสุขใจ รวมกับยินดีที่ได้ทำความรู้จักกับเพื่อนที่ถูกชะตา

ดังนั้นสองคนจึงกินอาหารพลางพูดคุยกันในโรงเหล้า ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม เฟิ่งจิ่วที่ดื่มเหล่าไปไม่น้อยลุกยืนขึ้น บอกว่า “พี่เซียวกินไปก่อนเถอะ น้องชายจะไปเข้าห้องน้ำ”

“ฮ่าๆ ไปเถอะๆ! ให้เสี่ยวเอ้อพาเจ้าไปจะได้ไม่หลงทาง” ดังนั้นเขาจึงกวักมือเรียกเสี่ยวเอ้อร์มา “พาน้องชายข้าคนนี้ไปห้องน้ำซิ”

“คุณชายท่านนี้ เชิญขอรับ” เสี่ยวเอ้อร์โรงเหล้าใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม พร้อมทั้งโค้งกายเล็กน้อยนำทางให้เฟิ่งจิ่ว เดินลงชั้นหนึ่งไปยังด้านหลัง

หลังจากเสี่ยวเอ้อร์ชี้ทางให้ เฟิ่งจิ่วก็ถอยออกไป ส่วนเฟิ่งจิ่วมายังด้านหลังชั้นหนึ่ง แค่ล้างมือล้างหน้า

เซียวอี้หานคนนั้นจะดื่มเก่งเกินไปแล้วจริงๆ ดื่มเก่งก็เรื่องหนึ่ง ยังหาคำพูดมาชนแก้วกับเธอได้อีก แม้เธอดื่มเหล้าได้ไม่เลวแต่จะดื่มขนาดนั้นก็ไม่ไหวจริงๆ จึงอ้างว่าไปเข้าห้องน้ำเพื่อออกมาล้างหน้าให้สร่างเมา

“ไปๆๆ ข้าไม่ได้เมา เจ้าไม่ต้องพยุง”

น้ำเสียงเมามายลอยมา เธอที่ล้างหน้าเสร็จหันกลับไปมอง ก็เห็นชายชุดหรูหราที่เมาเหล้าเล็กน้อยคนหนึ่งเดินโซซัดโซเซเข้ามาภายใต้การประคับประคองของเสี่ยวเอ้อ หลังจากเธอชำเลืองมองก็ดึงสายตากลับ หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดคราบน้ำบนมือให้แห้งแล้วเตรียมจะกลับไป

ทว่าชายที่เมาเหล้าคนนั้นหลังจากผลักเสี่ยวเอ้อร์ออก ก็หรี่ดวงตาเมามายเห็นนางฟ้าชุดแดงตรงหน้าเดินมาช้าๆ ท่ามกลางม่านหมอกภายใต้ฤทธิ์เหล้า เพียงเห็นว่านางฟ้าคนนั้นงามเสียจนน่าตะลึง ทำให้เขายื่นมือออกไปลูบคลำใบหน้านางฟ้าคนนั้นอย่างอดไม่ได้ ปากยังเรียกพึมพำอย่างหลงใหล “นางฟ้า…”

เฟิ่งจิ่วขมวดคิ้วเล็กน้อย หลบออกจากฝ่ามือที่ยื่นมา กวาดมองชายคนนั้นอย่างไม่ชอบใจ ครั้นเห็นว่าเขาเมาหนักมากจึงไม่เอาเรื่องเขา เดินผ่านตัวเขาไปข้างนอก ใครจะรู้ว่าชายผู้เมามายกลับหัวเราะ ร่างที่โงนเงนเล็กน้อยโผเข้ามาหา รั้งเอวจะกอดเธอไว้

เห็นท่าทางเธอก็ยกขาเตะไปโดยไม่ต้องคิด จนคนที่โผเข้ามานั้นล้มลงไปกับพื้นทันที แล้วบอกกับเสี่ยวเอ้อร์ที่ยืนทำอะไรไม่ถูกอยู่ข้างๆ “ประคองแขกที่เมาเหล้าคนนี้กลับไปซะ”

“ขอรับๆ”

เสี่ยวเอ้อร์คนนั้นไม่นึกว่าจะเจอเรื่องเช่นนี้ รีบร้อนเข้าไปประคองชายชุดหรูหราที่โดนเตะล้มลงกับพื้นขึ้นมา แต่ใครจะรู้ว่าชายคนนั้นกลับผลักเสี่ยวเอ้อร์ออกและลุกขึ้นพุ่งไปทางเฟิ่งจิ่วอีกครั้ง

“นางฟ้า อย่าไป…”

เสี่ยวเอ้อร์เห็นชายคนนั้นที่พุ่งเข้าไปโดนคุณชายชุดแดงถีบล้มลงพื้นอีกครั้ง มุมปากยังกระแทกพื้นจนแตก เลือดสดๆ ไหลออกมา ทำให้เขาตกใจเสียจนสีหน้าขาวซีด

นั่นเป็นแขกในห้องพิเศษ เลือดไหลเช่นนี้จะดีได้อย่างไร? ตอนนี้เขาไม่กล้าอยู่ต่ออีก จึงรีบเร่งวิ่งไปเชิญเจ้าของร้านด้านหน้ามา และไปแจ้งให้แขกท่านอื่นในห้องพิเศษที่มาด้วยกันกับชายชุดหรูหรา

ยามนี้เฟิ่งจิ่วเห็นขาถูกชายคนนั้นกอดไว้ก็ยิ่งโกรธ ชัดเจนว่าไม่อยากเอาเรื่องกับคนเมา แต่ใครจะรู้ว่าเขาโผเข้ามาครั้งแล้วครั้งเล่า รอบนี้ยังเข้ามากอดขาเธอจากด้านหลังอีก

………………………………………………….

ตอนที่ 628 ล้วนแปลกประหลาด

เฟิ่งจิ่วที่เหลืออดเหลือทนแย้มยิ้ม โน้มตัวลงหันกลับไปมองชายชุดหรูหราที่กอดขาเธอไว้ ก่อนลูบๆ หัวเขา “เด็กดี ปล่อยมือเถอะ”

ชายคนนั้นมองนางอย่างหลงใหล แววตาเคลิบเคลิ้ม “นางฟ้า… งามนัก…” เมื่อได้ยินคำพูดที่แสนอ่อนโยนนั้น และรู้สึกว่ามือนางฟ้าลูบหัวเขาเบาๆ เขาฉีกยิ้มโง่ๆ ขณะเดียวกันก็ปล่อยมือที่กอดขานางไว้

“เห็นโอ่งน้ำนั่นหรือไม่?” เธอเผยรอยยิ้มทรงเสน่ห์ พลางชี้ที่โอ่งน้ำข้างๆ

ไม่รู้ว่าเมาเสียจนพร่ามัวหรือหลงในรอยยิ้มเธอเสียจนหน้ามืด ถึงเห็นชายคนชุดหรูหราคนนั้นนอนลงบนพื้นและพยักหน้าอย่างโง่เขลา “อืม เห็นสิ”

“กลิ่นเหล้าบนตัวเจ้าแรงมาก เข้าไปอาบเสียหน่อยเถอะ” เธอเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม ไม่ทันไรยังเสริมอีกประโยคว่า “ข้าไม่ไปไหนหรอก จะรอเจ้าที่นี่แหละ”

ได้ยินเช่นนี้ ชายชุดหรูหราดวงตาเป็นประกาย “จริงหรือ? ข้าจะไปอาบ นางฟ้าอย่าไปไหนนะ” ระหว่างพูดก็ลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แล้วโดนลงอ่างน้ำเสียงดังตู้ม

เมื่อร่างกายแช่ในน้ำเย็นเฉียบ ความเมาแต่เดิมทีกลับสลายไปและตื่นตัวขึ้นมาทันที โอ่งน้ำใหญ่มาก ชายคนนั้นนั่งอยู่ด้านในก็ยังเผยให้เห็นแค่ศีรษะ ยามนี้ทั้งร่างเปียกไปด้วยน้ำเย็นเยียบ นั่งอยู่ในโอ่งน้ำพลางมองหนุ่มน้อยชุดแดงที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยความตกใจ

สร่างเมาแล้ว แน่นอนว่าคงไม่เข้าใจผิดว่าหนุ่มน้อยชุดแดงตรงหน้าเป็นผู้หญิงอีก โดยเฉพาะความโอหัง ซุกซนและชั่วร้ายตรงกลางหว่างคิ้วของหนุ่มน้อยนั้นไม่ใช่สิ่งที่หญิงสาวจะมีแน่นอน แต่รูปโฉมงดงามนั้นช่างทำให้คนเห็นยากจะลืมจริงๆ มิน่าเขาที่เมาเหล้าถึงมองหนุ่มน้อยคนนี้ผิดเป็นนางฟ้า

นึกถึงว่าเมื่อครู่ตนเองยังพุ่งล้มลงพื้น และกอดขาเด็กหนุ่มไว้ไม่ปล่อย แม้เป็นผู้ชายด้วยกัน ยามนี้เขาที่สร่างเมายังมีสีหน้าแดงก่ำโดยฉับพลัน ท่าทางเขินอายเล็กน้อย

“เช่นนั้น คุณชายท่านนี้ ข้าขอโทษด้วยจริงๆ ขะ ข้าดื่มจนเมา ถึงมองคุณชายผิดเป็นผู้หญิง…” แววตาเขาเลื่อนลอย มองหนุ่มน้อยคนนั้นอย่างขออภัย

ได้ยินคำพูดนี้ เฟิ่งจิ่วเลิกคิ้วเล็กน้อย ในดวงตาฉายแววแปลกใจ นึกไม่ถึงว่าหลังจากชายชุดหรูหราคนนี้สร่างเมาจะขอโทษ เห็นเช่นนี้เธอจึงไม่ได้ยื้อไว้ไม่ปล่อย ถึงอย่างไรก็แกล้งเขาไปแล้ว

ดังนั้นจึงแค่เหลือบมองชายคนนั้น บอกว่า “ดื่มเหล้าไม่เก่งก็ดื่มให้น้อยหน่อย วันนี้โชดดีเจอข้า มิเช่นนั้นคงไม่ให้เจ้าแค่โดดลงโอ่งน้ำก็จบเรื่อง” สิ้นเสียงก็ปัดๆ เสื้อคลุมแล้วเดินออกไป

ชายที่นั่งในโอ่งน้ำได้ยินมีอาการเก้อเขิน เมื่อนึกถึงก่อนหน้านี้ที่หนุ่มน้อยคนนั้นโน้มตัวลงตรงหน้าเขา คำพูดประโยคนั้นที่เอ่ยกับเขาด้วยเสียงเล็กๆ ยังมีภาพนั้นที่ลูบหัวเขาเบาๆ สีหน้าเขาก็แปลกประหลาดขึ้นมา

เมื่อสหายเขากับเจ้าของร้านรีบมาถึง ก็เห็นเพียงว่าชายชุดหรูหราคนนั้นนั่งนิ่งอึ้งอยู่ในโอ่งน้ำ ไม่รู้กำลังคิดอะไร แม้แต่ใบหูยังแดงก่ำ แต่เอ่ยถามไปเขากลับบอกว่าไม่มีอะไร แค่เข้าใจผิดกันเท่านั้น ด้วยเหตุนี้จึงสงบลงอย่างเงียบเชียบไร้เสียง

เฟิ่งจิ่วกลับถึงชั้นสอง เห็นเซียวอี้หานยังดื่มเหล้าอยู่ จึงส่ายหน้าทันควัน “พี่เซียว ดื่มเหล้ามากทำลายสุขภาพ อย่าดื่มมากนักเลย” เธอมานั่งลงตรงโต๊ะ ไปเดินรอบหนึ่ง กลับมาก็ไม่มีกะจิตกะใจจะกินอาหารดื่มเหล้าอีกแล้ว

“น้องเฟิ่ง ความสามารถในการดื่มเหล้าของพี่ชายน้อยคนนักจะเทียบได้ นึกไม่ถึงว่าเจ้าดูท่าทางบอบบาง ยังดื่มเป็นเพื่อนข้าได้นานถึงเพียงนี้โดยไม่เมา ความสามารถในการดื่มเหล้าเจ้าดีไม่ธรรมดาเลย!”

หนึ่งมื้ออาหารผ่านไป เขาแค่คิดว่าหนุ่มน้อยตรงหน้าทำให้เขารู้สึกแปลกยิ่งนัก ยิ่งคบหายิ่งคิดว่าหนุ่มน้อยคนนี้มีหลายด้าน

………………………………………………….