เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 713 เขตอาคมกันเสียง + ตอนที่ 714 ขอหัวหน้ากงโปรดช่วย

ตอนที่ 713 เขตอาคมกันเสียง + ตอนที่ 714 ขอหัวหน้ากงโปรดช่วย
ตอนที่ 713 เขตอาคมกันเสียง

“ขอรับ ข้าจะสั่งคนไปตามเขามาเดี๋ยวนี้” อาจารย์หลี่ว์กล่าว จากนั้นมายังด้านนอกอย่างรวดเร็ว และสั่งให้นักเรียนสำนักพลังวิญญาณสองคนเร่งไปตามเฟิ่งจิ่วมาจากสำนักยาเซียนโดยเร็ว

ทางนี้ข่าวที่อาจารย์หลูหมดสติกะทันหันและอาการร่อแร่แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว อาจารย์กับนักเรียนสำนักพลังวิญญาณและสำนักพลังเร้นลับจึงต่างได้ยินข่าว แม้แต่ทางยอดเขาสำนักยา ก็รู้ว่ามีอาจารย์กำลังอยู่ระหว่างความเป็นความตายเพราะมีนักปรุงยาสองสามคนมา

ทว่าภายในสำนักยาเซียนที่แทบจะถูกปิดเงียบ ณ ที่ตั้งอาศรมของเฟิ่งจิ่ว บนยอดเขาสำนักยาเซียนที่ขวางกั้นด้วยภูเขาสองสามลูก กลับไม่รู้เรื่องทางนั้นเลย ยิ่งไปกว่านั้นยามนี้เฟิ่งจิ่วยังหลับสนิทอยู่ในอาศรม จึงไม่ได้นึกถึงเรื่องภายนอก

กวนสีหลิ่นกับเยี่ยจิงสองคนนั่งอยู่ด้านนอกอาศรม คุยเล่นพลางรอเฟิ่งจิ่วตื่น เพราะหากเขตอาคมรอบอาศรมไม่เปิด พวกเขาก็เข้าไปไม่ได้ ตะโกนยังไม่ได้ยิน ได้แต่รออยู่ด้านนอกนี้

คนทั้งสองเข้ามาแต่เช้า ด้วยเหตุนี้จึงไม่รู้เรื่องที่สำนักพลังวิญญาณกับสำนักพลังเร้นลับปล่อยข่าวว่าอาจารย์หลูอาการเฉียดตายเช่นกัน

จนกระทั่งนักเรียนสำนักพลังวิญญาณสองคนนั่งนกกระเรียนบินมาด้วยความร้อนรน เมื่อพวกเขาเห็นสองคนที่นั่งพูดคุยหัวเราะอยู่ใต้ต้นไม้ก็ตกใจ มองหน้ากันแวบหนึ่งแล้วเดินเข้าไป

“ศิษย์พี่เยี่ยจิง”

ทั้งสองขานเรียก สายตาหยุดลงบนร่างชายหนุ่มชุดนักเรียนสำนักพลังเร้นลับ หลังจากพินิจมอง หนึ่งคนในนั้นก็มาตะโกนด้านหน้าอาศรม “เฟิ่งจิ่ว! เฟิ่งจิ่วออกมาเร็ว ท่านอาจารย์หลี่ว์ตามหาเจ้า”

เยี่ยจิงกับกวนสีหลิ่นได้ยินดังนั้นก็ตกใจ หลังจากมองหน้ากัน เยี่ยจิงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? แล้วตามหาเฟิ่งจิ่วด้วยเรื่องอะไรกัน?”

“เฟิ่งจิ่ว เฟิ่งจิ่วรีบออกมา ท่านอาจารย์หลี่ว์ตามหาเจ้า”

นักเรียนคนนั้นตะโกนเสียงดัง เสียงแทรกด้วยกลิ่นอายพลังวิญญาณ หากไม่มีเขตอาคมกันเสียงที่เฟิ่งจิ่ววางไว้คงดี แต่ยามนี้ภายในอาศรมถูกปิดกั้นเสียงไว้ ไม่ว่าพวกเขาตะโกนเสียงดังแค่ไหนคนด้านในที่หลับสนิทก็ไม่ได้ยิน

ทั้งสองเห็นว่าไม่มีการเคลื่อนไหวแม้แต่น้อย จึงหันกลับไปถามเยี่ยจิง “ศิษย์พี่เยี่ยจิง ท่านอาจารย์หลี่ว์ให้เฟิ่งจิ่วเข้าไปห้องแนะแนวการสอนโดยเร็ว เขาอยู่ไหน หรือว่าออกไปแล้ว ทำไมพวกเราเรียกตั้งนานยังไม่ตอบ?”

“เขาอยู่ในอาศรม แต่อาศรมวางเขตอาคมกันเสียงไว้ เสียงข้างนอกนี้เข้าไปไม่ถึงหรอก ได้ยินสัตว์อสูรบอกว่าเมื่อคืนเขานอนดึกมาก วันนี้เดาว่าอย่างเร็วที่สุดต้องรอถึงเที่ยงเขาถึงจะตื่น”

“ถึงเที่ยง?” สีหน้านักเรียนทั้งสองเปลี่ยนไป “เช่นนั้นได้อย่างไร เรื่องนี้รอไม่ได้!”

“เรื่องอะไรถึงรอไม่ได้?” กวนสีหลิ่นเอ่ยปากถาม ขมวดคิ้วเบาๆ พลางมองสองนักเรียนที่ท่าทีเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“ท่านอาจารย์หลูรอไม่ได้! ท่านอาจารย์หลูใกล้จะสิ้นใจแล้ว อาจารย์หลี่ว์บอกว่าเฟิ่งจิ่วอาจช่วยได้ จึงสั่งพวกเราเข้ามาตามเขาไปโดยเร็ว”

นักเรียนสองคนกล่าว อันที่จริงเรื่องที่เฟิ่งจิ่วช่วยอาจารย์หลูได้ ลึกๆ ในใจพวกเขาไม่ได้เชื่อมาก ถึงอย่างไรก็เป็นนักเรียนเข้าใหม่ คนที่แม้แต่นักปรุงยากับหมอยังช่วยไม่ได้ เขาจะช่วยได้อย่างไร? เดาว่าพวกอาจารย์หลี่ว์คงไม่มีวิธีอื่นแล้วจริงๆ ถึงได้คิดจะรักษาม้าตายประหนึ่งม้าเป็น

ตอนที่เจ้าสำนักกับพวกอาจารย์หลี่ว์คุยกันพวกเขาเฝ้าอยู่ข้างนอก พอได้ยินเสียงจากด้านในถึงมาตามเฟิ่งจิ่วไป คล้ายว่าสองวันก่อนเฟิ่งจิ่วเคยบอกว่าอาจารย์หลูป่วยต้องรักษา ไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาจึงอยากตามเฟิ่งจิ่วเข้าไปดูอาการ ใครจะรู้ว่ามาถึงที่นี่ เฟิ่งจิ่วคนนี้ยังวางเขตอาคมกันเสียงไว้ภายในอาศรมอีก ช่างน่ารังเกียจจริงๆ!

“อาจารย์หลูอาการไม่สู้ดี? เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?” เยี่ยจิงได้ยินข่าวนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไป

………………………………………………….

ตอนที่ 714 ขอหัวหน้ากงโปรดช่วย

“ตอนที่เขาตะคอกด่าด้วยความโมโหระหว่างเรียนก็ล้มลงไป อาการร้ายแรงมาก อาจารย์จากยอดเขาสำนักยาเข้าไปดู หมอของสำนักศึกษาก็เช่นกัน แม้แต่คุณชายโม่เฉินยังไปด้วย ต่างบอกว่าช่วยไม่ได้ทั้งนั้น”

นักเรียนคนหนึ่งพูดอย่างร้อนใจ “อาจารย์หลี่ว์สั่งพวกข้ามาตามเฟิ่งจิ่วไปเดี๋ยวนี้ แต่ยามนี้เขาวางเขตอาคมกันเสียงไว้จะทำอย่างไรดี?”

“เฟิ่งจิ่วไม่มีทักษะด้านการแพทย์ พวกเจ้ามาหาเขาก็เปล่าประโยชน์! หรือว่าเจ้าสำนักกับรองเจ้าสำนักไม่สนใจ? ด้วยเส้นสายพวกเขา คงตามหาหมอที่มีทักษะการแพทย์ยอดเยี่ยมในแคว้นเหินเวหาได้ ทำไมถึงวิ่งโร่มาหาเฟิ่งจิ่ว?”

เยี่ยจิงพูดพลางขมวดคิ้ว นึกได้ว่าอาจารย์หลูคนนั้นอาการเฉียดตายอย่างคาดไม่ถึง จึงบอกกวนสีหลิ่นว่า “อาจารย์หลูเป็นอาจารย์ของข้า มีบุญคุณที่คอยชี้แนะ ข้าต้องรีบกลับไปดูเสียหน่อย” สิ้นเสียงก็เร่งรีบออกไปโดยไม่รอกวนสีหลิ่นเอ่ยปาก

กวนสีหลิ่นมองเยี่ยจิงจากไป จากนั้นหันไปมองนักเรียนสองคนนั้นที่มีสีหน้ากังวล แววตาสั่นไหวเล็กน้อย ถามว่า “แม้แต่หมอกับอาจารย์จากยอดเขาสำนักยายังช่วยไม่ได้ ทำไมถึงมาหาเฟิ่งจิ่ว?” ตัวตนภูตหมอของเฟิ่งจิ่ว คนภายในสำนักศึกษานี้ไม่ควรรู้สิถึงจะถูก

“วันนั้นเฟิ่งจิ่วบอกว่าภายในสามวันอาจารย์หลูจะล้มป่วย นึกไม่ถึงว่าคนปากพล่อยอย่างเขาจะพูดถูก นี่อย่างไร อาจารย์หลี่ว์ถึงสั่งพวกเรามาตามเขาเข้าไป” คนหนึ่งในนั้นกล่าว เห็นว่ารออยู่ที่นี่ก็ไม่มีทางแก้ จึงผลุนผลันออกไป กลับไปรายงานว่าพวกเขาเข้าอาศรมไม่ได้ แม้แต่เสียงยังดังไปไม่ถึง

ห้องแนะแนว

“อะไรนะ? ไม่เจอหรือ แม้แต่อาศรมยังเข้าไปไม่ได้ด้วย?” อาจารย์หลี่ว์ถลึงตา ด่ากราดว่า “พวกเจ้าเข้าไปไม่ได้ทำไมไม่ตะโกนเรียก? มีปากไว้เปล่าประโยชน์นัก!”

นักเรียนทั้งสองรีบบอก “ตะโกนแล้วขอรับ พวกเราตะโกนแล้ว แต่เจ้านั่นหลับซ้ำยังวางเขตอาคมกันเสียงไว้ เสียงด้านนอกจึงดังเข้าไปไม่ถึงขอรับ!”

ได้ยินคำพูดนี้ อาจารย์หลี่ว์ก็นิ่งไป แม้แต่พวกอาจารย์ข้างๆ ที่ตามออกมายังเบิกตาโตด้วยความตกตะลึง “เฟิ่งจิ่วคนนี้ทำบ้าอะไรกัน แม้แต่นอนยังต้องวางเขตอาคมกันเสียง? ทะ ทำไมนิสัยเขาถึงต่างจากคนอื่นเช่นนี้?”

“ข้าเคยได้ยินเขาบอกว่าตนเองมักจะหงุดหงิดตอนตื่นนอน หากนอนไม่พอแล้วถูกปลุกเสียงดังจะอารมณ์ไม่ดีมาก อีกทั้งเมื่อคืนเขาคงนอนดึกนัก วันนี้ไม่อยากโดนใครรบกวน ถึงได้วางเขตอาคมกันเสียงไว้ แต่นึกไม่ถึงว่าอาจารย์หลูจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น”

เยี่ยจิ่งเดินเข้ามาบอก นางเพิ่งเข้าไปดูอาจารย์หลูมา เจ้าสำนักบอกว่าทำได้เพียงประคองไว้ชั่วคราวสองสามชั่วยาม เวลาผ่านไปหากไม่มีใครช่วยเขาได้ เช่นนั้นเกรงว่า…

“ข้าจะลองเข้าไปดู” อาจารย์หลี่ว์กล่าว ตัดสินใจว่าจะไปตามด้วยตัวเอง ดังนั้นจึงให้นักเรียนทั้งสองคนนำทาง ก่อนจะเรียกพลังมุ่งไปยังอาศรมเฟิ่งจิ่วอย่างรวดเร็ว

เวลาเดียวกันนี้ รองเจ้าสำนักที่รีบมาตลาดมืดเร่งความเร็วขึ้น ยามก้าวเข้าประตูใหญ่ตลาดมืดกลิ่นอายจึงว้าวุ่นเล็กน้อย หลังจากยื่นป้ายคำสั่งจากเจ้าสำนักให้ก็ถูกเชิญเข้าไปด้านใน ไม่นานนักหัวหน้าตลาดมืดเดินยิ้มออกมา

“รองเจ้าสำนัก ทำไมถึงมีเวลามาหาพวกเราที่นี่ได้?” เขายกมือสั่งคนรับใช้ให้ยกน้ำชามา

หลังจากทำให้กลิ่นอายพลังมั่นคง เหล่ากวนก็ประสานมือเอ่ย “หัวหน้ากง ข้ามาหากะทันหันต้องขออภัยด้วย อันที่จริงมีเรื่องจะขอร้อง”

“โอ้? มีเรื่องขอร้อง? เหอะๆๆ รองเจ้าสำนักกวนต้องล้อกันเล่นแน่ กลุ่มอำนาจสำนักศึกษาหมอกดารายิ่งใหญ่เพียงใด ยังมีอะไรต้องให้ตลาดมืดเราช่วยอีกหรือ?” หัวหน้าตลาดมืดหัวเราะเบาๆ ยกน้ำชาขึ้นจิบเล็กน้อย

“ไม่ๆ เป็นเรื่องเร่งด่วนจริงๆ วันนี้เข้ามาเป็นพิเศษ อันที่จริงข้ารับคำสั่งจากเจ้าสำนักให้เข้ามาสอบถามที่อยู่ภูตหมอ หวังว่าหัวหน้ากงจะบอกได้”

………………………………………………….