เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 807 พี่น้องร่วมสาบาน + ตอนที่ 808 มอบของขวัญกันและกัน

ตอนที่ 807 พี่น้องร่วมสาบาน + ตอนที่ 808 มอบของขวัญกันและกัน
ตอนที่ 807 พี่น้องร่วมสาบาน

เฟิ่งจิ่วได้ยินเช่นนี้ ก็ยกริมฝีปากยิ้ม “แม้คืนนี้จะรู้จักกับพี่สาวครั้งแรก กลับเหมือนว่ารู้จักกันมานานมาก ดูจากท่าทางพี่สาวคิดว่าต้องไม่ใช่คนแคว้นเหินเวหาเป็นแน่ คุยเล่นกับพี่สาวแค่สักพักกลับรู้ได้ว่าที่แท้พี่สาวจะต้องสนใจกระบี่คมพยับนี้ในทันที ในเมื่อข้ากล้าผลักกระบี่คมพยับไปตรงหน้าพี่สาว เชื่อว่าพี่สาวคงไปแย่งไปเช่นนี้”

หวันเหยียนเชียนหวาได้ยินคำพูดนี้ ก็หัวเราะเบาๆ “ข้าว่าเจ้าเก่งมาก น้องชายข้าพวกนั้นยังไม่ฉลาดและซุกซนเพียงนี้เลย”

“ข้าจะบอกพี่สาวเสียหน่อย แม้ข้าชอบแต่งตัวเป็นชาย กลับไม่ใช่ผู้ชายแต่เป็นผู้หญิงต่างหาก” เธอขยิบตาไปทางนาง พร้อมกล่าวอย่างเจ้าเล่ห์

หวันเหยียนเชียนหวาได้ยินคำพูดนี้ยังอึ้งไปจริงๆ “หา? ผู้หญิง? แล้วหน้าอกเจ้าล่ะ?” ระหว่างพูด สายตาก็หยุดนิ่งตรงหน้าอกเฟิ่งจิ่วที่แบนราบเสียจนไม่อาจแบนไปมากกว่านี้อีก ท่าทีแปลกไป “ไม่ได้เรื่องเพียงนี้เชียว?”

มุมปากเฟิ่งจิ่วกระตุกเล็กน้อย เหลือบเห็นว่าเซี่ยงหวากับตู้ฝานข้างๆ นั้นก้มหน้าต่ำลงอย่างเขินอายนิดหน่อย กระแอมไอเบาๆ เอ่ยว่า “ข้าเทียบพี่สาวไม่ได้แน่นอน”

“เหอะๆๆ นั่นก็ใช่”

นางปิดริมฝีปากแดงพลางหัวเราะเบาๆ กลับแค่ชักกระบี่คมพยับออกมาดูและไม่ทำอะไรอีก แต่ผลักคืนให้เฟิ่งจิ่ว “เก็บไปเถอะ! ในเมื่อกระบี่คมพยับเป็นกระบี่เทวะในตำนาน ไม่ใช่ว่าใครๆ จะได้รับ เจ้าได้กระบี่คมพยับมา แน่นอนว่ามันต้องขานรับนาย ข้าไม่สนใจกระบี่เล่มนี้หรอก เพราะข้าว่าเจ้าน่าสนใจกว่าอีก”

เธอได้ยินเช่นนี้ก็อึ้งไปพักหนึ่ง หัวเราะเบาๆ พลางเอ่ยว่า “ครั้งแรกที่มีคนเทียบข้ากับกระบี่ ไม่รู้จริงๆ ว่าควรร้องไห้หรือหัวเราะ”

“หมายความว่าเสน่ห์เจ้ายังมากกว่ากระบี่เทวะในตำนาน แน่นอนว่าเจ้าควรยิ้ม” นางนั่งตัวตรง ยกไหเหล้าขึ้นรินเหล้าสองแก้ว บอกว่า “วันนี้น้องสาวคนนี้ ข้ายอมรับ”

เห็นเช่นนี้ เฟิ่งจิ่วยิ้มพลางยกแก้วเหล้าขึ้น “พี่สาว แก้วนี้ข้าขอคารวะท่าน” พูดจบก็แหงนหน้าดื่มรวดเดียวหมด

“ดี” หวันเหยียนเชียนหวายิ้มพร้อมยกแก้วขึ้นเช่นกัน “ดื่มเหล้าแก้วนี้ จากนี้ไปเจ้าคือน้องสาวข้า หวันเหยียนเชียนหวา” แล้วดื่มรวดเดียวหมด

นอกจากไป๋เสี่ยวที่หลับสนิทเสียจนกรนเหมือนหมู เซี่ยงหวากับตู้ฝานที่ตาสว่างนั้นไม่รู้จะเอ่ยอย่างไรกับภาพตรงหน้านี้แล้ว

เดิมนึกว่าจะสู้กันดุเดือด ใครรู้ว่าสุดท้ายกลับกลายเป็นพิธีร่วมสาบาน

“จริงด้วยน้องจิ่ว ยี่สิบกว่าคนนั้นยังโดนแขวนไว้! เรื่องที่เจ้ามีกระบี่คมพยับพวกเขาเป็นคนเอ่ยออกมาเพื่อแลกกับชีวิต คนที่ทรยศหักหลังเช่นนี้ เดิมทีข้าอยากจัดการเสียหน่อยไม่ให้พวกเขาตายง่ายเกินไป ในเมื่อเจ้ามาแล้ว หรือว่าจะยกคนพวกนั้นให้เจ้าจัดการดี?”

“พวกเขายังมีชีวิตหรือ?” เซี่ยงหวามองไปยังเฟิ่งจิ่วอย่างประหลาดใจ “คุณชาย…”

เฟิ่งจิ่วขมวดคิ้วเล็กน้อย เหลือบมองเซี่ยงหวา “เซี่ยงหวา อย่าลืมฐานะเจ้าสิ คิดว่าข้ายังปฏิบัติดีกับพวกเขาได้หรือ?”

เซี่ยงหวาได้ยินเช่นนี้ ร่างกายแข็งทื่อไป ใช่! พวกเขาหักหลังคุณชาย พูดเรื่องกระบี่คมพยับออกไปเพื่อร้องขอชีวิต เดิมมีโทษตาย แล้วจะขอร้องนายท่านให้ช่วยชีวิตพวกเขาได้อย่างไรเล่า?

“สำหรับคนที่ทรยศหักหลัง ตลอดมาข้าจะไม่ปรานี พี่สาว ควรจัดการเช่นไรก็เช่นนั้นเถอะ” เธอมองยังหวันเหยียนเชียนหวาพลางกล่าว

นางเห็นเช่นนี้ก็หัวเราะเบาๆ เอ่ยเสียงแผ่วเบาว่า “เรื่องนี้ง่ายมาก ธงหมื่นวิญญาณข้ากำลังรวบรวมวิญญาณหมื่นดวง เช่นนั้นก็เพิ่มวิญญาณพวกเขาอีกยี่สิบเอ็ดดวงพอดี ข้าไม่ปฏิเสธหรอก”

………………………………………………….

ตอนที่ 808 มอบของขวัญกันและกัน

“ธงหมื่นวิญญาณ?”

เฟิ่งจิ่วได้ยินก็เบิกตาโตทันที “ธงหมื่นวิญญาณชิ้นนั้นที่เหมือนธงเล็กๆ เพียงสะบัดกวาดไปยังร้ายกาจนัก? ที่แท้วิญญาณมากมายเพียงนั้นข้างนอกมีประโยชน์เช่นนี้เอง?”

“โอ้? เจ้าเคยได้ยินหรือ?” หวันเหยียนเชียนหวามองนางอย่างแปลกใจ “ที่นี่ว่ากันตามเหตุผลไม่น่ามีใครรู้เรื่องนี้ถึงจะถูก”

“ข้าเคยได้ยินว่าหลังธงหมื่นวิญญาณนั้นรวบรวมพลังจากวิญญาณเกินหมื่นดวงจะเรียกลมเรียกฝนได้ ทำให้เมฆลมเปลี่ยนสี สรุปว่าเก่งกาจนัก”

“นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าเจ้าจะรู้ ถูกต้อง เป็นเช่นนี้แน่นอน หนำซ้ำผียิ่งดุร้ายแรงกดดันยิ่งมาก” ระหว่างพูด นางแค่ขยับมือธงสีดำชิ้นหนึ่งก็ปรากฏในมือ

“เจ้าดูสิ”

นางส่งสัญญาณไปทางเฟิ่งจิ่ว จากนั้นค่อยสะบัดธงในมือ ก็เห็นวิญญาณข้างนอกบินกลับมาทีละดวงๆ และแทรกเข้าไปในธงเล็กๆ

เฟิ่งจิ่วมองเสียจนหัวใจสั่นสะท้านเล็กน้อย เพียงเห็นวิญญาณสีขาวแต่ละดวงนั้นลอยเข้ามาจากด้านนอก แล้วแทรกเข้าไปในธงเล็กๆ นั่น ธงนั้นไม่เห็นขยายใหญ่ กลับมีไอเย็นน่ากลัวพุ่งพล่าน เมื่อธงโบกสะบัดต้นไผ่ในป่ายังสั่นไหวเสียงดังท่ามกลางสายลม

“เก่งกาจเกินไปแล้ว! ผีมากมายเพียงนั้นยังเก็บเข้าไปหมด” แววตาเธอเป็นประกายเล็กน้อย กล่าวว่า “พี่สาว ธงนี้ช่างล้ำค่าจริงๆ”

ได้ยินเช่นนี้ หวันเหยียนเชียนหวายิ้ม เอ่ยว่า “เจ้าไม่บอกว่าล้ำค่าข้าก็ยังนึกไม่ถึง ข้ารับเจ้าเป็นน้องสาวแล้ว จะไม่ให้ของขวัญพบหน้าเจ้าเสียหน่อยได้อย่างไร?” สะบัดมือเก็บธงไป จากนั้นค่อยพลิกหาบนตัว สุดท้ายก็หยิบเครื่องประดับชิ้นหนึ่งออกมาจากตรงไหนไม่รู้

“เข้ามาหน่อยสิ” นางกวักมือเรียก

เฟิ่งจิ่วลุกขึ้นเดินเข้าไปก้าวหนึ่ง มายังเบื้องหน้านาง เห็นนางผูกเครื่องประดับชิ้นนั้นไว้ตรงเอวเธอ ดูเป็นเครื่องประดับที่ประณีตมาก ตกแต่งด้วยลูกปัดหยกสองสามเม็ด ด้านล่างเป็นกระดิ่งเล็กสีม่วง และยังมีน้ำเต้าเล็กๆ น้ำเต้านั้นดูเหมือนเป็นไม้กลับแกะสลักอย่างวิจิตรยิ่ง ด้านบนชิ้นเล็กๆ คล้ายว่ายังมีสัญลักษณ์ที่มองไม่เข้าใจ

“พี่สาว บนน้ำเต้านี้คือลายอะไร?” เธอถามอย่างสงสัย

“เจ้าอย่าดูถูกของแปลกเช่นนี้เชียว นี่ล้วนเป็นของล้ำค่า จากนี้เจ้าเดินไปไหน หากเจอสิ่งชั่วร้ายแม้มองไม่เห็น กระดิ่งเล็กนี่ตรงเอวจะส่งเสียงดังเตือน”

“นอกนั้น น้ำเต้าเล็กนี้แกะสลักจากไม้ต้นท้อวิญญาณบานเก้าปี และเชิญยอดนักเขียนยันต์มาสลักลายอักษร มีของล้ำค่าเช่นนี้อยู่ ภูตผีปีศาจใดๆ จะไม่กล้าเข้าใกล้เจ้า หนำซ้ำ หลังหยดเลือดแสดงเจ้าของ น้ำเต้าเล็กนี้ยังใช้เก็บผีได้ ผีตัวน้อยทั่วไปเข้าไปแล้ว ผ่านไปสามชั่วยามจะละลายกลายเป็นน้ำเลี้ยง ต่อให้เก่งกาจยังทนได้ไม่ถึงวัน”

ดวงตาเฟิ่งจิ่วเป็นประกายอย่างดีอกดีใจเพราะคำพูดนาง มองเครื่องประดับนั้นตรงเอว สีหน้าทั้งแปลกใหม่และตื่นเต้น “พี่สาว ขอบคุณสำหรับของขวัญจากท่าน ข้าชอบเหลือเกิน”

“ชอบก็ดีแล้ว เจ้าก็ต้องมอบของขวัญพบหน้าให้พี่สาวเสียหน่อยใช่หรือไม่?” นางหยิบตาไปทางเฟิ่งจิ่วพลางเอ่ยถาม

“ของขวัญพบหน้า!” เธอคิดๆ ไป “วัตถุเวทข้าไม่ค่อยน่าหยิบมาสักเท่าไร สิ่งเดียวที่ใช้ได้เดาว่าคงมีแค่สิ่งนี้” เธอล้วงยาออกมาจากในห้วงมิติสิบขวด วางลงตรงหน้านางราวกับเสนอสินค้า

“พี่สาว ข้ายังไม่ได้บอกท่านกระมังว่าข้าเป็นนักปรุงยา? พวกนี้ข้าปรุงกลั่นเอง ท่านหยิบไปใช้ได้ตามสะดวก ภายหน้ามียาใหม่ออกมาค่อยส่งมาให้ท่านอีก”

………………………………………………….