เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า - ตอนที่ 885 เซี่ยงหวาตายแล้ว + ตอนที่ 886 ปรุงยาแก้พิษ

ตอนที่ 885 เซี่ยงหวาตายแล้ว + ตอนที่ 886 ปรุงยาแก้พิษ

ตอนที่ 885 เซี่ยงหวาตายแล้ว

“ในที่สุดก็ประเมินแล้ว ตอนข้ากลับไปฉลองปีใหม่ได้ยินท่านพ่อเอ่ยถึง แต่ระดับเจ็ดแค่ชั่วคราว ข้าเชื่อว่าใช้เวลาไม่นานมาก กำลังแคว้นจะเลื่อนขั้นขึ้นไปอีกได้” เฟิ่งจิ่วยิ้มเล็กน้อย คำพูดเผยความมั่นใจ

“เช่นนั้นแน่นอนขอรับ” ทั้งแปดยิ้มขานรับ

สายตาเฟิ่งจิ่วกวาดมองไปกลับไม่เห็นเซี่ยงหวากับไป๋เสี่ยว จึงถามว่า “พวกเขาสองคนเล่า?”

“ไป๋เสี่ยวกับตู้ฝานอยู่ภูเขาด้านหลัง สองวันก่อนเซี่ยงหวาออกไปรับภารกิจ ตอนนี้ยังไม่กลับมา แต่คำนวณเวลาแล้ว วันนี้น่าจะกลับมาขอรับ” หลัวอวี่กล่าว ซ้ำยังบอกนางเรื่องภารกิจที่พวกเขารับไปหลายวันนี้ รวมถึงพัฒนาการพละกำลังพวกเขา

“นายท่าน พวกเราบรรลุระดับบรรพชนนักรบแล้ว ตั้งแต่พวกเรารับภารกิจก็ไม่มีที่ทำไม่สำเร็จ”

เฟิ่งจิ่วได้ยินเช่นนี้ก็ยิ้มเบาๆ “พวกเจ้าอย่าทระนงเกินไป นี่แค่ในแคว้นเหินเวหาเท่านั้น กำลังระดับบรรพชนนักรบยังไม่แข็งแกร่ง เดินเหินข้างนอกยังต้องระวังหน่อย เอาล่ะ ข้าจะไปพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้เช้าจะกลับสำนักศึกษาแล้ว เหลิ่งซวงกับเหลิ่งหวาก็อยู่ที่นี่แหละ มีอะไรค่อยไปหาข้าแล้วกัน!”

“ขอรับ/เจ้าค่ะ” ทุกคนขานรับ หลังเห็นนางออกไปยังล้อมเหลิ่งซวงกับเหลิ่งหวาไว้สอบถาม โดยเฉพาะหลังจากรู้ว่าเหลิ่งหวามีฐานพลังวิญญาณธาตุน้ำ ยิ่งแปลกใหม่เป็นที่สุด

ทว่าเวลาช่วงเย็น ท้องฟ้ายังไม่ทันมืดลงโดยสมบูรณ์ พวกตู้ฝานกับหลัวอวี่ก็มายังเรือนที่นางพักด้วยความลนลานและท่าทีเปลี่ยนไปยกใหญ่

“นายท่าน เกิดเรื่องแล้วขอรับ”

เฟิ่งจิ่วในเรือนเพิ่งตื่นมาสักพัก หลังได้ยินเสียงเร่งรีบด้านนอกก็เปิดประตูเดินออกมา เห็นท่าทางแต่ละคนโศกเศร้า สีหน้ามีความโกรธเคือง หัวใจคร่ำเครียดทันใด ขณะกำลังจะเอ่ยปากกลับสังเกตเห็นว่าสีหน้าสองสามคนในหมู่พวกเขาผิดปกติไปบ้าง

“นายท่าน เซี่ยงหะ เซี่ยงหวาเขา… เขาตายแล้วขอรับ”

หลัวอวี่กล่าว พร้อมก้มหน้าลงอย่างเศร้าใจ แม้พวกเขารู้จักเซี่ยงหวาไม่นานแต่ทำงานและออกรับภารกิจด้วยกัน ใครจะรู้ว่าหลังเขารับภารกิจออกไปจะสิ้นใจไปอย่างแปลกประหลาด

เฟิ่งจิ่วที่กำลังคิดจะถามไถ่ว่าพวกเขาไปไหนมา หลังได้ยินคำพูดนี้ หัวใจก็เต้นแรง “ตายแล้ว? ตายได้อย่างไร? ทำไมพวกเจ้าถึงรู้? ได้ข่าวมาจากไหน?”

ผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังขั้นสูงสุดเช่นเขจะตายง่ายเพียงนั้นได้เช่นไร? เธอไม่เคยคิดเลยจริงๆ ว่าพวกเขาจู่ๆ จะมาบอกเธอว่าเซี่ยงหวาตายแล้ว

ตู้ฝานหายใจเข้าลึกๆ กล่าวด้วยน้ำเสียงมีเจ็บช้ำ “มีคนสัมผัสค่ายกล แขวนศพเขาไว้ด้านนอกคฤหาสน์พวกเรา พวกเราออกไปตรวจดู…”

เมื่อพวกเขาไปถึงด้านนอกก็ไม่เห็นใครอื่น เพียงเห็นศพเซี่ยงหวาแขวนบนต้นไม้ไม่ไกล เมื่อเห็นศพเขา พวกเขาต่างยากจะเชื่อไปบ้าง ไม่กล้าเชื่อว่าเซี่ยงหวาที่สองวันก่อนยังมีชีวิตดื่มเหล้าพูดคุยหัวเราะกับพวกเขาจะตายไปเช่นนี้

“ศพอยู่ไหน?” สีหน้าเธอเคร่งเครียด ในดวงตาเต็มไปด้วยประกายหนาวเหน็บ

“เรือนข้างหน้าขอรับ” ทุกคนบอก แล้วพานางไปยังเรือนข้างหน้า

มาถึงเรือนข้างหน้า เฟิ่งจิ่วไม่ได้ไปแตะต้องศพเซี่ยงหวา แต่ยืนมองข้างนอกห่างไปหนึ่งก้าว เห็นคนที่นอนบนพื้นไม่มีกลิ่นอาย ร่างกายยังแข็งทื่อไปแล้ว มือเธอกำหมัดแน่น ในใจมีจิตสังหารเดือดดาล

เธอเงยหน้า สายตามองผ่านบนร่างพวกเขา “ตู้ฝาน หลัวอวี่ ฟั่นหลิน สวี่ตัว รวมถึงฟางเฉิง พวกเจ้าแตะต้องศพเซี่ยงหวาไปแล้ว?”

ฟั่นหลินเห็นว่านางแค่มองไม่แตะต้อง หนำซ้ำยังรักษาระยะห่างที่มั่นคง ใจก็เต้นตึกตัก ถามว่า “นายท่าน ศพเขามีอะไรไม่ถูกต้องหรือขอรับ”

………………………………………………….

ตอนที่ 886 ปรุงยาแก้พิษ

“ศพเขาถูกโปรยด้วยยาพิษที่ไร้สีไร้กลิ่น พวกเจ้าคงจะแตะโดนเขากระมัง?” เธอจ้องมองพวกเขา เห็นสีหน้าแต่ละคนเปลี่ยนไปยกใหญ่

“ขอรับ พวกเราต่างย้ายศพเข้ามาและตรวจสอบแล้ว แต่ข้าตรวจไม่เจอว่ามีพิษ” สีหน้าฟั่นหลินเอ่ยอย่างหนักใจ เพราะเขาเป็นคนหนึ่งในหมู่ทุกคนที่รู้เรื่องการแพทย์ ดังนั้นตอนเห็นศพเซี่ยงหวา คนอื่นๆ ช่วยยกเข้ามา ส่วนเขารับผิดชอบตรวจอาการ กลับนึกไม่ถึงว่า…

เฟิ่งจิ่วมองพวกเขา จับชีพจรฟั่นหลินก่อน ตรวจว่าเขาถูกพิษชนิดใด ทว่าตรวจไปกลับทำให้ใจเธอคร่ำเครียดเล็กน้อย เพราะไม่ใช่พิษธรรมดา

พิษนี้ไม่เพียงไร้สีไร้กลิ่น หนำซ้ำยังออกฤทธิ์ช้า ตอนยังไม่ออกฤทธิ์จะตรวจไม่พบ หากเธอไม่เห็นว่าในดวงตาพวกเขาแอบมีสีแดงเล็กน้อย คงไม่รู้จริงๆ ว่าพวกเขาถูกพิษ

เธอเก็บมือกลับมาโดยไม่พูดอะไร แต่หยิบถุงงมือบางๆ กับผ้าปิดปากออกมาจากในห้วงมิติ บนร่างพวกเขาตรวจไม่พบ แต่บนร่างเซี่ยงหวากลับตรวจพบได้

เธอใช้เครื่องมือเก็บรวบรวมพวกผงแป้งเล็กละเอียดจากในเล็บมือและตรงคอเสื้อเขา พลางเอ่ยถามโดยไม่เงยหน้า “ฟั่นหลิน ผลการตรวจเจ้าเป็นอย่างไร?”

“นายท่าน ทั่วร่างเขาได้รับบาดเจ็บไม่น้อยกว่าร้อยแผล แต่ล้วนไม่ถึงชีวิต เส้นเอ็นสองขาถูกตัด สองแขนโดนบิดหักตรงๆ บนร่างมีรอยไหม้หลายแห่ง…”

ฟั่นหลินกล่าว ทุกๆ คำพูดความโกรธแค้นในใจยิ่งบาดลึก ตนเองเป็นหมอ ดูจากบาดแผลพวกนั้นบนร่างจึงรู้แน่นอนว่าก่อนตายเขาจะทรมานมากเพียงใด

“เหล่านี้ล้วนไม่ใช่สาเหตุการตาย เขาตายเพราะแก่นพลังระเบิดแตก เส้นโลหิตทั่วร่างทั้งหมดถูกตัด ตู้ฝานตรวจดูแล้ว บอกว่าก่อนตายเขาอาจถูกคนใช้วิชาลับสำรวจดวงจิต อาจเพราะเป็นเช่นนี้ สุดท้ายเขาจึงระเบิดแก่นพลังฆ่าตัวตาย”

เฟิ่งจิ่วฟังไปพลางตรวจสอบ เป็นอย่างที่ฟั่นหลินว่ามา ถูกทรมานก่อนตาย หนำซ้ำจิตใจยังเสียหายรุนแรง และมีร่องรอยว่าถูกสำรวจดวงจิต

ผ่านไปเนิ่นนาน เธอลุกขึ้นมามองศพเซี่ยงหวาพลางในใจมีทั้งจิตสังหารและความโกรธปนเป หมุนตัวมองไปยังพวกเขา เอ่ยว่า “หลัวอวี่ สวี่ตัว พวกเจ้าย้ายศพเขาไปเผายังภูเขาด้านหลัง แล้วฝังเขาไว้บนนั้น ตู้ฝาน เจ้าหาข้อมูลภารกิจที่เซี่ยงหวารับไปมาให้ข้า ฟั่นหลินตามข้ามาผสมยาแก้พิษ คนอื่นๆ คอยสังเกตความเคลื่อนไหวคฤหาสน์ไว้”

พวกเขาแยกกันออกไปทำงาน เฟิ่งจิ่วพาฟั่นหลินไปห้องยาวางแผนจะช่วยพวกเขาแก้พิษ

“บอกมาว่าร่างกายเจ้ามีอะไรไม่สบาย ค่อยเจาะเลือดมาให้ข้าทดสอบหน่อย” เธอเอ่ยพลางเตรียมงานในมือ

“ขอรับ”

ฟั่นหลินขานรับ แล้วทำตามคำพูดนาง พลางเป็นผู้ช่วยข้างๆ ช่วยปรุงยาแก้พิษ ขณะเดียวกันยังกระตุ้นให้พิษในร่างปล่อยออกมาเร็วขึ้น ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วยามยาแก้พิษยังไม่ปรุงออกมา เขาก็ทนไว้ไม่ไหวแล้ว

“นายท่าน คล้ายว่าพิษจะออกฤทธิ์แล้ว ตอนนี้ข้ามองอะไรไม่ชัด หายจะ หายใจกระหืดหระหอบไปบ้าง ทั่วร่าง…” คำพูดยังเอ่ยไม่ทันจบ เขาก็ล้มลงไปเสียแล้ว

เฟิ่งจิ่วเห็นท่าทางก็รับร่างเขาไว้ วางเขาลงบนพื้น ใช้เข็มฝังตรงจุดลมปราณใหญ่บนร่างเขาไว้ด้วยความรวดเร็ว ตรวจอาการเขาใหม่อีกครั้ง หลังพบอาการก็หยิบยาทิพย์มาผสมไปพลางๆ

เวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูป เธอปรุงยาแก้พิษกลายเป็นยาเม็ดออกมา แล้วหยิบให้ฟั่นหลินกินเม็ดหนึ่ง ขณะเดียวกันฝ่ามือยังใช้กลิ่นอายพลังวิญญาณช่วยให้ฤทธิ์ยาออกมาโดยเร็ว

………………………………………………….