เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] - บทที่ 204 ขายรหัสได้หนึ่งล้าน

บทที่ 204 ขายรหัสได้หนึ่งล้าน

บ้าจริง!

เหล่าฟู่(ผู้เฒ่า)ก็คือ ‘เวรกรรม ทำไมถึงตั้งชื่อยากเย็นขนาดนี้ฮะ?’ อย่างนั้นเหรอ?!

ฉันนี่ตาบอดจริง ๆ แกคือเจ้าเวรกรรมงั้นเหรอ?!

จนกระทั่งตอนนี้จางจงหมิงยังจำได้ดีว่าตอนนั้นเขาแพ้หมดท่ายังไง ยิ่งคิดไม่ถึงว่าจะต้องไปขอซื้อของจากศัตรูของเขาเอง…

เขาสะกดความหม่นหมองในใจลงไป พลางกล่าว “นายนี่เอง ในเมื่อรู้จักกันอยู่แล้ว ฉันก็จะไม่พูดให้มากความ ฉันต้องการซื้อเฉิงหวง บอกราคามาสิ…”

“สัตว์พาหนะเฉิงหวงตอนนี้ไม่มีสามารถขายได้”

จางจงหมิงชะงักค้าง คิดไม่ถึงว่าจะไม่สามารถซื้อขายได้ จึงกล่าวต่อ “งั้นฉันซื้อรหัสเข้าแดนลับ ราคาเท่าไหร่?”

ซูเย่ดวงตาวาววับ เงินมาแล้ว!

“หนึ่งล้าน…”

แม่งเอ้ย!

จางจงหมิงสบถ นี่มันราคาที่เขาคิดไว้ในใจพอใจ เฉิงหวงเจ๋งกว่าดาบเวหาแน่นอน ขายแพงก็ถือเป็นเรื่องปกติ ถ้าหากอีกฝ่ายเป็น X เขายินดียอมรับแน่นอน แต่นี้เป็นศัตรูคู่อาฆาตของเขา…! เรื่องอะไรจะยอมจ่ายแพงแบบนั้นให้มันกัน?!

“หนึ่งแสน”

“หนึ่งล้าน”

“หนึ่งแสนหนึ่งร้อย”

“หนึ่งล้าน ขาดไม่ได้แม้แต่แดงเดียว ไปขอซื้อ X ก็ไม่น้อยกว่าเลขจำนวนนี้”

ซูเย่กล่าว

“ก็ได้!”

จางจงหมิงยอมกัดฟันรับ

ถ้าไม่ใช่เพราะ X ไม่ออนไลน์ช่วงนี้ ฉันก็ไม่อยากคุยกับแกหรอก!

“ส่งพิกัดมา!”

จางจงหมิงส่งข้อความมา ซูเย่ส่งพิกัดที่เขาอยู่ให้จางจงหมิง ผ่านไปสักพัก

จางจงหมิงก็ขี่กระบี่มา ท่ามกลางการแหงนหน้ามองด้วยความชื่นชมของผู้คนนับไม่ถ้วน เขาพลิกตัวกลับอย่างสวยงาม กระโดดลงมาจากท้องฟ้าและลงจอดข้างซูเย่…

“จะส่งมอบยังไง”

จางจงหมิงมองอย่างเย็นชาที่ใบหน้าที่ของคนที่เขาอยากจะอัดให้เละมาตลอด

“นี่คือเลขบัญชีของฉัน” ซูเย่ส่งเลขบัญชีธนาคารของเขาให้จางจงหมิงทันที

ผ่านไปครู่หนึ่ง…

เมื่อซูเย่ออฟไลน์ เขาเช็คข้อมูลการโอน

“แล้วแฟนนายล่ะ?”

หลังจากที่เขากลับมาออนไลน์อีกครั้งก็ถามไปเรื่อย

“ทำไมถามมากจัง บำรุงครรภ์อยู่บ้าน!” จางจงหมิงกล่าวอย่างไม่สุภาพนัก

พูดถึงเรื่องนี้แล้วก็โมโห เขาเคยเป็นลูกรักของคนทั้งบ้าน แต่ตอนนี้พ่อแม่ของเขาปฏิบัติต่อเธอราวกับแก้วตาดวงใจ ทำให้ไม่มีใครสนเขาเลย!

ซูเย่ “…..”

ผ่านไปไม่นานเอง…ท้องแล้วเหรอเนี่ย?

ยอดเยี่ยม! ยอดเยี่ยม!

“บอกมาสิ จะเข้าไปยังไง” โอนเงินเรียบร้อย จางจงหมิงจ้องหน้าซูเย่พลางถาม

“วิธีเข้าฉันจะบอกในช่องแชท”

ซูเย่ครุ่นคิดครู่หนึ่งพลางเอ่ยเตือน “แต่ฉันต้องบอกไว้ก่อนนะ ต่อให้นายเข้าไปในแดนลับได้สำเร็จ ก็ไม่แน่ว่าจะพิชิตเฉิงหวงได้ ฉันรับผิดชอบแค่บอกวิธีเข้าไป ไม่รับปากกว่านายจะได้สัตว์พาหนะ”

“อะไรวะ นี่แกหลอกกันรึเปล่า แล้วแกพิชิตมันได้ยังไง?!”

จางจงหมิงได้ฟังก็โมโหทันที…

“ก็มันเดินตามฉันมาเอง อาจเป็นเพราะมีวาสนาต่อกันก็เลยพิชิตได้แบบออโต้”

ซูเย่กล่าว แต่เมื่อเห็นดวงตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของจางจงหมิง เขาจึงยกมือขึ้น พลางกล่าว “จริง ๆ นะ นายไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ…”

จางจงหมิงจ้องไปที่ซูเย่เป็นเวลานาน หลังจากยืนยันว่าเขาไม่ได้โกหก

“เหอะ!”

ส่งเสียงไม่พอใจหนึ่งคำ แล้วกล่าว “แกไม่ได้พิชิตมันด้วยซ้ำ งั้นฉันก็ต้องเหมือนกันสิ”

ซูเย่ส่งวิธีเข้าไปให้

“ไปนะ!”

จางจงหมิงโบกมือ จากไปอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนกับว่าไม่อยากจะอยู่ต่อกับซูเย่แม้แต่วินาทีเดียว เขาตรงไปที่ประตูแดนลับ

จางจงหมิงลองใช้วิธีที่ซูเย่บอกเขาทันที แล้วเขาก็เข้าไปได้จริงๆ!

“เหอะ! ถือว่าแกมีความน่าเชื่อถือ!”

บริเวณโดยรอบ ผู้เล่นหลายคนตกตะลึงเมื่อเห็นอีกคนเข้าสู่แดนลับ

“คนที่สาม”

“เข้าไปสามคนแล้ว!”

……

ในอีกด้านหนึ่ง

ซูเย่ออฟไลน์เข้าสู่ระบบแอพบริจาคเงิน เอาเงินหนึ่งล้านที่เพิ่งได้มาบริจาคไปทั้งหมด

ติ๊ง!

มีเสียงดังขึ้นในสมอง

“คะแนนคุณธรรมเพิ่ม 20 คะแนน”

ตอนนี้เขามีคะแนนคุณธรรม 97 คะแนนแล้ว หนทางยังอีกยาวไกล ถ้าเทียบกับ 1000 คะแนนของขั้นถัดไป

เขามองดูคะแนนคุณธรรมของตัวเอง ซูเย่ก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

คิดไปคิดมา ก็คิดไม่ออกว่ามันผิดปกติที่ตรงไหน? ตัวเขาได้อันดับหนึ่งในการแข่งขันคัดเลือกของม.จี้หยาง แต่ไม่มีคะแนนเพิ่มงั้นเหรอ?

“หรือว่าไม่มีใครถูกกระตุ้นจากการที่เขาได้อันดับหนึ่ง?”

ซูเย่รู้สึกหมดอารมณ์…

ทั้งม.คนเข้าแข่งกว่าห้าหมื่นคน ถ้าหากทุกคนได้รับแรงกระตุ้นไปตั้งใจร่ำเรียน งั้นคะแนนคุณธรรมห้าหมื่นคะแนนคงเป็นของเขาไปแล้ว

“ดูท่าแล้วเด็กม.จี้หยางจะตั้งความหวังไว้ที่ลู่จวิ้นกับลวี่อวิ๋นเผิงเสียมากกว่า จึงไม่มีใครได้รับแรงกระตุ้นจากเขา…”

ซูเย่ถอนหายใจ แล้วกลับไปออนไลน์เกมส์อีกครั้ง…

บนตึกธุรกิจชั้นสองของมหาวิทยาลัย หวังห่าวกำลังดูเวลาที่ซูเย่ออนไลน์และออฟไลน์ที่ปรากฏบนจอ

เขาแสยะยิ้มเย็นหนึ่งที…

เมื่อเข้ามาในเกมส์ ซูเย่ก็ขี่เฉิงหวงเข้าไปเขต 32 เริ่มฟันมอนสเตอร์อัพเลเวลต่อ ใช้เวลาไม่นาน แสงสีขาวสายหนึ่งก็สว่างวาบ เลื่อนเลเวลถึง 32 แล้ว!

เขาขี่เฉิงหวงมุ่งไปทางเขต 33 ขี่ไปได้สักพัก เจ้าเฉิงหวงก็หยุดลงที่ตีนเขาแห่งหนึ่ง ไม่ยอมเดินต่อ

“เอ๊ะ?”

ซูเย่ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างที่ไม่ปกติ

ในเกมส์นี้ทำให้เขารู้สึกราวกับว่าพลังปราณมีความผิดปกติ แต่นี่มันในเกมส์นะ มันจะไปมีพลังปราณได้ยังไง?!

ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงคาถาที่ใช้ตอนเข้าเกมส์…

หรือว่า….มีพลังปราณจริง ๆ?

“เนตรสวรรค์”

ซูเย่เปิดเนตรสวรรค์ในทันที และเห็นกระแสปราณล่องลอยในท้องฟ้าด้วยเนตรสวรรค์ เขาอดไม่ได้ที่จะชะงักค้างไป

ในเกมก็มีพลังปราณจำลองงั้นเหรอ?

กระแสปราณที่ไหลเวียนจะเห็นได้ก็ต่อเมื่อมีพลังปราณเข้มข้นมากเท่านั้น…

“เกมส์นี่นี้มันยังไงกันแน่” ซูเย่รู้สึกฉงนใจ

กระแสปราณจำลองที่ไหลเวียนนี้อาจไม่ใช่การออกแบบของเกมส์! ยิ่งไปกว่านั้นยังสามารถใช้คาถาและพลังวิเศษได้อีกด้วย!

นี่มันไม่ใช่เกมส์ธรรมดาแน่นอน…

ซูเย่พยายามดูดซับปราณในทันที และพบว่ามันไม่สามารถดูดซับปราณได้เหมือนกับที่เขาเคยพยายามตอนเข้ามาครั้งแรก…

ในตอนนั้นตัวเขาไม่ได้รับรู้ถึงพลังปราณ แต่ตอนนี้มองเห็นพลังปราณแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถดูดซับมันได้ ทันใดนั้นเขาก็ได้มีการคาดเดาที่น่าตกตะลึงในใจ

หรือนี่เป็นภาพฉายของโลกอีกใบหนึ่ง? Fantasy dream มีอยู่จริง?!

ซูเย่ตกตะลึงกับการคาดเดาของตัวเอง และนิ่งเงียบอยู่เป็นเวลานาน

สุดท้าย เขาสูดหายใจเข้าลึกๆหนึ่งเฮือก

“ดูเหมือนว่าประเทศนี้กำลังซ่อนความลับที่ยิ่งใหญ่อยู่!”

“นาสาสวรรค์”

ซูเย่สูดหายใจเบา ๆ ระงับความสงสัยในหัวใจ จะช้าหรือเร็วเขาจะต้องรู้ให้ได้ จึงเริ่มใช้นาสาสวรรค์ทันที

“นาสาสวรรค์…!”

ด้วยการดมกลิ่นเบาๆ เขาได้กลิ่นพลังปราณอย่างชัดเจน และไม่ว่าที่เห็นด้วยเนตรสวรรค์หรือที่ดมได้จากนาสาสวรรค์ ล้วนมุ่งไปยังสถานที่แห่งหนึ่งบนเนินเขา

ซูเย่ขี่เฉิงหวงไปโดยไม่ลังเลทันที เขากระโดดลงมาและเริ่มทำการขุด

พลังปราณธรรมชาติที่เข้มข้นนั้นกระจายไปทั่วบริเวณนี้

เมื่อเห็นซูเย่นั่งยองๆ บนพื้นและทำการขุดดิน ทุกคนที่ผ่านไปมาต่างหยุดดู

“เจ้านี่กำลังทำอะไร?”

“ขุดดินทำไม”

“มีสมบัติฝังอยู่ใต้ดินหรือไง”

“เกมนี้สามารถเก็บของและฆ่ามอนสเตอร์ ไม่แน่ว่าอาจจะมีการให้ขุดสมบัติก็ได้ หรือว่าเขาได้แผนที่ขุมทรัพย์มา? ”

ทุกคนล้วนฉงนใจ บางคนยืนดูอยู่ซักพักก็พบว่าไม่มีอะไรถูกขุดขึ้นมา พวกเขาจึงหมดความสนใจและหันกายจากไปทันที

“ไอ้หมอนี่ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ”

ในไม่ช้า ซูเย่ก็ขุดลึกลงไปสามเมตรแล้ว เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ามีพลังปราณอันเข้มข้นกำลังใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อย ๆ

กึก!

มีเสียงดังขึ้นฉับพลัน ซูเย่ขุดเจอของบางอย่างที่มีลักษณะแข็ง เขารีบใช้มือทั้งสองขูดเศษดินออก

วินาทีถัดมา แสงสีขาวยวงก็สาดประกายเข้าดวงตา

หยกปราณงั้นเหรอ?

ซูเย่ดวงตาเป็นประกายโดยพลัน เป็นหยกปราณ…หรือว่าแร่ปราณ

เขารีบเพิ่มแรงในการขุดทันที ตวัดแกว่งดาบมือใหม่อย่างบ้าคลั่งเพื่อขุดดิน

หลังจากนั้นไม่นาน แร่ปราณทั้งหมดก็ปรากฏขึ้น ในเวลานี้ เส้นแร่ปราณมีความยาวสองถึงสามเมตรและกว้างครึ่งเมตร…

“บ้าจริง มีแร่ปราณขนาดเล็กอยู่จริงๆด้วย!”

ซูเย่ตกใจกับสิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าเขา

เขาคาดไม่ถึงเลยแม้แต่น้อยว่าจะมีแร่ปราณในเกมนี้ หรือว่ามันคือโลกอีกใบจริง ๆ หยกพลังปราณที่รัฐให้มาก็มาจากที่นั่น?

นอกจากนี้ หวังห่าวซื้อรหัสเข้าแดนลับจากเขา และต้องการจุดอ่อนของมอนสเตอร์

ทั้งหมดนี้แสดงให้เห็น…อะไรบางอย่าง….

ซูเย่คิดเชื่อมโยงทุกอย่างเข้าด้วยกันและในที่สุดก็ได้คำตอบในทันที…!

มีFantasy dream ในโลกแห่งความเป็นจริง และโลกนี้ได้ก่อให้เกิดเกม Fantasy dream ขึ้น…

อีกทั้งดูเหมือนว่าทุกประเทศในโลกจะเข้ามาในโลกอีกใบนี้ได้!

“โลกใบนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่อย่างที่เขาจดจำได้อีกต่อไป เขาไม่รู้ว่าจะสามารถมีชีวิตอยู่อย่างสงบสุขไปตลอดร้อยปีที่เหลือได้หรือไม่?”

หลังจากเงียบไปนาน ซูเย่ก็ถอนหายใจ

ในเวลาไม่นาน ดาบฟันลงไป ขุดแร่ปราณทั้งหมดขึ้น

“ได้รับแร่ปราณ ต้องการชำระล้างหรือไม่?”

ระบบมีข้อความแจ้งเตือนเด้งมา…

“ต้องการ” ซูเย่กดชำระล้างทันที

วินาทีถัดมา กลางท้องฟ้าก็มีประกาศเด้งขึ้นมา

“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ‘เจ้าเวรกรรม ’ ได้รับแร่ปราณชิ้นแรกของ fantasy dream !”

พรึ่บ!

ทุกคนเงยหน้ามองท้องฟ้า เจ้าเวรกรรมอีกแล้ว! หลังจากรออ่านรายละเอียด ทุกคนล้วนตะลึงค้างกันหมด…

“นี่มันอะไรอีกเนี่ย?!”

“แร่พลังปราณ มันคืออะไร?”

“ใช้แลกอุปกรณ์หรือทักษะต่อสู้ได้ไหม?”

“ใช้เลื่อนขั้นได้ไหม?”

“น่าจะเป็นแร่ก้อนหนึ่งที่ขุดออกมา เอาไปสร้างอาวุธงั้นเหรอ?”

ในอีกฟากหนึ่ง

เมื่อแถบแสดงความคืบหน้าสิ้นสุดลง ซูเย่ก็ได้ทำการชำระแร่ปราณขนาดเล็กก้อนนี้จนเสร็จสิ้น…

“การชำระล้างสำเร็จ ขอแสดงความยินดีที่ได้รับหยกพลังปราณธรรมดา 60 ก้อนและหยกพลังปราณขั้นรอง 3 ก้อน”

ซูเย่ตรวจสอบอย่างรวดเร็ว…ก็ได้พบว่าคุณภาพของหยกพลังปราณที่ได้จากแร่ปราณยังไม่คงที่ มีทั้งที่ดีและไม่ดี หยกพลังปราณที่คุณภาพดีที่สุด คุณภาพสูงกว่าที่ได้รับจากการทำภารกิจก่อนหน้านี้สองขั้น ถูกระบบเรียกว่า หยกพลังปราณขั้นรอง

ส่วนหยกพลังปราณที่คุณภาพแย่ที่สุด คล้ายกับอันที่ได้รับในโลกจริงและถูกเรียกว่าหยกพลังปราณธรรมดา…

ซูเย่อ่านคำแนะนำ…

หน้าที่ของหยกพลังปราณทั้งสองประเภทคือแลกเปลี่ยนค่าประสบการณ์

ตั้งแต่เลเวล 31 ถึงเลเวล 40 หยกพลังปราณธรรมดาสองก้อน สามารถแลกเปลี่ยนเป็นค่าประสบการณ์หนึ่งเลเวล และหยกพลังปราณชั้นรองหนึ่งชิ้นสามารถแลกเปลี่ยนเป็นค่าประสบการณ์ได้ 4 เลเวลทันที

แต่เมื่อเปรียบเทียบค่าประสบการณ์จริง หยกพลังปราณขั้นรองเทียบเท่ากับค่าประสบการณ์ของหยกพลังปราณธรรมดาประมาณสิบก้อน และสามารถอัพเลเวลได้ 4 เลเวลต่อครั้ง

เมื่อเห็นการเปรียบเทียบนี้ ซูเย่ก็ขมวดคิ้วทันที…

“ระดับการเลื่อนเลเวลนี้ ดูเหมือนกับจำนวนปราณที่ซุนชือและคนอื่นๆ ต้องใช้เพื่อฝึกปราณในโลกจริงเลย!”

ในความเป็นจริง หยกพลังปราณธรรมดาสองชิ้นสามารถช่วยให้ผู้ฝึกยุทธ์เปิดจุดลมปราณได้ หรือจะกล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ หนึ่งจุดลมปราณในโลกแห่งความจริงจะเท่ากับหนึ่งเลเวลในโลกของเกมงั้นเหรอ?

“เป็นไปได้ไหมว่าค่าประสบการณ์ที่จำเป็นสำหรับการเลื่อนเลเวลใน Fantasy Dream นั้นคำนวณตามปริมาณพลังปราณที่จำเป็นสำหรับการเปิดจุดลมปราณในโลกจริง?”

ซูเย่กล่าวอย่างรู้สึกประหลาดใจ เห็นได้ชัดว่าทั้งสองเท่าเทียมกัน!

“งั้นถ้าผู้เล่นธรรมดาล่ะ?”

ซูเย่คิดอย่างพิจารณาอีกครั้ง พบว่าผู้เล่นทั่วไปมีทักษะการต่อสู้และอุปกรณ์ ซึ่งดูเหมือนจะคล้ายกับผู้ฝึกยุทธ์ แต่ก็ยังอ่อนแอกว่า

ตัวอย่างเช่น ความสามารถของเลเวล 31 น่าจะเท่ากับระดับสองหนึ่งจุดลมปราณในโลกจริง แต่ประสิทธิภาพการต่อสู้ที่แสดงในเกมนั้นอ่อนแอกว่าผู้ฝึกยุทธ์ระดับสองหนึ่งจุดลมปราณอย่างเห็นได้ชัด เพราะไม่ว่าอย่างไร มันเป็นพลังที่ได้รับจากระบบเกม ไม่ใช่จากการฝึกฝนตนเอง ดังนั้นจึงอ่อนแอเป็นธรรมดา…

“ระดับของผู้ฝึกยุทธ์ในโลกจริง เกมส์นำมาใช้เพิ่มความสามารถในการต่อสู้ เกมส์นี้ชักจะน่าสนใจมากขึ้นเรื่อย ๆ เสียแล้ว”

มุมปากของซูเย่ยกขึ้นเล็กน้อย…แล้วนำหยกพลังปราณธรรมดา 14 ก้อนที่สามารถอัพได้ 7 เลเวลออกมา แลกเปลี่ยนเป็นค่าประสบการณ์ทั้งหมด

แสงสีขาวสว่างวาบไปทั่วร่างกาย เลเวล 40!