เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] - บทที่ 12 เข้าสู่ดินแดนภูผามหานทีอีกครั้ง! - novel-lucky

บทที่ 12 เข้าสู่ดินแดนภูผามหานทีอีกครั้ง!

นิ้วแตะไปยังปากสีแดง ซึ่งหมายถึงจะได้พบเจอกับปัญหาใหญ่ แต่ถ้าหากจิตใจแน่วแน่มั่นคงก็จะสามารถก้าวผ่านไปได้ แม้ว่าอาจจะต้องใช้ความพยายามมากหน่อย

“กลัวว่าจะมีปัญหามากกว่าจะได้กลับบ้านดี ๆ น่ะสิ”

ซูเย่เกิดกังวลใจ อยากที่จะไปหาไป๋จือหรานทันที แต่จะทิ้งการเดินทางไปดินแดนภูผามหานทีครั้งนี้ไม่ได้

“ไม่เป็นไร ไว้กลับมาจากดินแดนภูผามหานทีค่อยว่ากัน!” ซูเย่ถอนใจ แสงปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

แม้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น เขาก็จะไม่ยอมให้มีใครมาพรากผู้หญิงของเขาไป

“ทุกคนมากันครบแล้ว” เซียวจวิ้นเดินเข้ามาพร้อมกล่าวอย่างจริงจังกับทุกคนที่มารวมตัว “พี่น้องไป๋จือไม่ได้มา พวกเธอขอลา ฉะนั้นวันนี้พวกเธอจึงไม่เข้าร่วม”

ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ทุกสายตาจับจ้องมาที่ซูเย่ด้วยสายตาเย้าหยอก

ใบหน้าของซูเย่ยังคงนิ่งเฉย

“เตรียมตัวได้แล้ว!” เซียวจวิ้นออกคำสั่ง ทุกคนจึงเริ่มการเตรียมตัว

ขั้นตอนเหมือนกับคราวก่อน หลังจากสวมหมวกแล้ว ทุกคนถูกพาไปยังทางเข้าดินแดนภูผามหานทีและเข้าไปด้วยกัน

ในช่วงที่เหยียบอุโมงค์นั้นเอง ซูเย่ก็เริ่มจัดการเตรียมความพร้อม

“จะหาหยกปราณมาได้เพียงพอสำหรับค่ายกลรวบรวมปราณได้ไหม ขึ้นอยู่กับการสำรวจครั้งนี้!”

การเดินทางครั้งนี้เป็นการบ่งชี้ว่าเขาจะสามารถขยายแปลงเพาะปลูกได้หรือไม่

ทันใดนั้น

กลุ่มคนได้ปรากฏขึ้นที่ทางออกอุโมงค์เคลื่อนย้าย

ครั้งนี้มีเซียวจวิ้นเป็นผู้นำ ทุกคนก้าวออกมา

“สหาย พบกันอีกแล้ว”

เป็นเสียงที่คุ้นเคย

พอมองตามเสียงไปก็ได้พบกับร่างที่คาดไว้ เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม

ผู้นั้นคือโมหลี่

“สวัสดี ฉันฝากคุณดูแลด้วย” เซียวจวิ้นกล่าวกับโมหลี่แล้วเดินไปด้านข้าง

“วางใจได้เลย” โมหลี่พยักหน้าตอบแล้วเริ่มกล่าวกับทุกคน “ครั้งนี้สถานการณ์จะพิเศษเล็กน้อย เดี๋ยวจะเล่ารายละเอียดภายหลัง แต่ก่อนอื่นสิ่งที่จะต้องรู้คือ ฉันจะเป็นหัวหน้าในการสำรวจครั้งนี้!”

หัวหน้า?

“ไม่ใช่ว่าเขาห้ามผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่ขึ้นไปเข้าร่วมเหรอครับ?”

“ทำไมถึงกลายเป็นหัวหน้าแบบกะทันหันล่ะครับ?”

ทุกคนล้วนสงสัย

“เอาล่ะ ต่อจากนี้ฉันจะเล่ารายละเอียดของการสำรวจให้ฟัง” โมหลี่เริ่มการอธิบาย “ในครั้งนี้ พวกคุณจะไม่ได้สำรวจในพื้นที่ระดับสาม แต่เป็นระดับสี่”

“เรื่องกองทัพสัตว์ประหลาดนั้นถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นมันจะไม่เกิดขึ้นอีก แต่สัตว์ประหลาดในพื้นที่ระดับสี่นั้นดุร้าย แผนการในครั้งนี้จึงค่อนข้างอันตราย ถ้าหากมีใครไม่อยากไปพื้นที่ระดับสี่ก็สามารถรออยู่ที่ระดับสามได้ จะปลอดภัยกว่า”

เป็นคำพูดที่ไม่ค่อยน่าฟัง แต่มีเหตุผล

มีความเสี่ยงสูงในพื้นที่ระดับสี่ และตอนนี้ทุกคนมีพลังเพียงระดับสาม

“มีใครอยากอยู่รอไหม?” โมหลี่เอ่ยถาม

ทุกคนต่างเงียบ ไม่มีใครอยากอยู่เฉย

“ดี!” โมหลี่พยักหน้า “ในเมื่อทุกคนอยากไปสำรวจพื้นที่ระดับสี่ พวกคุณจะต้องทำตามกฏ สิ่งแรกเลยคือการรวมกลุ่มในเมือง ทุกคนจากเมืองจี้หยางจะเป็นทีมเดียวกัน ทุกคนต้องร่วมมือกันและห้ามทำอะไรตามใจชอบคนเดียว”

ห้ามทำอะไรคนเดียว?

ซูเย่ขมวดคิ้ว

ถ้าไม่ออกไปคนเดียว จะหาหยกปราณได้เหรอ?

“มีใครจะคัดค้านอะไรไหม?” โมหลี่ถามออกมาเสียงดัง

ยังคงไร้เสียงตอบ

ซูเย่ไม่ได้เอ่ยอะไรเช่นกัน เขารอเฝ้าดูสถานการณ์

“ดีมาก”

โมหลี่พยักหน้าอย่างพึงพอใจ “ถ้าไม่มีใครค้านอะไร ตามฉันไปรวมตัวกัน”

พูดจบ เขาก็พาทุกคนมุ่งหน้าไปยังประตูของมหานคร

ในครั้งนี้ มีผู้คนมากกว่าสองร้อยคนรวมตัวกันอยู่

“รวมพวกนี้ด้วย เป็น 300 คนพอดี”

เมื่อซูเย่และคนอื่น ๆ รวมตัวเรียบร้อย โมหลี่จึงกล่าวขึ้น “ทุกคนคือตัวแทนของเมืองจี้หยาง ถึงแม้ว่าวันนี้เราจะไม่ได้แข่งขันกับเมืองอื่น การสำรวจในวันนี้ก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด หวังว่าทุกคนจะเข้าใจว่าการร่วมมือกันคืออะไร”

“ยิ่งไปกว่านั้น การสำรวจครั้งนี้จะใช้เวลา 3 วัน สามารถเข้าสู่พื้นที่ระดับ 41 ของ Fantasy Dream เท่านั้น ระดับสูงกว่านั้นไม่ใช่สิ่งที่พวกคุณจะจัดการไหว และขอย้ำอีกครั้งว่าห้ามแยกจากทีมโดยไม่ได้รับอนุญาต ไม่ต้องพูดถึงการเข้าพื้นที่ระดับสูง เข้าใจไหม?”

“รับทราบ!”

300 เสียงตะโกนตอบรับพร้อมเพียง

“ไปได้!”

โมหลี่โบกมือและนำทางทุกคน

ข้ามผ่านเขตพื้นที่ระดับสาม

ตลอดทาง ผู้คนผลัดกันจัดการสัตว์ประหลาดที่เข้ามาโจมตี

ทันทีที่มาถึงจุดแบ่งเขต กลุ่มที่อยู่ภายใต้การจัดการของโมหลี่สามารถเดินทางมาได้อย่างราบรื่น และเข้าสู่พื้นที่ระดับสี่อย่างเป็นทางการ

“การสำรวจเริ่มต้นแล้ว!”

ก้าวแรกของการเหยียบพื้นที่ระดับสี่ โมหลี่ในฐานะผู้นำจึงกล่าวขึ้น “จำเอาไว้ ในระหว่างสามวัน จงให้ความสำคัญกับการรักษาชีวิต ออกสำรวจได้ตามใจชอบ แต่ทุกคนต้องส่งสามในห้าจากจำนวนของที่ได้เข้ากองกลาง”

“เนื่องจากการเกิดขึ้นของกองทัพสัตว์ประหลาด พื้นที่ระดับสี่จึงไม่เคยได้รับการพัฒนา จะกล่าวว่าทรัพยากรทุกอย่างยังอยู่คงเดิมก็ได้ จะสามารถนำกลับมาได้เท่าไรใน 3 วัน ก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของพวกคุณ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น สายตาของทุกคนต่างลุกโชน

ทรัพยากรดั้งเดิม?

ไม่ใช่ว่ามีของดีอยู่เต็มไปหมดเลยหรอกเหรอ? ต่างจากเขตที่ผ่านมาซึ่งถูกสำรวจซ้ำแล้วซ้ำเล่า!

เมื่อคิดได้แบบนี้ ทุกคนต่างเตรียมตัวเผชิญศึกใหญ่

ซูเย่เองก็เกิดรอยยิ้มเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าระหว่างเวลาที่ผ่านมา มหานครตะวันออกไม่เคยเข้ายึดพื้นที่ระดับสี่เลย

ครั้งนี้พวกเขาได้มาสำรวจเป็นกลุ่มแรก

เยี่ยมไปเลย!

ทันใดนั้น

“ระวัง!”

เสียงตะโกนดังขึ้น กลุ่มคนด้านหน้าเริ่มทะเลาะกัน

“เกิดอะไรขึ้น?”

เมื่อได้ยินเสียงดังมาจากกลุ่มหน้า พรรคถูโช่วจย้าเทียนและคนอื่น ๆ ต่างตกอยู่ในความสงสัย

“น่าจะเจอสัตว์ประหลาดมั้ง” ซูเย่ชะโงกมอง

“เจอก็ดีสิ!” ซูชือกล่าว “สัตว์ประหลาดก็เป็นทรัพยากร แล้วเราจัดการได้แค่ระดับ 41 อยู่แล้ว จะกลัวอะไร?”

“ระดับ 41 แกร่งเกินไป”

“ทุกคน ถอย!”

“ถอยกลับไป!”

“สัตว์ประหลาดระดับ 41 จัดการยากเกินไป ถอยด่วนเลย!”

เสียงตะโกนอันตื่นตระหนกดังไปทั่ว

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ทุกคนล่าถอยอย่างตื่นกลัว เหล่าพี่น้องพรรคถูโช่วจย้าเทียนซึ่งนำโดยซูเย่กลับเดินหน้าสวนทางกับคนอื่น

“อย่าตื่นตระหนกกัน!” เสียงตะโกนของโมหลี่ดังทั่วถึงทุกคน

ซูเย่เดินไปถึงด้านหน้า

ภาพที่เขาเห็นนั้น เป็นฝูงสัตว์ประหลาดหมาป่าเจ็ดตัว ที่ค่อย ๆ ก้าวเดินเข้ามา มีคราบเลือดอยู่เต็มปากและเขี้ยวของพวกมัน ดูเหมือนเพิ่งผ่านและชนะการต่อสู้มาไม่นาน

เหยื่อของมันก็น่าจะเป็นมนุษย์!

“เตรียมตัวให้พร้อม!” โมหลี่ขมวดคิ้ว เขาไม่คาดคิดว่าจะเจอสัตว์ประหลาดจำนวนมากพร้อมกันตั้งแต่แรก

จากข้อมูลที่ทราบมา พวกมันอาจจะไม่ได้อยู่ตัวเดียว แต่อย่างมากควรจะเป็นสองหรือสามตัว?

ทำไมเจอถึงเจ็ดตัว?

เขาเป็นผู้เดียวตรงนี้ที่มีขั้นสี่ระดับสอง คนอื่นล้วนเป็นขั้นสาม

สัตว์ประหลาดระดับ 41 ในเกมนี้เป็นระดับสี่แต่แกร่งไม่เท่าผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่ระดับหนึ่ง

ในการต่อสู้จริง ทุกคนต้องระมัดระวังเพราะอาจจะบาดเจ็บได้ แต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่

ทว่าหากทุกคนตื่นตระหนกเช่นตอนนี้ อาจจะตายได้!

“อย่านิ่ง! ใจเย็นก่อน! ตื่นตัวไว้!”

หลังจากได้ยินเสียงของโมหลี่ ทุกคนกำอาวุธในมือแน่น

บรรยากาศตึงเครียด

“ไปกันเถอะ!” เสียงของซูชือดังขึ้น

เขานำเหล่าพี่น้องเดินผ่านโมหลี่ไปและเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดระดับ 41 จำนวน 7 – 8 ตัวที่กำลังเข้ามาเช่นกัน

ซูเย่ไม่ได้ตามไป เขาอยากเฝ้าดูอยู่ใกล้ ๆ นี่เป็นโอกาสหายากที่เหล่าพี่น้องเขาจะได้ลงมือสู้ ชายหนุ่มเลยไม่อยากเข้าไปขัด

ทว่าหากมีอะไรร้ายแรง เขาจะเข้าไปช่วยทันที

ได้เห็นภาพตรงหน้า

ใบหน้าของโมหลี่แสดงถึงความตื่นตกใจ เขาอยากเข้าไปห้าม แต่สายเกินไปแล้ว

คนอื่นเองก็ยังคงสั่นกลัว

ในสายตาของพวกเขา ผู้คนจำนวนเท่านั้นพุ่งเข้าใส่สัตว์ประหลาดระดับ 41 จำนวน 7-8 ตัว เหมือนพุ่งเข้าไปหาความตาย

พวกเขาล้วนเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสาม จะสู้กับสัตว์ประหลาดระดับสี่ได้อย่างไร

เวลาต่อมา ภาพเบื้องหน้าล้วนทำให้ผู้ที่เฝ้ามองเกิดความตกตะลึงและตาเบิกกว้าง

กลุ่มของ 70 คนหายไปในพริบตา

กระจายเป็นกลุ่มละเพียง 10 คน

คนกลุ่มเล็กล้อมรอบสัตว์ประหลาดและกระหน่ำโจมตีอย่างรวดเร็ว

ทุกคนในกลุ่มแบ่งหน้าที่กันเป็นอย่างดี มีคนดึงดูดความสนใจ ผู้สร้างความเสียหาย ล้วนร่วมมือเข้าขากันได้ยอดเยี่ยม

อย่างกับไม่ใช่มือใหม่ที่เพิ่งเหยียบดินแดนภูผามหานที

“นั่นใช่กลยุทธ์ที่ซูเย่สอนใน Fantasy Dream หรือเปล่า?”

ในที่สุดคนอื่น ๆ ก็เริ่มมองออก

การต่อสู้ที่เห็นดูเหมือนเป็นเรื่องยาก แต่ด้วยความร่วมมือร่วมใจของเหล่าพี่น้อง สัตว์ประหลาดทั้งหมดก็ทนไว้ไม่อยู่และถูกตัดหัวจนสิ้น!

ภาพตรงหน้าสร้างความน่าตกใจเป็นอย่างมากต่อโมหลี่และผู้อื่นอีกกว่าสองร้อยชีวิต

ใครจะคิดว่าสัตว์ประหลาดระดับสี่ที่พวกเขาไม่กล้าเผชิญหน้าจะถูกจัดการได้รวดเร็วเช่นนี้?

กลยุทธ์ที่ซูเย่สอนทรงพลังขนาดนี้เลยเหรอ?

พวกเขาใจเย็นขนาดนี้ได้อย่างไร?

“เก่งมาก!”

พอได้เห็นว่าวิกฤตตรงหน้าถูกแก้ไขแล้ว ดวงตาของโมหลี่ส่องประกายและตะโกนขึ้นในขณะที่มองกลุ่มคนกว่าสองร้อยคน “เห็นหรือเปล่า? นี่คือสิ่งที่ควรกระทำเมื่อเผชิญอันตราย! นี่คือความสำคัญของการร่วมมือ! นี่คือตัวอย่างของการผ่านการฝึกมาอย่างดี!”

“พวกคุณทุกคนต้องเรียนรู้ที่จะต่อสู้ให้ได้แบบกลุ่มจากเขตมหาวิทยาลัย!”

เมื่อเขากล่าวจบ โมหลี่ยกนิ้วชื่นชมซูเย่และคนอื่น ๆ

เขาไม่เคยพบเจอการร่วมมือที่มีความเข้ากันได้เช่นนี้มาก่อนในมหานครตะวันออก!

มันเป็นเรื่องคาดไม่ถึงที่ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามระดับสาม จำนวน 10 คนจะร่วมมือกันกำจัดสัตว์ประหลาดระดับสี่ได้

ยอดเยี่ยมมาก!

ซูชือและเหล่าพี่น้องยิ้มกว้าง เชิดหน้าชูตา

นี่เป็นกลยุทธ์ร่วมมือจู่โจมชั้นดีที่ลูกพี่ซูสอนมา

“กร๊าซ!”

ทันใดนั้นเอง เสียงร้องแหลมสูงได้ดังขึ้น

เมื่อได้ยินเสียงนี้

สีหน้าของโมหลี่ผู้เป็นหัวหน้าได้เปลี่ยนไปทันที เขาเงยหน้ามองไปยังทิศทางที่เสียงนั้นดังขึ้น

เขาได้พบกับอีแร้งตาแดงปรากฏอยู่เหนือหัว เกาะอยู่บนลำต้นไม้ใหญ่