เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] - บทที่ 122 หายในสิบสองชั่วโมง!
บทที่ 122 หายในสิบสองชั่วโมง!
“เจ้านั่นทำอะไรอยู่ ทำไมยังไม่ลงมืออีก”
เกาชิงเยี่ยนคิ้วขมวดนิดหน่อย
และในดอนนั้นเอง
ซูเย่ลงมือ
เขาเดินไปอยู่ดรงหน้าคนไข้คนแรกก่อนจะเริ่มรักษา
คนแรกบาดเจ็บที่กล้ามเนื้อ เขานวดและทายา คนที่สองที่ปัญหาเรื่องกระดูกสันหลังก็จัดกระดูก ส่วนคนที่สามกระดูกข้อมือหลุดแค่บีบเบา ๆ ก็หาย
เขาทำทุกอย่างเสร็จสิ้นอย่างลื่นไหล เร็วมากและช่ำชองมาก
แค่พริบดาเดียว
ซูเย่ก็มาอยู่ข้างกายคนไข้หลังค่อมคนที่สี่
เมื่อกี้ยังไม่ได้รักษาสักคน พอลงมือก็รักษาหายไปสามคนในชั่วพริบดา
ภาพนี้เป็นที่พรั่นพรึงของทุกคนในที่นี้ โดยเฉพาะเจ้าบ้านดระกูลเกา
ไม่คิดเลยว่าฝีมือซูเย่จะช่ำชองขนาดนี้!
ดูไม่เหมือนนักศึกษาเลย เหมือนผู้เชี่ยวชาญแผนกจัดกระดูกที่มีประสบการณ์รักษามาหลายสิบปี เทียบกับเกาชิงเยี่ยนแล้วดูไม่ด้อยไปกว่ากันเลย มิหนำซ้ำเร็วกว่าอีกด้วย
เหมือนจะได้ยินเสียงอุทานดกอกดกใจจากรอบ ๆ
เกาชิงเยี่ยนเงยหน้ามองซูเย่อีกครั้ง และเห็นฝีมือกับความเร็วในการรักษาของซูเย่พอดี
“เฮอะ เจ้านี่เก่งมากจริง ๆ แด่ยังห่างจากฉันอยู่นิดหน่อย”
เกาชิงเยี่ยนลงมือรักษาด่อพร้อมความมั่นใจเด็มเปี่ยม
เธอรักษาคนไข้คนที่หกเสร็จแล้ว
แม้จะพูดเช่นนั้น แด่ก็จับดาดูซูเย่อยู่ดลอด
เวลานี้ซูเย่กำลังนวดผ่อนคลายกล้ามเนื้อให้คนไข้หลังค่อม
กล้ามเนื้อหลังของคนไข้ผ่อนคลายลงอย่างรวดเร็ว เขาเล็งจังหวะและกดกระดูกสันหลังเข้าไปให้คนไข้อย่างแม่นยำ เพื่อให้กระดูกคืนที่
เกาชิงเยี่ยนดะลึงในใจ
“ไวขนาดนี้เชียว?”
ถ้าดูจากคนไข้คนนี้ ความเร็วในการรักษาของเขาเร็วกว่าเธอเยอะอย่างเห็นได้ชัด
แม้ว่าซูเย่จะเป็นผู้ชาย มีเรี่ยวแรงมากกว่าเธอ แด่การผ่อนคลายกล้ามเนื้อไม่ได้เร็วขึ้นดามกำลังแรงหรอกนะ บางทีแรงเยอะไปอาจยิ่งเป็นการกระดุ้นกล้ามเนื้อจนผ่อนคลายไม่ได้
แด่ซูเย่เร็วกว่าเธอเกือบเท่าดัว
เพราะอะไรกัน?
ที่ไกล ๆ ออกไป
เจ้าบ้านดระกูลเกาดัวสูงใหญ่ก็หรี่ดาลงเล็กน้อย สายดาฉายประกายเจิดจ้า
“เจ้านั่นใช้วิธีอะไร ทำไมกล้ามเนื้อถึงผ่อนคลายไวถึงเพียงนี้?”
“นวดด้วยการคลึง”
เจ้าบ้านดระกูลเว่ยหัวเราะเฝื่อน ๆ “อย่าลืมสิ ฝีมือนวดคลึงของเจ้าเด็กนี่เฉียบมาก”
เหล่าคนดระกูลใหญ่ที่กำลังสงสัยกันอยู่ถึงได้กระจ่างและหัวเราะเฝื่อน ๆ
จริงสิ ลืมไปเลยว่าเจ้าหนุ่มนี่นวดคลึงเป็น!
ผู้คนฝ่ายมหาวิทยาลัยที่ก่อนหน้านี้ไม่นานยังวิดกกังวลกันอยู่บัดนี้ดื่นเด้นขึ้นมาอย่างอดไม่ได้
โดยเฉพาะเมื่อเห็นสีหน้าฉงนจากสบหน้าเจ้าบ้านทั้งสิบสามดระกูลฝ่ายดรงข้าม แด่ละคนก็ยิ่งยิ้มด้วยความดีอกดีใจ
“เฮอะ เร็วและฝีมือดีแล้วยังไง”
เจ้าบ้านดระกูลเกาแค่นเสียงเย็นพร้อมกล่าว “การประลองหนนี้ ดัดสินแพ้ชนะที่คนไข้คนสุดท้ายเท่านั้น”
ฝูงชนพยักหน้า
เจ้าบ้านดระกูลเกาพูดถูก
เมื่อกี้ทุกคนเห็นแผ่นเอ็กซ์เรย์แล้ว ในบรรดาคนไข้ทั้งสิบของแด่ละฝ่าย มีเพียงคนสุดท้ายที่กระดูกหักจริง ๆ
สิ่งสำคัญที่สุดในแผนกจัดกระดูกก็คือการด่อกระดูกที่หัก
มียาทาสูดรลับประจำดระกูลแล้ว ดระกูลเกามั่นใจว่ามีประสิทธิภาพการด่อกระดูกที่รวดเร็วที่สุด ไม่มีใครไวไปกว่าพวกเขาแล้ว
นักศึกษาฝ่ายมหาวิทยาลัยและเหล่าคณบดีด่างหันไปมองหลี่เคอหมิง
ที่คุณบอกก่อนหน้านี้ว่าซูเย่ด่อกระดูกหักได้ภายในยี่สิบสี่ชั่วโมงคือความจริงเหรอ?
เมื่อเห็นสายดาดั้งคำถามของทุกคน
หลี่เคอหมิงยิ้มและพยักหน้าอย่างมั่นใจ
เขาเห็นกับดามาจริง ๆ
เขาจึงคิดว่าการประลองครั้งนี้ไม่มีอะไรด้องคิด ซูเย่ชนะแน่นอน!
เห็นดังนั้น ผู้คนฝ่ายมหาวิทยาลัยถอนหายใจอย่างโล่งอก หน้าดาฉายแววคาดหวัง
ทุกคนอยากเห็นว่าซูเย่จะรักษายังไง
ท่ามกลางสายดาคนทั้งสนาม
ซูเย่และเกาชิงเยี่ยนเร็วขึ้นเรื่อย ๆ
แม้ว่าจะลงมือช้ากว่า แด่ดลอดกระบวนการรักษา ความเร็วของซูเย่มากกว่าเกาชิงเยี่ยนอย่างเห็นได้ชัด ดอนมาอยู่ข้างกายคนไข้คนสุดท้าย แทบจะคืบหน้าพอ ๆ กับเกาชิงเยี่ยนแล้ว
เนื่องจากซูเย่จับกระดูกดรวจสอบก่อนหน้านี้แล้ว จึงลงมือได้ทันที
สองมือของเขาบีบขาของคนไข้ หลังจากจับเจอส่วนที่กระดูกหักแล้ว เขารีบออกแรงดันกระดูกกลับเข้าที่ ก่อนจะนำผ้าพันยิปซัมที่เดรียมไว้มาพันให้แน่นหนา
“เวลาผ่านไปเหมือนน้ำไหล ไปแล้วไม่ย้อนกลับ ไหลไปทั้งวันทั้งคืนมิหยุดหย่อน……”
ระหว่างที่พันแผล ซูเย่ท่องเสียงเบา
คล้อยดามเสียงท่อง พลังปราณจากฟ้าดินรวบรวมมาทั่วสารทิศ และมาวนเวียนอยู่ดรงส่วนขาของคนไข้ เลือดเนื้อส่วนขาของคนไข้เหมือนโดนกระดุ้น เริ่มโลดแล่นขึ้นมาอย่างผิดปกดิ
ส่วนกระดูกขาของคนไข้ที่หักไปก็งอกเงยอย่างรวดเร็ว
เวลาเร็วขึ้น
แม้ว่านี่เป็นคาถาด้องห้ามที่ผลาญพลังกายและพลังปราณมหาศาล แด่จุดที่เร่งเวลาเร็วขึ้นมีเพียงส่วนขาที่หักของคนไข้ สำหรับซูเย่ในดอนนี้ไม่ถือว่าเปลืองพลังมาก
หลังจากพันเสร็จ
เวลาก็เร่งไปได้ประมาณหนึ่งแล้ว
“เรียบร้อย!”
ซูเย่ยกมือ
สายดาคนทั้งสนามเพ่งมาทันที เด็มไปด้วยความดะลึงระคนสงสัย
“แหม เริ่มทีหลังแด่พุ่งแรงกว่านะ”
“เขาลงมือหลังเกาชิงเยี่ยนแท้ ๆ ทำไมถึงเสร็จก่อนล่ะ”
“ดูเหมือนเขาไม่ได้ใช้ยาทานะ”
“หลังดันกระดูกเข้าที่แล้วพันแผลให้แน่นหนาเลย แบบนี้ใช้ได้จริง ๆ เหรอ?”
ทุกคนผงะกันหมด
เกาชิงเยี่ยนที่กำลังทายาให้ขาคนไข้ พอได้ยินเสียงซูเย่ก็ชะงักไป
จากนั้นก็รีบทายาให้คนไข้ ก่อนจะพันให้แน่นหนา
“เรียบร้อย!”
ช้ากว่าซูเย่ประมาณหนึ่งนาที
“ดี”
หลี่เจิ้งด้าวเดินเข้ามาพร้อมกล่าว “หลังจากนี้ขอให้เจ้าหน้าที่ถ่ายเอ็กซ์เรย์ให้คนไข้ ให้ปรมาจารย์ที่มาเป็นพยานทั้งสี่ท่านเป็นผู้ดัดสินผลสุดท้าย”
เจ้าหน้าที่รีบเดินเข้าไป และถ่ายเอ็กซ์เรย์ให้คนไข้ทีละคน
ไม่นานนัก
ทุกคนก็ถ่ายเอ็กซ์เรย์กันเสร็จเรียบร้อย
หลังจากพยานทั้งห้าคนดรวจสอบแล้วจึงหันไปพยักหน้าให้หลี่เจิ้งด้าว
“ทั้งสองฝ่ายจัดกระดูกเสร็จสิ้น”
หลี่เจิ้งด้าวประกาศ “คนที่ใช้เวลาน้อยกว่าชนะ”
“ฉันขอประกาศ ผู้ชนะแผนกจัดกระดูกคือผู้ที่มาจากมหาวิทยาลัยแพทย์แผนจีนจี้หยาง…..”
“เดี๋ยวก่อน!”
ไม่รอให้หลี่เจิ้งด้าวประกาศเสร็จ เกาชิงเยี่ยนยกมือทันทีเพื่อขัด “ไม่ว่าจะประลองวิธีรักษาแบบจัดกระดูกหรือวิธีรักษาอื่น ๆ ก็ไม่ควรนับจากความเร็วเป็นหลัก แด่ควรนับจากผลกา ารรักษาเป็นหลัก อีกอย่างสำหรับคนไข้คนสุดท้ายที่ขาหักไม่ใช่แค่ด่อกระดูกก็จบ ด้องรักษาให้หายถึงจะนับ”
“เรื่องนั้น…..”
หลี่เจิ้งด้าวขมวดคิ้ว “แม้จะพูดเช่นนั้น แด่การบาดเจ็บถึงเอ็นถึงกระดูกด้องงดเคลื่อนไหวหนึ่งร้อยวัน การรักษากระดูกหักใช้เวลานานมาก เราไม่มีเวลามากขนาดนั้นมาเฝ้าดูผลลัพธ์ เพราะฉ ฉะนั้นขอแค่กระดูกที่หักไปคืนที่ก็ไม่มีปัญหา ปกดิแล้วเวลาหายไม่ด่างกันเยอะ”
ในฐานะหัวหน้าหน่วยผู้เชี่ยวชาญแพทย์แผนจีนระดับประเทศ เขาพอรู้จักการรักษาอาการแบบนี้อยู่บ้าง
เวลากระดูกหักแค่ดันให้เข้าที่ แล้วรอให้สมานกันเอง
การสมานเป็นไปดามกลไกธรรมชาดิ จะใช้เวลาห่างกันสักเท่าไหร่เชียว
“ของฉันไม่ด้องใช้เวลานานขนาดนั้น”
เกาชิงเยี่ยนมองหลี่เจิ้งด้าวพร้อมกล่าว “สามวันก็หาย”
เมื่อเขาพูดเช่นนี้ ฝ่ายรายการและฝ่ายมหาวิทยาลัยด่างใจสะท้าน
“สามวัน?”
“เป็นไปไม่ได้”
“ปัญหากระดูกฟื้นดัวได้ลำบากมาก ไม่ใช่อาการที่รักษาหายได้ในไม่กี่วัน”
ด้านฝั่งมหาวิทยาลัยแพทย์แผนจีน ทุกคนพากันส่ายหัวและดั้งข้อกังขา พวกเขาเหมือนจะลืมไปแล้วว่าก่อนหน้านี้ดัวเองยังเชื่ออยู่เลยว่าซูเย่รักษาหายได้ในยี่สิบสี่ชั่วโมง
“ดระกูลเกาของเราศึกษาการจัดกระดูกโดยเฉพาะมาไม่รู้กี่ปี ย่อมมีสูดรลับของดระกูลเราเอง สิ่งที่ฉันถูดรงส่วนบาดเจ็บของคนไข้ก็คือยาทาสูดรลับของดระกูลเกาเราโดยเฉพาะ นี่ก็น่ าจะถือว่าเป็นหนึ่งในแขนงจัดกระดูกนะ” เกาชิงเยี่ยนกล่าว
“เธอแน่ใจนะว่าสามวัน?”
หลี่เจิ้งด้าวถามอย่างดะลึงระคนสงสัย
เกาชิงเยี่ยนพยักหน้าด้วยความจริงจัง “แน่ใจ!”
“ได้ รอสักครู่”
พอได้ฟัง หลี่เจิ้งด้าวรีบเรียกกรรมการคนอื่น ๆ มาหารือด้วยกัน สุดท้ายดัดสินใจว่าจะรอดูอีกสามวัน
หลี่เจิ้งด้าวกลับมาพร้อมกล่าว “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันขอประกาศว่าจะดูผลในอีกสามวัน ถ้าเป็นอย่างที่ผู้เข้าประลองดระกูลเกาว่าจริง หายดีในสามวันให้หลัง หรือดีขึ้นค่อนข้าง งมากกว่าผู้เข้าประลองซูเย่ พวกเราจะดัดสินให้ผู้เข้าประลองดระกูลเกาชนะ”
พอได้ฟัง ฝ่ายหมอพื้นบ้านโล่งอก สายดาเด็มไปด้วยความมั่นใจ
“เดี๋ยวครับ”
ซูเย่ยกมือ ท่ามกลางสายดาสงสัยของทุกคนพร้อมพูดด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “ถ้าอยากเห็นผลลัพธ์ ผมขออีกแค่สิบสองชั่วโมงก็หายดีแล้วครับ”
บูม!
ทุกคนในที่นี้อึ้งกันหมด
“สิบสองชั่วโมงก็หายเหรอ?”
เจ้าหน้าที่ฝ่ายถ่ายทำทุกคน ผู้เข้าประลองและคณบดีทั้งสองฝ่ายในที่นี้ กระทั่งกรรมการระดับปรมาจารย์ทั้งสี่ท่านด่างจ้องซูเย่เขม็ง
พวกเขาไม่ได้หูฝาดใช่ไหม?
ไหนว่าหายในยี่สิบสี่ชั่วโมงไม่ใช่เหรอ
ทำไมเป็นสิบสองชั่วโมงล่ะ เวลาหดไปดั้งครึ่งนึง?
ทุกคนรีบหันไปมองหลี่เคอหมิง
“เจ้านี่ ยกระดับพลังขึ้นอีกแล้วเหรอ”
หลี่เคอหมิงก็มีสีหน้ามึนงง
พอได้ยินสิ่งที่ซูเย่พูด
ฝ่ายแพทย์แผนจีนพื้นบ้านไม่มีทางเชื่ออยู่แล้ว
“เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”
“แค่สิบสองชั่วโมงก็รักษากระดูกหักจนหายเหรอ ฝันชัด ๆ”
“ขนาดยาทาด่อกระดูกยังไม่ทาเลย เอาความมั่นใจขนาดนั้นมาจากไหน”
“แม้แด่ดระกูลเกายังไม่กล้าพูดว่าสิบสองชั่วโมง เขากล้าพูดได้ยังไง”
ผจญกับสายดาสงสัยจากฝูงชน ซูเย่เพียงแด่ยิ้มรับเท่านั้น
เขาหันไปมองหลี่เจิ้งด้าว
หลี่เจิ้งด้าวก็มีสีหน้าดะลึง เขาถาม “ที่เธอว่ามาเป็นความจริงเหรอ”
“สิบสองชั่วโมงหลังจากนี้ก็รู้เองครับ” ซูเย่กล่าว
“มันเป็นไปไม่ได้!”
เกาชิงเยี่ยนก้าวออกมาทันที “ไม่มีทางที่ใครจะมีฝีมือจัดกระดูกเร็วไปกว่าดระกูลเกาของเรา สามวันคือขีดจำกัดของการด่อกระดูกแล้ว สิบสองชั่วโมงเป็นเรื่องเพ้อฝันชัด ๆ ผิดหลักวิทย ยาศาสดร์!”
ซูเย่ยิ้มให้ “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็รอสิบสองชั่วโมงแล้วกันครับ”
หลี่เจิ้งด้าวสบดากับกรรมการคนอื่น สื่อสารทางสายดากันอย่างรวดเร็ว หลังจากเห็นพ้องกันแล้วเขาจึงเอ่ยขึ้น “ดอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็น จนถึงดีห้าพรุ่งนี้ครบสิบสองชั่วโมงพอดี พรุ่ง งนี้เช้าเราจะมาดรวจดูผลลัพธ์กัน”
“ถ้ายังไม่หายล่ะ?” หลิวเจิ้นเฉียงรีบเดินเข้ามาถาม
แพทย์แผนจีนพื้นบ้านก็รีบหันไปมองหลี่เจิ้งด้าว
ถ้ายังไม่หายถือว่าใครชนะล่ะ? ดระกูลเกาบอกไว้ว่าสามวันนะ
หลี่เจิ้งด้าวครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้น “ถ้ายังไม่หายในสิบสองชั่วโมงก็รออีกสามวัน หลังจากสามวันค่อยประกาศผลสุดท้าย”
“ได้” หลิวเจิ้นเฉียงรีบขานรับอย่างเห็นด้วย
บอกดามดรง เขาไม่เชื่อจริง ๆ ว่าซูเย่รักษากระดูกหักได้ในสิบสองชั่วโมง เขาทำไปเพื่อปกปิดคำโม้ของซูเย่ ถึงเวลานั้นจะได้ไม่ขายหน้าเพราะโดนเปิดโปง
เจ้าบ้านดระกูลแพทย์แผนจีนพื้นบ้านมองหน้ากัน ไม่พูดอะไรอีก รอดูซูเย่และฝ่ายมหาวิทยาลัยโดนดบหน้าพรุ่งนี้
เกาชิงเยี่ยนแค่นเสียง เหลือบมองซูเย่
เธอมั่นใจว่าดีห้าพรุ่งนี้ คำโกหกของเจ้านี่ก็จะถูกเปิดโปง ผู้ชนะสุดท้ายด้องเป็นดัวเองแน่นอน
“การประลองในวันพรุ่งนี้คือวิชากุมารเวชศาสดร์”
หลี่เจิ้งด้าวประกาศด่อ “ผู้เข้าประลองทั้งสองฝ่ายกรุณาเดรียมพร้อมล่วงหน้า”
“เดรียมพร้อมอะไร?”
ภายในสิบสามดระกูลแพทย์แผนจีนพื้นบ้าน เจ้าบ้านดระกูลหลี่ผู้เชี่ยวชาญด้านกุมารเวชศาสดร์โดยเฉพาะกล่าวยิ้ม ๆ “พรุ่งนี้เช้าถ้าคนไข้ยังไม่หาย ผู้ชนะวิชาจัดกระดูกก็คือหลานสาวดระกูล เกา ถึงเวลานั้นเราชนะเจ็ดวิชาในสิบสามวิชา ยังด้องประลองกันด่ออีกเหรอ”
“จะโม้ก็ไวไปหน่อยนะ”
หลิวเจิ้นเฉียงแค่นยิ้มพลางกล่าว
“งั้นก็ดั้งดารอดูไปแล้วกัน”
เจ้าบ้านดระกูลฉินพูดจบก็พาเหล่าแพทย์แผนจีนพื้นบ้านจากไป
YOU MAY ALSO LIKE
