เซียนอมตะ 2,500 ปี [我只有两千五百岁] - บทที่ 75 แอบเข้าไปในแดนลับ! - novel-lucky

บทที่ 75 แอบเข้าไปในแดนลับ!

“ซูเย่ เปิดประตู!”

เมื่อทุกคนมาถึง เจียงซานก็เอ่ยบอกซูเย่

พรึ่บ——

เมื่อได้ยินคำสั่งของเจียงซาน ทุกคนก็หันไปมองทางผู้ครองอันดับหนึ่งคนใหม่ทันที

ให้ซูเย่เป็นคนเปิดประตู?

ที่นี่คือแดนลับไม่ใช่เหรอ?

ทำไมให้เขาเป็นคนเปิดประตูล่ะ?

ซูเย่ไม่ลังเลและก้าวไปข้างหน้า ก่อนใช้ยันต์เปิดประตูอีกครั้ง ทำให้ตรงประตูแดนลับขนาดใหญ่เปิดออก

เหล่าลูกรักสวรรค์ต่างตกตะลึง เปิดได้จริงด้วย!

“เข้าไปได้!”

เจียงซานเป็นผู้เดินนำทุกคนเข้าไป ทันทีที่พวกเขาเข้าสู่แดนลับ เหล่าลูกรักสวรรค์ที่เพิ่งเคยมาเป็นครั้งแรกต่างตกตะลึงกับภาพที่อยู่เบื้องหน้าพวกเขา มันดูรกร้างและแฝงไปด้วย ยไอเย็น!

“เดินตามมา!”

เจียงซานดึงความสนใจของทุกคนกลับมาอีกครั้ง

กลุ่มคนจำนวนสามสิบหกคนนำโดยผู้บัญชาการทั้งหกคนมาถึงหน้ากำแพงเมือง

“ยังเหลืออีกสิบนาทีก่อนถึงเวลา ทุกคนพักผ่อนซะและเตรียมตัวให้พร้อม!”

เจียงซานหันไปทางคนทั้งสามสิบหกคนแล้วตะโกนบอก “แต่ก่อนเข้าสู่แดนลับ ฉันยังมีบางอย่างจะพูดกับพวกเธอทั้งสามสิบหกคน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนก็ดึงสติกลับมาทันทีและมองไปที่เจียงซาน

“เป็นข่าวดี”

“ไม่ว่าจะเป็นใคร ตราบใดที่ใครก็ตามที่สามารถได้รับการสืบทอดในดินแดนลับในวันนี้ จะได้รับการเลื่อนขั้นให้เป็นสมาชิกทีมสืบสวนระดับเร้นลับโดยทันที และได้รับรางวัลเป็นหยกปราณ ระดับต่ำ 100 ก้อน!”

หยกปราณระดับต่ำ 100 ก้อน?

ตาของทุกคนก็สว่างขึ้นทันใด!

หยกปราณระดับต่ำ 100 ก้อนเทียบเท่ากับหยกปราณธรรมดามากกว่า 1,000 ก้อน รางวัลนี้ยิ่งใหญ่มาก!

การสืบทอดเป็นโอกาสที่ดีสำหรับพวกเขา แต่นอกจากจะได้การสืบทอดแล้ว ยังสามารถได้ของรางวัลอีกมากขนาดนี้เชียวเหรอ มันน่าเหลือเชื่อเกินไป!

ทุกคนปลุกจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้และพยายามปรับตัวให้เข้ากับสภาวะที่ดีที่สุดก่อนที่จะเข้าสู่แดนลับ

ดวงตาของซูเย่ก็เป็นประกายเช่นกัน มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย

“คุ้มจริง ๆ”

“แม้ว่าจะไม่ได้ต้องการการสืบทอด แต่ก็ต้องพยายามเพื่อหยกปราณระดับต่ำ 100 ก้อนนี้ให้ได้!”

……

สิบนาทีต่อมา

“ได้เวลาแล้ว!”

เจียงซานเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง ผู้บัญชาการคนอื่น ๆ ก็มีสีหน้าจริงจังไม่ต่างกัน

ได้เวลาแล้ว แต่จะเข้าไปยังไง?

ทุกคนมองไปทางผู้บัญชาการทั้งหก ทว่า ผู้บัญชาการทั้งหกกลับมองไปที่ซูเย่

ทุกคนหันไปหาซูเย่อย่างสงสัย นายทำได้อีกแล้ว?

ภายใต้สายตาของทุกคน ซูเย่ลุกขึ้นและเดินไปที่กำแพงเมืองทันที

วินาทีถัดมา ซูเย่หายตัวไปต่อหน้าต่อตาทุกคนในทันที ก่อนที่ชั้นของพลังงานจะกระเพื่อมจากกำแพงเมืองขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างหน้าเขา คนอื่น ๆ จึงตระหนักได้ในทันทีว่าพวกเขาสามารถเดินเข ข้าไปได้เลย!

ทุกคนลุกขึ้นและรีบเข้าไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นว่าคนทั้งสามสิบหกคนเข้าสู่แดนลับ ผู้บัญชาการทั้งหกก็มองหน้ากันและพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

เจียงซานกวักมือเรียก พริบตาผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่ระดับสามอีกคนก็เดินเข้ามา และก้าวไปข้างหน้าเหมือนคนอื่น ๆ ภายใต้การกำกับดูแลของผู้บัญชาการทั้งหก

ทว่า…

“ปัง!”

ในตอนที่ชนกำแพง แรงสั่นสะเทือนมหาศาลก็ย้อนกลับมาจากกำแพงเมืองโดยตรง และพวกเขาต้องเซถอยออกไปหลายก้าว

“เข้าไปไม่ได้?”

เจียงซานเอ่ยถามทันที

“มันบอกว่าจำนวนคนข้างในเต็มแล้ว และไม่สามารถเข้าไปได้มากกว่านี้อีก”

ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่ระดับสามคนนั้นยิ้มเจื่อน

“งั้นเธอกลับไปเถอะ”

เจียงซานพยักหน้าพลางกล่าว

แววตาของผู้บัญชาการทั้งหกฉายแววครุ่นคิด เมื่อครู่พวกเขาก็ลองดูแล้ว ดูเหมือนว่า นอกจาก 36 คนข้างในแล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่คนอื่นจะเข้าไป

……

หลังจากทะลวงเข้ามา ซูเย่ก็รู้สึกว่าฉากที่ปรากฏเบื้องหน้าสั่นไหว แล้วกลายเป็นเมืองขนาดใหญ่เมืองหนึ่ง เบื้องหลังคือกำแพงเมืองขนาดมหึมา ชายหนุ่มจึงได้กวาดสายตามองโดยรอบอย่า างละเอียด

ซูเย่พบว่ามีหมอกจำนวนมากในเมือง ซึ่งทำให้ผู้คนไม่สามารถแยกแยะทิศทางได้เลย และสามารถมองเห็นใจกลางเมืองข้างหน้าได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

“ได้เวลาลงมือแล้ว!”

แววตาของซูเย่สว่างวาบ เขาเคลื่อนตัวไปในทิศทางหนึ่งอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่เขาจากไป ลูกรักสวรรค์อีก 35 คนที่เหลือก็ทยอยเข้ามาทีละคน

ภายใต้หมอกหนาที่ปกคลุม พวกเขาไม่กล้าที่จะขยับอย่างไม่ระมัดระวัง

ซูเย่มาถึงเชิงกำแพงเมืองในอีกทางด้านหนึ่ง และนั่งลงตรงเชิงกำแพงเมือง พยายามทำลายม่านปราณลวงตานี้

สองพันกว่าปีที่ผ่านมานี้ เขาได้เรียนรู้ค่ายกลต่าง ๆ มากมาย

แม้ว่านี่จะเป็นค่ายกลที่จัดวางไว้โดยผู้ฝึกยุทธ์ขั้น 9 แต่เขารู้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เข้ามาที่นี่ว่าค่ายกลนี้มีไว้เพื่อการป้องกันเท่านั้น ไม่ได้มีไว้สำหรับโจมตี

ดังนั้นตอนนี้เขาจึงสามารถใช้วิธีการต่าง ๆ ได้อย่างไม่ต้องหวาดระแวงในการเข้ามาสำรวจ ชายหนุ่มกระตุ้นพลังปราณทันทีให้หลอมรวมเข้ากับค่ายกล หลังจากสำรวจอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พ พอจะเข้าใจค่ายกลนี้แล้ว

ซูเย่เอ่ยพลางถอนหายใจ

“สมแล้วที่สร้างขึ้นโดยยอดฝีมือในสมัยโบราณ ถ้าไม่ใช่เพราะความบังเอิญ อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลามากกว่าหนึ่งชั่วโมงในการทลายค่ายกล!”

ซูเย่ไม่ได้มีเวลามากขนาดนั้น โชคดีที่เขามีพลังปราณที่สามารถหลอมรวมเข้ากับปราณได้ทุกชนิด!

“พลังปราณต้นกำเนิด”

ฝ่ามือของเขาเต็มไปด้วยพลังปราณโดยกำเนิด และช่องว่างขนาดใหญ่บนม่านพลังปราณของค่ายกลถูกเปิดออกทันที!

และเนื่องจากขอบของรอยแยกนั้นเต็มไปด้วยร่องรอยของพลังปราณโดยกำเนิด จึงทำให้ฟื้นฟูช้ากว่าปกติ

หากเป็นคนอื่น คงไม่สามารถทำลายค่ายกลนี้ได้ในเวลาอันสั้น

“น่าจะเป็นทางนี้”

ซูเย่หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อดูว่าคนอื่นอยู่ที่ไหนกันแล้ว และแอบออกไปทันที

เข้าไปในภูเขาที่เป็นจุดนัดหมายอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าซูเย่มาถึงแล้ว ทุกคนก็ปรากฏตัวออกมาพร้อมกัน ไม่ต่ำกว่าเจ็ดสิบคน ทุกคนมองไปที่ซูเย่อย่างตื่นเต้น

“ชู่! ตามมาเงียบ ๆ!”

ซูเย่เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงทุ่มต่ำ แล้วพาทุกคนไปยังตำแหน่งของค่ายกลที่แยกออก

เมื่อมาถึง รอยแยกบนค่ายกลยังไม่ฟื้นฟูดี แต่เพื่อความแน่ใจ ซูเย่จึงใช้มือเปิดมันให้กว้างออกอีกครั้งและขยายออกให้กว้างกว่าเดิม ให้ทั้ง 70 คนสามารถเข้าไปได้อย่างรวดเร็ว ว หลังจากนั้นเขาก็ดูดพลังปราณต้นกำเนิดกลับคืน ทำให้ม่านพลังปราณฟื้นฟูคืนสู่สภาพสมบูรณ์เช่นเดิม

“ที่นี่คือที่ไหน?”

ทันทีที่เข้ามา ซูชือเอ่ยถามด้วยความสงสัย

ทุกคนต่างรู้สึกประหลาดใจกับทัศนียภาพโดยรอบ

“ชู่!”

ซูเย่ทำท่าทางบอกให้ทุกคนเงียบทันที “นี่เป็นการสืบทอดพลังในแดนลับ ผู้บัญชาการทั้งหกเลือกลูกรักสวรรค์ขั้นสี่มา 36 คนเพื่อเข้ามา ตอนนี้ไม่มีใครสามารถเข้ามาได้ยกเว้นฉัน อีกสามสิบห้าคนก็อยู่ในแดนลับนี้ พวกนายถือว่าแอบเข้ามา ห้ามถูกจับได้เด็ดขาด!”

ฮะ? ลักลอบเข้ามา?

น่าตื่นเต้นอะไรแบบนี้…

ทุกคนปิดปากลงทันที และไม่กล้าที่จะส่งเสียงใด ๆ แต่ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ครั้งนี้แอบลักลอบเข้ามาใต้จมูกของทีมสืบสวนเชียวนะ!

“เสี่ยวเย่”

จินฟานที่ยืนอยู่ข้างหลังซูเย่ สะกิดเรียกซูเย่ด้วยเสียงต่ำแปลก ๆ

“ว่าไง?”

ซูเย่หันหลังมองย้อนกลับไป พบว่าใบหน้าของจินฟานมีความผิดปกติเล็กน้อย

“ต้าฟาน ไม่เป็นไรใช่ไหม สีหน้านายทำไมดูแย่ขนาดนี้”

ซูชือก็รู้สึกเช่นกันและรีบเข้ามาประคองซูชือ ทุกคนก็หันมามอง และต้องตกใจเมื่อเห็นหน้าใบหน้าซีดเผือดของจินฟาน

“ฉันรู้สึกเหมือนมีบางอย่างพยายามดึงฉันไปยังสถานที่หนึ่ง”

จินฟานเอ่ยพูดด้วยสีหน้าซีดขาว “ที่นี่จะไม่มีผีใช่ไหม ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะถูกดึงจนล้มพับลงไปแล้ว”

ขณะพูด เขาก็คว้าไหล่ของซูเย่และพยายามยืนตัวตรง

“เกิดอะไรขึ้น”

ทุกคนต่างตกใจ รีบเข้ามาล้อมจินฟานไว้ พร้อมกับวางค่ายกลป้องกันทันทีและมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวังพร้อมที่จะต่อสู้ทุกเวลา

ซูเย่ผงะไป เขายิ้มออกมาทันที และตบไหล่จินฟานเบา ๆ พลางกล่าวอย่างยินดี

“ดีใจด้วย โอกาสของนายมาถึงแล้ว!”

“โอกาสอะไร?”

ซูชือผงะไป

“โอกาสครั้งใหญ่”

ซูเย่เอ่ยอย่างให้กำลังใจ “อดทนไว้ ผ่านครั้งนี้ไปได้ทุกอย่างจะดีขึ้น”

มือข้างหนึ่งจับไหล่ของจินฟานไว้ ช่วยพยุงอีกฝ่ายให้ยืนได้อย่างมั่นคง อีกมือหนึ่งชี้ไปทางข้างหน้า และพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “อย่าส่งเสียงดัง ตามฉันมา!”

ทุกคนเดินตามซูเย่อยู่ด้านหลัง ก้าวไปข้างหน้าอย่างเงียบเชียบ

แผนที่ของเมืองทั้งเมืองอยู่ในหัวของซูเย่อยู่แล้ว ในไม่ช้าเขาก็พาทุกคนไปที่สวนที่มุมหนึ่งของเมือง

เดินผ่านหินตกแต่งและป่าไผ่ในสวน มาที่ริมสระน้ำสีขาวขุ่นที่ใจกลางป่าไผ่

“นี่มันคืออะไร?”

ซูชือเอ่ยถามอย่างฉงนใจ

“ไขกระดูกหิน”

ซูเย่เอ่ยพูดกับทุกคนอย่างจริงจัง “นี่เป็นโอกาสสำหรับทุกคน น้ำในสระนี้มีคุณสมบัติพิเศษเหมือนพวกในนิยายกำลังภายในที่สามารถชะล้างแก่นกระดูก และเพิ่มความสามารถในการฝึกฝนข ขัดเกลา นี่เป็นโอกาสที่หายากมาก”

ดวงตาของทุกคนเป็นประกายขึ้นทันที เร่งจังหวะลมหายใจเร็วขึ้นเล็กน้อยอย่างดีใจ

มีของที่ชำระแก่นกระดูกได้จริงอย่างที่มีเรื่องเล่างั้นเหรอ?

“แต่ว่าหลังจากเข้าไป จะรู้สึกเจ็บปวดจากการชะล้างล้างแก่นกระดูก!”

ซูเย่พูดด้วยใบหน้าจริงจัง “จำไว้ ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหน อดทนเท่านั้น! อย่าส่งเสียง อย่าให้คนอื่นรู้! เข้าไปได้!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนก็หายใจเข้าลึก ๆ และดวงตาของพวกเขาเต็มไปประกายแวววาบ

ส่งเสียง?

ลูกพี่ซูประเมินพวกเขาต่ำเกินไปแล้ว เมื่อเจอผลประโยชน์มหาศาล แค่ไม่ต้องส่งเสียงง่ายนิดเดียว ต่อให้เจ็บจนตายพวกเขาก็จะไม่ส่งเสียง!

ติดตามลูกพี่ซู มีเรื่องดีทุกครั้งเลย!

“ฉันเข้าไปก่อนล่ะ ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว!”

จินฟานกระโดนเข้าไปทันที คนอื่น ๆ ก็กระโดดตามไปอย่างไม่รีรอ

ในตอนที่เข้าไป ความเจ็บปวดสวนพุ่งเข้ามาทันที!

ทุกคนต่างแสดงสีหน้าเจ็บปวด รู้สึกราวกับว่าพวกเขากระโดดลงไปในกระทะใบใหญ่ ต่อให้พวกเขาดิ้นรนแค่ไหน ความเจ็บปวดก็ยังรุนแรงไม่คลาย

ทุกคนพยายามกัดฟันและอดกลั้นไว้ ยังคงไร้สุ่มเสียงเล็ดลอดออกไป!

เมื่อเวลาผ่านไป สระไขกระดูกหินสีขาวขุ่นก็เริ่มลดลงเรื่อย ๆ

ความเจ็บปวดบนใบหน้าของทุกคนคลายลงเล็กน้อย จนกระทั่งในที่สุดสีหน้าอันเจ็บปวดค่อย ๆ หายไป เมื่อเห็นเช่นนั้น ซูเย่ยิ้มออกมาเล็กน้อย

“เฉิงหวง!”

ซูเย่เอ่ยเรียกสัตว์พาหนะคู่กาย

ชั้นหมอกปรากฏขึ้นบนพื้นดินทันที และเฉิงหวงก็ปรากฏตัวขึ้น

ทันทีที่มันปรากฏตัว เฉิงหวงก็เตรียมวิ่งชนซูเย่เต็มเหนี่ยว เพราะซูเย่ผูกถังเก็บน้ำขนาดใหญ่สองถังไว้บนหลังของมันในระหว่างวัน และสิ่งนี้ทำให้มันไม่พอใจเป็นอย่างมาก

ทว่าก่อนที่มันจะได้ชนซูเย่ มันก็ถูกดึงดูดโดยสระไขกระดูกหินที่อยู่เบื้องหน้า

“ดื่มสิ!”

ซูเย่ยิ้มและพูดกับมัน “คนอื่น ๆ ดูดซึมได้ไม่มาก เพราะงั้นแกดื่มได้มากเท่าที่ต้องการ เป็นไง ติดตามฉันไม่เลวเลยใช่ไหม?”

มันสูดลมหายใจอย่างตื่นเต้น จากเดิมที่ตั้งใจจะแกล้งวิ่งชนซูเย่ จู่ ๆ ก็เอาศีรษะหันไปถูบนร่างของซูเย่สองสามครั้ง กระโดดขึ้นลงไปมา แล้วกระโดดลงไปในสระทันที

ระหว่างแช่ตัวในสระไขกระดูก มันก็ก็ดื่มลงไปจำนวนมาก ท้องของมันพองขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนที่มันจะเรออย่างพอใจและกระโดดขึ้นฝั่ง

คราวนี้ น้ำในสระลดลงไปไม่น้อย ซูเย่ยิ้มอย่างพอใจ ถอดถังเก็บน้ำขนาดใหญ่สองถังออกจากด้านหลังของเฉิงหวง แล้วเติมน้ำในสระลงไป แล้วปิดปากถัง

ผูกเข้ากับหลังของเฉิงหวงอีกครั้ง

ครั้งนี้เฉิงหวงไม่เพียงไม่ปฏิเสธ แต่ยังดูมีความสุขมาก

“ไปเถอะ! ห้ามแอบดื่ม ฉันยังต้องใช้มันอยู่!”

ซูเย่ตบเบา ๆ ที่คอของเฉิงหวง

ห้ามดื่ม?

เฉิงหวงผลักซูเย่ออกไป หันศีรษะไปที่สระไขกระดูก มันดูลังเลเล็กน้อย แต่มันรู้ว่ามันไม่สามารถดื่มลงไปได้อีกต่อไป

ทันใดนั้น มีชั้นหมอกเพิ่มขึ้น เฉิงหวงหายตัวไปต่อหน้าทุกคน ในตอนนี้ มีน้ำเหลือเพียงหนึ่งในสามของสระ

“ทุกคนรีบหน่อย!”

ซูเย่เอ่ยเตือนทันที “สระไขกระดูกไม่เพียงช่วยชะล้างไขกระดูก แต่ยังช่วยให้ฝึกฝนดีขึ้น!”

เมื่อได้ยินดังนั้นทุกคนจึงตั้งใจสงบจิตใจและพยายามโคจรพลังปราณ