เดิมพันเสน่หา - ตอนที่ 15 การทำงานในวันแรก

เหริ่งรั่วปิงหยุดชะงักไปชั่ววูบ จากนั้นก็เริ่มเข้าใจ หนานกงเยี่ยไม่ได้ผิดคำพูด และเขาก็ช่วยเธอได้ตำแหน่งนักสถาปนิกมาโดยเร็ว ก้าวนี้เป็นก้าวสำคัญที่เธอจะสามารถก้าวเข้าไปในหนทางแห่งการแก้แค้น พอนึกได้แบบนี้ จู่ๆ เธอก็รู้สึกว่าสิ่งที่เธอเสียไปเมื่อวานก็คุ้มมากๆ จากนั้นเธอก็ก้าวเดินให้เร็วขึ้น 

เธอรีบกินอาหารเช้าให้เสร็จโดยเร็ว แล้วกไปบริษัทหนานกงพร้อมกับก่วนอวี้ 

บริษัทหนานกงมีสถานะทางการเงินที่กว้างขวาง กิจการที่ใหญ่ที่สุดก็คือสินค้าจำพวกอมภัณฑ์และเล็กสุดก็พวกของใช้ประจำวัน ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ก็เป็นตัวที่สำคัญ ดังนั้น การที่ได้เข้าไปเป็นนักสถาปนิกของบริษัทหนานกง จึงเป็นความใฝ่ฝันของคนมากมาย 

บริษัทหนานกงเคร่งขรัดกับการรับสมัครพนักงานมากๆ การที่อยากจะกลายเป็นพนักงานด้านการออกแบบก็ต้องผ่านการทดสอบความสามารถโดยเฉพาะ และยังต้องสร้างผลงานที่สามารถเติบโตได้จริง พนักงานที่เหมือนเหริ่งรั่วปิงนั้นไม่เคยมีเลย 

เธอเข้ามาทำงานในบริษัทปุ๊บก็มีห้องทำงานส่วนตัว และยังมีผู้ช่วยอีกสองคน นี่จึงทำให้คนมากมายต่างก็ซุบซิบนินทาเธอ เธอเป็นแค่เด็กจบใหม่ เธอมีอะไรดีกันแน่ ถึงพึ่งเข้าทำงานก็ได้รับสวัสดิการที่ดีขนาดนี้? ข่าวลือในหลายๆ แง่มุมจึงถูกแพร่ออกมาเหมือนดั่งปุยขาวของเมล็ดหลิวล่องลอยอยู่กลางอากาศในฤดูร้อน ไม่มีที่ไหนที่ปุยขาวไม่ลอยไป 

แน่นอนว่าหนานกงเยี่ยรู้ว่าเป็นเกิดเรื่องนี้ขึ้น ทว่าเขากลับไม่สนใจ ไหนๆ เธอก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะเข้ามาทำงานในบริษัทหนานกง งั้นก็ต้องมีความสามารถและวิธีการที่เก่งพอที่จะมีจุดยืนในบริษัทหนานกงได้ด้วยตัวเอง เขาไม่มีทางยื่นมือไปช่วยเหลือเธอแน่นอน 

แน่นอนว่าเหริ่งรั่วปิงเองก็ไม่สนใจ สิ่งที่เธอสนใจไม่ได้เป็นผู้ที่อยู่ในระดับสูง และตอนที่เธอทำงาน ขอแค่ไม่มีใครมาหาเรื่องตนเอง ตนเองก็ไม่มีทางไปผิดใจกับคนอื่น สำหรับข่าวลือ ก็ปล่อยให้ตามทางไป ปล่อยให้คนอื่นนินทาต่อไปเถอะ ยังไงคนพวกนั้นก็พูดไม่ผิดอยู่แล้ว การที่เธอได้ตำแหน่งนี้มานั้น เป็นเพราะว่าเอาตัวเข้าแลกจริงๆ 

ทันใดนั้นเธอจึงนิ่งเฉยตลอดมา 

ก่วนอวี้พาเธอไปที่ออฟฟิศของเธอ แล้วส่งเอกสารชุดหนึ่งให้เธอ นั่นเป็นข้อมูลที่เกี่ยวกับความต้องการในรูปแบบการสร้างตึกอาคารของโรงแรมอิมพีเรียลและข้อมูลอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง  

โรงแรมอิมพีเรียลเป็นโรงแรมระดับห้าดาวแห่งแรกที่บริษัทหนานกงได้เปิดขึ้น โรงแรมจะเป็นศูนย์รวมของที่พัก สถานที่บันเทิง และหอประชุม จึงเป็นแหล่งที่สามารถใช้ประโยชน์ในหลายๆ ด้าน การออกแบบตึกอาคารจึงต้องมีประสิทธิภาพอย่างสูง 

เหริ่งรั่วปิงเข้าใจ เธอมาบริษัทหนานกงปุ๊บก็ให้เธอรับผิดชอบออกแบบงานโปรเจคใหญ่ขนาดนี้ ก็เพื่อที่จะทดสอบความสามารถของเธอ 

แน่นอนว่าเธอต้องตั้งใจ และจะไม่ทำงานเขาผิดหวัง เพราะว่าเป้าหมายสุดท้ายของเธอก็คือได้รับอำนาจการออกแบบตึกอาคารของเป็นแลนด์มาร์กของเมืองหลง เธอจะใช้ตึกอาคารที่เป็นแลนด์มาร์กนี้มาล้มศัตรูของเธอ  

ลั่วเฮิ่งได้ฮุบบริษัทของตระกูลเจียงไป แล้วก็เปลี่ยนชื่อบริษัทเป็นชื่อบริษัทรับเหมาก่อสร้างหงเฉิน หลายปีมานี้ก็ได้พัฒนาจนได้กลายเป็นบริษัทรับเหมาก่อสร้างเจ้าประจำของบริษัทหนานกงไปแล้ว เธอจึงไม่ควรประเมินอำนาจและความสามารถของพวกเขาต่ำเกินไป นี่ก็คือเหตุผลที่เธอต้องการปีนขึ้นต้นไม้ใหญ่อย่างหนานกงเยี่ย เพราะถ้าพึ่งพาแต่ความสามารถของเธอ ก็คงไม่สามารถล้มลั่วเฮ่งได้ 

หลังจากที่ได้รับข้อมูลของอิมพีเรียลมาแล้ว เหริ่งรั่วปิงจึงอยากจะจดจ่อและทุ่มเทให้กับงาน จึงได้ออกแบบโครงสร้างไว้หลากหลายรูปแบบ และได้วาดและเขียนโครงสร้างในกระดาษร่าง และพยายามใช้เครื่องมือต่างๆ ในการร่างโครงสร้างในสมบูรณ์แบบที่สุด เพราะเหตุนี้ หลังจากที่เธอนั่งลงไปปุ๊บ ผ่านไปเวลานานเธอก็ไม่ลุกขึ้นไปไหนเลย 

วันนี้เธอสวมใส่เสื้อผ้าลำลองที่แสนธรรมดา ที่เป็นเสื้อไหมพรมสีขาว และกางเกงลำลองสีดำขายาว ทำให้ดูเรียบง่ายและสบายมากๆ เพราะว่าคอของเธอมีร่องรอยมากมายที่ทิ้งไว้จากเมื่อคืน ดังนั้นเธอเลยเลือกที่ปล่อยผมยาวสลวยของตนลง เพื่อบดบังร่องรอยพวกนั้น 

การแต่งกายที่แสนธรรมดาแบบนี้ ก็สามารถทำให้เธอดูสง่างามและดูออร่ามากๆ เธอนั่งอยู่ตรงนั้น เหมือนหงส์สีขาวที่กำลังอาบน้ำอยู่ภายใต้แสงแดด ดูบริสุทธิ์ผุดผ่องและอ่อนโยนมากๆ 

“เธอกำลังทำอะไรอยู่” หนานกงเยี่ยพึ่งจะประชุมเสร็จ และพึ่งกลับถึงออฟฟิศ ก็ได้ถามก่วนอวี้ขึ้นอย่างผิวเผิน