เดิมพันเสน่หา - ตอนที่ 52 คุณอยากรู้ไหมว่าหัวใจของฉันหน้าตาเป็นยังไง

หนานกงเยี่ยออกไปจากวิลล่าหย่าเก๋อด้วยความรวดเร็ว 

หลังจากที่เขาออกไป เหลิ่งรั่วปิงก็ไม่มีอะไรให้ทำ เธออยากจะโทรศัพท์ไปถามเจ้าหน้าที่ตำรวจเป็นอย่างมาก เธออยากรู้ว่าเวินอี๋เป็นยังไงบ้าง แต่ถ้าทำแบบนั้นมันจะทำให้หนานกงเยี่ยสงสัยได้ เพราะถึงยังไงเขาก็พึ่งล้มเลิกความคิดที่จะฆ่าเธอ ตอนนี้เธอไม่อยากให้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีก 

ถึงแม้ว่าจะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ เธอก็ไม่ได้ตื่นสายแต่อย่างไร เหลิ่งรั่วปิงเดินไปเดินมา จนในที่สุดเธอก็มีเรื่องที่สนใจอยากจะทำ ซึ่งสิ่งที่เธอจะทำก็คือการใช้เหรียญบาทสร้างเป็นโมเดลอาคารขึ้นมา 

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงให้แม่บ้านมาช่วย เธอขอให้แม่บ้านไปแลกเหรียญบาทจากที่ธนาคารมาสามลัง จากนั้นเธอก็นั่งอยู่ที่พื้นในห้องนอนแล้วเริ่มต่อเหรียญบาทด้วยความตั้งใจ 

การใช้เหรียญมาทำเป็นรูปทรงอาคารนั้นเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย ต้องมีความแม่นยำในเรื่องของน้ำหนัก ไม่อย่างนั้น ถ้าวางเหรียญผิดไปหนึ่งตำแหน่ง สิ่งที่ทำมาก่อนหน้านี้ก็จะจบลงในทันที 

เหลิ่งรั่วปิงหลงใหลในการออกแบบอาคาร นอกจากวาดบนแผ่นกระดาษแล้วนั้น เธอยังเคยทำโมเดลรูปแบบต่างๆ ด้วยตนเอง และมักจะใช้เหรียญในการทำโมเดลเพื่อคลายความเบื่อ ดังนั้น เหรียญจำนวนมากที่อยู่ในมือของเธอเวลานี้ ก็เหมือนมีชีวิตขึ้นมาในทันที เธอใช้เหรียญทำเป็นสถาปัตยกรรมที่สวยงาม 

เธอตั้งใจทำเป็นอย่างมาก และไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองได้ใช้เวลาในการทำนานกว่าครึ่งวันแล้ว เนื่องจากอาหารเช้าในวันนี้กินสาย ทำให้ไม่รู้สึกหิวจึงไม่ได้กินมื้อเที่ยง 

เวลาประมาณสี่โมงเย็น หนานกงเยี่ยกลับมาที่วิลล่าหย่าเก๋อ เขาถอดเสื้อตัวนอกออกพร้อมถามแม่บ้าน “วันนี้เหลิ่งรั่วปิงทำอะไรบ้าง” เขาไม่รู้ตัวเลยว่าคำถามนี้กลายเป็นสิ่งที่เขาถามในทุกวัน 

แม่บ้านตอบกลับด้วยความเคารพ “คุณเหลิ่งอยู่ในห้องทั้งวันค่ะ เธอเอาเหรียญมาทำเป็นรูปทรงแปลกๆ หลายอย่าง ดูคุณเหลิ่งตั้งใจมากเลยนะคะ แม้แต่มื้อกลางวันก็ไม่กิน” 

หนานกงเยี่ยขมวดคิ้ว เอาเหรียญมาทำเป็นรูปทรงต่างๆ? เหรียญสามารถทำเป็นรูปทรงแปลกๆ อะไรได้ สนุกมากหรือไง แม้แต่มื้อเที่ยงก็ไม่ยอมกิน? 

เขาเดินขึ้นไปชั้นบนด้วยความสงสัย เมื่อไปถึงเขาก็เปิดประตูแล้วเดินเข้าไปในห้องเงียบๆ วินาทีต่อจากนั้น เขาต้องยอมรับว่าตนเองตกใจมาก เหลิ่งรั่วปิงเอาเหรียญมาทำเป็นอาคารหลากหลายรูปแบบ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือโรงแรมอิมพีเรียลที่เธอออกแบบ และวิลล่าหย่าเก๋อ 

อาคารต่างๆ ที่เหลิ่งรั่วปิงใช้เหรียญเรียงขึ้นมานั้น มีเหรียญจำนวนมากที่อยู่เหนืออากาศ แต่สิ่งที่น่าแปลกก็คือเหรียญพวกนั้นกลับไม่ตกลงมา เป็นอะไรที่น่ามหัศจรรย์ยิ่งกว่าสถาปัตยกรรมสวรรค์สรรสร้าง 

หนานกงเยี่ยไม่เคยคิดเลยว่า เหรียญธรรมดาเล็กๆ พวกนี้จะสามารถทำให้คนตกตะลึงได้ขนาดนี้ สิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ทำนั้นอยู่เหนือความคาดหมายของเขาอยู่ตลอดเวลา เธอยังมีความสามารถอะไรอีกที่เขาไม่รู้ 

เหลิ่งรั่วปิงทำด้วยความตั้งใจ ตอนที่หนานกงเยี่ยเดินเข้ามาไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ตัว เพียงแต่ไม่อยากถูกรบกวนก็เท่านั้น เธอจึงเลือกที่จะไม่สนใจเขาและต่อเหรียญด้วยความตั้งใจ หนานกงเยี่ยสนใจกับสิ่งที่เธอกำลังทำมาก เขาไม่ได้พูดอะไร ทำแค่เพียงยืนมองอย่างเงียบๆ เท่านั้น 

หลังจากที่วางเหรียญสุดท้ายลงไป เหลิ่งรั่วปิงเงยหน้าขึ้นมองหนานกงเยี่ยแล้วคลายยิ้มบางๆ “คุณหนานกง กลับมาแล้วหรอคะ” 

“อืม” หนานกงเยี่ยตอบกลับเสียงเรียบ จากนั้นเดินขึ้นหน้าไม่กี่ก้าว เขานั่งลงข้างๆ เหลิ่งรั่วปิง “เหลิ่งรั่วปิง ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าคุณมีความสามารถในด้านนี้ด้วย” 

“ไม่หรอกแค่ ฉันก็แค่มีความแม่นยำเรื่องการลงน้ำหนักก็เท่านั้น” 

หนานกงเยี่ยเชยคางของเหลิ่งรั่วปิงขึ้นมา แล้วพูดกับเธออย่างมีเลศนัย “หัวใจของคุณทำจากอะไรกันแน่ ใช่หัวใจพิสุทธิ์เจ็ดห้องหรือเปล่า ทุกอย่างที่คุณทำนั้นทำให้คนคาดไม่ถึงจริงๆ” 

“คุณหนานกง คุณกำลังชมฉันใช่ไหมคะ” 

“คุณสามารถหมุนปืนพกเล่นได้ สามารถใช้มีดบิน และยังสามารถออกแบบอาคาร ตอนนี้คุณยังสามารถเอาเหรียญมาต่อได้ยอดเยี่ยมขนาดนี้ออก คุณยังมีความสามารถด้านในที่ผมไม่รู้” 

“คุณหนานกง คุณอยากจะดูไหมคะว่าหัวใจของฉันมันหน้าตาเป็นยังไงกันแน่” 

“…” หนานกงเยี่ยเลิกคิ้วขึ้น เขาไม่ได้พูดอะไร เพราะเขากำลังรออย่างจดจ่อ