เดิมพันเสน่หา - ตอนที่ 63 การบอกลาครั้งที่สุด (3)

ตอนที่ 63 การบอกลาครั้งที่สุด (3) 

หนานกงเยี่ยขมวดคิ้วแล้วมองดูเธออยู่นาน เขาตั้งคำถามกับหัวใจตนเอง หลังจากจบความสัมพันธ์กับเธอแล้วนั้นเขาจะไม่เสียใจจริงๆ ใช่ไหม 

สุดท้ายเขาก็ไม่ได้คำตอบ ยังไม่ถึงเวลานั้น เขาก็ไม่มีทางรู้ว่าใจของตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ 

หรือว่าเขาอาจจะคิดถึงเธอ และอาจจะเสียใจ หรืออาจจะลืมเธออย่างรวดเร็วก็ได้ 

แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม ความสัมพันธ์ในครั้งนี้ได้มาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว และมันก็ได้จบลงแล้วจริงๆ 

เหลิ่งรั่วปิงหัวเราะเยาะตนเอง “คุณไม่มีวันคิดถึงฉันหรอกค่ะ เพราะว่าฉันก็ไม่มีทางคิดถึงคุณ ยังไงเราก็แค่คนแปลกหน้าที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของกันและกันเท่านั้น” 

ม่านตาของหนางกงเยี่ยหดเล็กลง ความโมโหกำลังเกิดขึ้นในใจของเขาอย่างน่าแปลก 

เธอไม่มีทางคิดถึงเขา! 

ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ เธอเป็นคนที่ไร้ความรู้สึก และเป็นคนที่หัวดื้อมาโดยตลอด เพราะว่าไม่รัก แม้กระทั่งคำโกหกยังไม่ยอมพูด เธอบอกความรู้สึกของเธอให้เขาตรงๆ 

หัวใจของเขาเหมือนถูกมือใหญ่บีบแรงๆ มันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดมาก แต่มันกลับเป็นความรู้สึกที่ทำให้เขาทรมาน 

“หลังจากที่คุณไปจากผมแล้ว คุณจะไปหาผู้ชายคนอื่นไหม” 

น้ำเสียงของเขาเหมือนจะพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ และเหมือนจะล้อเล่น ทว่ามีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่รู้ดี เขาคาดหวังกับคำตอบของเธอมาก แต่ก็กลัวว่าจะได้ฟังในสิ่งที่ไม่อยากได้ยิน 

“อาจจะ” 

สำหรับเธอแล้วผู้ชายไม่ใช่สิ่งที่สำคัญในชีวิต แต่เธอเคยรับปากกับพ่อของเธอว่าจะมีชีวิตที่มั่นคงและมีความสุข คนที่จะเข้ามาเป็นอีกครึ่งหนึ่งของชีวิตจึงเป็นเรื่องที่สำคัญมากๆ ผู้หญิงคนหนึ่งถ้าไม่ได้แต่งงานผู้ชายที่ตัวเองรัก แค่คิดก็รู้สึกเสียใจแล้ว 

มือของหนานกงเยี่ยจับหิมะบนพื้นไว้แน่นๆ หิมะที่อ่อนนุ่มกลายเป็นก้อนหิมะที่แข็งขึ้นมาในทันที จากนั้นความร้อนตรงฝ่ามือใหญ่ของเขาแผ่ซ่านออกมาทำให้น้ำแข็งค่อยๆ ละลายกลายเป็นน้ำ 

พอคิดว่าเธอจะมีผู้ชายคนอื่น และคิดภาพเธอกำลังยิ้มแย้มอย่างมีความสุขในอ้อมกอดของผู้ชายคนอื่น หัวใจของเขาก็เหมือนมีเข็มนับพันคอยทิ่มแทง มันทำให้รู้สึกเจ็บปวดมากๆ 

เธอจะไม่รักเขาก็ได้ และไม่จำเป็นต้องคิดถึงเขาก็ได้ แต่เธอห้ามไปมีผู้ชายคนอื่น! 

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ความโมโหของเขาก็ทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ จนมันแผ่ซ่านออกมา เขายื่นมือไปจับคางของเธออย่างแรง หนานกงเยี่ยอยากจะบีบคางของเธอให้แหลกสลาย มุมปากของเขาแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “วันข้างหน้าคุณจะคบหากับผู้ชายแบบไหน” 

เหลิ่งรั่วปิงรู้สึกเจ็บจนคิ้วทั้งสองข้างขมวดเป็นปม เธอคิดไม่ถึงว่าจู่ๆ เขาจะโมโหขึ้นมาแบบนี้ 

คนที่ฉลาดเหมือนเธอ สามารถเข้าใจในเหตุผลที่เขาโมโห 

ผู้ชายคนนี้บ้าอำนาจและเอาแต่ใจเกินไป ต่อให้เขาไม่เอาเธอแล้ว เขาก็ไม่ยอมให้เธอไปหาผู้ชายคนอื่น เธอที่เคยเป็นผู้หญิงของเขา ชีวิตของเธอต้องมีชื่อของเขาติดเอาไว้ 

เธอรู้สึกไม่พอใจมาก! 

ถึงแม้เธอไม่คิดจะมีผู้ชายคนอื่นในเร็วๆ นี้ แต่ตอนนี้เธออยากจะท้าทายในความบ้าอำนาจของเขา เหลิ่งรั่วปิงยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “แน่นอนว่าต้องหาคนที่รักฉันสิ” 

น้ำหนักมือของหนานกงเยี่ยที่บีบหน้าเธอเอาไว้นั้นไม่ได้ลดลง ในทางตรงกันข้ามมันกลับเพิ่มมากขึ้น นิ้วมือของเขาลูบผ่านแก้มของเธอ “คุณชอบผู้ชายแบบไหน” 

เหลิ่งรั่วปิงเลิกคิ้วขึ้น “ผู้ชายที่สามารถเข้าตาฉันได้” 

หนานกงเยี่ยรู้สึกโมโหจนหัวเราะออกมา 

ผู้ชายที่เข้าตาเธอ เขาไม่ดีพอหรือไง เขารักและเอาใจเธอมานานขนาดนี้ แต่กลับไม่เข้าตาเธอ! 

“เหลิ่งรั่วปิง คุณทำได้ดีมาก!” 

หนานกงเยี่ยออกแรงบีบมากกว่าเดิม จนทิ้งรอยแดงเอาไว้บนแก้มของเธอ “คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายที่เราจะอยู่ด้วยกัน ผมจะทำให้คุณไม่มีวันลืมเรื่องคืนนี้!” 

พูดจบ เขาก็อุ้มตัวเธอมาวางไว้ตรงหัวไหล่ จากนั้นก็ก้าวเท้าใหญ่ๆ กลับวิลล่าไปด้วยความโมโห 

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จเขาก็โยนเธอลงบนเตียงขนาดใหญ่ 

หลังจากที่ผ่านการอาบน้ำ ความโมโหของเขาลดลงเล็กน้อย เขาพูดในสิ่งที่แม้กระทั่งตัวเองยังคาดถึงไม่ถึง “ถ้าคุณยังไม่อยากเลิกกับผม ผมสามารถ…” 

จู่ๆ เขาก็ไม่อยากเลิก 

“คุณหนานกงไม่ใช่คนที่เปลี่ยนความคิดง่ายๆ” 

เหลิ่งรั่วปิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เคล้าไปด้วยเสียงหัวเราะ นัยน์ตาเต็มไปด้วยความดูถูกและเย้ยหยัน 

ไม่ง่ายเลยกว่าที่ชีวิตของเธอจะเป็นอิสระ เธอไม่มีทางปล่อยมันให้หลุดมือไปง่ายๆ อย่างแน่นอน และเธอเองก็ไม่ได้รักหนานกงเยี่ย เธอไม่มีอะไรที่ต้องรู้สึกเสียดาย 

เธอเห็นความหวัง ความหวังที่จะสามารถผลักศัตรูตกลงไปในนรก จากนั้นเธอก็จะหนีไปให้ไกล แล้วไปตามหาอิสระในชีวิตของเธอ 

นัยน์ตาของเธอกระตุ้นความโมโหของเขาอีกครั้ง หนานกงเยี่ยกระชากตัวเธอเข้ามาในอ้อมกอดอย่างไม่แรง “คุณพูดถูก ผมไม่มีทางเปลี่ยนความคิด” 

เขาจูบเธอด้วยความรุนแรง เร่าร้อนและบ้าระห่ำ เหมือนเขาได้ใช้ความร้อนแรงทั้งหมดของชีวิตให้หมดในครั้งเดียว 

เขาไม่ได้อ่อนโยนเลยสักนิด จูบของเขารุนแรงเขาทั้งกัดทั้งดูดเธอ และสุดท้ายก็กัดหัวไหล่ของเธอแรงๆ จนทำให้มีเลือดไหลออกมา 

เหลิ่งรั่วปิงกัดฟันแล้วทนกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างเงียบๆ ผ่านคืนนี้ไป เธอก็จะไม่เกี่ยวข้องกับเขาแล้ว 

นอกหน้าต่าง หิมะตกกระหน่ำ ทว่าภายในห้องกลับเต็มไปด้วยความเร่าร้อน 

คนที่อยู่ในห้องนอนบอกลาครั้งสุดท้ายโดยการระบายอารมณ์อย่างบ้าคลั่ง