เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 1113: ราชาจูป้า

ตอนที่ 1113: ราชาจูป้า

“แล้วไงถ้าเขาถูกฆ่า? เขาสมควรตายแล้วที่มาโจมตีข้า” เจี้ยนเฉินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเฉยเมย

“เจ้า…” หลันโม่ชี้ไปที่เจี้ยนเฉินในขณะที่เขาโกรธจนพูดไม่ออก หลายปีที่ผ่านมานี้ ไม่มีใครที่กล้าทำตัวโอหังเช่นนี้ต่อหน้าเขามาก่อน แม้แต่คุณชายใหญ่ของอีกสองเผ่ายังไม่กล้าทำตัวเหิมเกริมเช่นนี้

“เจ้ากล้าดียังไง ! ” ยามรักษาการคำรามออกมาด้านหลังของหลันโม่ คนอีกหกคนพุ่งเข้ามาพร้อม ๆ กันและโจมตีเจี้ยนเฉินด้วยอาวุธของพวกเขา ทั้งหกคนเป็นเซียนสวรรค์ขั้นสูงสุดที่แข็งแกร่งกว่ายามรักษาการตรงหน้านี้มาก

เจี้ยนเฉินพลิกนิ้ว และปราณกระบี่หกสายก็พุ่งออกมาจากปลายนิ้วของเขา ก่อนที่พวกเขาจะได้เข้าใกล้โต๊ะของเจี้ยนเฉิน หน้าผากของเขาก็ระเบิดออก และพวกเขาก็ล้มลงบนกองเลือดของพวกเขา

ในพริบตา ยามรักษาการทั้งเจ็ดก็ถูกเจี้ยนเฉินฆ่า นี่ทำให้ทุกคนในโรงเตี้ยมตกใจมาก

เจี้ยนเฉินไม่กังวลกับทัณฑ์สวรรค์เพราะมันจะเกิดขึ้นกับคนที่ทำการสังหารหมู่ เหมือนคนที่ฆ่าคนหลายแสนหรือหลายล้าน มันป้องกันไม่ให้เซียนผู้คุมกฎและคนที่ระดับสูงกว่านั้นสู้อย่างไม่ระวังในเมืองที่หนาแน่นและทำให้เกิดการทำลายล้าง เขาไม่จำเป็นต้องกังวลกับการฆ่าคนเพียงไม่กี่คน

หลันโม่นิ่งอึ้งไปกับวิธีการที่ดุร้ายของเจี้ยนเฉิน และแม้แต่คนของเผ่าคีรังค์และนักผจญภัยฟ้าครามก็เหมือนกัน นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนที่กล้าฆ่ายามรักษาการของหลันโม่ในเมืองต่อหน้าเขา

“คนผู้นั้นคือใครกัน ? ไม่เพียงแต่เขาจะดูถูกหลันโม่เท่านั้น เขายังฆ่ายามรักษาการที่อยู่ในขั้นสูงสุดของ 12 ดาวไปหลายคนได้เพียงแค่ขยับนิ้วอีก เขาต้องทรงพลังอย่างน่ากลัวเป็นแน่ อย่างน้อยต้องเป็น 13 ดาวหรืออาจจะ 14 ดาว” คีตี้ครุ่นคิดในใจ ในขณะที่เขากลัวเล็กน้อย

“ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างกล้าดีนัก ! ข้าชื่นชมเจ้านัก ข้าขอถามชื่อของเจ้าได้หรือไม่ ? ” โชวชูหยุนป้องมือไปที่เจี้ยนเฉินจากโต๊ะข้าง ๆ เขากล้าหาญมาก

“หยางยู่เทียน ! ” เจี้ยนเฉินตอบกลับ

“ท่านนักรบหยางยู่เทียน ท่านต้องสนใจที่จะไปเยี่ยมที่อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์แน่เมื่อท่านมาปรากฏขึ้นในเมืองนี้ ข้าสงสัยว่าท่านอยากจะไปกับพวกเราหรือไม่ นักผจญภัยฟ้าครามอาจจะไม่ทรงพลังมาก แต่พวกเราก็มีจอมยุทธ 13 ดาวถึง 3 คน ถ้าพวกเราเจอกับอันตรายเข้า มันก็มีโอกาสในการรอดชีวิตได้” โชวชูหยุนตั้งใจที่จะดึงเจี้ยนเฉินไปเข้าฝ่ายเขา เจี้ยนเฉินต้องเป็นตัวช่วยที่ดีแน่

หลันโม่หน้าซีดไปด้วยความโกรธ โชวชูหยุนพยายามที่จะดึงฆาตกรที่ฆ่ายามรักษาการของเขาโดยไม่กลัวเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นเลย เห็นได้ชัดว่า เขากำลังต่อต้านเผ่าหลันชาน

เจี้ยนเฉินลังเล เขาไม่ตกลงทันทีและถามออกไปแทน “โชวชูหยุน ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าเจ้ารู้เกี่ยวกับเรื่องอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์มากแค่ไหน”

“ข้าอยู่ที่นี่มามากกว่าสองร้อยปีแล้ว ข้าเข้าไปในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์มานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว แม้ว่าข้าจะไม่สามารถอ้างได้ว่าข้ารู้จักที่นั่นเหมือนอยู่บนฝ่ามือของข้า แต่ข้าก็บอกได้เลยว่ามีน้อยคนนักในเมืองที่จะรู้เรื่องอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ดีไปมากกว่าข้า” โชชูหยุนค่อนข้างมั่นใจ เขาเป็นหนึ่งในคนที่มีประสบการณ์มากเรื่องอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์

“เอาล่ะ ข้าจะเข้าไปในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์กับเจ้า” เจี้ยนเฉินตกลง เขาเข้าใจในเรื่องอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์น้อยมาก และเขากำลังต้องการผู้นำทางที่มีประสบการณ์อยู่พอดี แม้ว่าเขาจะมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเองมาก แต่เขาก็จำเป็นต้องระวังในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ที่ซึ่งเซียนจักรพรรดิยังตายได้ ในเวลาเดียวกัน สถานที่ของน้ำศักดิ์สิทธิ์ของโลกนั้นก็ไม่ตายตัว มันคงยากมากที่จะหา แม้แต่จอมยุทธ 16 ดาวยังกลับมามือเปล่าได้

“โชวชูหยุน พวกเรามาดูกันว่าจะเกิดอะไรต่อไป เผ่าหลันชานของข้าจะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้จบที่นี่แน่” หลันโม่ขู่ก่อนที่จะจากไป เขาไม่สามารถบอกความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินที่แน่นอนได้ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะพุ่งเข้าไปและเริ่มต่อสู้

คนของเผ่าคีรังค์ก็ออกไปด้วย ในตอนนี้นักผจญภัยฟ้าครามก็มีจอมยุทธ 13 ดาวอย่างน้อย 4 คนแล้ว และอีกคนในพวกเขายังดูเหมือนจะเป็นจอมยุทธ 14 ดาวด้วย พวกเขาทรงพลังพอที่แม้แต่เผ่าคีรังค์ก็ยังต้องปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนเป็นคนสำคัญ พวกเขาจำเป็นต้องคิดให้รอบคอบทุกอย่างก่อนที่จะลงมือ

“หัวหน้าโชวชูหยุน ในตอนนี้ก็มีคนเพิ่มมาในกลุ่มอีกคนแล้ว พวกเราจะแบ่งส่วนแบ่งกันยังไง ? ” ชายชราที่เป็นมนุษย์ที่ถูกโชวชูหยุนรับสมัครมาถาม เขาไม่เห็นความสำคัญของเจี้ยนเฉินเลย

โชวชูหยุนหัวเราะคิกคัก “แน่นอน ตามกฎเดิม ใครก็ตามที่ทำงานมากกว่าคนอื่นก็จะได้มากกว่า ดังนั้นทุกคนมีโอกาสที่จะได้มากกว่า อย่างไรก็ตาม เจ้าต้องเข้าใจด้วยว่าส่วนลึกของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์นั้นเต็มไปด้วยอันตราย แม้แต่จอมยุทธ 15 และ 16 ดาวยังตายได้ ดังนั้น เห็นได้ชัดว่า มันจะดีที่สุดถ้าพวกเราจะทำให้ตัวเองแข็งแกร่งมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แบบนั้น มันจะมีโอกาสมากกว่าที่จะมีชีวิตรอดได้”

สัตว์อสูรที่ถูกรับสมัครมาในตอนแรกต้องไปที่เจี้ยนเฉินแล้วพูด “มันง่ายเหมือนบีบเต้าหู้สำหรับเซียนผู้คุมกฎที่จะฆ่าเซียนสวรรค์ มันไม่มีอะไรเลย แต่ในส่วนลึกของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช้สถานที่ที่สงบสุขเหมือนโลกภายนอก มันอันตรายมากด้านในนั้น ถ้ามีคนทำอะไรผิดพลาด พวกเขาก็จะลากทุกคนไปเกี่ยวด้วย เจ้าหนู อย่าบ้าบิ่นมาเมื่อเจ้าเข้าไปที่ส่วนลึก อย่าคิดถึงแต่ตัวเองมากนัก”

สายตาของเจี้ยนเฉินเย็นชาหลังจากได้ยินสิ่งที่สัตว์อสูรพูด เขาตอบกลับอย่างเย็นชา “ข้าอาจจะไม่ตั้งใจอยากจะทำให้อะไรมันรุนแรงขึ้น แต่ข้าก็ไม่สนใจที่จะฆ่าคนที่กล้ามาหาเรื่องข้าหรอกนะ”

หลังจากนั้น ใบหน้าของสัตว์อสูรก็แข็งทื่อไป เขารู้ว่าเจี้ยนเฉินกำลังพูดถึงเขา สิ่งที่เขาพูดก่อนหน้านี้เป็นการดูถูกและมีเจตนาที่จะหาเรื่องเขา

ในตอนนี้ พลังงานสูงก็กระเพื่อมขึ้นมา ปลาหมึกตัวใหญ่สีดำสนิทลดตัวลงมาจากท้องฟ้า มันกระแทกลงมาที่ถนนด้วยตัวที่ยาวร้อยเมตรของมัน ทำให้สถานที่ทั้งหมดสั่นไหวอย่างรุนแรง หนวดของมันยาวทั้งหมดหลายร้อยเมตร และพวกมันก็สะบัดรุนแรงไปในอากาศ มันดูเหมือนปีศาจที่ฟาดเขี้ยวไปมา

“นั่นมันอาจารย์ของนรกไร้ก้นบึ้ง ราชาจูป้า เขาไม่เคยปรากฏตัวในเมืองศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่หรือ ? ถ้างั้นทำไมจู่ ๆ เขาถึงได้มาล่ะ ? “

“ราชาจูป้าอยู่ในจุดสุงสุดของ 14 ดาวมาหลายปีแล้ว และเขาห่างอีกนิดเดียวก่อนที่จะได้เป็น 15 ดาว ว่ากันว่าเขาแยกตัวไปฝึกฝนเมื่อร้อยปีที่แล้ว จู่ ๆ เขาก็ปรากฏตัวขึ้นมา เขาตัดผ่านเป็น 15 ดาวแล้วยังงั้นหรือ ? “

“ว่ากันว่าราชาจูป้าสามารถอยู่ในรูปของมนุษย์ได้เท่านั้นหลังจากที่เขาได้เป็น 15 ดาวเนื่องจากข้อจำกัดทางธรรมชาติ แต่เขายังอยู่ในร่างดั้งเดิมของเขา แสดงว่าเขายังไม่ได้กลายเป็น 15 ดาวจากที่ดูแล้ว”

“อย่าบอกข้านะว่าเขามาหาน้ำศักดิ์สิทธิ์ของโลกเหมือนกัน เขาต้องการน้ำที่ปรากฎอยู่ในส่วนลึกของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์และจะไปถึง 15 ดาวให้ได้ด้วยการใช้มัน”

คนบนถนนส่งเสียงโกลาหลด้วยการมาปรากฏตัวของปลาหมึก แม้ว่าเขาจะอยู่ในระดับเพียง 14 ดาวขั้นสูงสุด แต่เขาก็เป็นหนึ่งในไม่กี่คนในเขตที่อยู่ในระดับนี้ เขาเป็นที่รู้จักดีมาก และแม้แต่หัวหน้าเผ่าใหญ่ทั้งสามก็ต้องนอบน้อมต่อเขา

“ใครเป็นหัวหน้าของนักผจญภัยฟ้าคราม ? ก้าวออกมา” เสียงหนักแน่นระเบิดออกมา มันดังเสียดหูและดังไปทั่วเมือง จูป้าดูเหมือนว่ากำลังหาใครสักคนในเมืองอยู่ แต่เขาก็ลงมาตรงโรงเตี้ยมที่โชวชูหยุนอยู่พอดี

นักผจญภัยฟ้าครามทุกคนเปลี่ยนท่าทีไป จูป้าเป็นคนที่มีพลังที่สุดยอดในเขตนี้ เขานั้นทรงพลังมาก มีไม่กี่คนที่อยู่ในระดับเดียวกันกับเขาที่สามารถต่อกรกับเขาได้ มีเพียงนักรบ 15 ดาวเท่านั้นที่จะสามารถรอดไปได้

โชวชูหยุนก้าวออกไปอย่างไม่เต็มใจ “ข้าคือโชวชูหยุน ข้าขอถามได้ไหมว่ามีอะไรที่เจ้าต้องการจากข้าหรือเปล่า?”

“พาข้าไปที่ส่วนลึกของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์เพื่อที่จะไปหาน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่เจ้าค้นพบ” เสียงของจูป้าระเบิดออกมา หลังจากนั้น เขาก็ทุบทะลุเพดานของโรงเตี้ยม หนวดหนาสีดำตกลงมาจากท้องฟ้า และพุ่งไปที่โชวชูหยุน

“ราชาจูป้า เจ้ากำลังจะทำอะไรน่ะ ? ” โชวชูหยุนร้องออกมา พลังเซียนพุ่งพวยออกมาจากร่างกายของเขา ในขณะที่เขาหลบอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม หนวดนั้นว่องไวมาก มันตามโชวชูหยุนไปติด ๆ ก่อนที่จะพันเอวเขาเอาไว้แน่น การรัดที่แน่นเกือบทำให้หลังของโชวชูหยุนหัก

โชวชูหยุนคำรามและเหวี่ยงอาวุธเซียนของเขาไปที่หนวด อย่างไรก็ตาม เขาก็ทำอะไรหนวดไม่ได้

“ท่านพ่อ!” ผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มนักผจญภัยฟ้าครามร้องออกมาอย่างไม่รู้ตัว นางกำลังตระหนก

ในเวลาเดียวกัน จอมยุทธทั้งสองที่โชวชูหยุนรับสมัครมาก็เริ่มเคลื่อนไหว หอกยาว 5 เมตรปรากฎในมือของชายชราที่เป็นเผ่าพันธุ์ทะเล เขาแทงไปที่หนวดหนาด้วยความเร็วสูง มือของสัตว์อสูรกลายเป็นกรงเล็บใหญ่ที่น่ากลัวทันที กรงเล็บคมเป็นประกายแสงเยือกเย็น ในขณะที่มันเหวี่ยงไปที่หนวดอย่างดุร้าย

พวกเขาทั้งสองค่อนข้างทรงพลัง ทั้งคู่เป็นเซียนผู้คุมกฎชั้นสวรรค์ที่ 4 การโจมตีเต็มกำลังของพวกเขาทั้งคู่นั้นเป็นอะไรที่ประมาทไม่ได้เลย

อย่างไรก็ตาม ในตอนที่หอกและกรงเล็บปะทะไปที่หนวดยักษ์ แต่พวกเขาก็ทำอะไรมันไม่ได้เลย ความแข็งแกร่งของร่างของจูป้านั้นน่าทึ่งมาก

“หืม แม้แต่กุ้งอย่างพวกเจ้าสองตัวยังอยากจะมาทำร้ายข้าอย่างนั้นหรือ ? เจ้าประเมินตัวเองสูงไปแล้ว” เสียงของจูป้าเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน เขาไม่สนใจแม้แต่จะสู้กลับ เขาดึงหนวดที่จับโชวชูหยุนกลับไปทางหลังคา

ในตอนนี้ จู่ ๆ เจี้ยนเฉินก็ยกมือขวาขึ้น ปราณกระบี่ม่วงฟ้าหนาถูกยิงออกไปและกลายเป็นลำแสง มันโจมตีไปที่หนวดด้วยความเร็วสูง

พรวด !

เลือดพุ่งลงมาที่โรงเตี้ยมทันที หนวดที่แม้แต่เซียนผู้คุมกฎชั้นสวรรค์ที่ 4 ยังทำให้เป็นรอยขีดข่วนไม่ได้ถูกทำให้เป็นบาดแผลใหญ่ได้จากปราณกระบี่เพียงครั้งเดียว โชวชูหยุนหลุดจากหนวดที่รัดอยู่และจ้องไปที่เจี้ยนเฉินอย่างเหลือเชื่อ

อ้าก !

จูป้าสั่นไปด้วยความเจ็บปวด จิตสังหารที่ทรงพลังพุ่งพวยขึ้นและครอบคลุมไปทั่วทั้งเมือง เขาพูดออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว “ข้าจะทำให้เจ้าตายตรงนี้ที่มาทำให้ข้าบาดเจ็บ ! ” จูป้ามีหนวดทั้งหมดสิบแปดเส้น หนวดที่เหลืออีกสิบเจ็ดเส้นตกลงมาจากท้องฟ้าทันที และโจมตีลงมาที่โรงเตี้ยมอย่างโหดร้าย

หนวดแต่ละเส้นนั้นใหญ่มาก ถ้าหนวดตกลงมาพร้อมพร้อมกัน ทุกคนที่โรงเตี้ยมคงจะตายยกเว้นเซียนผู้คุมกฎ

สายตาของเจี้ยนเฉินเย็นชา แม้ว่าเขาจะอยู่ในโรงเตี้ยม แต่เขาก็เข้าใจสถานการณ์ด้านนอกดี เขายิงปราณกระบี่สิบเจ็ดอันที่ใหญ่เท่าเดิมขึ้นไปบนท้องฟ้าและทำให้หนวดทั้งสิบเจ็ดเส้นบาดเจ็บสาหัส เลือดไหลลงมาเหมือนฝนจากพายุกระหน่ำ และย้อมให้ถนนกลายเป็นสีแดง

จูป้าเจ็บปวดหลังจากที่หนวดทั้งสิบแปดเส้นได้รับบาดเจ็บ เขาเหมือนคนที่แขนขาขาดในตอนนี้และได้รับความเจ็บปวดน่าเวทนา

ความกลัวมากกระจายอยู่ในใจของจูป้า เขารู้ว่าเขาได้ไปทำให้คนที่ไม่ควรทำให้โกรธ โกรธแล้ว หนวดของเขาไม่เคยถูกตัดออกไปก่อนเลยในการต่อสู้กับคนที่อยู่ในระดับการฝึกฝนเดียวกัน แต่คนนี้ทำให้มันขาดทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย นี่ทำให้เขากลัว

“15 ดาว เขาต้องเป็นจอมยุทธ 15 ดาวแน่! ช่างเป็นปราณกระบี่ที่น่ากลัวอะไรแบบนี้…” จูป้าสั่น เขาเต็มไปด้วยความกลัวและไม่กล้าที่จะอยู่ต่อ เขาพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าทันทีและออกไปจากเมืองศักดิ์สิทธิ์ ทั้งหมดที่เขาทิ้งไว้เพียงหนวดใหญ่ทั้งสิบแปดเส้นของเขาตรงที่ที่กลุ่มยืนอยู่ และถนนที่เต็มไปด้วยเลือด