เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 1484: ปราณกระบี่ที่มีสติปัญญา

ตอนที่ 1484: ปราณกระบี่ที่มีสติปัญญา

“แม้ว่ามันอาจจะไม่ได้ผล ข้าก็ยังต้องลองพยายาม” เจี้ยนเฉินตัดสินใจ เขาไม่ได้รีบออกไปที่ชั้นสามและเขามาถึงใกล้กับขอบเขตของชั้นสอง ปราณกระบี่ยาว 30,000 เมตรแขวนอยู่บนมิติที่แตกและจะอยู่ที่นั่นตลอดไปชั่วนิรันดร์

มันคือกระบี่แห่งความเป็นอมตะ ซึ่งเป็นหนึ่งในวิธีที่นิพพานอมตะเที่ยงแท้ทำความเข้าใจ กระบี่ครอบครองพลังทำลายล้างรากฐานของอมตะและป้องกันไม่ให้พวกมันกลับมาเป็นอมตะอีกครั้ง

“ก่อนหน้านี้เจ้านายของเจ้าไม่สามารถทำลายหอคอยอนัตตาได้ ดังนั้นเขาจึงทิ้งเจ้า กระบี่แห่งความเป็นอมตะ ไว้ที่นี่เพื่อปราบปรามหอคอย นอกจากนี้เขายังแยกจิตวิญญาณวัตถุออกเป็นเก้าส่วน จากนั้นก็ผนึกไว้บนแต่ละชั้นของ หอคอย จิตวิญญาณวัตถุได้อ่อนแอลงอย่างมากหลังจากถูกปราบปรามมานานหลายปี ข้าสามารถจัดการสังหารจิตวิญญาณวัตถุบนชั้นหนึ่งและชั้นสอง แต่จิตวิญญาณวัตถุจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นไปตามระดับชั้นที่สูงขึ้น ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของข้า มันจะยากมากสำหรับข้าที่จะไปถึงชั้นเก้า และหากไม่สังหารจิตวิญญาณวัตถุบนชั้นเก้า วิญญาณจะไม่ตายจริง ๆ ข้าหวังว่าเจ้าจะสามารถช่วยข้าได้ ช่วยผู้เยาว์คนนี้ต่อสู้กับจิตวิญญาณวัตถุแห่งหอคอยอนัตตาและกำจัดเขาจนหมดจด มันเท่ากับการทำให้ความปรารถนาของเจ้านายของเจ้าเป็นความจริง ในเวลาเดียวกัน หอคอยอนัตตาของโลกแห่งเซียนจะกลายเป็นวัตถุของโลกอมตะของเรา” เจี้ยนเฉินจ้องกระบี่ขนาดใหญ่ในอากาศและขอร้องอย่างจริงใจ

กระบี่ถูกแขวนไว้เงียบ ๆ ในพื้นที่ที่มืดมิด มันไม่ได้เคลื่อนไหวหรือส่งเสียงใด ๆ แม้ว่ามันจะเป็นเพียงเกลียวของปราณกระบี่ แต่ก็มีระดับจิตวิญญาณที่แน่นอนหลังจากผ่านไปหลายปี

เจี้ยนเฉินรอมานานมาก หลังจากไม่ได้รับคำตอบจากกระบี่แห่งความเป็นอมตะ เขาใช้ความเข้าใจเส้นทางแห่งกระบี่ในความพยายามที่จะให้มันประสานกับปราณกระบี่ เขาไม่ได้พยายามเข้าใจความต้องการของเทพกระบี่ที่มีอยู่ในปราณกระบี่ สิ่งที่เขาต้องการทำคือได้รับการยอมรับและได้รับการปฏิบัติต่อเขาในฐานะที่เป็นหนึ่งในนั้น

นี่เป็นเพราะนิพพานอมตะเที่ยงแท้ก็เข้าใจเส้นทางแห่งกระบี่ด้วยเช่นกัน เจี้ยนเฉินเดินในเส้นทางบ่มเพาะเดียวกันกับนิพพานอมตะเที่ยงแท้ อาจมีอมตะกระบี่หลายคนที่เข้าใจเส้นทางแห่งกระบี่ในโลกอมตะ ดังนั้นเส้นทางการบ่มเพาะที่เขาเดินอาจไม่สำคัญมากนัก แต่มันทำให้เจี้ยนเฉินเต็มไปด้วยความหวัง

กระบี่แห่งความเป็นอมตะยังไม่ตอบสนอง มันยังคงอยู่ในความมืดเหมือนอย่างที่เคยเป็นมา

เจี้ยนเฉินพยายามวิธีอื่น ๆ อีกมากมายแต่ทั้งหมดล้มเหลว ในท้ายที่สุดเขาอยู่ที่นั่นเป็นเวลาสามวันและเลือกที่จะออกมาหลังจากเห็นว่าสิ่งที่เขาทำไม่ได้ส่งผลอะไรเลย

อย่างไรก็ตามเจี้ยนเฉินก็ไม่ยอมแพ้ ปราณกระบี่ในหอคอยได้พัฒนาสติปัญญา ดังนั้นเขาจึงเชื่อมั่นว่าปราณกระบี่สามารถเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด

เจี้ยนเฉินมาถึงกระบี่ลวงตาเล่มที่สองบนชั้นสอง มันคือกระบี่แห่งการเกิดใหม่ซึ่งเป็นหนึ่งในวิธีที่นิพพานอมตะเที่ยงแท้ทำความเข้าใจ มันสามารถส่งอมตะไปสู่วัฏจักรแห่งการเกิดใหม่ไม่รู้จบได้ ซึ่งพวกมันไม่มีทางหลุดพ้นตลอดกาล

เจี้ยนเฉินพูดซ้ำ ๆ ในสิ่งที่เขาพูดกับกระบี่เล่มแรกจากนั้นลองวิธีการอื่น ๆ อีกมากมายเช่นกัน แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม เขาไม่ได้รับคำตอบเลย

สามวันต่อมา เจี้ยนเฉินออกเดินทางและมาถึงกระบี่แห่งการสังหาร ผลลัพธ์ที่ได้เหมือนกับกระบี่ทั้งสองเล่มก่อนหน้านี้

เจี้ยนเฉินยังคงอยู่ที่นั่นเป็นเวลาสามวันก่อนที่จะเข้าสู่ไปหากระบี่เล่มที่สี่ของนิพพานอมตะเที่ยงแท้ กระบี่แห่งการตัดขาด

หลังจากสามวันเจี้ยนเฉินก็ออกไป เขาสลดใจ เขากลับไปที่ชั้นหนึ่งของหอคอยด้วยความเสียใจและก้าวเข้าถามกระบี่ทั้งสี่ในแบบเดียวกัน

สิบสองวันต่อมาเจี้ยนเฉินก็ได้ไปเยี่ยมกระบี่ทั้งหมดที่ชั้นหนึ่ง แต่ผลลัพธ์ก็ยังน่าผิดหวัง ถึงแม้ว่าเกลียวปราณกระบี่ทั้งสี่จะมีปัญญา แต่พวกมันก็ไม่ได้สนใจเจี้ยนเฉินเลย พวกมันไม่ตอบสนองต่อเขา

“ข้าคิดผิดหรือไม่ ? สายปราณกระบี่เหล่านี้อาจมีจิตวิญญาณ แต่พวกมันดูเหมือนจะไม่ฉลาดเท่าที่ข้าคิด พวกมันไม่สามารถเข้าใจความตั้งใจของข้า หรือบางทีพวกมันอาจเข้าใจความตั้งใจของข้า แต่พวกมันสามารถอยู่ในสถานที่เดิมเท่านั้น พวกมันต้องปราบปรามหอคอยอนัตตาเนื่องจากเจตจำนงของนิพพานอมตะเที่ยงแท้และไม่สามารถช่วยข้าต่อสู้กับจิตวิญญาณวัตถุได้” เจี้ยนเฉินพึมพำ ความสิ้นหวังท่วมใบหน้าของเขา เขาไม่สามารถช่วยได้ แต่เริ่มสงสัยว่าเขาหวังมากเกินไป ท้ายที่สุด พวกมันก็เป็นเพียงแค่สายปราณกระบี่ที่นิพพานอมตะเที่ยงแท้ทิ้งไว้

“มีกระบี่อีกหนึ่งร้อยแปดเล่มอยู่ด้านนอกหอคอย แม้ว่าแต่ละกระบี่จะมีความยาวเพียงไม่กี่นิ้ว แต่ข้าสามารถบอกได้ว่าปราณกระบี่ภายในกระบี่แต่ละเล่มนั้นมีพลังมากกว่าปราณกระบี่ยาวสามหมื่นเมตรในหอคอยอนัตตา พวกมันอาจมีจิตวิญญาณที่ยิ่งใหญ่กว่า มันไม่สำคัญว่าข้าจะล้มเหลว ข้าเพียงต้องลองดู” เจี้ยนเฉินครุ่นคิด ความมุ่งมั่นไหลผ่านดวงตาของเขา เขารีบสลัดออกจากความคิดทันทีและออกจากหอคอยอนัตตา

กระบี่ทั้งหนึ่งร้อยแปดเล่มถูกฝังลึกที่ผนังด้านนอกของหอคอยอนัตตา แต่ละกระบี่กะพริบด้วยแสงและเปล่งประกายด้วยปราณกระบี่ กระบี่ลวงตาสามสิบหกชุดถูกฉายจากกระบี่ทั้งสามสิบหกเล่ม พวกมันโคจรรอบหอคอย อย่างช้า ๆ

เจี้ยนเฉินจ้องกระบี่เมื่อเขายืนอยู่ข้างนอก แสงจากกระบี่ดูเหมือนจะเล่นเป็นกลอุบาย ราวกับว่าร่างอยู่ในความสว่าง ราวกับว่ากระบี่ทำให้ชีวิตน่าเบื่อ

” ข้าสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่ากระบี่เหล่านั้นมีพลังมากกว่ากระบี่ทั้งสี่ที่ข้าเห็นในหอคอย ในเวลาเดียวกัน จิตวิญญาณของกระบี่ก็ยิ่งใหญ่กว่ากระบี่ลวงตาในหอคอย” เจี้ยนเฉินพึมพำขณะที่เขาจ้องกระบี่ทั้งสามสิบหกเล่มที่หมุนรอบหอคอย

เขาสามารถบอกได้ว่ากระบี่ทั้งสามสิบหกเล่มนั้นประกอบไปด้วย กระบี่แห่งความเป็นอมตะ, กระบี่แห่งการเกิดใหม่, กระบี่แห่งการสังหาร และกระบี่แห่งการแตกแยก แต่ละชั้นมีกระบี่ 9 เล่ม

เจี้ยนเฉินค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นและพบว่ากระบี่ทั้งร้อยแปดนั้นสว่างยิ่งขึ้นเมื่อมองดู ในขณะเดียวกันก็ลดจำนวนลงเช่นกัน เมื่อเขาเห็นกระบี่ 8 เล่มที่ชั้นเจ็ด, แสงที่ถูกปล่อยออกมานั้นสว่างจ้าอย่างยิ่ง ทั้งหมดฉายแสงด้วยปราณกระบี่ที่มองไม่เห็น มันเขย่าความคิดของเขาและทำให้มันกระโดดด้วยความตื่นตกใจ

นอกจากนี้ยังมีกระบี่ 8 เล่มบนชั้นแปด แต่กระบี่ทั้งแปดเล่มมีพลังมากกว่าในชั้นเจ็ดเมื่อ กระบี่แต่ละเล่มดูเหมือนดวงอาทิตย์ขนาดจิ๋ว เจตจำนงค์กระบี่น่าตกใจมาก เจี้ยนเฉินไม่กล้าจ้องมองนานเกินไป

อย่างไรก็ตาม เมื่อเจี้ยนเฉินแหงนมองที่ชั้นเก้า ทันใดนั้นเขาก็ตกตะลึง เขาเห็นกระบี่สี่เล่มเท่านั้นที่อยู่บนชั้นเก้า แต่กระบี่นั้นไม่ได้เปล่งประกายและทรงพลังเท่าที่เขาจินตนาการเอาไว้ มันมืดมนและไม่ได้ให้ความรู้สึกทางจิตวิญญาณเลย เจี้ยนเฉินเห็นเพียงกระบี่ 4 เล่มที่ว่างเปล่า

“สายปราณกระบี่อีกสี่สายหายไปรึ ? ” เจี้ยนเฉินผงะ เขารู้ว่ามีปราณกระบี่ที่น่าตกใจอยู่ภายในกระบี่ ร่องรอยที่เหลืออยู่บนหอคอยพิสูจน์ความเห็นของเขา อย่างไรก็ตาม ด้วยเหตุผลบางอย่าง ปราณกระบี่ทั้งสี่สายควรจะเป็นพลังที่แข็งแกร่งได้หายไปในทันที

เจี้ยนเฉินไม่ได้คิดมากเกินไป เขาลุกขึ้นอย่างช้า ๆ และใช้ความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับต้นกำเนิดกระบี่ดั้งเดิม ส่องแสงด้วยความต้องการของเขาในความพยายามที่จะสื่อสารกับกระบี่และสะท้อนกับพวกมัน เจี้ยนเฉินจะไม่เคยลองทำสิ่งนี้ หากกระบี่ไม่ได้มีจิตวิญญาณ แต่พวกมันก็มี เจี้ยนเฉินเชื่อว่ากระบี่สามารถเข้าใจเขาและความตั้งใจของเขาได้ ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือพวกมันจะต้องการช่วยเหลือเขาหรือไม่

เจี้ยนเฉินลุกขึ้นอย่างช้า ๆ ผ่านชั้นหนึ่งและชั้นสองก่อนที่จะไปยังชั้นสามและสี่ อย่างไรก็ตาม กระบี่ก็ไม่ตอบสนองโดยไม่มีข้อยกเว้น

เจี้ยนเฉินถอนหายใจ เขาเดาได้ว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้ แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ เขากัดฟันและเดินไปต่อ

ในไม่ช้าเขาก็มาถึงชั้นเจ็ดและแปด กระบี่ที่นั่นก็ไม่ตอบสนองเช่นกัน กระบี่ส่องแสงพราวและเต็มไปด้วยจิตวิญญาณ แต่พวกมันก็ไม่สนใจเขาเลย

เจี้ยนเฉินรู้สึกผิดหวังมากยิ่งขึ้น เขาไม่เต็มใจที่จะขึ้นไปที่ชั้นเก้าเพราะมีเพียงกระบี่ที่ว่างเปล่าเท่านั้นที่เหลืออยู่ สำหรับเขาแล้วมันจะไร้ประโยชน์แม้ว่าเขาจะไปถึงระดับนั้น อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เจี้ยนเฉินไม่สังเกตเห็นก็คือพลังแห่งการมีอยู่ของตัวเขาเองกำลังล่องลอยไป มุ่งหน้าไปยังสี่กระบี่ที่ว่างเปล่าบนชั้นเก้าก่อนจะถูกกระบี่ดูดซับ

เจี้ยนเฉินลอยตัวลงมาช้า ๆ เมื่อเขามาถึงใกล้ชั้นเจ็ด กระบี่ที่ว่างเปล่าบนชั้นเก้าก็เปล่งประกายด้วยสายปราณกระบี่ ปราณกระบี่ไม่ได้ทรงพลังนัก ไม่มีที่ใดจะใหญ่เท่ากับกระบี่บนชั้นแปด แต่ก็ทำให้เจี้ยนเฉินหยุดชะงัก เขาเงยหน้าขึ้นและจ้องมองกระบี่ที่ว่างเปล่าอย่างคาดไม่ถึง

กระบี่ทั้งสี่นั้นสว่างขึ้นและสว่างขึ้นกลายเป็นประกายมากขึ้น กระบี่ส่องแสงเหมือนดวงอาทิตย์จิ๋วที่กำลังจะย้อมทั้งโลกเป็นสีขาวเหมือนหิมะ แม้ว่าปราณกระบี่ส่วนใหญ่ภายในกระบี่และจิตวิญญาณของพวกมันก็หายไปด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่ก็ยังมีร่องรอยของปราณกระบี่ที่อ่อนแอปราณกระบี่นั้นไม่มีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับชั้นแปด ชั้นเจ็ด และชั้นล่างลงมา ดูเหมือนว่ากระบี่จะไม่สามารถมีส่วนร่วมในการปราบปรามหอคอยได้

อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลานั้น ปราณกระบี่ที่เหลืออยู่ภายในกระบี่ที่ว่างเปล่าก็รวมตัวกันอย่างรวดเร็วทำให้เกิดแสงสว่างจ้าทำลายสายตา

แสงไฟส่องอยู่เป็นเวลาครึ่งนาที เมื่อแสงสีขาวจากกระบี่หายไป กระบี่ทั้งสี่ที่อยู่บนชั้นเก้านั้นก็จางลง หายไปเป็นเป็นร่องลึกสี่จุด ข้างหน้ามีกระบี่เล็ก ๆ 4 เล่มที่เปล่งประกายด้วยแสงสีขาวจาง ๆ กระบี่มีขนาดเพียงเท่าฝ่ามือที่ถูกสร้างขึ้นอย่างประณีตและส่องสว่าง

ปราณกระบี่ทั้งสี่ค่อย ๆ ลอยลงมาก่อนที่จะมาถึงข้างหน้าเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินจ้องกระบี่เล็ก ๆ ทั้งสี่แล้วค่อย ๆ รู้สึกตื่นเต้น กระบี่นั้นเล็กมาก แต่เจี้ยนเฉินก็รู้สึกได้ถึงพลังที่ทำให้เขาตัวสั่น แต่ละเล่มสามารถปะทุออกมาได้ด้วยพลังที่ยิ่งใหญ่กว่าพลังทั้งหมดของเขา