เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 1537: ฮุสตันมาแล้ว

ตอนที่ 1537: ฮุสตันมาแล้ว

นั่นคือ ?

จอมยุทธขั้นรับมอบจากโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งตะโกนออกมา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและความสงสัย ความขึงขังเริ่มปรากฏอยู่บนใบหน้าของจอมยุทธขั้นรับมอบคนอื่น ๆ

ความกดดันที่เกิดขึ้นจากก้นบึ้งหัวใจของพวกเขา เมื่อพวกเขาเห็นเมฆโลหิตเข้ามาใกล้พวกเขาและรู้สึกถึงความเย็นเยียบใจจิตใจของพวกเขา จอมยุทธสามารถสัมผัสได้ถึงภัยคุกคามจากเมฆโลหิตที่คล้ายกับปีศาจ

แม้แต่ความสนใจของจอมยุทธขั้นย้อนกลับที่ไม่ได้ต่อสู้ก็ยังตื่นตัวอยู่ เขาจ้องมองเมฆโลหิตขณะที่ดวงตาของเขาเปล่งประกาย พวกเขาดูเหมือนกับดาบที่คมกริบ พวกเขาพุ่งขึ้นไปบนเมฆเพื่อที่จะได้เห็นสิ่งที่อยู่ภายใน

เมฆไม่อาจบดบังสายตาของจอมยุทธขั้นย้อนกลับได้ เขาค้นพบชายชราในชุดคลุมที่ผมจากผ้าหยาบนั่งอยู่กลางเมฆ หมอกโลหิตไหลบ่าเข้าหาเขาและก่อให้เกิดเมฆโลหิตที่หนาแน่น เมฆเคลื่อนที่เข้าใกล้สนามรบ

โครงกระดูกที่สูงกว่าสามร้อยเมตรแวบอยู่ด้านหลังชายชราอย่างเงียบ ๆ ดูเหมือนมันจะกลายเป็นภูเขาลูกเล็ก ๆ ที่อยู่ด้านหลังชายชราจากขนาดของมัน โครงกระดูกเป็นสีแดง ราวกับว่ามันถูกปกคลุมไปด้วยเลือด มันให้ความรู้สึกที่เลวร้ายแก่ผู้คน โครงกระดูกก็เปล่งประกายด้วยการปรากฏตัวอันยิ่งใหญ่มันอยู่ในขั้นรับมอบ

เราประเมิณความแข็งแกร่งของโลกนี้ต่ำเกินไป ไม่เพียงแค่นั้น พวกเขายังมีจอมยุทธขั้นย้อนกลับเป็นจำนวนมาก แต่จำนวนจอมยุทธขั้นรับมอบก็มีพอ ๆ กับเราเช่นกัน จอมยุทธขั้นรับมอบอีก 2 คนเข้ามาแล้ว ผู้คนจากโลกนี้ช่างน่าประทับใจจริง ๆ พวกเขายังทะลวงได้โดยไม่ต้องมีพลังงานดั้งเดิม ผู้อาวุโสขั้นย้อนกลับช่วงต้นที่เหลือคิด อย่างไรก็ตามแม้จุดแข็งที่แสดงออกโดยทวีปเทียนหยวนนั้นน่าประทับใจมาก แต่ก็ไม่มีที่ไหนใกล้พอที่จะจัดการกับโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้ง

เนื้อตัวของเจี้ยนเฉินเต็มไปด้วยเลือด ขณะที่เขาต่อสู้กับจอมยุทธขั้นย้อนกลับ 2 คนในอวกาศ บาดแผลของเขาร้ายแรงขึ้นเรื่องซึ่งแม้แต่พลังงานดั้งเดิมของเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงระดับ 9 และร่างบรรพกาลก็ไม่เพียงพอที่จะฟื้นฟูเขาให้ทันได้ หากไม่ใช่เรื่องจริงที่ว่าเขาได้บ่มเพาะร่างบรรพกาล มันก็เป็นการยากที่เขาจะไม่ล้มลงไปนานแล้ว

นั่นลุงเซียว ข้าไม่คิดเลยว่าลุงเซียวจะทะลวงได้ ! แม้ว่าเขาจะอยู่นอกอวกาศ เมฆโลหิตในทวีปเทียนหยวนก็โดดเด่นมาก มันดึงดูดความสนใจของเจี้ยนเฉินทันทีที่ปรากฏและเขาก็รู้ว่าเมฆโลหิตนั้นหมายถึงอะไร มันเกิดจากพลังกลืนกินวิญญาณ

ทวีปเทียนหยวนมีจอมยุทธขอบเขตดั้งเดิม 2 คนเข้ามาและเห็นฮุสตันปรากฏทันที แต่เจี้ยนเฉินไม่ได้เบาใจเลย เขาถอนหายใจอยู่ภายใน โลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งทรงพลังมากเกินไป จอมยุทธขั้นรับมอบมีจำนวนมากกว่าครึ่งต่อครึ่งของทวีปเทียนหยวน แม้ฮุสตันจะปรากฏขึ้นมา แต่เขาก็พัวพันให้จอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมวุ่นวายขึ้นเล็กน้อย มันยังไม่พอที่จะได้ชัยชนะ

แม้ว่าจะใช้พลังทั้งหมด เจี้ยนเฉินก็ทำได้แค่พัวพันจอมยุทธขั้นย้อนกลับได้เพียง 2 คนเท่านั้น เขาใช้เส้นทางกระบี่อย่างต่อเนื่องทุกครั้งที่เขาโจมตี

เจี้ยนเฉินทำได้เพียงใช้กระบี่คู่ของอัครสูงสุดอนัตตาเท่านั้น การออกกระบี่แต่ละครั้งกินพลังงานมากเกินไป แม้ว่าจะไม่สนใจกระบี่ม่วงฟ้าว่าจะถูกทำลายหรือไม่ เขาก็ยังสู้ไม่ถอย

ท้ายที่สุดเส้นทางของปรมาจารย์กระบี่คือจอมปราชญ์สูงสุด เขายืนอยู่ในจุดสูงสุดของโลกอมตะและตายเพราะการสู้ไม่ถอย เป็นผลให้เจี้ยนเฉินไม่กล้าประมาทผลกระทบของพลังตีกลับ

ในเวลาเดียวกัน แม้ว่าเขาจะใช้พลังชีวิตเพื่อทำให้กระบี่โจมตีได้หลากหลายเพื่อสังหารจอมยุทธขั้นย้อนกลับทั้งสองหรือต่อสู้กับจอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมคนอื่น มันก็ยังเหลือจิตวิญญาณราชันย์ที่ซึ่งน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม ในฐานะที่เฉียงซ่งและโอวหยางหยิงเว่ยเป็นจอมยุทธขั้นย้อนกลับช่วงปลาย

หอคอยอนัตตานั้ไม่มีประโยชน์นอกจากโลหะหนัก ๆ เขาไม่อาจใช้พลังที่ซ่อนอยู่ในหอคอยได้และแม้ว่าเขาจะใช้น้ำหนักของหอคอยเพื่อปิดกั้นอุโมงค์ คนจากต่างโกลก็ยังให้จอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมย้ายหอคอยได้

ปราศจากวัตถุจิตวิญญาณ หอคอยอนัตตามันก็เป็นวัตถุที่ตายแล้ว

มันเป็นเรื่องน่าเสียดายที่วัตถุจิตวิญญาณไม่ยอมรับข้า เจี้ยนเฉินถอนหายใจด้วยความรู้สึกเศร้าใจ

ผู้พิทักษ์ซุยนั่งอยู่บนเตียงน้ำแข็งในชุดเกราะสีเงินขาวของนางพร้อมกับไอหมอกบดบังหน้านาง มองเห็นได้เพียงตาคู่เดียวที่เย็นชาเท่านั้น ปัจจุบันนางมองไปยังรังมรณะและพึมพำว่า ช่างน่าประทับใจ มันสามารถออกจากผนึกได้จริง ๆ ผนึกนี้สามารถใช้ได้เพราะผู้ที่บ่มเพาะโลกปีศาจที่อยู่ในขอบเขตดั้งเดิม โมเทียนหยุนเจ้าได้เตรียมการทั้งหมดที่เจ้าได้ทำไว้ในรังมรณะเพื่อช่วยคนพวกนี้ ? เจ้าวางแผนอะไรกันที่ต้องใช้ความพยายามที่มากขนาดนี้?

แต่นั่นไม่สำคัญ ตราบใดที่เจ้าไม่ยื่นมือมาข้องเกี่ยวกับฝ่าบาทของข้า มันก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับข้า

เมฆโลหิตปกคลุมท้องฟ้าส่วนใหญ่ของทวีปเทียนหยวน ฮุสตันนั่งอยู่บนเมฆขณะที่เขาชี้ไปยังที่หนึ่ง โครงกระดูกขนาดใหญ่ด้านหลังของเขาก็ก้าวออกจากเมฆและปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน

เมื่อจอมยุทธสองสามคนจากทวีปเทียนหยวนเห็นโครงกระดูกขนาดใหญ่ พวกเขาก็ต่างประหลาดใจ มีความไม่เชื่อปรากฏบนใบหน้าของพวกเขา พวกเขาเข้าสู่รังมรณะและต่อสู้กันเพื่อผลไม้เซียน พวกเขาจำโครงกระดูกนี้ได้อย่างรวดเร็ว มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวที่อยู่ในส่วนลึกของรังมรณะ พวกเขาจะต้องถูกสังหารหากไม่ได้จอมยุทธลึกลับยื่นมือเข้าช่วย

โครงกระดูกคำรามอย่างเงียบ ๆ ก่อนพุ่งเข้าหาจอมยุทธขั้นรับมอบจากโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งพร้อมกับกระบองขนาดใหญ่

ในเวลาเดียวกันฮุสตันโจมตีจากเมฆโลหิต เมฆทั้งหมดสั่นและหดตัวอยู่ในระยะสามหมื่นเมตร เมื่อเมฆหดตัวปีศาจสีแดงก็ส่องสว่างขั้น ในเวลาเดียวกันแรงกดดันที่จอมยุทธขั้นรับมอบได้รับก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่าการดำรงอยู่ของเมฆนั้นส่งผลกระทบกับพวกเขาอย่างรุนแรง

ทันใดนั้นเมฆก็เริ่มปั่นป่วน ใบหน้าที่ใหญ่โตของปีศาจซึ่งกว้างกว่าสามพันเมตรก้มลงจากก้อนเมฆ มันอ้าปากที่น่ากลัวและดูด ทันใดนั้นเซียนจักรพรรดิจากโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งหลายสิบคนก็ถูกดูดเข้าไป เสียงกรีดร้องที่หนาวสั่นจากเซียนจักรพรรดิทั้งหมดค่อย ๆ จางหายและกลายเป็นแอ่งเลือดก่อนที่จะรวมเข้ากับปีศาจ

ใบหน้าปีศาจดูเหมือนจะได้กินยาสวรรค์หลังจากที่ดูดซับแอ่งเลือด มันรวมตัวกันเร็วขึ้นและแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม

พวกนี้มันแปลก ไปพร้อมกันและฆ่าเขาทันที เราอย่าไปเป็นส่วนหนึ่งของการบ่มเพาะของเขา !

จอมยุทธขั้นรับมอบจริงจัง สุดท้ายก็มีคนตะโกนและมีสามคนพุ่งขึ้นไปบนฟ้าทันที พวกเขาใช้การโจมตีที่ดีที่สุดของพวกเขาเพื่อทำลายใบหน้าปีศาจพร้อมกับอาวุธทำลายล้างของพวกเขา