เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 163 : ออกจากเทือกเขาสัตว์อสูร

ตอนที่ 163 – ออกจากเทือกเขาสัตว์อสูร

เจี้ยนเฉินค่อยๆลืมตาจากท่านั่งขัดสมาธิ หันหัวของเขาไปมองที่บาดแผลที่เคยอยู่บนไหล่ซ้ายของเขา เขายกมือขึ้นเพื่อสัมผัสผิวใหม่อย่างระมัดระวัง รู้สึกถึงผิวโดยไม่สังเกตเห็นความแปลกประหลาดใด ๆ กับมัน เจี้ยนเฉินได้แค่เพียงถอนหายใจด้วยความชื่นชมจากผลของพลังเซียนธาตุแสง

เจี้ยนเฉินฉีกเสื้อผ้าที่ชำรุดเพื่อดูรอยเลือดที่สาดกระเซ็นบนร่างของเขา จากนั้นใช้เสื้อผ้าที่เขาฉีกออกเริ่มเช็ดเลือด

ยืนขึ้นอย่างช้า ๆ ดวงตาของเจี้ยนเฉินมองไปที่ซากศพของสัตว์อสูร ระดับ 5 ทั้งสองบนพื้นด้วยท่าทางที่ครุ่นคิด “จากสิ่งที่ปรากฏ สัตว์อสูรสีขาวราวหิมะนี้ต้องเป็นอสูรเมฆบิน หนังสือกล่าวว่าร่างของอสูรเมฆบินนั้นมีขนาดเล็ก แต่มีความว่องไวตามธรรมชาติด้วยขนที่คล้ายกับเมฆบนท้องฟ้า และสัตว์อสูรอีกตัวที่มีปีกอยู่บนหลังมันต้องเป็นวัวปีกนภา ปีกที่ด้านหลังของมันสามารถใช้โจมตีได้เท่านั้นและไม่สามารถใช้บินได้” ในเวลาเดียวกันเจี้ยนเฉินได้จดจำข้อมูลที่เขาได้เห็นในหอหนังสือสำนักคากัตเพื่อระบุศพตรงหน้าเขา

“แกนอสูรนั้นต้องซ่อนอยู่ใต้ปีก ข้าแน่ใจว่าอสูรเมฆบินต้องอยู่ในหัวของมัน” กระบี่วายุโปรยปรากฏขึ้นในมือของเจี้ยนเฉินก่อนที่มันจะถูกแทงเข้าไปในร่างของอสูรเมฆบินอย่างรวดเร็วและขุดลงไปในหัวของมัน

หลังจากความพยายามบางอย่างแกนอสูรของอสูรเมฆบิน ก็ถูกสกัดออกมาจากสัตว์อสูรสุนัขในท้ายที่สุดมันกับคล้ายกับสิ่งที่แปลกประหลาด

อสูรเมฆบินนี้เป็นสัตว์อสูรระดับ 5 แต่เนื่องจากชนิดและศักยภาพที่จำกัดของพวกมันร่างกายของพวกมันจึงไม่สามารถเติบโตได้มากกว่า 2 เมตรเว้นแต่ว่าพวกมันจะถึงระดับ 6 ด้วยเหตุนี้แม้แต่แกนอสูรในร่างกายของพวกเขาจึงมีขนาดเท่าวอลนัท

หลังจากสกัดแกนอสูรของอสูรเมฆบินแล้ว เจี้ยนเฉินก็ย้ายไปที่วัวปีกนภาและใช้กระบี่วายุโปรยของเขาแทงเข้าไปในบริเวณใต้ปีกเพื่อหาแกนอสูร จากนั้นด้วยความพยายามอย่างมาก ในที่สุดเขาก็ดึงแกนอสูรออกจากร่างของมัน ตรงกันข้ามกับแกนอสูรตัวก่อน แกนอสูรมีขนาดครึ่งหนึ่งของกำปั้น

เจี้ยนเฉินทำให้แกนอสูรทั้งสองแกนแห้งโดยใช้เสื้อคลุมที่ฉีกขาดเช็ดเลือดก่อนที่จะเผยให้เห็นคริสตัลที่มีประกายระยิบระยับ 2 ชิ้น

รู้สึกถึงปริมาณพลังงานที่ซ่อนอยู่ภายในแกนอสูร เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวเล็กน้อยข้างใน ไม่น่าแปลกใจเลยว่ามันมีความแตกต่างกันระหว่างสัตว์อสูรระดับ 5 และระดับ 4 – เพียงแค่ดูที่แกนอสูร ทุกคนก็สามารถบอกความแตกต่างได้อย่างชัดเจน เมื่อเปรียบเทียบกับแกนอสูรระดับ 4 และแกนอสูรระดับ 5 มีการก้าวกระโดดเชิงคุณภาพเป็นอย่างมากซึ่งเป็นการยากที่จะลองเปรียบเทียบกัน

นอกจากนี้แม้จะมีแกนอสูร 2 แกนที่มาจากสัตว์อสูรต่างชนิดกัน แต่ปริมาณพลังงานที่บรรจุอยู่ภายในนั้นก็แทบจะไม่ต่างกัน

“ด้วยเพียงแค่แกนอสูรระดับห้า 2 อันนี้เพียงลำพัง ข้าคิดว่าพวกมันจะอยู่กับข้านานมากเมื่อข้าบ่มเพาะกับพวกมัน” คว้าแกนอสูรระดับ 5 ไว้ในมือของเขา เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกมีความสุข ในใจเขาไม่มีอะไรนอกจากความโชคดี

อารมณ์ความสุขยังคงดำเนินต่อไปอีกชั่วครู่ก่อนที่จะสงบอีกครั้ง นำเข็มขัดมิติออกมา เขาวางซากสัตว์อสูรและแกนอสูรทั้งสองไว้ข้างใน

ซากศพของสัตว์อสูรระดับ 5 มีคุณค่ามาก ดังนั้นเจี้ยนเฉินจึงไม่สามารถทอดทิ้งพวกมันได้เหมือนกับที่เขาทำกับสัตว์อสูรระดับ 3 หรือระดับ 4 ด้วยซากทั้งสองเหล่านี้เพียงอย่างเดียวเจี้ยนเฉินสามารถขายได้ในราคาสูงเนื่องจากศพของสัตว์อสูรระดับ 5 ขึ้นไปมักเป็นวัตถุที่ไม่มีราคามาตรฐานในเมืองใด ๆ เหตุผลก็เพราะเลือดและเนื้อของสัตว์อสูรระดับสูงนั้นดีต่อร่างกายเมื่อบริโภค เนื้อที่มีคุณภาพสูงของสัตว์อสูรสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งหรือเปลี่ยนแปลงร่างกายในทางใดทางหนึ่ง

สัตว์อสูรในทั้งสองตัว ตัวที่ใหญ่กว่าที่นี่คือวัวปีกนภาซึ่งมีขนาดใหญ่ประมาณ 4 เมตร ในขณะเดียวกัน อสูรเมฆบินนั้นกว้างเพียง 1 เมตร ดังนั้นเจี้ยนเฉินจึงสามารถวางพวกมันทั้งสองไว้ในเข็มขัดมิติของเขาได้ค่อนข้างพอดี

หลังจากเก็บสัตว์อสูรทั้งสองไปยังเข็มขัดมิติของเขา เจี้ยนเฉินก็นำเสื้อผ้าสะอาดอีกชุดหนึ่งออกมาแล้วสวมใส่ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ออกจากเทือกเขาสัตว์อสูรมานาน แต่จำนวนเสื้อผ้าที่เขานำมาจากทหารรับจ้างคนอื่น ๆ ก็ไม่ได้ขาด

หลังจากดูแลทุกอย่าง เจี้ยนเฉินก็ออกจากพื้นที่ทันที แม้ว่าการต่อสู้ระหว่างสัตว์อสูร ระดับ 5 ทั้งสอง จะทำให้สัตว์อสูรรอบตัวทั้งหมดหวาดกลัวหนีไป แต่เขาก็ยังไม่แน่ใจว่าจะไม่มีสัตว์อสูรอื่น ๆ ระดับ 5 ที่อาจหลงทางอยู่ใกล้ ๆ

ถ้ามีสัตว์อสูรมี่มากกว่าระดับ 5 ขึ้นมาอีกหนึ่ง เจี้ยนเฉินจะไม่สามารถต่อสู้กับมันได้เลย ถึงแม้จะมีความแข็งแกร่งของระดับเซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงสุด เขาก็ไม่ได้มีความมั่นใจว่าเขาสามารถหนีจากสัตว์อสูรระดับ 5 นอกจากว่าเขาจะต้องเจอกับสายพันธุ์ที่ช้ามากเป็นพิเศษ มิฉะนั้นเขาจะไม่มีโอกาสหนี

ในพริบตา อีกครึ่งเดือนก็ผ่านไป

ในส่วนลึกของเทือกเขาสัตว์อสูร เจี้ยนเฉินแทงทะลุหัวใจของงูหลามสีฟ้าและแยกแกนอสูรออกมา จากนั้นเขาคว้าหญ้าหนึ่งกำมือจากด้านล่างเพื่อเช็ดเอาเลือดออก

“ครึ่งเดือนนี้ข้ารวบรวมแกนอสูร ระดับ 4 ได้เพียง 10 อัน เพื่อประโยชน์ในการบ่มเพาะของข้า ข้าควรเก็บไว้ในบางกรณี สำหรับตอนนี้แทนที่จะพยายามเพิ่มความแข็งแกร่งของข้า ข้าควรพยายามแก้ไขปัญหาภายในร่างกายของข้า มิฉะนั้นองค์ประกอบอันบ้าคลั่งภายในแกนอสูรอาจทำให้เกิดปัญหาบางอย่าง ไม่ว่าในกรณีใด ข้าควรออกจากพื้นที่นี้และดูสถานการณ์ภายนอก” เจี้ยนเฉินทำความสะอาดเลือดส่วนที่เหลือในแกนอสูรระดับ 4 ขนาดเท่ากำปั้นขณะที่เขาพูดจบ

“นอกจากนี้ข้ายังคงต้องทำตามความปรารถนาสุดท้ายของเคนดัล ข้าต้องหาครอบครัวของเขาให้เจอโดยเร็ว”

……

ออกจากเทือกเขาสัตว์อสูร เขาเดินทางต่อไปอีกสองวันหลังจากผ่านป่าและฆ่าสัตว์อสูรและสัตว์ป่าจำนวนนับไม่ถ้วนก่อนที่จะมาถึงทุ่งหญ้าขนาดใหญ่ในที่สุด

เจี้ยนเฉินไม่ได้กลับไปที่เมืองเวคเพราะ เทียนซ่งหลีของตระกูลเทียนซ่งผู้ครอบครองพลังเซียนธาตุดิน ด้วยพลังเซียนธาตุดิน ทำให้เขามีความได้เปรียบในการป้องกันที่เหนือกว่ากระบวนท่ากระบี่อันว่องไวของเจี้ยนเฉิน ไม่เพียงเท่านั้น แต่ความแข็งแกร่งของเทียนซ่งหลีก็ยังอยู่ที่เซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษขั้นสูงสุดด้วยเช่นกัน จนกว่าชายคนนั้นเสียชีวิต เจี้ยนเฉินก็ไม่ประมาทที่จะกลับไป

นอกจากนี้เมื่อตระกูลเทียนซ่งเป็นหนึ่งในตระกูลผู้มีอำนาจในเมืองเวค พวกเขาจะต้องมีการคบหาส่วนตัวมากมายแม้จะมีการสูญเสียอย่างหนักในเทือกเขาสัตว์อสูร ช่วงเวลาที่เจี้ยนเฉินกลับมา เขาอาจจะเจอเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษคนอื่นหรือไม่ก็ได้