เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 1816 : ซ่อมแซมเกราะ

ตอนที่ 1816 : ซ่อมแซมเกราะ

บรรพชนครอบครัวโม่ลังเลและมองไปที่เกราะนั่น สายตาเขาเต็มไปด้วยความไม่มั่นใจและลังเลอย่างมาก

แค่เพียงคิดก็มีขวดหยกปรากฏขึ้นมาในมือเขา เขามองไปที่ขวดหยกนั้นและเงียบอยู่นาน นี่เพราะขวดนี้มีน้ำมหัศจรรย์ที่เขาได้มาในอวกาศ

“น้ำนี่ล้ำค่าอย่างมากแต่ข้าต้องใช้มันกับวัตถุเทพงั้นหรือ ? มันจะซ่อมเกราะนี้ได้หรือไม่ ? หากซ่อมไม่ได้ ไม่ใช่ว่ามันมีแต่ทำให้น้ำนี่เสียเปล่ารึไง ? ” บรรพชนครอบครัวโม่ลังเล เขาจับเกราะไว้ด้วยมือข้างหนึ่งและขวดหยกไว้ในมืออีกข้างหนึ่ง

“ยิ่งกว่านั้นมันก็มีอย่างอื่นที่สำคัญกว่าให้คิด เงินทองจะนำไปสู่ความหายนะจากความโลภของผู้อื่น วัตถุเทพนี้ล้ำค่าและพวกขั้นอสงไขยก็ไม่มีของเช่นนี้ แน่นอว่าข้าไม่อาจจะเก็บรักษาวัตถุพระเจ้าไว้ได้หลังจากที่ข่าวนี้รั่วไหลออกไป ข้าอาจจะหาเรื่องเข้าตัว”

“แน่นอนว่าจอมยุทธขอบเขตตั้งต้นนั้นจะไม่เห็นมันหากข้าเก็บมันไว้ในสภาพเดิม หากข้าซ่อมมัน มันก็จะมีจอมยุทธขอบเขตตั้งต้นมากกว่า 1 คนมาตามหาข้าแต่หากข้าไม่ซ่อมมัน ข้าจะฆ่าเจี้ยนเฉินและแก้แค้นให้กับหลานข้าได้ยังไง ? ”

บรรพชนโกรธเมื่อคิดถึงตอนที่เจี้ยนเฉินได้ฆ่าหลานที่เขารักไป ความอาฆาตในใจได้ปะทุขึ้นมาทันที

แน่นอนว่าข้อความที่ผู้อาวุโสทั้งสองนำกลับมานั้นคือสิ่งที่สำคัญที่สุด มันทำให้บรรพชนตื่นตระหนก

พวกนั้นได้ส่งต่อข้อความจากเจี้ยนเฉินว่าเขาจะกลับมาเอาเกราะนี้ด้วยตัวเองในไม่ช้า

“ในระยะยาวแล้วข้าไม่อาจจะซ่อมวัตถุเทพนี้ได้เพราะข้าไม่อาจจะรักษามันไว้ได้ด้วยความแข็งแกร่งที่มีตอนนี้ ในเวลาเดียวกันข้าก็ได้ยินมาว่าเจ้าได้เข้าถึงขอบเขตตั้งต้นได้ด้วยพลังของวัตถุเทพนี้ ความแข็งแกร่งของข้าตอนนี้เทียบไม่ได้เลย” ความปรารถนาในแววตาของบรรพชนหายไปและเขาก็เริ่มใจเย็นลง เขายอมแพ้กับการซ่อมเกราะนี้ด้วยน้ำมหัสจรรย์

“ขอคำนับบรรพชน ข้ามีเรื่องสำคัญจะมารายงาน” เสียงหนึ่งเต็มไปด้วยความเคารพดังขึ้นมาจากภายนอก

“พูดมา” บรรพชนครอบครัวโม่ตอบกลับ

“บรรพชน ข้าเพิ่งได้ข่าวว่าหัวหน้าตระกูลเทียนหยวนจากแคว้นตงอันได้ทะลวงผ่านในสุสานราชาเทพต้วนมู่” คนภายนอกตอบกลับทันที

บรรพชนครอบครัวโม่รู้สึกราวกับโดนฟ้าผ่าเมื่อได้ยินเช่นนั้น ร่างกายเขาสั่นไหวอย่างแรงพร้อมใบหน้าที่หม่นลงในทันที

“จริงรึ ? เขาทะลวงผ่านแล้วหรือ ? ” บรรพชนตะโกนออกมา นี่คือข่าวร้ายที่สุดที่เขาได้ยินมา

“บรรพชน ข้าได้ตรวจสอบข่าวมาหลายแหล่งและมันก็ไม่มีข้อขัดแย้งใด ๆ หัวหน้าตระกูลเทียนหยวนได้ทะลวงผ่านในสุสานราชาเทพต้วนมู่จริง ๆ แต่ขอบเขตการบ่มเพาะของเขาตอนนี้ไม่มีใครรู้” คนด้านนอกตอบกลับ

บรรพชนครอบครัวโม่เงียบไปพร้อมใบหน้าที่คล้ำลง หลังจากนั้นสักพักเขาก็โบกมือและพูดขึ้นว่า “ ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าไปได้”

“งั้นข้าขอตัว”

บรรพชนครอบครัวโม่นั่งนิ่งด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

หากเจี้ยนเฉินไม่ทะลวงผ่าน บรรพชนจะคิดว่าเขาเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งและเป็นปัญหาอย่างมากในอนาคต แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะเป็นภัยอยู่บ้างแต่ภัยนั้นไม่ได้ร้ายแรง นี่เพราะในสายตาเขาแล้ว มันไม่ได้มีอะไรที่เขาต้องกลัว เจี้ยนเฉิน นอกจากปราณกระบี่ เขาไม่ได้กังวลเรื่องขอบเขตการบ่มเพาะของเจี้ยนเฉินเลยแม้แต่น้อย

นี่เพราะเขาขึ้นเป็นขั้นเหนือเทพช่วงกลางแล้ว ส่วนเจี้ยนเฉินเป็นแค่ขั้นเหนือเทพช่วงต้น แม้ว่าจะเข้าใจกฎแห่งกระบี่ แต่เจี้ยนเฉินก็ไม่ใช่คู่มือของเขา

หากเจี้ยนเฉินไม่ได้มีปราณกระบี่สองเล่มแล้ว บรรพชนก็จะไปหาเจี้ยนเฉินเองหลังจากที่เจี้ยนเฉินได้ฆ่าหลานที่เขารัก

แต่เมื่อเขารู้ว่าเจี้ยนเฉินได้ทะลวงผ่าน หากเจี้ยนเฉินทะลวงผ่านจริง ๆ งั้นไม่ใช่มันหมายความว่าขอบเขตการบ่มเพาะของเจี้ยนเฉินนั้นเทียบเท่ากับเขาหรือไงกัน ?

หากเจี้ยนเฉินมีขอบเขตการบ่มเพาะเท่ากับเขา เขารู้ว่าเขาคงไม่ใช่คู่มือของเจี้ยนเฉินด้วยกฎแห่งกระบี่และปราณกระบี่ทั้งสองเล่มที่เจี้ยนเฉินมี

“เพราะเจี้ยนเฉินทะลวงผ่านมาได้ เขาคงต้องมาหาข้าในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ฉิงหยางในเร็ว ๆ นี้ ข้าไม่อาจจะคืนวัตถุเทพนี้ให้กับเขาได้ ไม่ใช่แค่นั้น แต่ข้าต้องฆ่าเขาเพื่อแก้แค้นให้กับหลานที่ข้ารัก” บรรพชนครอบครัวโม่คำรามออกมาด้วยสายตาเคียดแค้น

“ดูเหมือนว่าข้าต้องทำมัน เกราะนี้คือไพ่ลับเพื่อใช้ฆ่าเจี้ยนเฉิน” บรรพชนครอบครัวโม่ตัดสินใจ เขาเปิดขวดออกอย่างไม่ลังเลและเทน้ำหยดหนึ่งลงบนเกราะ

น้ำนั้นโปร่งใสแต่ตอนที่มันหยดลงมา มันกลับมีพลังลึกลับที่ไม่อาจจะอธิบายได้ ตอนที่มันสัมผัสกับเกราะ มันก็ได้รวมตัวกับเกราะทันที

บรรพชนครอบครัวโม่มองเกราะด้วยความกังวล อันที่จริงเขาไม่รู้ว่าน้ำมหัศจรรย์นี่จะซ่อมเกราะได้หรือไม่

ทันใดนั้นเกราะก็เริ่มส่องแสงออกมา แสงได้ห่อหุ้มเกราะเอาไว้แทบจะทันที

จากแสงนั้น บรรพชนครอบครัวโม่เห็นว่าเกราะที่เสียหายนั้นได้ถูกซ่อมแซมด้วยความเร็วที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

แม้ว่าความเร็วในการซ่อมแซมนี้จะช้ายิ่งกว่าหอยทาก แต่ไม่ต้องเดาเลยว่าเกราะนี้ค่อย ๆ ถูกซ่อมแซมขึ้นมาช้า ๆ

“ มันซ่อมได้จริง ๆ ! มันทำได้จริง ๆ ! วิเศษ วิเศษ นี่มันวิเศษจริง ๆ ด้วยการปกป้องจากวัตถุเทพนี้ เจี้ยนเฉินที่เป็นแค่ขั้นเหนือเทพจะทำให้ข้าบาดเจ็บได้ยังไง ? แม้ว่าข้าจะไม่อาจใช้พลังของวัตถุเทพด้วยขอบเขตการบ่มเพาะของข้าในตอนนี้ แต่วัตถุเทพนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่ขั้นเหนือเทพสามารถทำลายได้” บรรพชนครอบครัวโม่ยินดีอย่างมากจนหน้าแดงขึ้นมา

เขาสาบานได้เลยว่าเขาไม่เคยตื่นเต้นแบบนี้มาก่อนตั้งแต่ที่เริ่มบ่มเพาะมา

2 ชั่วยามต่อมาแสงรอบเกราะก็หายไปเผยให้เห็นเกราะอีกครั้ง

เกราะนี้ยังเสียหายอยู่แต่เทียบกับแต่ก่อนแล้วมันเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด บางที่ถูกซ่อมแซมไปแล้วและมันดูเหมือนว่าจะมีสภาพเหมือนเดิมก่อนหน้านี้

“วัตถุเทพยังไงก็ยังคงเป็นวัตถุเทพ น้ำแค่เพียงหยดเดียวสามารถซ่อมแซมได้ถึงเพียงนี้ ดูหเมือนว่าข้าต้องใช้มันทั้งหมดเพื่อซ่อมวัตถุเทพนี้” บรรพชนครอบครัวโม่พึมพำออกมา เขาตัดสินใจและเทน้ำนั้นทั้งหมดลงบนเกราะในคราวเดียว