เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 1904 - พลังของเจี้ยนเฉิน (3)

ตอนที่ 1904 – พลังของเจี้ยนเฉิน (3)

เจี้ยนเฉินและเฉินเจี้ยนทั้งสองสังเกตเห็นว่ามีผู้พิทักษ์ที่พุ่งตรงไปหาไคยะ อย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งคู่กำลังยุ่งอยู่กับคู่ต่อสู้และไม่สามารถสลัดให้หลุดพ้นได้ในทันที และถึงแม้ว่าพวกเขาจะสลัดคู่ต่อสู้ออกไปได้ชั่วคราว แต่มันก็สายเกินไป

ไคยะอยู่ไม่ไกลจากผู้พิทักษ์หญิง ด้วยการฝึกฝนของผู้พิทักษ์หญิงที่เป็นขั้นเหนือเทพ นางต้องการเพียงแค่เสี้ยววินาทีก่อนที่จะไปถึงไคยะ นางเหวี่ยงพัดของนางเบา ๆ และสร้างกระแสปราณกระบี่ที่เหมือนฝนพุ่งเข้าหาไคยะ

ตาของไคยะหรี่แคบลงอย่างกะทันหัน ในช่วงเวลาความเป็นความตายนี้ นางไม่ได้กลายเป็นคนเฉื่อยชาเลย กลับกัน นางจ้องไปที่การโจมตีของปราณกระบี่ด้วยความสนใจ

ตอนนี้นางเป็นเพียงเซียนจักรพรรดิ ดังนั้นนางจึงอ่อนแอเหมือนมดต่อหน้าขั้นเหนือเทพช่วงกลาง มันเป็นไปไม่ได้เลยที่นางจะรอดพ้นจากการโจมตีของขั้นเหนือเทพช่วงกลางได้แม้กระทั่งมองเห็นมัน

อย่างไรก็ตาม ด้วยความประหลาดใจของนาง นางสามารถเห็นการเคลื่อนไหวของผู้พิทักษ์หญิงทุกคนอย่างชัดเจน เวลาดูเหมือนจะช้ามากในสายตาของนาง นางเห็นวิถีของปราณกระบี่อย่างชัดเจน ในขณะที่พวกมันพุ่งเข้ามาหานางเหมือนพายุ

น่าเสียดายที่แม้ว่าไคย่าจะมองเห็นทุกสิ่ง แต่ในท้ายที่สุดนางก็ยังคงอ่อนแอ นางไม่สามารถหลบการจู่โจมได้

นางรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้านางถูกโจมตี จะไม่มีความหวังในการอยู่รอด นอกจากปล่อยให้วิญญาณของนางแตกสลายไปแม้กระทั่งศพของนางก็ไม่สมบูรณ์

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้เมื่อนางต้องเผชิญกับความตาย จิตใจของนางกลับสงบลงเป็นพิเศษ ในขณะที่สีหน้าของนางไม่เปลี่ยนแปลงเลย

ถ้าเจี้ยนเฉินเห็นไคยะในตอนนี้ เขาก็จะเต็มไปด้วยความสงสัยอย่างแน่นอนเพราะนางดูเหมือนจะเป็นคนที่แตกต่างไปจากไคยะคนที่เขาเคยรู้จัก

พวกนางยังคงเป็นคนคนเดียวกัน แต่จิตใจและตัวตนของนางดูเหมือนจะเป็นของคนอื่น

“โอ๊ะ ! ”

บนท้องฟ้า เจี้ยนเฉินเปล่งเสียงดังในขณะที่เขาต่อสู้กับผู้พิทักษ์ทั้งสอง จิตสังหารเพิ่มขึ้นจากร่างของเขา ตัวตนของเขากลายเป็นที่น่าประหลาดใจอย่างมาก ในขณะนั้นดวงตาทั้งสองของเขาดูเหมือนจะกลายเป็นสีขาวเงินเมื่อพวกมันทอประกายปราณกระบี่อันแหลมคม

เขาพร้อมแล้วที่จะใช้ปราณกระบี่ลึกซึ้งเพื่อฆ่าผู้พิทักษ์หญิงโดยตรงในขณะที่ไคยะตกอยู่ในอันตราย

ในขณะเดียวกัน สีหน้าของซางกวนมู่เอ๋อก็เปลี่ยนไปในบริเวณต้องห้ามของตระกูลเทียนหยวน นางลอยอยู่ในอากาศ ในเวลาเดียวกัน พิณของนางได้ปรากฏตัวขึ้นเงียบ ๆ นางวางมันลงบนหัวเข่าของนางและกำลังจะให้การสนับสนุน

ในขณะนั้น นางไม่สามารถทำตามคำแนะนำของเจี้ยนเฉินเพื่อซ่อนความแข็งแกร่งของนางเอาไว้ได้

อย่างไรก็ตาม เมื่อเจี้ยนเฉินกำลังจะใช้ปราณกระบี่ลึกซึ้งของเขาและซางกวนมู่เอ๋อกำลังจะเล่นพิณของนาง ทันใดนั้นแสงสีฟ้าก็ปรากฏตัวขึ้นทันที มันมาถึงด้านหน้าไคยะก่อนเจี้ยนเฉินและซางกวนมู่เอ๋อร์ มันคลี่เป็นแผ่นสีฟ้าขนาดใหญ่ที่ยืนอยู่ตรงหน้านาง

ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง …

ปราณกระบี่ที่เหมือนฝนกระทบแผ่นสีฟ้าและพวกมันก็แตกกระจายกันไป พวกมันเปลี่ยนเป็นพลังงานอันทรงพลังที่ทำลายล้าง สร้างความอลหม่านในเมืองโดยการโยนสิ่งปลูกสร้างขึ้นไปในอากาศและสร้างรอยร้าวขนาดใหญ่บนพื้นดิน

“เฉินหลง ? ” ดวงตาของเจี้ยนเฉินหรี่ลง เขาตรวจสอบด้านล่างของเขา ด้วยการรับรู้ของวิญญาณของเขาและเห็นทุกอย่างชัดเจน ทันใดนั้นเขาก็ตกตะลึง

เขาไม่เคยคิดว่าปรมาจารย์เฉินหลงจะช่วยไคยะจริง ๆ ในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้

ในพื้นที่ต้องห้ามของตระกูล ซางกวนมู่เอ๋อก็ตกตะลึงเช่นกัน นางจ้องมองไปในทิศทางของไคยะแล้วผลักพิณของนางออกไป

ปรมาจารย์เฉินหลงยืนอยู่ด้านหลังแผ่นสีน้ำเงิน เขายืดมือขวาของเขาและควบคุมแผ่นที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางกว้างสามเมตร ไม่ว่ามันจะมีความรุนแรงแค่ไหน แต่แผ่นก็ปิดกั้นมันได้อย่างง่ายดาย

“เจ้าเป็นใคร ? เจ้าต้องการที่จะเป็นศัตรูกับสำนักจิตวิญญาณปฐพีหรือ ? ” ผู้พิทักษ์หญิงเดือดดาล สีหน้าของนางมืดครึ้มลงอย่างมาก พวกเขามาเพื่อทำลายตระกูลเทียนหยวน เพื่อศิษย์น้องหยานของพวกเขา แต่พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะถูกหยุดยั้งครั้งแล้วครั้งเล่า มันทำให้นางโมโห

อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียนต้องการที่จะต่อต้านพวกเขาหรือไม่ ? ขั้นเหนือเทพมารวมตัวกันเพื่อหยุดยั้งพวกเขาในเมืองที่เล็กกระจ้อยร่อยเช่นนี้

ด้วยการโบกแขนเสื้อของเขา แผ่นสีฟ้าก็ลอยมาอยู่เหนือปรมาจารย์เฉินหลง เขาจ้องมองผู้หญิงที่ถือพัด มือของเขาไพล่อยู่ด้านหลังของเขา ในขณะที่สีหน้าของเขาสงบมาก เขากล่าวว่า“ ข้าไม่ต้องการเป็นศัตรูกับสำนักจิตวิญญาณปฐพี แต่คนผู้นี้คือสหายของข้า ตราบใดที่ข้าอยู่ที่นี่ ผู้พิทักษ์สำนักวิญญาณปฐพีจะไม่สามารถแตะต้องเส้นผมแม้แต่เส้นเดียวของนางได้”

ปรมาจารย์เฉินหลงเชื่อมั่นอย่างยิ่ง เขาไม่ได้ให้ความสำคัญต่อผู้พิทักษ์ทั้งเจ็ดเลย

อย่างไรก็ตาม เขามีความแข็งแกร่งที่แท้จริง เขามีอำนาจในการรองรับความเย่อหยิ่งของเขา หากเขามีเวลามากพอที่จะสร้างค่ายกล เขาสามารถฆ่าแม้กระทั่งราชาเทพได้

“กระบี่ต้าหลัว ! ”

“ทักษะกระบี่ไทยี่ ! ”

ในอีกด้านหนึ่ง เจี้ยนเฉินก็แทงกระบี่ออกมาเต็มกำลัง ปราณกระบี่ทองคำพุ่งไปยังดาบยักษ์ของผู้พิทักษ์วู ฉีกผ่านเกราะป้องกันของแสงสีทองของเขาและกระแทกเข้ากับหน้าอกของเขา

ผู้พิทักษ์วูส่งเสียงอึกอักและเลือดพุ่งออกมาจากปากของเขา เขาปลิวไปเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ ทำให้เขาบาดเจ็บสาหัส

ในเวลาเดียวกัน เจี้ยนเฉินก็หลอมรวมกระบี่ของเขาเข้าด้วยกัน ปราณกระบี่หลอมรวมร่างของเขาขณะที่เขากลายเป็นกระบี่พุ่งไปทางผู้พิทักษ์วู

“กระบวนท่าที่สอง เท้าอดามันท์ ! ”

ผู้พิทักษ์กงใช้ทักษะการต่อสู้อีกครั้ง เท้ามหึมาควบแน่นอยู่ใต้เขา ด้วยความสามารถของทักษะการต่อสู้ มันจึงกระแทกเข้าหาเจี้ยนเฉิน

กระบวนท่าที่สองนั้นทรงพลังกว่ากระบวนท่าแรก เมื่อเท้าควบแน่นที่พื้นด้านล่างดูเหมือนจะถูกบีบอัด มันสร้างเสียงระเบิดหลายครั้งในขณะที่มิติก็กระเพื่อมและบิดเบี้ยว

เจี้ยนเฉินไม่กลัว ในฐานะที่เป็นกระบี่ เขาพุ่งตรงไปที่มันด้วยตัวตนอันพลุ่งพล่าน พลังในการต่อสู้ของเขาน่าตกใจ

บูม !

เท้าและกระบี่ปะทะกันเสียงดัง คลื่นกระแทกของพลังงานเต็มท้องฟ้า ทำให้ท้องฟ้าแปรปรวนและเปลี่ยนสี

เท้าแตกสลายลงด้วยเสียงอันดังขณะที่เจี้ยนเฉินฉีกผ่านคลื่นกระแทกโดยไม่ช้าลงเลย เขาพุ่งไปทางผู้พิทักษ์กงราวกับสายฟ้า

ผู้พิทักษ์กงกระเด็นถอยหลังขณะที่เขาทำเสียงอึกอัก สีหน้าของเขาแดงคล้ำอย่างสมบูรณ์และเลือดไหลออกจากมุมปากของเขา อย่างไรก็ตามนั่น ไม่ใช่ทั้งหมด แม้แต่ดวงตา จมูกและหูของเขาก็มีเลือดหยด

เขามีเลือดออกจากทวารทั้งเจ็ดของเขา

แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาก็ไม่กล้าที่จะผ่อนคลาย เขากลายเป็นคนที่เคร่งเครียดมาก กฎแห่งไฟรวมตัวกันอย่างรวดเร็วเข้าหามือของเขาจนมือของเขาลุกเป็นไฟสีแดง ค่อย ๆ กลายเป็นสีทองเหมือนโลหะ มันแผ่รังสีด้วยพลังงานที่น่ากลัว

เขาเหวี่ยงมือทั้งสองข้างลงพร้อมกับพลังงานดั้งเดิมทั้งหมดที่อยู่ภายในตัวเขาเพื่อป้องกันเจี้ยนเฉินที่พุ่งเข้ามา

การจ้องมองของเจี้ยนเฉินนั้นเย็นชา พร้อมกับการหมุนวนของปราณกระบี่รอบแขนของเขาโดยตรง

เลือดสาดกระจายและแขนทั้งสองของผู้พิทักษ์ถูกตัดออก เลือดลอยอยู่เต็มในอากาศ

ผู้พิทักษ์กงส่งเสียงอึกอักด้วยความเจ็บปวดอย่างมาก กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวในขณะที่เม็ดเหงื่อขนาดใหญ่ปกคลุมหน้าผากของเขา ใบหน้าของเขาซีดมาก ๆ

ปราณกระบี่อันทรงพลังโอบล้อมแขนที่ถูกสับออก ปราณกระบี่เปรียบเสมือนแมลงกินเนื้อที่ทำลายแขนของเขาอย่างรวดเร็ว ในช่วงเวลาสั้น ๆ แขนทั้งสองข้างกลายเป็นเนื้อเยื่อ ทำลายความหวังในการต่อแขนของเขาซึ่งเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดในการฟื้นฟูในการนำพวกมันกลับมาใช้งาน