เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2015: ผ่าออกไป

ตอนที่ 2015: ผ่าออกไป

จักรพรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่าเป็นสัตว์อวกาศที่เพิ่งบรรลุขั้นบรรพกาล การคงอยู่ของเจี้ยนเฉินเปรียบดั่งมดในสายตาของมัน แต่เจี้ยนเฉินเพิ่งส่งเสียงหอนออกมาทำให้จักรพรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่านั้นรู้สึกถึงความเจ็บปวดจากเสียงหอนของเจี้ยนเฉินในเกือบจะทันที

ปราณกระบี่ยาวสิบเมตรพุ่งออกมาจากแขนของเจี้ยนเฉินในขณะที่เขากวาดฟันไปรอบ ๆ ด้วยแสงที่ส่องประกาย เขาสังหารสัตว์อสูรเนบิวล่าที่กำลังมึนงงอย่างไร้ความปราณี

ซวบ ! ซวบ ! ซวบ…

เลือดพุ่งกระฉูดทันที แม้แต่สัตว์อสูรเนบิวล่าที่เป็นราชาเทพ จิตใจของพวกมันก็ยุ่งเหยิงหลังจากที่ได้ยินเสียงหอน พวกเขาไม่อาจต้านทานได้เลยทำให้เจี้ยนเฉินตัดหัวมันออกอย่างง่ายดาย

ในพริบตาเจี้ยนเฉินสามารถฆ่าสัตว์อสูรเนบิวล่าขั้นราชาเทพ 5 จาก 6 ตัว

เจี้ยนเฉินไม่มีเวลารวบรวมผลึกอสูรของสัตว์อสูรเนบิวล่าขั้นราชาเทพ 5 ตัว สายตาของเขาเย็นชาราวกับปราณกระบี่ที่อยู่ในแขนของเขา มันส่องแสงยิ่งกว่าดวงอาทิตย์ในขณะที่เขาเหวี่ยงมันไปยังสัตว์อสูรเนบิวล่าขั้นราชาเทพตัวสุดท้าย

เสียงหอนจากเจี้ยนเฉินที่เป็นพลังสายเลือดราชาหมาป่านภาโบราณได้ทำให้สัตว์อสูรเนบิวล่าทุกตัวที่ล้อมรอบเจี้ยนเฉิน,ไคยะและปรมาจารย์เฉินหลงตาย มีเพียงสัตว์อสูรเนบิวล่าขั้นราชาเทพช่วงกลางที่ขวางทางของเขาเหลือเพียงอยู่ตัวเดียว เมื่อมันตาย เจี้ยนเฉินก็มั่นใจว่าจะหนีไปได้ แม้ว่าสัตว์อสูรเนบิวล่าต้องการติดตามพวกเขา มันก็ตามพวกเขาไม่ทัน

อย่างไรก็ตามเมื่อเจี้ยนเฉินกำลังจะฆ่าสัตว์อสูรเนบิวล่าตัวสุดท้าย มีพลังแห่งการมีอยู่ที่เย็นยะเยือกปรากฏขึ้นมาอย่างฉันพลัน เจี้ยนเฉินรู้สึกราวกับว่าเขาอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง ปราณกระบี่ของเขาที่กำลังฟันไปที่สัตว์อสูรเนบิวล่าตัวสุดท้ายก็หยุดเช่นกัน

หัวใจของเจี้ยนเฉินตกลงอย่างกระทันหัน ความเย็นที่วิ่งตามกระดูกสันหลังขณะที่เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาเย็นยะเยือกฉับพลัน เขาสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ต้องมีพลังแห่งการมีอยู่ที่น่ากลัวอย่างเหลือเชื่อตรึงเข้าไว้

ภายใต้พลังแห่งการมีอยู่ ไม่เพียงแต่เขาที่ถูกตรึงไว้ แต่เลือดของเขาก็ยังหยุดเดิน พลังบรรพกาลของเขายังคงเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้า

เจี้ยนเฉินรู้สึกราวกับว่าโลกกำลังจะถึงจุดจบในเวลานี้

เจี้ยนเฉินมองย้อนกลับไปด้วยความยากลำบากและเห็นดวงตาที่ใหญ่ของจักรพรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่าที่ต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นทั้งห้าจ้องมองมาที่เขา

แม้ว่ามันจะต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้น 5 คน และไม่อาจคงสมาธิได้ แต่มันก็ยังพยายามที่จะเก็บแรงเอาไว้ มันป้องกันผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นทั้งห้าได้อย่างแน่นหนา

ถ้าไม่ใช่เพราะหงโม่ที่เป็นผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นช่วงสูงสุดที่ทำหน้าที่เป็นคนโจมตีหลัก ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นคนอื่นอาจจะตายไปแล้ว

ไคยะและปรมาจารย์เฉินหลงก็เช่นกัน พวกเขาอยู่กับเจี้ยนเฉิน ดังนั้นเมื่อจักรพรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่าจ้องมาที่เจี้ยนเฉิน พวกเขาก็พบกับพลังแห่งการมีอยู่มากมายที่ทำให้พวกเขาตัวแข็งทื่อเช่นกัน

ในเวลาต่อมาพลังแห่งการมีอยู่ที่น่ากลัวก็เกิดขึ้นอีกครั้ง มิติสั่นอย่างรุนแรงเพราะหางขนาดใหญ่ของจักรพรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่ากวาดมาทางทั้งสามด้วยพลังทำลายล้างขนาดใหญ่

หากของมันหนามาก มันพุ่งเข้ามาหาที่ที่พวกเขาอยู่และตกลงมาด้วยพลังที่น่ากลัว มันทำให้มิติฉีกขาดและกลายเป็นรอยแยกมิติขนาดใหญ่

ก่อนที่หางจะเข้ามาใกล้ พวกเขาทั้งสามคนก็รู้สึกหายใจไม่ออก ผิวของปรมาจารย์เฉินหลงปริแตกและเลือดไหลออกมาทันที

ก่อนที่หางจะมาถึง เพียงแค่แรงกดดันที่น่ากลัวนี้ก็เพียงพอที่จะฉีกราชาเทพออกเป็นชิ้น ๆ

ตูม !

ในเวลาเดียวกัน พลังแห่งการมีอยู่ของหงโม่ก็เพิ่มขึ้น ในขณะที่จักรพรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่าถูกเบี่ยงเบนความสนใจ เขาใช้ทักษะมิติของเขาเพื่อโจมตีอย่างแรงที่สุดเท่าที่จะแรงได้ ทำให้ร่างมหึมาของจักรพรรดิสัตว์อสูรสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง มันลอยออกไปมากกว่าสิบเมตร ในขณะเดียวกันก็มีบาดแผลขนาดใหญ่อยู่บนร่างของมันหลังจากการโจมตีของหงโม่

หางฟาดออกไปจากเจี้ยนเฉิน, ไคยะและปรมาจารย์เฉินหลง เพราะจักรพรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่ากระเด็นออกไป มันก็ยังเหลือแรงกวาดที่พุ่งเข้าหาทั้งสามคนอย่างน่าสะพรึง

ทันใดนั้น ดวงตาขนาดใหญ่ที่จ้องพวกเขาก็หายไป รอยแยกมิติปรากฏขึ้นหลังจากที่หางขนาดใหญ่ฟาดลงมาและกลายเป็นพายุมิติที่ไร้สิ้นสุดและสร้างความเสียหายสิ่งที่อยู่ภายในอย่างเห็นได้ชัด

ในเวลาเดียวกันพลังงานที่น่ากลัวจากการต่อสู้ระหว่างผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นและจักรพรรดิสัตว์อสูรเนบิวล่าก็มาถึง เจี้ยนเฉิน, ไคยะและเฉินหลงถูกกวาดเข้าไปในมิติที่แตกสลายอย่างช่วยไม่ได้

ทันใดนั้นใบหน้าของเจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนไปเมื่อเขาเข้าไปในรอยแยกมิติ รอยแยกมิติของโลกเซียนนั้นไม่เหมือนกับที่ทวีปเทียนหยวน แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นก็ยังต้องดิ้นรนเพื่อปกป้องตัวเองหากพวกเขาตกลงไป

ทันทีที่พวกเขาทั้งสามพุ่งออกมาอีกด้านอย่างเร็ว อย่างไรก็ตามมิตินั้นไม่มีความแน่นอน ภายในรอยแยกมิตินั้นแม้ว่าพวกเขาทั้งสามจะพุ่งออกไปด้วยความเร็วเต็มที่ และแม้ว่าเจี้ยนเฉินจะใช้อสนีบาตก็ตาม มันก็ไม่อาจหลบหนีได้ พวกเขาถูกดึงเข้าไปในส่วนลึกของรอยแยกมิติที่เต็มไปด้วยพลังโกลาหล

พริบตาทั้งสามคนก็หายไปอย่างสมบูรณ์ในรอยแยกมิติที่ไม่อาจหาทางออกได้

“เราเจอปัญหาแล้วตอนนี้ เราอยู่ในรอยแยกมิติ” ปรมาจารย์เฉินหลงตะโกนขึ้น เขารู้เกี่ยวกับความน่ากลัวของรอยแยกมิติดีกว่าเจี้ยนเฉินและไคยะ

เจี้ยนเฉินและไคยะก็กลัวเช่นกัน พวกเขามองไปรอบ ๆ และสิ่งที่เขาพบคือพลังงานโกลาหล ไม่ว่าจะเป็นเวลา, มิติหรือกฎของโลกมันยุ่งเหยิงอยู่รอบ ๆ ตัวของเขา

ห่างออกไป พวกเขายังเห็นเวลาโกลาหลที่ก่อให้เกิดหลุมน้ำวนที่บิดเบี้ยวและลอยไปตามกระแสของมิติ

ทันใดนั้นสายตาของเจี้ยนเฉินก็หรี่ลง ในระยะไกล ๆ เขาเห็นคนที่คุ้นเคย เป็นราชาปีศาจสามตาที่ตกลงมาในรอยแยกมิติเช่นกัน ตอนนี้เขาหลบสายธารแยกมิติที่เข้ามาหาเขาทุกทิศทาง ตัวของเขาเต็มไปด้วยเลือด

ทันใดนั้นสายธารพลังโกลาหลก็กระแทกเข้ากับตัวของเขาและเขาก็กระเด็นออกไปไกลจนทำให้เขาตกอยู่ในหลุมน้ำวนที่ไม่มั่นคง

เขาแก่ขึ้นอย่างรวดเร็ว มันใช้เวลาน้อยกว่าหนึ่งในวินาที จากชายกลางคนที่เต็มเปี่ยมไปด้วยชีวิตของเขาก็กลายมาเป็นชายชราที่มีผมสีเทา

ในเวลาต่อมาพลังที่เต็มเปี่ยมของเขาก็หายไปและเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูก

ในวินาทีที่สาม ราชาปีศาจสามตาก็ตายและไม่อาจสัมผัสได้ถึงพลังชีวิตอีกต่อไป เขาถูกเปลี่ยนกลายเป็นโครงกระดูกสีขาวและวิญญาณของเขาก็กระจายหายไป

ในวินาทีที่สี่ กระดูกสีขาวของราชาปีศาจสามดูเหมือนจะสัมผัสกับการไหลของเวลาที่ไม่สิ้นสุดทำให้พวกมันสลายตัวไป

เพียงสี่วินาทีสั้น ๆ ราชาปีศาจสามตาก็ดูเหมือนจะผ่านช่วงเวลาที่ไม่สิ้นสุด ซึ้งแม้แต่ศำของเขาขณะที่เขาเป็นราชาเทพได้ถูกทำลายจนไม่เหลืออะไร

ภาพนี้ทำให้เจี้ยนเฉินตกใจ กระแสน้ำวนดูเหมือนจะกว้างประมาณ 10 เมตรเท่านั้น แม้แต่ราชาเทพก็ถูกทำลายอย่างง่ายดาย