เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 206 - กลุ่มทหารรับจ้างอัศวิน

ตอนที่ 206 – กลุ่มทหารรับจ้างอัศวิน

หลังจากนั้น เจี้ยนเฉินยังคงเดินทางร่วมกับกลุ่มทหารรับจ้างและพูดคุยกับพวกเขาต่อไป เจี้ยนเฉินและกลุ่มทหารรับจ้างเริ่มสนิทสนมกันโดยไม่รู้ตัวขณะที่เจี้ยนเฉินได้เรียนรู้อย่างสองอย่างเกี่ยวกับกลุ่ม

ทหารรับจ้างกลุ่มนี้มีชื่อว่ากลุ่มทหารรับจ้างอัศวินและมีสมาชิกประมาณ 80 คน นอกเหนือจากหัวหน้าที่มีความแข็งแกร่งระดับเซียนผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงสุดและอีก 5 คนที่เป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญ ที่เหลือทุกคนต่างอยู่ในระดับเซียนถึงเซียนขั้นสูง

เมื่อถึงเวลากลางคืน เจี้ยนเฉินและกลุ่มทหารรับจ้างอัศวินมักจะพูดคุยกันซักพักก่อนที่จะแยกย้าย แต่เจี้ยนเฉินจะนำกระโจมของเขาออกจากเข็มขัดมิติของเขาและจากนั้นจะนำเอาแกนอสูร 2 อันมาบ่มเพาะในช่วงกลางคืนที่เหลืออยู่

ตามปกติแล้วพลังงานภายในแกนอสูรจะถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกายของเจี้ยนเฉินในอัตราที่น่าตกใจ อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวในเวลานี้คือเมื่อมันเข้าสู่ร่างของเจี้ยนเฉินมันก็วิ่งไปที่จิตวิญญาณกระบี่สีม่วงและสีฟ้าโดยอัตโนมัติภายในจุดตันเถียนของเขาโดยไม่ไปที่จุดอื่นในร่างกายของเจี้ยนเฉิน

ตอนนี้จิตวิญญาณกระบี่ทั้งสองนั้นอ่อนแอเป็นพิเศษ ความแข็งแกร่งของพวกมันไม่ได้อยู่ใกล้เคียงจุดสูงสุด ดังนั้นเจี้ยนเฉินจึงไม่เร่งรีบพยายามพัฒนาความแข็งแกร่งของตัวเอง แต่เขาเลือกที่จะส่งผ่านพลังงานทั้งหมดที่เขาดูดซึมไปยังจิตวิญญาณกระบี่สีม่วงและสีฟ้าเพื่อช่วยให้พวกมันฟื้นตัว เนื่องจากเขาสามารถหยิบยืมพลังของจิตวิญญาณกระบี่ได้ เขาจึงต้องการเสริมกำลังของพวกมันก่อน เพื่อที่พลังที่เขาจะใช้จะได้แข็งแกร่งยิ่งขึ้น

ตอนนี้ เจี้ยนเฉินเป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษ เขาไม่ได้เร่งรีบอย่างบ้าคลั่งเพื่อพัฒนาความแข็งแกร่งของเขาอีก แม้ว่าองค์ประกอบที่บ้าคลั่งภายในแกนอสูรนั้นถูกดูดซับโดยจิตวิญญาณกระบี่ แต่การบ่มเพาะแบบไร้ทิศทางจะนำไปสู่รากฐานที่สั่นคลอนและส่งผลต่อความแข็งแกร่งของเขา

จิตวิญญาณกระบี่สีม่วงและสีฟ้าใช้พลังงานในอัตราที่รวดเร็ว เร็วกว่าอัตราการดูดซับดั้งเดิมของเจี้ยนเฉิน แกนอสูรระดับ 4 หนึ่งอันจะถูกหลอมรวมเข้ากับจิตวิญญาณกระบี่ภายใน 1 ชั่วยาม

เจี้ยนเฉินสูดหายใจเข้าลึก ๆ ด้วยความประหลาดใจที่จิตวิญญาณดูดซับพลังงานจากภายในแกนอสูรอย่างรวดเร็ว เขาไม่รู้ว่ามันจะต้องใช้เวลานานเท่าใดในการที่จิตวิญญาณกระบี่จะฟื้นขึ้นมา แต่ความเร็วที่พวกมันใช้ในการดูดซับพลังงานนั้นมันเร็วกว่าของเขา ด้วยการดูดซับพลังงานภายในแกนอสูรระดับ 4 จนหมดภายใน 1 ชั่วยาม เจี้ยนเฉินได้แต่ต้องตกใจกับความเร็วนี้เท่านั้น

ท้ายที่สุดแล้ว แกนอสูรระดับ 4 นั้นไม่เหมือนกับแกนอสูรระดับ 3 หากใช้เวลา 1 ชั่วยามในการดูดซับแกนอสูรระดับ 3 อย่างเต็มที่ เจี้ยนเฉินจะรับผลอย่างน่าอิจฉา แต่สำหรับแกนอสูรระดับ 4 ? เจี้ยนเฉินไม่สามารถที่จะได้รับผลลัพธ์เช่นนั้น แม้จะมีข้อเท็จจริงที่ว่าเขาสามารถฆ่าสัตว์อสูรระดับ 4 ได้โดยไม่มีปัญหา พวกมันไม่ได้มีจำนวนมากมายเท่ากับสัตว์อสูรระดับ 3 หรือระดับ 2

“เฮ้อ..ต้องใช้เวลา 1 ชั่วยามในการดูดซับแกนอสูรระดับ 4 และ 12 ชั่วยามต่อวันนั่นหมายความว่าแกนอสูร ระดับ 4 ถึง 12 อันในแต่ละวัน มันช่างสิ้นเปลืองเสียจริง” เจี้ยนเฉินถอนหายใจขณะที่เขาขมวดคิ้วเข้าด้วยกัน

คืนนั้นสงบมากในที่ตั้งค่ายพักแรม แต่บางครั้งก็มีเสียงแปลก ๆ

……

ในตอนเช้าดวงอาทิตย์ได้ย้อมแผ่นดินสีแดงสดในขณะที่กลุ่มทหารรับจ้างอัศวินเก็บกระโจมของพวกเขาขณะที่สนทนากัน หลังจากนั้นไม่นาน ค่ายพักแรมก็กลับมามีชีวิตชีวาพร้อมกับเสียงเก็บข้าวของ

ในกระโจม เจี้ยนเฉินลืมตาของเขาอย่างช้า ๆ และบิดตัวเองอย่างเงียบ ๆ จากการนั่งสมาธิ เมื่อเดินออกจากกระโจม ดวงตาของเจียนเฉินก็กวาดมองไปรอบ ๆ

เมื่อเห็นบุรุษ 40 คนเท่านั้นที่เคลื่อนไหวและจุดไฟ ขณะที่เก็บกระโจม เขาสังเกตเห็นว่ามีม้าสองสามตัวกำลังเตรียมที่จะเคลื่อนออกไป

จากกระโจมอื่น ๆ มีชายสองสามคนคลานออกมาอย่างช้า ๆ ด้วยอาการมึนงง พวกเขาบางคนหาวอย่างต่อเนื่องซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของการขาดการนอนหลับที่ดี

เจี้ยนเฉินเริ่มส่ายหน้าช้า ๆ ขณะที่เริ่มเก็บกระโจม

” เฮ้ เจี้ยนเฉิน ! เจ้านอนหลับสบายดีหรือไม่ ? ” ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนเรียกเขามาจากด้านหลัง ด้วยเสียงนั้น เจี้ยนเฉินหันศีรษะไปด้านหลังซึ่งเห็นเพียงชายที่ดูแข็งแรงเดินเข้ามาหาเขา

ชายคนนี้เป็นคนที่เจี้ยนเฉินจำได้ เขาเป็นผู้นำของกลุ่มทหารรับจ้างอัศวิน-ฮูดอฟ

“อ่า ค่อนข้างดี ใช่ ! ” เจี้ยนเฉินตอบพร้อมกับเสียงหัวเราะแม้ว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้หลับสักงีบเลย อันที่จริง เจี้ยนเฉินไม่ค่อยได้นอนบ่อยนักตั้งแต่เขายังเด็ก ทันทีที่เขากลายเป็นเซียน เขาเริ่มนอนน้อยลงเรื่อย ๆ และใช้เวลาช่วงกลางคืนเพื่อบ่มเพาะ

การนอนหลับนั้นไม่มีอะไรมากไปกว่าการเสียเวลาทั้งวัน แม้ว่าการนอนหลับเป็นสิ่งจำเป็นในการฟื้นตัว เมื่อคนหลับ หัวสมองของพวกเขาจะว่างเปล่า ในโลกแห่งวิญญาณและความฝัน คนเราจะไม่สามารถสัมผัสได้ถึงกาลเวลา แต่คนธรรมดาจะเสียเวลาไปกับการนอนหลับ ผู้ฝึกฝนสามารถทำสมาธิและฟื้นฟูจิตวิญญาณของเขาได้ที่นั่น ด้วยวิธีนี้จิตวิญญาณไม่เพียงแต่ฟื้นฟูแต่ยังก้าวหน้าได้เร็วกว่าการนอนหลับด้วย

การนอนหลับเป็นเพียงวิธีหนึ่งในการฟื้นฟูจิตวิญญาณ ผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งของโลกจะสามารถบ่มเพาะได้ทั้งกลางวันและกลางคืนโดยไม่ต้องนอน

หลังอาหารเช้า กลุ่มทหารรับจ้างอัศวินพลันเตรียมตัวไปที่ถนนทันที เจี้ยนเฉินไม่ได้มีม้าให้ขี่ แต่กลับกันเขากลับนั่งรถม้าที่แออัดระหว่างทางไปยังเมืองเวค

ในเวลาเดียวกัน เจี้ยนเฉินได้เดินทางกับกลุ่มทหารรับจ้างอัศวินตลอดทั้งวัน ในเวลานั้นเจี้ยนเฉินได้พูดคุยอย่างอิสระและสนิทสนมกับพวกเขาทั้งหมดมากขึ้น

ในขณะนี้ เจี้ยนเฉินนั่งหลับตาอยู่ในรถม้าที่แออัดก่อนที่จะลืมตาขึ้นมาอย่างช้า ๆ เขาจ้องมองออกไปด้านนอกพร้อมกับแววตาที่เย็นชา “ทุกคนระวัง มีการเคลื่อนไหวที่ด้านหน้า มันควรเป็นสัตว์อสูร

เมื่อได้ยินคำเตือนของเจี้ยนเฉิน กลุ่มก็หยุดขณะที่แต่ละคนจ้องมองไปข้างหน้า อย่างไรก็ตามไม่ว่าพวกเขาจะเพ่งตามากแค่ไหน พวกเขาก็แค่มองเห็นที่ราบที่ว่างเปล่าต่อหน้าพวกเขาโดยไม่มีวัตถุแปลก ๆ

“เจี้ยนเฉิน เจ้าอ่อนไหวเกินไป! ทุกอย่างเป็นปกติ ไม่มีอะไรเคลื่อนไหวเลย” ทหารรับจ้างร้องกลับมาด้วยเสียงบ่นคร่ำครวญ

“ใช่ เจี้ยนเฉิน การพูดแบบนี้ไม่ควรพูดเล่น หากเจ้าไม่แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ ในอนาคต เจ้าไม่ควรที่จะพูดเล่นเรื่องนี้” ฮูดอฟต่อว่า

ทันใดนั้นเมื่อฮูดอฟพูดเสร็จ แผ่นดินรอบ ๆ ตัวพวกเขาก็เริ่มสั่นคลอน

“หัวหน้า มีการเคลื่อนไหวจริง ๆ ! มองไปที่พื้นดิน ! ” ทหารรับจ้างร้องออกมาทันทีที่เขาตระหนักว่าพื้นดินกำลังสั่นสะเทือน

“พื้นกำลังสั่นไหว … “

“ทหารรับจ้างที่ขี่ม้าสามารถผ่านไปได้หรือไม่ ? “

“พวกเราถูกโจมตีโดยกลุ่มสัตว์อสูรหรือไม่?”

……

ขณะที่พวกเขาพูดกัน กลุ่มทหารรับจ้างอัศวินแต่ละคนเริ่มให้ความสนใจกับการสั่นสะเทือนของพื้นดินด้วยสีหน้าที่กังวล

“ทุกคนเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตี ! ” ฮูดอฟร้องบอกมาโดยไม่ลังเลไปยังกลุ่มทหารรับจ้างของเขา

กลุ่มทหารรับจ้างอัศวินแต่ละคนก็ลุกขึ้นมาอย่างกะทันหัน ขณะที่พวกเขานำอาวุธเซียนของพวกเขาออกมา พวกเขาเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ที่ดุเดือดราวกับว่าพร้อมที่จะต่อสู้ในสงคราม