เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2074 : ความอาฆาตขององค์ชายห้า

ตอนที่ 2074 : ความอาฆาตขององค์ชายห้า

เจี้ยนเฉินแสดงสายตาเย็นชาออกมา แม้ว่าเขาจะรู้ว่าพลังลึกลับที่ปกป้องเสี่ยวม่านไว้นั้นกันไม่ให้ใครแตะต้องนางได้ แล้วเขาจะปล่อยให้ราชาเทพโจมตีนางได้ยังไง ?

ตอนที่กระบี่บินกำลังจะถึงตัวเสี่ยวม่าน เจี้ยนเฉินก็ได้ยื่นกระบี่ของเขาออกไป

ชายแก่คิดอยู่แล้วว่าเจี้ยนเฉินจะทำเช่นนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ แค่เพียงคิด กระบี่ของเขาก็ระเบิดความเร็วขึ้นมา

แต่การโจมตีของเจี้ยนเฉินรวดเร็วจนน่าเหลือเชื่อ แม้ว่ากระบี่บินของชายแก่จะเร็วกว่านี้เป็นสองเท่า แต่มันก็ไม่อาจจะหลบการโจมตีของเขาได้

ติ๊ง !

กระบี่ของเจี้ยนเฉินปะทะกับกระบี่บินของชายแก่ด้วยพลังที่เพียงพอที่จะส่งผลต่ออีกฝ่ายได้ เสียงเหล็กปะทะกันดังขึ้นพร้อมกับประกายไฟที่กระจายออกมาจนทำให้กระบี่ของชายแก่กระเด็นออกไป

“เจี้ยนเฉิน แข็งแกร่งจริง ๆ นี่ไม่ใช่พลังที่ราชาเทพช่วงต้นจะมีได้” สีหน้าของชายแก่เปลี่ยนไปเล็กน้อย สติของเขาเชื่อมต่อกับกระบี่ ดังนั้นจึงมีแค่เขาที่รู้ว่ากระบี่ที่ดูเหมือนจะไม่เป็นไรนั้น อันที่จริงเกิดรอยแตกด้านใน การโจมตีของ เจี้ยนเฉิน ทำให้กระบี่บินของเขาเสียหายและแทบทำให้การรับรู้วิญญาณของเขาในกระบี่สลายไป

“ข้าสู้เขาไม่ได้ ! ” ชายแก่ตัดสินใจและรีบถอยกลับทันที เขาทิ้งระยะห่างกับเจี้ยนเฉินและยืนอยู่ในตำแหน่งที่บ่งบอกว่าเขาจะไม่โจมตีอีกต่อไป

แต่เจี้ยนเฉินไม่ได้ปล่อยอีกฝ่ายจากไปโดยง่าย ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว เขาก็ได้พุ่งเข้าหาตัวชายแก่ กระบี่ในมือเขาส่องแสงอันเย็นชาออกมาแล้วแทงเข้าใส่หน้าผากของชายแก่ทันที

การโจมตีของเจี้ยนเฉินนั้นไร้ปราณี มันเหมือนจะเร็วยิ่งกว่าแสง มันถึงระดับที่น่าเหลือเชื่อที่ซึ่งราชาเทพมกามายยากจะมองตามทันได้ด้วยการรับรู้วิญญาณ ชัดเจนแล้วว่าเจี้ยนเฉินต้องการจะฆ่าชายแก่ในครั้งเดียว

เมื่อรับรู้ถึงพลังของการโจมตีนี้ สีหน้าของชายแก่ก็เปลี่ยนไป เกราะเซียนขั้นสูงของเขาปรากฏขึ้นมาห่อหุ้มตัวเขาไว้เหลือเพียงแค่ตาสองข้างที่เผยออกมาให้เห็นภายนอก

ปัง !

เจี้ยนเฉินแทงไปที่หน้าผากของชายแก่หลังจากที่อีกฝ่ายได้ใส่เกราะตัวเองไปแล้ว การปะทะนี้เกิดเสียงระเบิดดังก้อง

แม้ว่าชายแก่จะมีเกราะคอยปกป้องแต่เขาก็ยังกระเด็นออกไปด้วยพลังจากการโจมตีนี้ กระดูกสันหลังของเขาแตกออกพร้อมกับหัวที่แทบจะหลุดกระเด็นออกจากตัว

“เจี้ยนเฉิน ข้าแสดงออกแล้วว่าจะไม่โจมตีอีก อย่าทำเกินไปหน่อย ทุกคน ร่วมมือกันจัดการกับเขา เราไม่อาจจะปล่อยเขาหนีไปได้” ชายแก่พูดด้วยวิญญาณของตน เขากลัวอย่างมาก มันเกิดรอยแตกขึ้นมาที่หมวกของเขา เขาเชื่อว่าการโจมตีครั้งต่อไปของเจี้ยนเฉินคงสามารถทำลายเกราะของเขาได้

ราชาเทพรอบ ๆ มองดูสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยสายตาเย็นชา ไม่มีสักคนที่คิดจะเข้าไปยุ่ง ในหมู่พวกนั้นราชาเทพหลายคนที่มาถึงทีหลังได้ยินแค่ว่าเจี้ยนเฉินแข็งแกร่ง แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่าแข็งแกร่งแค่ไหน ดังนั้นพวกเขาจึงต้องการจะทดสอบความแข็งแกร่งผ่านการต่อสู้ที่เกิดขึ้นตอนนี้

ตอนนั้นเอง เจี้ยนเฉินได้แทงออกมาเป็นครั้งที่สอง กระบี่ของเขาส่องประกาย เขาแทงออกไปเป็นเส้นแสงย้อมท้องฟ้ายามค่ำคืนให้กลายเป็นสีขาวราวกับหิมะ มันดูน่าตะลึงอย่างมาก

เจี้ยนเฉินทำลายเกราะของชายแก่ด้วยการโจมตีครั้งที่สอง ปลายกระบี่หมุนวนด้วยแสงสีขาวได้แทงทะลุหน้าผากของชายแก่และกำจัดวิญญาณของอีกฝ่าย

กระบี่ที่ชายแก่ควบคุมไว้เสียการควบคุมและตกลงไปที่พื้นเมื่อชายแก่ตายไป

สีหน้าของเจี้ยนเฉินไม่ได้เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย เขาเก็บเอาแหวนมิติของชายแก่ก่อนจะกลับไปอยู่ข้างเสี่ยวม่าน ตอนนี้เขาแผ่ปราณกระบี่ออกมาราวกับเทพเจ้าแห่งกระบี่ เขาเหมือนกับว่าจะรับมือกับทุกคนเอาไว้ด้วยตัวเอง “มีใครอยากจะลองอีกรึไม่ ? ”

รอบข้างนั้นเงียบสนิท ราชาเทพหลายคนตะลึงกับความแข็งแกร่งที่เจี้ยนเฉินได้แสดงออกมา เขาจัดการปลิดชีวิตราชาเทพช่วงปลายด้วยการโจมตีเพียง 2 ครั้งโดยไม่ได้ใช้ทักษะต่อสู้ใด ๆ ความแข็งแกร่งนี้มันบ่งบอกว่าพวกเขาไม่อาจจะวู่วามได้

เขาน่ากลัวขนาดนี้ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ใช้ทักษะต่อสู้ หากเขาใช้ทักษะต่อสู้ เขาจะแข็งแกร่งได้แค่ไหนกัน ?

ด้วยวัตถุเซียนขั้นสูงสุดในมือนี้ ความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินนั้นเพิ่มขึ้นมาอย่างมาก

“ฮี่ฮี่ น่ายำเกรง เจ้าทำให้ราชาเทพทุกคนตะลึงได้ เจ้าทำให้ข้าสนใจได้” ตอนนั้นมีเสียงหัวเราะอันเย็นชาดังขึ้นมา ชายหนุ่มในเกราะม่วงก้าวออกมาจากฝูงชน เขาเหมือนอายุประมาณ 20 ปีได้

หน้าตาของชายหนุ่มคนนี้ดูโดดเด่น เขาดูสง่า เขาราวกับคนที่จะปกครองทุกคน มันเป็นไปได้ที่จะบอกว่าเขาจะได้ตำแหน่งที่สำคัญไปในอนาคต

แต่ตั้งแต่ที่เขาปรากฏตัวขึ้น สายตาของเขาก็จับจ้องมาที่เจี้ยนเฉินอยู่ตลอด เขาแสดงสายตาเฉยเมยที่แฝงไปด้วยความอาฆาตเอาไว้

เจี้ยนเฉินมองไปยังอีกฝ่ายและจำได้ว่าอีกฝ่ายคือองค์ชายห้าจากจักรวรรดินภาของที่ราบสายฟ้าซ่อนเร้น มีราชาเทพหลายสิบคนอยู่ข้างเขารวมถึงราชาเทพจากครอบครัวหยุนด้วย

หยุนซินเองก็อยู่ข้างกายองค์ชายห้าด้วย

ตอนที่หยุนซินเห็นเจี้ยนเฉิน นางก็แสดงสายตาตื่นเต้นออกมา ในเวลาเดียวกันนางก็แอบถอนหายใจ ตอนที่นางกำลังจะตะโกนเรียกเจี้ยนเฉิน นางก็มองไปยังองค์ชายห้าที่อยู่ข้างกาย เขาเหมือนจะกังวล ดังนั้นนางจึงทำได้แต่กลืนคำพูดลงไป

ตาของหยุนเหลียนชิงเป็นประกายขึ้นมา เขามองไปที่เจี้ยนเฉินและตอนที่กำลังจะทักทายเจี้ยนเฉินนั้น สายตาเขาเหมือนจะเปลี่ยนไป เขามองไปยังองค์ชายห้าที่อยู่ตรงหน้าและบอกกับเจี้ยนเฉินผ่านสายตาว่าให้ระวังองค์ชายห้าเอาไว้

หยุนเหลียนชิงรู้ว่าองค์ชายห้าต้องการจะฆ่าเจี้ยนเฉินมานานแล้ว แต่เพราะความจริงที่ครอบครัวหยุนอยู่ในจักรวรรดินภา ครอบครัวหยุนจึงไม่กล้าที่จะห้ามแต่อย่างใด แม้ว่าเขาจะรู้ว่าองค์ชายห้าต้องการให้เจี้ยนเฉินตาย แต่เขาก็ไม่อาจจะทำอะไรได้

“ องค์ชายห้าแห่งจักรวรรดินภาจากที่ราบสายฟ้าซ่อนเร้นนี่เอง ข้าคิดว่าจะไปหาเจ้าหลังจากที่เรื่องนี้เสร็จสิ้นลงแต่ไม่คิดว่าข้าจะกลับมาพบเจ้าตอนนี้ โลกมันแคบจริง ๆ ” เจี้ยนเฉินป้องมือให้กับองค์ชายห้าและยิ้มออกมาแฝงด้วยความหมาย

สายตาขององค์ชายห้าสั่นไหวเมื่อได้ยินแบบนั้น เขามองไปที่เจี้ยนเฉินและถามขึ้นมาว่า “ทำไมเจ้าถึงตามหาข้า ? ”