เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 208 - ปราณกระบี่สีม่วงและสีฟ้าอันน่ากลัว

ตอนที่ 208 – ปราณกระบี่สีม่วงและสีฟ้าอันน่ากลัว

” การป้องกันของสัตว์อสูรสงครามค่อนข้างแข็งแกร่ง ทุกคนเพิ่มพลังในการโจมตีของพวกเจ้า รวมพวกมันเข้าด้วยกัน ! ” ฮูดอฟร้องออกมาเมื่ออาวุธปรากฏขึ้นในมือขวาของเขา ด้วยเสียงตะโกนอันดัง พลังเซียนจำนวนมากไหลเข้าสู่อาวุธเซียนของเขา ขณะที่เขาฟันเข้าใส่อสูรสงคราม

เช่นเดียวกับฮูดอฟที่ใช้พลังทั้งหมดของเขาในการโจมตีครั้งนั้นแต่มันก็ไม่มีผลใด ๆ ผิวของสัตว์อสูรสงครามยังคงไม่มีบาดแผลดังเดิมและไม่มีแม้แต่ขนสักเส้นเดียวที่ถูกตัด

“บัดซบ ! ” ฮูดอฟอดไม่ได้ที่จะสบถเสียงดัง ” ทำไมสัตว์อสูรสงครามตัวนี้ถึงได้แข็งแกร่งยิ่งนัก ? มันยืนอยู่ตรงนั้นเพื่อให้ข้าสังหาร แต่ก็ข้าสังหารมันไม่ได้ ! “

“หัวหน้า สัตว์อสูรสงครามตัวนี้ มันแข็งแกร่งเกินไปในแง่ของการป้องกัน ! เราไม่แข็งแกร่งพอที่จะทำลายการป้องกันของมัน ดังนั้นเราควรจะทำเช่นไรดี ? ” ทหารรับจ้างตะโกนถามฮูดอฟ

“หัวหน้า สัตว์อสูรสงครามตัวนี้เป็นสัตว์อสูรระดับ 4 ! แม้ว่าเซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษสามารถสร้างความเสียหายให้กับมันได้ แต่เราไม่มีความแข็งแกร่งเช่นนั้น ! มันจะดีกว่าหากเราจะล่าถอย ! ” ชายวัยกลางคนสวมเสื้อคลุมสีเทาพูดกับฮูดอฟจากด้านข้าง

” ถูกต้องแล้วหัวหน้า เราไม่มีทางที่จะเอาชนะสัตว์อสูรสงครามตัวนี้ได้ ! “

……

เมื่อได้ยินความคิดเห็นของทหารรับจ้าง ฮูดอฟก็ไม่ลังเล เขาตะโกนออกคำสั่งมาทันทีว่า ” พี่น้องมุ่งหน้าไปยังกองคาราวาน ข้าจะรั้งสัตว์อสูรสงครามไว้เอง ! “

“ได้ ! “

ทันใดนั้นมีชายอีกนับสิบคนวิ่งกลับไปที่กองคาราวานที่ด้านหลังของกลุ่ม ช่วงเวลาที่พวกเขาเห็นกองคาราวาน พวกเขาแต่ละคนเริ่มสับสน รถม้าแต่ละคันเสียหายเนื่องจากคลื่นกระแทก ทำให้ไม่สามารถหนีไปได้

“บัดซบ พวกเราจะทำอะไรได้ในตอนนี้ ? มีสินค้ามากมาย แต่ข้าไม่สามารถเก็บพวกมันไว้ในเข็มขัดมิติได้ ! “

ทหารรับจ้างทุกคนรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย ขณะที่ฮาริเริ่มตื่นตระหนกและปั่นป่วนด้วยความกังวล

“ปัง ! ” “ปัง ! ” …

ในขณะนั้นแผ่นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงอีกครั้งหนึ่งเมื่อสัตว์อสูรสงครามพุ่งไปข้างหน้าด้วยเสียงฝีเท้าที่หนักแน่น ด้วยบรรยากาศที่น่าเกรงขามที่ทำลายกองคาราวาน เท้าของมันยังคงก่อกวนกลุ่มทหารรับจ้างอัศวินภายใต้เท้ามันโดยไม่ต้องกังวลใด ๆ

“บัดซบ มันกำลังจะมา ! ท่านฮาริ ท่านควรเก็บของที่สำคัญที่สุดเข้าไปในเข็มขัดมิติของท่านก่อน มันมีมากเกินไป มันเป็นไปไม่ได้ที่จะรักษาพวกมันไว้ทั้งหมด!” เมื่อเห็นว่าสัตว์อสูรสงครามกำลังเหยียบย่ำ ทหารรับจ้างคนหนึ่งก็ตะโกนบอกชายที่ดูอ่อนแอที่อยู่ข้างหลังพวกเขาอย่างกังวล

“แต่ แต่สิ่งของเหล่านี้ล้วนแต่มีค่า ! นี่คือทั้งหมดของชีวิตข้าจริง ๆ ถ้าข้ายอมแพ้ ข้าจะสิ้นเนื้อประดาตัว ! ยิ่งกว่านั้นเข็มขัดมิติของข้าก็ยังไม่ใหญ่พอมาตั้งแต่ต้น ดังนั้นข้าไม่สามารถเก็บพวกมันได้มากนัก ! ” ฮาริร้องออกมาอย่างขมขื่น ขณะที่เขามองไปที่รถม้าทั้งสิบคันด้วยหัวใจที่แตกสลาย

“ทุกคนไม่ต้องตื่นตระหนก ปล่อยสัตว์อสูรสงครามตัวนี้ไว้กับข้าที่นี่ ข้าจะถ่วงเวลามันเอง”

เช่นเดียวกับฮาริและทหารรับจ้างอีกสองสามคนที่กำลังตื่นตระหนก พลันเสียงเรียบ ๆ ก็ดังขึ้น ทุกคนที่อยู่ใกล้ ๆ หันหน้าไปมองเจ้าของเสียง ซึ่งเห็นเพียงเจี้ยนเฉินผู้ซึ่งไม่ได้ใส่ใจที่จะมีส่วนร่วมในการต่อสู้ครั้งนี้จนกระทั่งถึงตอนนี้

ทหารรับจ้างและฮาริมองอย่างสงสัยเมื่อเห็นเจี้ยนเฉินในวัยยี่สิบปีเดินไปข้างหน้า เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่เชื่อคำพูดที่เขาพูด ดังนั้นทหารรับจ้างจึงอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “เจี้ยนเฉิน เจ้าพูดอะไรออกมา ? เจ้าคิดว่าเจ้าจะหยุดสัตว์อสูรสงครามได้เช่นนั้นหรือ ? “

“เจี้ยนเฉิน สัตว์อสูรสงครามตัวนี้แข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อในแง่ของการป้องกัน ไม่เพียงแค่นั้น แต่มันยังเป็นสัตว์อสูรระดับ 4 อีกด้วย นอกจากเราจะมีเซียนปฐพีอยู่กับเราแล้วมันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะต่อสู้กับเจ้านี่ แม้แต่เซียนผู้เชี่ยวชาญพิเศษก็ยังไม่สามารถเจาะทะลุการป้องกันของสัตว์อสูรสงครามตัวนี้ได้เลย ! ” ทหารรับจ้างที่มีประสบการณ์อธิบายแก่เจี้ยนเฉิน เขาสงสัยเจี้ยนเฉินเนื่องจากอายุของเขาและเพราะความแข็งแกร่งของสัตว์อสูรสงคราม

ในขณะที่ทุกคนถามถึงพลังของเขา เขาก็แค่หัวเราะโดยไม่อธิบายตัวเอง เขาเดินไปข้างหน้าทันใดนั้นร่างของเขาก็บินไปราวกับลูกกระสุนพุ่งไปที่สัตว์อสูรสงครามที่ห่างออกไป 100 เมตร

ความเร็วของเจี้ยนเฉินนั้นเร็วมาก ในพริบตา เขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าสัตว์อสูรสงครามและกระบี่วายุโปรยก็พลันปรากฏขึ้นในมือขวาของเขา ด้วยปราณกระบี่ที่แหลมคมจำนวนหนึ่งที่เปลี่ยนไปเป็นประกายรอบ ๆ ใบมีด เจี้ยนเฉินแทงมันไปที่หว่างคิ้วของสัตว์อสูรสงคราม

แม้ว่ากระบี่วายุโปรยจะสร้างช่องว่างระหว่างสัตว์อสูรสงคราม มันก็ถูกขัดขวางไม่ให้ไปไกลกว่านี้ ดวงตาของเจี้ยนเฉินหรี่ลงครู่หนึ่งเมื่อเขารู้สึกถึงแรงต่อต้านกระบี่จำนวนมาก สักครู่หนึ่ง เจี้ยนเฉินเริ่มสงสัยว่านี่เป็นสัตว์อสูรสงครามและเป็นสิ่งสำคัญที่ไม่มีใครเทียบได้

“โฮก ! ” สัตว์อสูรสงครามคำรามออกมาด้วยความโกรธ ขณะที่ดวงตาทั้งสองของมันจ้องไปที่เจี้ยนเฉินพร้อมกับแววตาที่กระหายเลือดและตะปบฝ่ามือไปที่เขา

พลิกร่างของเขาไปในอากาศ เขาร่อนลงบนพื้นเพื่อหลีกเลี่ยงอุ้งเท้าอย่างสวยงาม ดวงตาของเขาแข็งกร้าวในขณะที่เขามองไปที่สัตว์อสูรสงครามประเภทกอริลลา ” ช่างเป็นการป้องกันที่แข็งแกร่งที่มากเกินความคาดหมายของข้าเป็นอย่างมาก ไม่น่าแปลกใจที่ตำนานกล่าวไว้ว่าแม้กระทั่งปืนใหญ่ผลึกแกนสัตว์อสูรก็ไม่สามารถทำร้ายมันได้”

อย่างไรก็ตาม การโจมตีด้วยกระบี่ครั้งแรกของเขาได้ทิ้งร่องรอยไว้เพียงเล็กน้อยให้สังเกตเห็น แม้ว่าจะไม่ได้ทำการโจมตีสัตว์อสูรสงครามอย่างรุนแรงก็ตาม แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้กำลังทั้งหมด แต่เจี้ยนเฉินก็รู้ว่าถึงแม้จะใช้มันก็ตาม แต่มันก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าเขาจะสามารถทำลายการป้องกันของสัตว์อสูรสงครามได้

การป้องกันของสัตว์อสูรสงครามนั้นเป็นตำนานในทวีปเทียนหยวนและมีข่าวลือว่ามนุษย์และสัตว์อสูรในระดับเดียวกันกับสัตว์อสูรสงครามจะไม่สามารถความเสียหายกับมันได้อย่างเต็มที่ ถ้าหากว่ามนุษย์ใช้ทักษะการต่อสู้ที่แข็งแกร่งมากมันอาจจะสร้างความเสียหายได้เล็กน้อย ช่วงเวลาที่สัตว์อสูรสงครามถึงระดับ 4 มันจะเพิ่มการป้องกันและแม้แต่เซียนปฐพีก็จะต้องประสบความยากลำบากในการฆ่ามัน

“ปัง ! ” “ปัง ! ” “ปัง ! ” …

สัตว์อสูรสงครามไล่ตามเจี้ยนเฉินมา ด้วยตาของเขาขณะที่แต่ละย่างก้าวก็ทำให้พื้นสั่นสะเทือน เมื่อเดินไปที่เจี้ยนเฉิน มันจะรู้สึกถึงความเจ็บปวดเล็กน้อยจากกระบี่ของเจี้ยนเฉิน

“เจี้ยนเฉินรีบวิ่งหนีเร็ว ! สัตว์อสูรสงครามกำลังจะพุ่งเข้าใส่เจ้า ! ” ฮูดอฟร้องบอกออกมา

อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินทำเป็นไม่ได้ยินคำเตือนของฮูดอฟและด้วยสายตาที่เฉียบคมซึ่งเต็มไปด้วยพลังงาน เขามองไปที่สัตว์อสูรสงครามที่กำลังใกล้เข้ามา กระบี่วายุโปรยเจี้ยนเฉินก็เปล่งแสงสีม่วงและสีฟ้า

“โฮก ! ” สัตว์อสูรสงครามอยู่ตรงด้านหน้าของเจี้ยนเฉินในขณะนี้ พร้อมกับเสียงคำราม มันยกขาเพื่อกระทืบเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินก้าวเท้าหลบไปด้านข้าง จากนั้นก็พุ่งเข้ามาหว่างคิ้วของสัตว์อสูรสงคราม กระบี่วายุโปรยแทงไปข้างหน้าราวกับสายฟ้า

คราวนี้ช่วงเวลาที่กระบี่วายุโปรยปะทะเข้ากับคิ้วของสัตว์อสูรสงคราม มันเกือบราวกับว่าไม่มีการป้องกันอีกต่อไป กระบี่วายุโปรยแทงทะลุเกราะป้องกันของสัตว์อสูรสงครามลงไปในกะโหลกศีรษะของมันอย่างง่ายดาย

การป้องกันของสัตว์อสูรสงครามนั้นเปรียบเสมือนเต้าหู้เมื่อเทียบกับกระบี่วายุโปรย ขณะที่เจี้ยนเฉินแทงด้วยกระบี่วายุโปรยของเขา เขาไม่รู้สึกถึงแรงต่อต้านเลย

“ฮูว์ ! ” สัตว์อสูรสงครามร้องออกมาอย่างน่าสมเพชสะท้อนมาในอากาศ เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดค่อย ๆ หายไป เมื่อร่างยักษ์กระแทกลงกับพื้นอย่างช้า ๆ

เจี้ยนเฉินดึงกระบี่วายุโปรยของเขาออกจากหัวกะโหลกของสัตว์อสูรสงครามในขณะที่เลือดหยดไม่กี่หยดก็ตกลงสู่พื้น

“ปัง ! ” ร่างยักษ์ของสัตว์อสูรสงครามกระแทกกับ พื้นดินสั่นสะเทือนสองครั้งก่อนที่จะส่งฝุ่นจำนวนมากลอยฟุ้งขึ้นไปในอากาศ