เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2125: ถูกมองออกว่าปลอมตัว - novel-lucky

ตอนที่ 2125: ถูกมองออกว่าปลอมตัว

แม้ว่าริ้วแสงจากตาของรูปปั้นจะมีการป้องกันในระดับหนึ่ง แต่มันก็ไม่ได้ทรงพลังเกินไป มันไม่สามารถอยู่ได้นานมากนักภายใต้การโจมตีของสุดยอดราชาเทพจำนวนมาก

อย่างไรก็ตามในตอนนี้แสงสว่างได้นำพาองค์ชายห้าไปที่หน้าผาก แม้ว่าเขาจะไม่เคลื่อนไหวเร็วนัก แต่เขาก็ไม่ได้ช้าเลย มันเพียงพอที่จะเข้าไปในรูปปั้นก่อนที่ม่านพลังจะถูกทำลาย

“รูปปั้นที่อัครสูงสุดสร้างนั้นแข็งแกร่งเกินไป เราไม่อาจให้เขาเข้าไปในรูปปั้นได้ ทุกคนปลดปล่อยพลังของพวกเจ้าให้เต็มที่ ใช้วัตถุเทพเพื่อหยุดเขา” สุดยอดราชาเทพตะโกนออกมา ทันใดนั้นเองพลังแห่งการมีอยู่ของวัตถุเทพก็แทรกซึมอยู่รอบ ๆ สุดยอดราชาเทพจำนวนมาก พวกเขาใช้วัตถุเทพโดยไม่คำนึงว่าพวกเขาจะใช้พลังงานดั้งเดิมกมายเพียงใด

มีสุดยอดราชาเทพมากมายที่ลงมือ แม้ว่าเอเดรียนน่าและซุยหยุนหลานจะมีความสามารถในการต่อสู้ที่ใครก็เทียบไม่ได้ แต่พวกเขาก็ไม่อาจเทียบได้กับพวกเขา ทันใดนั้นริ้วแสงโจมตีที่ทรงพลังจากวัตถุเทพต่าง ๆ ก็พุ่งทะลุม่านพลังที่โอบล้อมองค์ชายห้า มันสั่นอย่างรุนแรงและมีรอยแตกร้าวที่พร้อมจะทลายลง

ตอนนี้องค์ชายห้าได้มาถึงหน้าผากของรูปปั้นภายใต้การนำทางของแสง เขากำลังจะเข้าไปในรูปปั้นแล้ว

ตอนนี้เขาลืมตาขึ้นมาทันที มันมีความสุขและความตื่นเต้นที่เห็นได้ชัด เขามองไปรอบ ๆ และมองดูสุดยอดราชาเทพที่โจมตีเข้ามาอย่างไม่ย่อท้อในสายตาของเขา เมื่อเขาเห็นพวกเขาพุ่งเข้ามาหาเขาอย่างอิจฉาและต้องการเผชิญหน้ากับเขาด้วยความโลภที่ไม่รู้จักพอของพวกเขา เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดัง

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า นี่เป็นชะตากรรมของข้า ข้าได้รับพรจากสวรรค์ที่ทำให้ข้าต้องพบเจอโชคโดยบังเอิญ มันเป็นของข้าและเป็นวิถีของข้าที่จะยืนหยัด ทุกคนควรจะหยุดต่อสู้กันเพื่อมันได้แล้ว เจ้าไม่อาจปฏิเสธชะตากรรมได้ เจ้าไม่อาจ….” องค์ชายห้าหัวเราะพลางเงยหน้าขึ้นไปบนฟ้า เขารู้ว่าเมื่อเข้าไปในรูปปั้นแล้ว เขาจะได้รับมรดกของอัครสูงสุด ราชาเทพรอบ ๆ เขาไม่อาจหยุดเขาได้เพราะแสงรอบ ๆ ตัวของเขาอยู่ได้อีกอย่างน้อย 10 วินาที

องค์ชายห้าหันกลับมาอย่างสง่างาม ขณะที่เขาหัวเราะเสียงดัง เขามองไปที่หน้าผากของรูปปั้นที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่นิ้ว ในสายตาของเขามีน้ำวนอยู่ตรงนั้นและเต็มไปด้วยพลังจิตที่ทรงพลัง เขารู้ว่าเขาต้องการแค่เพียงก้าวขาเข้าไปในน้ำวนและเขาจะถูกส่งตัวเข้าไปในรูปปั้น บางทีเขาอาจจะถูกพาไปยังที่ที่ไม่รู้จักที่ถูกสร้างโดยอัครสูงสุด ไม่มีใครสามารถรบกวนเขาได้

องค์ชายห้ายกเท้าของเขาอย่างพึงพอใจในขณะที่เขาจะก้าวเข้าไป

อย่างไรก็ตาม ในเวลานั้นที่ชั้น 12 ที่มุมมืดมีเพียงแสงจันทร์สีครามที่สว่างอย่างสมบูรณ์ ราวกับว่ามันเป็นเวลากลางวัน

ปราณกระบี่ขนาดนิ้วมือ 2 เส้นส่องแสงราวกับดวงอาทิตย์ พวกมันเปล่งกระกายด้วยจิตสังหารทำให้สุดยอดราชาเทพต่างก็หวาดกลัวเมื่อพวกเขาเผชิญหน้ากับมันและหลบเปิดทางจนเห็นองค์ชายห้า

ในเวลานี้เจี้ยนเฉินยังคงซ่อนตัวอยู่ เขาไม่ทำเพียงแค่เฝ้ามององค์ชายห้าที่กำลังเข้าไปในรูปปั้น ดังนั้นเขาจึงปล่อยปราณกระบี่ทั้ง 2 เส้นออกไปอย่างไม่ลังเล

ยิ่งไปกว่านั้นแก่นปราณกระบี่ของเขาก็ถูกเตรียมพร้อมไว้และพร้อมที่จะใช้มันตลอดเวลา

ปราณกระบี่ลึกซึ้งเคลื่อนที่เร็วอย่างไม่น่าเชื่อ พวกมันทะลวงมิติและเวลา มาถึงตรงหน้าองค์ชายห้าภายในเสี้ยววินาที ก่อนที่องค์ชายห้าจะตอบสนองได้ทัน ปราณกระบี่ลึกซึ้งเส้นแรกก็ชนเข้ากับม่านพลังป้องกัน

ทันทีที่ม่านพลังก็สั่นอย่างรุนแรงยิ่งกว่าที่เคย มันทนการโจมตีของสุดยอดราชาเทพไปแล้ว ดังนั้นมันจึงใกล้แตกสลาย ตอนนี้มันได้ถูกปราณกระบี่โจมตีไปที่รอยแตกอีกครั้งและรอยแยกก็แพร่ขยายออกไป

หลังจากนั้น ปราณกระบี่ลึกซึ้งเส้นที่ 2 ก็พุ่งทะลุม่านพลังป้องกันพร้อมกับเสียงแตกสลายดังขึ้นมาทันที

ปราณกระบี่เส้นที่ 2 ยังไม่ได้กระจัดกระจายไปหลังจากนั้น แม้ว่าพลังส่วนใหญ่ของมันจะหมดไป แต่มันก็ยังเหลือปราณกระบี่ลึกซึ้งอยู่ถึงหนึ่งในสาม

อย่างไรก็ตามมันไม่ช้าลงเลย ด้วยพลังที่เหลือเพียง 1/3 มันก็พุ่งเข้าไปที่หน้าผากขององค์ชายห้า จนเหลือแต่เพียงริ้วแสง

“อ้าก ! ”

องค์ชายห้าเปล่งเสียงกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวและวิญญาณของเขาก็ได้รับบาดเจ็บ

ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อม่านป้องกันรอบ ๆ ของเขาแตกออกด้วยพลังของปราณกระบี่ลึกซึ้ง เขาก็สูญเสียการนำทาง ทำให้เขาไม่อาจอยู่บนอากาศได้อีกต่อไป เขาตกลงมาจากท้องฟ้าด้วยสภาพที่น่ากลัว

นี่เป็นเพราะไม่มีใครลอยอยู่ใกล้รูปปั้นอัครสูงสุดได้หากไม่มีม่านพลังป้องกันและแสงนำทาง องค์ชายห้าจึงไม่อาจรักษาระดับความสูงเท่ากับรูปปั้นได้ตามธรรมชาติ

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นแทบจะทันที เพียงเสี้ยววินาทีผ่านไปที่เจี้ยนเฉินปล่อยปราณกระบี่ลึกซึ้งทั้งสองเส้นทำให้ม่านพลังป้องกันแตกสลายและองค์ชายห้าได้รับบาดเจ็บทางวิญญาณ

นี่เป็นเพราะปราณกระบี่ลึกซึ้งของเขานั้นเร็วเกินไป พวกมันเร็วเกินกว่าที่สุดยอดราชาเทพจะสามารถตอบสนองได้ทันไปแล้ว

“นะ-นั่นมัน….”

“แสงสีขาวนั้นดูเหมือนกับปราณกระบี่ แต่มันก็ไม่เหมือนในเวลาเดียวกัน มันเร็วเกินไป ข้ามองไม่เห็นแม้แต่การใช้สัมผัสวิญญาณของข้าก็ไม่อาจจับภาพมันได้….”

ราชาเทพทั้งหมดรอบ ๆ ต่างก็หวาดกลัวมาก พวกเขาทุกคนรู้สึกถึงอันตรายที่คุกคามชีวิตพวกเขาจากปราณกระบี่ลึกซึ้งทั้งสองเส้นก่อนหน้านี้

ด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้หากปราณกระบี่พุ่งเป้าไปที่พวกเขา พวกเขาก็ไม่อาจรอดชีวิตเอาได้

อีกด้านหนึ่ง ซุยหยุนหลานและเอเดรียนน่าต่างก็มองกันและกัน พวกนางดูว่าปราณกระบี่นี้มาจากทางไหน

ภายใต้การค้นหาอย่างตั้งใจของทั้งสอง มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เจี้ยนเฉินจะหลีกเลี่ยงสัมผัสของพวกนาง ไม่ว่าเขาจะซ่อนตัวดีเพียงไหน

ทำให้ทั้งสองค้นพบบุคคลที่อยู่เบื้องหลังปราณกระบี่ มันเป็นชายเปลือยอก ร่างกายกำยำและมีดวงตาแหลมคมราวกับกระบี่

อย่างไรก็ตามเมื่อพวกนางเป็เห็นชายกำยำ สีหน้าของซุยหยุนหลานและเอเดรียนน่าก็แตกต่างกันไป ซุยหยุนหลานยังคงเย็นชาและไร้อารมณ์

ในทางกลับกัน เอเดรียนน่าหรี่ตาลง นางจ้องไปที่ดวงตาของชายคนนั้นและหัวใจของนางก็สั่น “สายตานี้….”

สายตาที่แหลมคมของชายคนนั้นทำให้เอเดรียนน่ารู้สึกคุ้นเคย

อย่างไรก็ตาม เอเดรียนน่าก็สับสนชั่วคราวเมื่อเห็นผู้ชายที่นางไม่รู้จัก นางไม่รู้ว่าทำไมนางถึงรู้สึกคุ้นเคยกับเขา

ในระยะไกล ปรมาจารย์ชูจ้องมองไปตามม่านแสงที่แตกกระจายและองค์ชายห้าที่ตกลงมาจากฟ้า พร้อมกับท่าทางกุมหัวและร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ทันใดนั้นเขาก็โกรธอย่างมาก ก่อนที่จะมองไปทางทิศที่ปราณกระบี่ลึกซึ้งที่พุ่งออกมาอย่างไม่พอใจ เขาไม่อาจรักษาท่าทางที่ดูเหมือนบัณฑิตไว้ได้อีกแล้ว ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวขณะที่เขาตะโกนออกมาอย่างเจ็บปวด “เจี้ยนเฉิน ! เป็นเจ้านั่นเอง ! เป็นเจ้าจริง ๆ ! ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าไม่เพียงแต่จะยังมีชีวิตอยู่ แต่เจ้าได้ทำลายโอกาสขององค์ชายห้าอีกด้วยเช่นกัน ! เราจะไม่ยกโทษให้เจ้าแน่ ! ”

แม้ว่าปรมาจารย์ชูจะจำเจี้ยนเฉินไม่ได้ แต่เขาก็จำปราณกระบี่ลึกซึ้งของเจี้ยนเฉินได้ เหมือนกับเพิ่งเห็นเมื่อวานนี้ มีเพียงปราณกระบี่ลึกซึ้ง 2 เส้นเท่านั้นที่ทำให้เขามองเห็นการปลอมตัวของเจี้ยนเฉินได้ในทันที

“ท่านทั้งสอง โปรดฆ่าเจี้ยนเฉิน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ท่านจะกลายเป็นแขกผู้เกียรติที่สุดของจักรวรรดินภาของเรา จักรวรรวดินภาของเราจะต้อนรับพวกท่านในฐานะแขกผู้มีเกียรติอย่างแน่นอน” ปรมาจารย์ชูพูดกับเอเดรียนน่าและผู้พิทักษ์ชุนเพื่อขอความช่วยเหลือ ตอนนี้ความเกลียดชังของเขาที่มีต่อเจี้ยนเฉินนั้นไม่เคยมากเท่านี้และหยั่งรากลึกถึงเพียงนี้

องค์ชายห้ากำลังจะได้รับโชคและสามารถยืนขึ้นได้ จักรวรรดินภาทั้งหมดก็จะได้รับประโยชน์เช่นกัน แต่ในช่วงเวลาสุดท้าย เขาถูกเจี้ยนเฉินโจมตีซึ่งทำให้ความพยายามทั้งหมดของเขากลายเป็นศูนย์

เรื่องนี้ทำให้ปรมาจารย์ชูโมโหเกือบจะเป็นบ้า ความเกลียดชังนั้นแทบจะทำให้เขาต้องดื่มเลือดเถือหนังของเจี้ยนเฉินให้หมดตัว