เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2128: ล่าองค์ชายห้า (1) - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ตอนที่ 2128: ล่าองค์ชายห้า (1)

เจี้ยนเฉินนึกได้ทันที เขาถอนหายใจด้วยความประหลาดใจอยู่ภายใน เขารู้ว่าการควบคุมภูเขาเนปจูนเริ่มขึ้นหลังจากใช้เวลาหลายปีในที่นั้น

“ไคยะสบายดีหรือไม่ ? ” เฉินหลงถาม เขารู้สึกถึงความคุ้นเคยแปลก ๆ ของไคยะและเมื่อความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้น ความรู้สึกคุ้นเคยก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เป็นธรรมชาติที่เขาเอาใจใส่ไคยะมาก ๆ

เจี้ยนเฉินพยักหน้า เขามองไปที่ด้านหลังของเขาและพูดว่า “เข้าไปข้างในและเราจะได้คุยกัน”

เฉินหลงเห็นความกังวลของเจี้ยนเฉินและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะดัง ๆ “ข้าได้ยินเรื่องราวความยุ่งเหยิงทั้งหมดที่เจ้าและไคยะสร้างในพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน อย่างไรก็ตามเจ้าไม่ต้องกังวลในภูเขาเนปจูน มันจะไม่ขึ้นอยู่กับพวกเขาที่จะตัดสินว่าจะเกิดอะไรขึ้นที่นี่” เฉินหลงพูดด้วยท่าทางที่น่าเกรงขาม สุดยอดราชาเทพไม่ได้ทำให้เขาสนใจเลย

อย่างไรก็ตาม เขามีสิทธิ์อย่างนั้นจริง ๆ เมื่อเขาเข้าใจค่ายกลของจอมปราชญ์สูงสุดในภูเขาเนปจูน แล้วเขาก็ไม่กลัวใครอีกเลยในพระราชวัง

เจี้ยนเฉินและเฉินหลงกลับไปที่ถ้ำที่พวกเขาสร้างกันเมื่อหลายปีก่อนทันที

ในเวลาเดียวกันเจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนรูปร่างหน้าตาของเขาอีกครั้งบนชั้น 10 เอเดรียนน่าในชุดเขียวก็โฉบอยู่บนท้องฟ้า พลังชีวิตหนาแน่นและบริสุทธิ์ของนางแผ่กลิ่นอายออกมาทำให้ทุกอย่างที่ได้รับผลกระทบต่างก็เจริญเติบโตอย่ามีชีวิตชีวาอีกครั้ง แสงสีเขียวแผ่ขยายออกไปในระดับที่มองเห็นได้อย่างชัดเจน

เอเดรียนน่าไม่ได้ทำแบบนี้เพราะต้องการ มันเกิดจากพลังชีวิตที่ทรงพลังของนางแผ่ออกมา

“ร่อยรอยทั้งหมดของเขาหายไปจากที่นี่แล้ว” เอเดรียนน่ามองไปรอบ ๆ ในขณะที่ใช้สัมผัสวิญญาณของนางออกไปอย่างมาก ครู่ต่อมานางก็ยิ้มอย่างขมขื่น “เด็กคนนี้เริ่มซ่อนตัวดีขึ้นเป็นอย่างมาก เขาไม่เหลือร่องรอยอะไรเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นข้าจะหาเขาเจอได้อย่างไร ข้ารู้ทักษะลับมากมายในการค้นหาผู้คน แต่เขาไม่เคยปรากฏตัวเลย ดังนั้นข้าจึงไม่อาจหาเขาพบ”

“ดูเหมือนว่าข้าต้องทำได้เพียงรวมกลุ่ม….” เอเดรียนน่าเหลือไปที่ชั้น 11 ก่อนออกเดินทาง นางซ่อนตัวห่างออกไปหลายหมื่นกิโลเมตรอย่างระมัดระวัง

ไม่นานสุดยอดราชาเทพกลุ่มใหญ่ก็พุ่งเข้ามา พวกเขามาถึงที่มีร่องรอยของเจี้ยนเฉินหายไปและสีหน้าของพวกเขาทั้งหมดก็ย่ำแย่ บางคนได้รับบาดเจ็บ แม้ว่ามันจะดูไม่รุนแรง แต่พวกเขาก็อยู่ในสภาพที่น่ากลัว

ซุยหยุนหลานไม่ได้อยู่ในกลุ่มพวกเขา

“ร่องรอยทั้งหมดหายไปที่นี่….”

“ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าพวกเรายุ่งอยู่กับผู้ที่มีพลังน้ำแข็งนั้นและเสียเวลากับนางมาก เจี้ยนเฉินจะหนีไปจากพวกเราได้อย่างไร….”

“ฮึ่ม เขาไม่อาจหนีได้ ข้าจะใช้ทักษะลับและย้อนเวลากลับไปในอดีต”

ทันใดนั้นเอง สุดยอดราชาเทพก็ก้าวมายืนอยู่ด้านหน้าฝูงชน เขาใช้ทักษะลับในการมองอดีต

ก่อนอื่นเขาเห็นฉากที่เอเดรียนน่าอยู่ที่นี่ อย่างไรก็ตามนางก็ดูพร่ามัวและแทบจะแยกไม่ออก

ทั้งการบ่มเพาะส่วนตัวของเอเดรียนน่าและกฏของนางก็เหนือกว่าสุดยอดราชาเทพที่ย้อนเวลา ดังนั้นมันจึงแสดงให้เห็นเพียงร่างที่พร่ามัวของเอเดรียนน่าด้วยทักษะลับของเขาเท่านั้น

อย่างไรก็ตามไม่มีใครสนใจเอเดรียนน่า พวกเขารออย่างอดทนแทน ท้ายที่สุดร่างของเจี้ยนเฉินก็ปรากฏตัวหลังจากที่ภาพฉายออกมาไม่กี่วินาที สุดยอดราชาเทพรอบ ๆ ก็เห็นสิ่งที่เขาทำรวมถึงทิศทางที่เขาจากไป

สุดยอดราชาเทพทุกคนก็ไปยังทิศทางที่เจี้ยนเฉินไปทันทีโดยไม่ลังเล

หลังจากพูดคุยกับเฉินหลงอย่างสบาย ๆ แล้ว เจี้ยนเฉินมาถึงที่ซึ่งเฮยหยากักตนบ่มเพาะอยู่ในภูเขาเนปจูนชั้น 9

เมื่อเฮยหยาเห็นเจี้ยนเฉิน เขาก็ตกใจอย่างมาก อย่างไรก็ตามไม่นานแล้วก็แสดงความยินดีและเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขากล่าวว่า “มีข่าวลือว่าเจ้าถูกทำร้ายและตกลงไปในลาวาชั้น 8 ข้าคิดว่าเจ้าตายไปแล้ว”

“ไม่ต้องกังวล ข้าไม่ตายง่าย ๆ หรอก เฮยหยาเตรียมตัวเร็ว ๆ และออกไปกับข้า” เจี้ยนเฉินพูด

เมื่อเห็นว่าเจี้ยนเฉินจริงจังเพียงใด เฮยหยาก็เริ่มจริงจังเช่นกัน เขาถามว่า “เราจะไปไหน ? ”

“องค์ชายห้าของจักรวรรดินภาของเจ้าโชคดี เขาได้รับการยอมรับจากมรดกของอัตรสูงสุด”

“ห๊ะ ? มรดกของอัครสูงสุด ? ” เฮยหยาตกใจจนหน้าซีด เขาทรยศองค์ชายห้าไปแล้ว ดังนั้นเมื่อองค์ชายห้า ออกมาจากพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนโดยสบายดี เขาจะต้องผงาดเพราะมรดกอย่างแน่นอน หากองค์ชายห้าตัดสินใจที่จะเอาเรื่องที่เขาทรยศ องค์ชายห้าจะไม่มีวันปล่อยให้ตระกูลเฮยหยูรอดชีวิตด้วยนิสัยของเขา

“ไม่ต้องกังวล เขาล้มเหลวในการได้รับมรดกสมบูรณ์ ข้าเข้าไปแทรกแซงในช่วงเวลาสำคัญ อย่างไรก็ตามเขาหายตัวไปพร้อมกับแหวนมิติของมรดก อย่างไรก็ตามข้ามั่นใจว่าองค์ชายห้าไม่ได้หนีออกจากพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน เขาต้องซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่ง ดังนั้นข้าจึงต้องการใช้พรสวรรค์ของเจ้าที่มีแต่กำเนิดเพื่อตามหาเขา ตอนนี้เป็นเวลาเหมาะสมที่จะฆ่าเขา” เจี้ยนเฉินพูด มันเป็นการต่อสู้ที่วุ่นวายบนชั้น 12 แต่เขาเห็นองค์ชายห้าปลีกตัวออกไปจากองค์รักษ์อย่างชัดเจน แม้แต่ปรมาจารย์ชูที่เป็นคนเดียวที่ห้ามปรามเขาได้ก็ไม่ได้อยู่กับเขาในตอนนี้ ดังนั้นการฆ่าองค์ชายห้ามันก็ง่ายดั่งปอกกล้วยเข้าปาก

หลังจากพูดอย่างนั้น เจี้ยนเฉินก็ออกจากภูเขาเนปจูนอย่างเร่งรีบพร้อมกับเฮยหยา ขณะที่พวกเขาเดินทางไป เจี้ยนเฉินก็กินสมบัติสวรรค์จากสวนสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์

สมบัติสวรรค์บางอย่างสามารถฟื้นฟูพลังวิญญาณที่ซึ่งจะชดเชยในสิ่งที่เขาใช้ไป เมื่อเขาใช้ปราณกระบี่ลึกซึ้งทั้งสองเส้น

“องค์ชายห้าไม่ได้อยู่บนชั้นนี้ ลงไปกันเถอะ” เฮยหยาใช้ความสามารถทางธรรมชาติของเขาในการค้นหาร่องรอยขององค์ชายห้า ตอนนี้เขาไม่อาจให้ใครทำแทนได้อย่างชัดเจน

เจี้ยนเฉินพาเฮยหยาไปกับเขาและมาถึงชั้น 8 อย่างรวดเร็ว เขาหลีกเลี่ยงหมิงตงและสุดยอดราชาเทพที่ไม่ได้รับข่าวเกี่ยวกับชั้นที่ 12 และยังอยู่ห่างออกไป เขาได้ให้เฮยหยาใช้สัมผัสทั้งหมดบนชั้นนี้อีกครั้ง

“เขาไม่ได้อยู่ที่นี่เช่นกัน ลงต่อไปเถอะ” เฮยหยาพูด

เจี้ยนเฉินพาเฮยหยาไปที่ชั้น 7 อย่างไม่ลังเล

“เจอแล้ว องค์ชายห้าซ่อนตัวที่ชั้น 7 เขาอยู่ตรงนั้นห่างจากเราประมาณ 5 ล้านกิโลเมตร...” ไม่นานสายตาของเฮยหยาก็สว่างขึ้น เขาหาองค์ชายห้าพบแล้ว

แสงไฟที่ชั่วร้ายได้วาบผ่านดวงตาของเจี้ยนเฉิน “เฮยหยา มันไม่เหมาะกับเจ้าที่จะได้เจอกับองค์ชายห้า ในตอนนี้ เจ้าควรจะซ่อนตัวในโถงศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าในตอนนี้” เจี้ยนเฉินดึงศาลาศักดิ์สิทธิ์ออกมาและหลังจากปรับแต่งเบื้องต้น เขาก็ปล่อยให้เฮยหยาเข้าไป

โถงศักดิ์สิทธิ์เป็นหนึ่งในสินสงครามของเขา แม้ว่ามันจะไม่ได้มีคุณภาพสูง แต่มันก็เพียงพอที่จะซ่อนใครสักคน

จากนั้นเจี้ยนเฉินก็ปิดบังตัวตนและซ่อนตัว เขาบินไปหาองค์ชายห้าด้วยตัวเอง

ตอนนี้องค์ชายห้าดูกระเซอะกระเซิงอยู่ในหลุมลงไปใต้พื้นดินพร้อมด้วยสีหน้าที่ซีดเซียว กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างสมบูรณ์ ทำให้เขาดูน่ากลัวมาก ดวงตาที่แดงก่ำของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความโกรธแค้น

“เจี้ยนเฉิน เจี้ยนเฉิน ข้าจะไม่ปล่อยเจ้า ข้าจะไม่ปล่อยเจ้า ข้าสาบาน ข้าจะทำให้เจ้าทรมาณมากที่สุดก่อนในโลกก่อนที่จะเอาชีวิตเจ้า…”

“มันเป็นมรดกของอัครสูงสุด นั่นคือมรดกของอัครสูงสุด สิ่งที่ข้าต้องการคือเพียงแค่ก้าวเล็ก ๆ อีกก้าวเดียวและสุดท้ายมันก็เป็นของข้า…มันเป็นเพราะเจ้าเจี้ยนเฉิน ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเจ้า ข้าเสียโอกาสที่จะผงาดขึ้น ข้าต้องการเลาะเอ็นตัดกระดูกและถลกหนังเจ้าทั้งเป็น พลางดื่มกินเลือดเนื้อ ข้าต้องการให้เจ้าตาย….”

องค์ชายห้าคำรามอย่างเกรี้ยวเกราด เขาเกือบจะเป็นบ้า เขาเกลียดเจี้ยนเฉินอย่างมาก