เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2131: เจ้านายของภูเขาเนปจูน - novel-lucky

ตอนที่ 2131: เจ้านายของภูเขาเนปจูน

“ยันต์เคลื่อนย้ายจักรวาล 3 ใบเท่ากับว่ามันจะช่วยข้าได้ถึง 3 ครั้ง ตราบใดที่ข้ามีมัน การหลบหนีของข้าก็สามารถเป็นไปได้ แม้ว่าข้าจะเผชิญหน้ากับช่วงเวลาที่ยากลำบากก็ตาม” เจี้ยนเฉินดีใจมากที่เขาได้ยันต์เคลื่อนย้ายจักรวาล

แน่นอนว่ารู้ด้วยว่าอัครสูงสุดน่ากลัวแค่ไหน ไม่ว่าเขาจะหลบหนีจากผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้นได้หรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับว่าเขาจะใช้ยันต์เคลื่อนย้ายจักรวาลได้ทันท่วงทีหรือไม่

เจี้ยนเฉินยังคงค้นหาในแหวนมิติ เขาพบสมบัติสวรรค์และวัสดุต่าง ๆ ในนั้น วัสดุทั้งหมดนั้นอยู่ในระดับเทพ

ปัญหาเดิม ๆ ก็คือมันมีวัสดุระดับเทพไม่มากนัก อย่างไรก็ตามแต่ละอย่างก็ทรงคุณค่าและมีค่าอย่างมาก

มีสมบัติสวรรค์แค่ 5 อย่างเท่านั้น พวกมันทั้งหมดอยู่ในระดับเทพและมีคุณภาพที่น่าหวาดหวั่น เจี้ยนเฉินประเมิณพวกมันเป็นระดับ 6 หรือ 7 เป็นอย่างน้อย จากพลังงานที่พลุ่งพล่านอยู่ภายในของมัน

“มีสมบัติสวรรค์มากกว่านี้ แต่พวกมันถูกใช้โดยเจ้าของแหวนมิตินี้และเหลือเพียงแค่ 5 อย่างเท่านั้น” เจี้ยนเฉินมองเห็นกล่องหยกกว่ายี่สิบกล่องที่ใช้เก็บสมบัติสวรรค์ในแหวนมิติซึ่งตอนนี้ว่างเปล่าหมดแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นยังมีขวดยาบางส่วนด้วยเช่นกัน พวกมันต่างก็ส่งกลิ่นหอม แต่เจี้ยนเฉินก็ต้องผิดหวังในเมื่อขวดเหล่านั้นมันว่างเปล่า

เจี้ยนเฉินคิดว่ายาและสมบัติสวรรค์นี้ถูกใช้ไปแล้วในระหว่างการต่อสู้ระหว่างเจ้าของแหวนมิติและอมตะเที่ยงแท้วัฎสงสาร

“ทักษะเผาสวรรค์ นี่เป็นวิธีการบ่มเพาะที่สามารถเข้าถึงขั้นบรรพกาลได้” ในขณะที่เจี้ยนเฉินหยิบตำราโบราณออกมาจากแหวนมิติและดวงตาของเขาก็เบิกกว้างเล็กน้อย วิธีการบ่มเพาะนั้นถูกสร้างขึ้นเพื่อให้กับคนที่เข้าใจกฏแห่งไฟ แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจว่าไคยะจะสามารถใช้มันได้หรือไม่ แต่มันก็เหมาะกับหงเหลียนมากที่สุดอย่างแน่นอน

“น่าเสียดายที่วิธีการบ่มเพาะนี้มีเพียงเล่มเดียวและสามารถบ่มเพาะจนถึงขั้นบรรพกาลได้เท่านั้น วิธีการบ่มเพาะที่ยิ่งใหญ่กว่านี้สามารถที่จะได้รับจากมรดกเท่านั้น” เจี้ยนเฉินถอนหายใจเบา ๆ เขารู้สึกเสียดาย หลังจากนั้นเขาก็เบนเป้าหมายไปที่วัตถุเทพและดวงตาของเขาก็เบิกกว้างทันที เขานั่งลงและเริ่มฟื้นฟูพลังวิญญาณของเขา

ผลจากสมบัติสวรรค์ที่เขากินเข้าไปก่อนหน้านี้ยังไม่หมดประสิทธิภาพ เขาจดจ่ออยู่กับพื้นที่ก่อนหน้านี้ ดังนั้นวิญญาณของเขาจึงฟื้นตัวอย่างช้า ๆ ตอนนี้เขามุ่งความสนใจไปยังผลของยา มันก็ถูกใช้ไปรวดเร็วหลายเท่า ซึ่งทำให้วิญญาณของเขาฟื้นตัวในระดับที่เร็วขึ้นหลายเท่าเช่นกัน

สองวันต่อมา เจี้ยนเฉินก็เพิ่มพลังวิญญาณของเขาได้เต็มที่ หลังนั้นเขาก็เริ่มโจมตีค่ายกลบนวัตถุเทพ

กระบี่ได้ดึงดูดความสนใจของเจี้ยนเฉิน แม้ว่ามันจะเป็นวัตถุเทพระดับต่ำ ดังนั้นค่ายกลที่อยู่รอบ ๆ ขึงทรงพลังมากเกินไป ภายใต้การโจมตีเต็มที่ของเจี้ยนเฉิน เขาใช้เวลาน้อยกว่าครึ่งวันในการทำลายมันและเอากระบี่ออกมาได้

ทันทีที่วัตถุเทพถูกปล่อดปล่อย มันก็เปล่งพลังที่ท่วมท้น มันส่องสว่างอย่างต่อเนื่องสมกับเป็นวัตถุเทพ ปราณกระบี่พุ่งออกมาและเริ่มโจมตีเจี้ยนเฉิน

กระบี่นั้นเป็นวัตถุเทพ ดังนั้นมันจึงมีจิตวิญญาณของตัวมันเอง และมันเริ่มต่อต้านทันทีที่เจี้ยนเฉินจับกระบี่

“ลองอีกครั้งเมื่อเจ้าอยู่ในขอบเขตตั้งต้น เจ้ากำลังฝันถ้าเจ้าต้องการให้ข้ารับใช้ราชาเทพ”

ในเวลานี้ เสียงก็ดังขึ้นมาในความคิดของเจี้ยนเฉิน นี่คือเสียงของจิตวิญญาณวัตถุ มันหยิ่งยโสอย่างมากและเต็มไปด้วยความรังเกียจต่อเจี้ยนเฉิน เมื่อเสียงดังขึ้น ปราณกระบี่ที่ทรงพลังก็ถูกใช้ออกมาเช่นกัน กระบี่เริ่มต่อสู้เมื่อเจี้ยนเฉินพยายามจับมันและต้องการที่จะหลบไม่ให้มันถูกจับ

เจี้ยนเฉินยิ้มน้อย ๆ เสื้อผ้าของเขาถูกปราณกระบี่ฟันอย่างต่อเนื่อง แต่เขาไม่สนใจเลย เขาจับกระบี่ไว้ในมือขวาของเขาอย่างแน่และนั่งลงปรับแต่งอย่างเต็มที่ เขาต้องการดูว่าเขาจะสามารถควบคุมวัตถุเทพได้หรือไม่

เขารู้ว่าเมื่อเขาควบคุมมันได้แล้วพลังการต่อสู้ของเขาก็จะเพิ่มขึ้นจนไม่อาจวัดได้

ทันทีที่จิตวิญญาณวัตถุเริ่มต่อต้านอย่างรุนแรงมากขึ้น มันส่องสว่างจ้าจนกลายเป็นม่านพลังบาง ๆ เพื่อโจมตีเจี้ยนเฉิน มันเต็มไปด้วยจิตสังหาร ในเวลาเดียวกันปราณกระบี่ได้เข้าไปในวิญญาณของเจี้ยนเฉินเพื่อทำร้ายห้วงสติของเขา

เจี้ยนเฉินนั่งนิ่ง ๆ เหมือนภูเขาโดยไม่ลังเลเลย มีรอยเลือดปรากฏออกมามากขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้เขาเต็มไปด้วยเลือดในเวลาไม่นาน ภายในจิตวิญญาณ เขาใช้หอคอยอนัตตาเพื่อปราบปราม ในขณะที่ปราณกระบี่ลึกซึ้งทั้งสามของเขาก็ส่งแสงเจิดจ้าเช่นกัน มันเข้าโจมตีสิ่งที่มาโจมตีในวิญญาณของเขา

ขณะที่เจี้ยนเฉินปรับแต่งวัตถุเทพ บรรดาสุดยอดราชาเทพก็ยืนอยู่บนชั้น 8 ของพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนอยู่นาน หลังจากที่ได้รับข่าวว่าเจี้ยนเฉินปรากฏตัวที่ชั้นนี้ มันทำให้พวกเขาตกใจอย่างมาก

“เจ้าพูดอะไร ? แม้ว่าเจี้ยนเฉินจะตกลงไปในลาวา แต่เขาก็รอดขึ้นมาและปรากฏตัวอยู่ในชั้น 12 ? มันจะเป็นไปได้อย่างไร…”

“ลาวานั้นช่างน่ากลัว แต่เขาก็รอด…”

ในเวลาเดียวกัน หมิงตงที่นั่งอยู่ในอากาศก็ลืมตาของเขาขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าเขามีความตื่นเต้นและยินดีอย่างยิ่งบนใบหน้าของเขาและโดยไม่ลังเลใด ๆ เขาก็บินไปที่ชั้นที่ 9 ทันที

ด้านหลังเขามีแม่ทัพศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าติดตามไปอย่างเงียบ ๆ พวกเขาต่างอารักษ์ขาอย่างไม่หย่อนยานเลย

กลุ่มสุดยอดราชาเทพปรากฏตัวนอกภูเขาเนปจูนบนชั้น 9 ในวันนี้ แค่สุดยอดราชาเทพในหมู่พวกเขาก็มีหลายร้อยคนเข้าไปแล้ว

ราชาเทพที่มีวิธีการมองเห็นอดีตหรือทักษะลับอื่น ๆ ต่างก็ใช้มันเพื่อค้นหาที่อยู่ของเจี้ยนเฉิน ท้ายที่สุดเขาก็ตามไปถึงภูเขาเนปจูน

“ทุกท่าน ข้าถามได้ไหมว่าทำไมถึงได้มาที่ภูเขาเนปจูนของข้าพร้อมกับคนมากมายเช่นนี้ ? ภูเขาของข้าไม่มีที่พักเพียงพอที่จะให้ทุกท่านเข้าพัก” ในเวลานี้ปรมาจารย์เฉินหลงก็ปรากฏตัวด้านหน้าของพวกเขาเงียบ ๆ พลางยิ้มและป้องมือให้

บรรดาสุดยอดราชาเทพต่างก็หยุดชะงักขณะที่เขาจ้องมอง พวกเขาทั้งคู่ต่างก็ประหลาดใจและไม่มั่นใจเพราะไม่มีใครพบว่าปรมาจารย์เฉินหลงปรากฏตัวอยู่ด้านหน้าของเขาได้อย่างไร เขาทำได้โดยไม่มีความผันผวนใด ๆ

“ข้าถามได้หรือไม่ว่าเจ้าเป็นใครถึงได้มาขวางทางเรา ? ” สุดยอดราชาเทพพูดเสียงดังพร้อมกับใบหน้าที่ถมึงมึง

“ข้า เฉินหลง ภูเขาเนปจูนเป็นดินแดนของข้า ถ้าเจ้าต้องการเข้าไปในภูเขาเนปจูน ท่านต้องให้ข้ายินยอมเสียก่อน” ปรมาจารย์เฉินหลงกล่าวอย่างสบาย ๆ และมีความยโสเล็กน้อย

“ห๊ะ ? เจ้าเพิ่งพูดว่าภูเขาเนปจูนเป็นดินแดนของเจ้างั้นหรือ ? ฮ่าฮ่าฮ่า…” สุดยอดราชาเทพมากมายอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินหลง

ทุกคนไม่เพียงแต่คุ้นเคยภูเขาเนปจูน แต่พวกเขารู้ทุกอย่างเดียวกับมัน มีค่ายกลขนาดใหญ่ในภูเขาเนปจูนและเมื่อลัทธิเต๋าแห่งเนปจูนยังคงอยู่ เทือกเขาเนปจูนก็เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา มันมีชื่อเสียงอย่างมาก การบ่มเพาะในภูเขาเนปจูนจะง่ายขึ้นและยังมีผลดีในการทะลวงคอขวดอย่างเห็นได้ชัด โดยปกติแล้วทุกครั้งเมื่อพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนเปิดออก จะมีคนที่มาที่นี่เพื่อบ่มเพาะเป็นพิเศษในการทำความเข้าใจขอบกฏและทะลวงคอขวดหรืออื่น ๆ

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าใครจะทรงพลังแค่ไหน รวมถึงสุดยอดราชาเทพอย่างพวกเขาก็ไม่กล้าพอที่จะอ้างว่าสถานที่แห่งนี้เป็นดินแดนของพวกเขาเอง

ถึงอย่างนั้น ราชาเทพช่วงกลางก็ได้พูดคำพูดที่หยิ่งยโสดังกล่าว โดยอ้างว่าเขาเป็นเจ้านายของภูเขาเนปจูน ทุกคนจะไม่หัวเราะได้อย่างไร ?