เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2143: กิ้งก่าเคลื่อนไหว
“ เขาดำลงไปในลาวาจริง ๆ เขากำลังรนหาที่ตายใช่หรือไม่…”
“ บัดซบ เจี้ยนเฉินอยากฆ่าตัวตายมากกว่าที่จะมอบผู้หญิงคนนั้นให้กับเรา…”
สุดยอดราชาเทพหลายคนต่างก็ส่งเสียงดัง ไม่มีใครกล้าทำอะไร พวกเขาไม่กล้าที่จะดำลงไปในลาวาอย่างเจี้ยนเฉิน
ในความเป็นจริง แม้ว่าพวกเขาจะติดสิบอันดับแรกของบัลลังก์ราชาเทพ พวกเขาก็ไม่กล้าดำดิ่งเข้าไปในลาวาเพียงลำพังด้วยวัตถุเทพ พวกเขาจะสามารถอยู่ได้ชั่วขณะหนึ่ง ถ้าพวกเขาหลาย ๆ คนถ่ายทอดพลังเข้าด้วยกันและปลดปล่อยพลังทั้งหมดของวัตถุเทพ
“ฮึ่ม มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เจี้ยนเฉินดำลงไปลาวา มีการกล่าวว่าเขาถูกโจมตีจนตกลงไปในลาวาเมื่อหลายปีก่อน ทุกคนเชื่อว่าเขาตายแล้ว แต่ตอนนี้เขาก็ยังมีชีวิตอยู่มิใช่หรือ ? ”
“ทุกคนต้องระวัง นี่คือแผนการของเจี้ยนเฉิน เขาต้องการให้พวกเราตะลึงแบบนี้ ก่อนจะดำผ่านลาวาหนีไปที่อื่น … ”
“ถูกต้อง เจี้ยนเฉินมีวิธีการที่จะอยู่รอดในลาวา ทุกคนแยกย้ายกันไป เราไม่สามารถปล่อยให้เขารอดพ้นจากการเฝ้าดูของพวกเรา … ”
…
เจี้ยนเฉินนำหอคอยอนัตตาออกมาทันทีที่เขาเข้าไปในลาวาที่แผดเผา เขาซ่อนตัวอยู่ในนั้นและดำมุ่งเข้าไปสู่ส่วนลึกของมัน
เขาขยายขนาดหอคอยอนัตตาไปที่ความสูงหลายร้อยเมตรและพุ่งผ่านลาวา เขาเจาะทะลุฐานภูเขาไฟหลายลูกทำให้เกิดความวุ่นวายอย่างมาก
การกระทำของเจี้ยนเฉินส่งผลโดยตรงต่อพื้นผิวของลาวา ทันใดนั้นทะเลลาวาทั้งหมดก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงและภูเขาไฟหลายลูกที่อยู่ใกล้ ๆ ก็พังทลายลงมา ภูเขาไฟขนาดใหญ่ตกลงมาในลาวา กระแทกเปลวไฟลอยขึ้นไปในอากาศ มันก่อให้เกิดพลังงานที่เกิดจากไฟไหม้ในพื้นที่ทั้งหมดจนกลายเป็นความรุนแรงอย่างผิดปกติและภูเขาไฟหลายลูกถูกกระตุ้นทำให้พวกมันระเบิด ทำให้ชั้นที่ 8 เต็มไปด้วยฝนลาวา
“สวรรค์ เกิดอะไรขึ้น ? เหตุใดสถานการณ์ในที่นี้จึงเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน …”
“มันต้องเป็นเพราะเจี้ยนเฉิน มันจะต้องเกิดจากไอ้สารเลวนั่น เขาทำได้อย่างไรจากใต้ลาวา…”
สุดยอดราชาเทพที่อยู่รอบ ๆ ทั้งหมดล้วนเริ่มสาปแช่งเสียงดัง พวกเขาไม่พอใจเจี้ยนเฉินเป็นอย่างมาก ทุกคนสวมชุดเกราะขณะหลบลาวาที่กำลังตกลงมาในสภาพที่น่ากลัวขณะที่สีหน้าของพวกเขามืดครึ้ม
“ข้าสงสัยมากเกี่ยวกับสิ่งที่เจี้ยนเฉินใช้เพื่อเอาชีวิตรอดในลาวามาเป็นเวลานาน และเหตุใดเขาจึงสามารถสร้างสิ่งรบกวนที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ได้” เฉิงม่าน ผู้สวมเสื้อคลุมขนาดใหญ่แล้วพูดด้วยด้วยเสียงต่ำ ๆ ในขณะที่นางได้กลายเป็นภาพมายาไปแล้ว
“เจี้ยนเฉินต้องมีวัตถุเทพที่อยู่ในขั้นที่น่าประทับใจ เป็นไปได้มากว่าเขาจะรอดชีวิตจากลาวามาได้ด้วยการใช้วัตถุเทพนี้” ซูเหวินส่งปราณกระบี่ออกมาอย่างต่อเนื่องเพื่อกระจายลาวาเหนือหัวเขาในขณะที่เขาคำราม
สุดยอดราชาเทพในบริเวณใกล้เคียงต่างก็พูดออกมาเมื่อพวกเขาได้ยินอย่างนั้น
“แม้แต่วัตถุเทพขั้นต่ำก็ไม่สามารถอยู่ได้นานภายใต้ลาวา ด้านล่างของลาวาสามารถหลอมละลายวัตถุเทพขั้นต่ำได้ เช่นนั้นเจี้ยนเฉินจึงมีวัตถุเทพขั้นกลางงั้นหรือ ? ”
“ มันยังยากสำหรับขั้นอสงไขยที่จะปลดปล่อยพลังทั้งหมดในวัตถุเทพขั้นกลาง และโดยปกติแล้วพวกเขาจะใช้มันได้ในขั้นบรรพกาล เป็นไปไม่ได้ที่เจี้ยนเฉินจะใช้มันได้กับการฝึกฝนขั้นราชาเทพของเขา แม้ว่าเขาจะได้รับการยอมรับจากจิตวิญญาณวัตถุ เขาก็ไม่สามารถใช้พลังวัตถุเทพเช่นนี้ด้วยการฝึกฝนของเขา … ”
“โอ้ ใช่ ดูเหมือนจะมีหอคอยเล็ก ๆ ที่เสียหายอยู่กับเจี้ยนเฉิน หอคอยเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นหลายครั้ง เจ้าคิดว่ามันเป็นเพราะหอคอยเล็ก ๆ นั้นหรือไม่…”
“หอคอยเล็ก ๆ นั้นเสียหายมาก ข้าคิดว่ามันเกือบจะถูกทำลายแล้ว นอกเหนือจากความแข็งแกร่งแล้ว วัตถุเทพที่ใกล้จะพังมันก็ไม่มีประโยชน์อื่นใดอีก มันไม่ได้มีความสำคัญในระดับวัตถุเทพอีกต่อไป ดังนั้นมันจะทำเช่นนั้นได้อย่างไร … ”
“นั่นไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นอย่างนั้น วัตถุเทพที่มีคุณภาพที่น่าประทับใจยังคงสามารถปรับตัวได้ดีในลาวาตามความแกร่งของพวกมันเพียงอย่างเดียว แม้ว่าพวกมันจะได้รับความเสียหาย … ”
“ถ้าเจี้ยนเฉินกำลังใช้วัตถุเทพที่เกือบจะพังพุ่งผ่านลาวา คุณภาพของวัตถุเทพมาถึงขั้นไหน ขั้นกลางหรือขั้นสูงหรือไม่”
…
เจี้ยนเฉินซ่อนตัวอยู่ในหอคอยอนัตตาที่ด้านล่างของลาวา เขาควบคุมหอคอยและบินไปทั่วอย่างแมลงวันไร้หัว
“เจ้าซ่อนตัวอยู่ที่ไหน ? เจ้ากิ้งก่าลาวา ? ออกมา ออกมา…” เจี้ยนเฉินพูดซ้ำ ๆ ในใจจากภายในหอคอยอนัตตา เขาทั้งกระตือรือร้นและตื่นเต้นในขณะที่เขารอให้กิ้งก่าปรากฏตัว
เขาวางแผนทุกอย่างไว้ในใจแล้ว แผนการของเขาที่มุ่งเป้าไปที่สุดยอดราชาเทพทุกคนจะถูกกำจัดอย่างเงียบ ๆ
เขาวางแผนที่จะล่อกิ้งก่าที่ซ่อนอยู่ที่ด้านล่างของลาวาออกมาข้างนอกและให้จัดการกับสุดยอดราชาเทพด้วยพละกำลังอันน่าสะพรึงกลัว
ในขณะนี้เจี้ยนเฉินรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าหอคอยอนัตตาสั่นสะเทือนอย่างแผ่วเบาและดวงตาของเขาก็ลุกโชนขึ้นทันที เขายิ้มอย่างแจ่มใสและแม้แต่ลมหายใจก็เริ่มถี่กระชั้น
นี่เป็นเพราะหอคอยจะไม่ได้สั่นเพราะเกิดจากการชนกับหิน มีเพียงการโจมตีของกิ้งก่าเท่านั้นที่ทำให้เกิดสิ่งนี้
“ในที่สุดข้าก็ทำให้เจ้าตื่น” เจี้ยนเฉินยืนอยู่ที่ชั้นหนึ่งพร้อมกับกระบี่นวดาราวิถีสวรรค์ ในขณะที่เขายินดีอย่างลับ ๆ ข้างใน
เขาออกจากหอคอยในพริบตาและปรากฏตัวอยู่ด้านนอก ทันใดนั้นลาวาก็เข้ามาปะทะแผดเผาเขา ทำให้ร่างบรรพกาลของเขาเป็นสีแดงในครั้งเดียว
เจี้ยนเฉินเพิกเฉยต่อลาวารอบตัวเขาอย่างสมบูรณ์ ดวงตาของเขาถูกตรึงอยู่กับเงามืดขนาดใหญ่ทันที ดวงตาขนาดยักษ์ทั้งสองของสัตว์เลื้อยคลานที่อาศัยอยู่ในลาวาจ้องตรงไปที่หอคอยอนัตตา ขณะที่พวกมันเปิดเผยความอยากรู้อยากเห็นเหมือนมนุษย์
หลังจากรู้ตำแหน่งที่แม่นยำของกิ้งก่า เจี้ยนเฉินก็ไม่ได้อยู่ข้างนอกอีกต่อไป เขาเข้าไปในหอคอยทันทีจากนั้นเขาก็ยกหอคอยขึ้นสูงเหนือหัวของกิ้งก่าก่อนที่จะกระแทกเข้าอย่างแรง
ปัง !
ด้วยเสียงอันหนักหน่วง หอคอยอนัตตากระแทกเข้ากับศีรษะของกิ้งก่าอย่างหนักด้วยแรงอันน่าสะพรึงกลัว มันมาถึงจุดที่ทำให้กิ้งก่าเห็นดาว หัวอันใหญ่โตของมันสั่นคลอนราวกับว่ามันมึนงง
อย่างไรก็ตาม มันได้สติอย่างรวดเร็ว มันกลายเป็นความโกรธแค้นจากความเจ็บปวดบนหัวของมัน ทำให้ดวงตาทั้งสองข้างอันใหญ่โตของมันแสดงความโกรธ มันเหวี่ยงกรงเล็บของมันไปทางหอคอยอนัตตาตรง ๆและกระแทกหอคอยกระเด็นห่างออกไปหลายร้อยเมตร
เจี้ยนเฉินทำให้หอคอยอนัตตาเสถียรและไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น เขาเอียงหอคอยอนัตตาไปทางด้านข้างและพุ่งเข้าหากิ้งก่าด้วยด้านแหลมรูปกรวย ด้วยการเคลื่อนไหวอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้และกระแทกกิ้งก่าอีกครั้ง มันทำให้กิ้งก่ากลิ้งไปสองสามตลบ
คราวนี้เห็นได้ชัดว่ากิ้งก่าเจ็บปวดมากขึ้นกว่าเดิม มันเปล่งเสียงคำรามอย่างโกรธจัดขึ้นไปบนท้องฟ้าทำให้ลาวาที่อยู่โดยรอบปั่นป่วน ดวงตาของมันกลายเป็นสีแดงสดไปแล้วเมื่อพุ่งเข้าหาหอคอยอนัตตาด้วยความโกรธแค้นอันยิ่งใหญ่
หอคอยอนัตตาพุ่งขึ้นทันทีและบินไปทางผิวของลาวา กิ้งก่ายักษ์ไล่ตามมันไปอย่างกระชั้นชิดด้วยความโกรธสุดขีด
“ลาวาทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ คลื่นมีความสูงถึงหลายพันเมตร สิ่งนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน มันคืออะไร ? เจี้ยนเฉิน ไอ้บัดซบนั่นทำอะไรลงไปที่นั่น…”
“ไม่ว่าเขาจะทำอะไร มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะสร้างภาพที่น่าตกใจได้ด้วยความแข็งแกร่งของเขา อะไรบางสิ่งต้องเกิดขึ้นที่นั่น…”