เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2156 - คนที่อยู่เบื้องหลังมันทั้งหมด (4) - novel-lucky

ตอนที่ 2156 – คนที่อยู่เบื้องหลังมันทั้งหมด (4)

“ ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่มันไม่ดีเลย ดูท้องฟ้าสิ” เสียงอันเย็นชาของซุยหยุนหลานดังขึ้น ตอนนี้นางเงยศีรษะในขณะที่จ้องมองท้องฟ้าสีดำโดยไม่กระพริบตาเลย ดวงตาที่เย็นชาและไร้อารมณ์ของนางเจือไปด้วยความจริงจัง

ทุกคนดูท้องฟ้าด้วยเหตุนั้น ดวงตาของพวกเขาหรี่ลงในทันที

แม้ว่าท้องฟ้าเป็นสีดำสนิทโดยไม่มีแสงใด ๆ พวกเขาสามารถมองทะลุความมืดและความว่างเปล่าได้ด้วยการฝึกฝนที่ระดับราชาเทพ ในปัจจุบันพวกเขาสามารถเห็นท้องฟ้าแตกสลายและหายไปอย่างชัดเจนในอัตราที่มองเห็นได้

“มันเป็นจิตวิญญาณวัตถุ มันเป็นจิตวิญญาณวัตถุของพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน การเกิดขึ้นอย่างฉับพลันในพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนนั้นจะต้องเกิดจากจิตวิญญาณวัตถุ…”

ราชาเทพที่รักษาตัวอยู่ใกล้ ๆ ร้องออกมา เขามองดูท้องฟ้าด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย มีความกระตือรือร้น ความตื่นเต้นและความไม่สบายใจ

“อ๋อ มันจะต้องเกี่ยวข้องกับจิตวิญญาณวัตถุ นี่หมายความว่าจิตวิญญาณวัตถุจะปรากฏตัวขึ้น … ” สุดยอดราชาเทพอีกคนได้ร้องออกมาด้วยความประหลาดใจและความยินดี

สุดยอดราชาเทพทั้งหมดที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงพยายามที่จะสงบสติอารมณ์เมื่อได้ยินสิ่งนั้น ดวงตาเต็มไปด้วยอารมณ์ พวกเขามองไปรอบ ๆ ด้วยความปรารถนา ความกระตือรือร้นและความหวัง

ในขณะเดียวกัน หลายคนก็คิดอะไรบางอย่าง การปรากฏตัวของจิตวิญญาณวัตถุหมายความว่าพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนกำลังจะมีเจ้านายคนใหม่ สิ่งนี้ทำให้หลายคนกังวล

“มีอะไรบางอย่างผิดปกติ” เจี้ยนเฉินคำราม สายตาของเขาส่องประกายราวกับปราณกระบี่รวมตัวเข้าด้วยกัน เขาให้ความสนใจอย่างใกล้ชิดกับท้องฟ้ามากเพราะเขาหนักใจขึ้นเรื่อย ๆ กับการเปลี่ยนแปลงของท้องฟ้าในขณะนั้น ทำให้เขาประสบกับภาพลวงตาที่คลุมเครือราวกับว่าท้องฟ้ากำลังถูกกลืนกินด้วยพลังลึกลับและยิ่งใหญ่

ซึ่งมีผลโดยตรง ท้องฟ้าแตกเป็นเสี่ยง ๆและหายไป

พระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนเปลี่ยนไป !

ในขณะเดียวกัน ชายชราในเสื้อคลุมเรียบ ๆ นั่งอยู่บนยอดเขาที่สูงที่สุดในเทือกเขาเนปจูนห่างออกไปหลายล้านกิโลเมตรจากเจี้ยนเฉินและคนอื่น ๆ เขาจ้องไปที่ท้องฟ้าอันมืดมิด

เขาคือปรมาจารย์เฉินหลง

ในขณะนี้ ชุดธงค่ายกลขนาดเล็กบินออกจากแหวนมิติของปรมาจารย์เฉินหลงด้วยตัวเอง มันแผ่คลื่นพลังงานอันทรงพลังออกมาและกลายร่างเป็นงูยักษ์ มันจ้องมองไปที่ท้องฟ้าด้วยดวงตาที่มีขนาดเท่าหัวมนุษย์ปกติ ขณะที่หางที่หยาบหนาของมันตวัดไปมาอย่างไม่สบายใจ

“เกิดอะไรขึ้น ? ทำไมข้าถึงรู้สึกกระวนกระวายใจอย่างฉับพลันซึ่งข้าไม่สามารถทำให้ใจสงบลงได้เลย” งูยักษ์สร้างคลื่นทางจิต ในความเป็นจริงงูถูกสร้างสรรค์โดยธงค่ายกลในขณะที่มีวิญญาณติดอยู่ในธงค่ายกล

ปรมาจารย์เฉินหลงมองไปที่วิญญาณอย่างประหลาดเมื่อเขาได้ยินสิ่งนั้น เขาพูดว่า “จริง ๆ เจ้าก็รู้สึกเหมือนกันหรือ ? นั่นหมายความว่าเราเหมือนกัน ข้ายังรู้สึกหงุดหงิดอย่างมากหลังจากที่ท้องฟ้าเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน มันเหมือนกับมดนับล้านตัวกำลังคลานเข้ามาหาข้า ข้าไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

“เฒ่าเฉินหลง ข้า -ข้าก็พลันอยากจะฆ่า” วิญญาณที่ติดอยู่ก็กลายเป็นไม่สบายใจทันที มันหมุนรอบเฉินหลงด้วยความไม่สบายใจพร้อมกับร่างที่บิดเบี้ยวขนาดใหญ่

“ไม่ใช่ว่าเจ้าชำนาญในการทำนายหรือ เจ้าสามารถมองเห็นความลับของสวรรค์รวมถึงการเพ่งดูอดีตและอนาคต ดูสิ่งที่เกิดขึ้น” ปรมาจารย์เฉินหลงสูดหายใจเข้าลึก ๆ และสงบนิ่ง ในความเป็นจริงแล้วลมหายใจของเขาก็ยิ่งเกรี้ยวกราดมากขึ้น ในขณะที่หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ความรู้สึกไม่สบายใจแปลก ๆ ในตัวเขาเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

“ไม่มีอะไร ข้าไม่เห็นอะไรเลย ข้าไม่สามารถบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้น…”

ในขณะนี้ ลำแสงก็ปรากฏขึ้นในท้องฟ้าอันมืดมิด ดวงอาทิตย์ปรากฏขึ้นเงียบ ๆ

นี่คือดวงอาทิตย์เนปจูน ในปัจจุบันดวงอาทิตย์เนปจูนไม่ได้มีความสว่างเหมือนก่อนหน้านี้อีกต่อไป ไม่เพียงแต่มันจะริบหรี่ลงเหมือนแสงหิ่งห้อยเท่านั้น แต่มันก็ส่ายไปมาบนท้องฟ้าเช่นกัน

“วะ วิ่ง รีบหนีออกจากที่นี่ … พระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนกำลังจะล่มสลายไปในไม่ช้า ข้า – ข้าไม่สามารถอยู่ได้นานกว่านี้อีกแล้ว วะ วิ่ง…”

เมื่อดวงอาทิตย์เนปจูนที่ริบหรี่ปรากฏตัวขึ้น เสียงที่ดังกึกก้องก็ดังขึ้นเช่นกัน มันคลุมเครือแต่มันก็ดังก้องไปทั่วพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน

ในขณะนั้นเสียงที่ดังเหมือนกันดังขึ้นทั่วทุก ๆ ตารางนิ้วของพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนทุกชั้นทำให้ทุกคนได้ยินอย่างชัดเจน

เมื่อเสียงจบลง ดวงอาทิตย์เนปจูนที่ส่งแสงสลัว ๆ ซึ่งได้ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าก็หายวับไปอีกครั้ง ซึ่งถูกดูดกลืนโดยความมืดลงไป

ราชาเทพทั้งหมดที่รวมตัวกันที่ทางเข้าของชั้นที่เก้านั้นตกตะลึง แต่เพียงชั่วครู่เดียวเท่านั้น หลังจากนั้นมันก็ถูกกลืนโดยความกลัวและความกังวล

แม้แต่สีหน้าของเจี้ยนเฉินและคนอื่นก็เปลี่ยนไปโดยฉับพลัน ทันใดนั้นพวกเขาก็ตระหนักว่าพวกเขากำลังมีปัญหา

“ เสียงนั้นดังมาจากจิตวิญญาณวัตถุหรือไม่ ? ”

“ข้าไม่สามารถหาต้นกำเนิดของเสียงได้เลยและเสียงก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับดวงอาทิตย์เนปจูน มันน่าแปลกประหลาด ดังนั้นมันต้องมาจากจิตวิญญาณวัตถุ โอ้ ไม่ มีบางอย่างเกิดขึ้นที่พระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน ทุกคนวิ่ง …”

“พระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนกำลังจะสลายไป แม้แต่จิตวิญญาณวัตถุที่เหมือนกับเทพเจ้าก็กำลังจะตาย เราไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้ วิ่ง วิ่งเร็วเข้า … ”

…

สีหน้าของสุดยอดราชาเทพทั้งหมดที่มารวมตัวกันที่นั่นเปลี่ยนไปอย่างมาก หลังจากยืนยันว่าเสียงนั้นมาจากจิตวิญญาณวัตถุของพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน พวกเขาทั้งหมดก็เต็มไปด้วยความทุกข์

“วิ่ง ! ออกจากที่นี่โดยเร็วที่สุด ! ” หัวใจของเจี้ยนเฉินก็มืดครึ้ม ทันใดนั้นเขาก็ตะโกนออกไปยังคนที่อยู่ข้างเขา

อย่างไรก็ตาม เมื่อเจี้ยนเฉินพูดคำเหล่านั้น เขาก็ประหลาดใจ เขาเซและจริง ๆ แล้วเขาสูญเสียการทรงตัวของเขา เขาล้มลงกับพื้น

ตุบ !

…

โดยทั่วไปในเวลาเดียวกัน เสียงของผู้คนที่ล้มลงในบริเวณรอบ ๆ ก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง แม้แต่เอเดรียนน่า, ซุยหยุนหลาน, รุยตี้, สวีเย่, ซ่างกวนมู่เอ๋อ, หมิงตงและเหล่าแม่ทัพศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าก็ดูเหมือนจะสูญเสียพลังทั้งหมดของพวกเขา ในเวลานั้น ทุกคนทรุดตัวลงบนพื้น

แม้แต่สุดยอดราชาเทพที่รักษาตัวอยู่รอบ ๆ ก็ดูเหมือนจะทรุดตัวลงเหมือนลูกโป่ง พวกเขานั่งอยู่บนพื้นดินอย่างอ่อนแอหรือไม่พวกเขาก็นอนอยู่บนพื้นดินอย่างไร้พลัง ไม่มีใครยืนอยู่บนพื้นเลย

สีหน้าของเจี้ยนเฉินน่ากลัวมาก ในขณะนั้นเขาไม่เพียงรู้สึกเหมือนว่าเขาสูญเสียพลังทั้งหมดซึ่งเขาไม่สามารถแม้แต่จะขยับนิ้วได้ เขาไม่แม้แต่สามารถใช้พลังบรรพกาลในตัวเขาได้

สิ่งสำคัญที่สุดก็คือดูเหมือนว่าเขาจะสูญเสียการรับรู้สึกทางจิตวิญญาณของเขาเช่นกัน เขากลายเป็นคนธรรมดาอย่างสมบูรณ์