เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2176 : ราชาเทพธาตุแสง - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ตอนที่ 2176 : ราชาเทพธาตุแสง

“เจี้ยนเฉินอย่าออกไป ด้านในปลอดภัยกว่า เมื่อเจ้าออกไปแล้ว เจ้าจะไม่อาจจะหนีได้ด้วยความแข็งแกร่งที่เจ้ามี” ไคยะที่อยู่ชั้นหนึ่งของหอคอย นางจับแขนของเจี้ยนเฉินเอาไว้และพูดด้วยความกังวล

เจี้ยนเฉินมองไคยะด้วยความแปลกใจ “เจ้าได้ยินเสียงด้านนอกด้วยหรือ ? ” แม้ว่าด้านในกับด้านนอกจะแยกกันแค่กำแพงแต่มันเป็นมิติต่างกันโดยสิ้นเชิง เขาได้ยินเสียงด้านนอกและรับรู้ด้านนอกได้เพราะเขาหลอมรวมกับหอคอยอนัตตา

แต่ไคยะรู้สิ่งที่เกิดขึ้นด้านนอกได้อย่างไร ? เจี้ยนเฉินพบว่าเรื่องนี้มันแปลกประหลาดอย่างมาก

“ใช่ เพราะความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้น ข้าจึงเริ่มรับรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้านนอก” ไคยะตอบกลับ อันที่จริงแล้วนางเองก็ประหลาดใจ เพราะนางพบว่าเพราะความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นมาอย่างรวดเร็วนี้ไม่เพียงแต่ทำให้นางรับรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นภายนอกหอคอย แต่นางยังพบว่าหอคอยนี้ดูคุ้นเคยมากขึ้นเรื่อย ๆ

เพราะแบบนี้นางจึงรู้สึกว่านางได้หลอมรวมเข้ากับมิติในหอคอยอยู่ตลอด

เจี้ยนเฉินเห็นว่าสิ่งที่ไคยะพูดนั้นดูประหลาด หากมันเป็นวัตถุเซียนขั้นต่ำ มันคงยากที่จะขวางกั้นการรับรู้ของไคยะซึ่งเป็นราชาเทพได้ แต่หอคอยอนัตตาไม่ใช่วัตถุเซียนขั้นต่ำ มันเป็นวัตถุเทพขั้นสูงสุด แม้ว่ามันจะเสียหายแต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่ไคยะซึ่งเป็นเพียงราชาเทพจะรับรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้านนอก หากไม่ได้หลอมรวมเข้ากับหอคอยอนัตตา

เจี้ยนเฉินไม่เข้าใจไม่ว่าจะคิดยังไงก็ตาม แต่มันก็ชัดเจนแล้วว่ามันยังไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้ เขาได้เอ่ยขึ้นมาว่า “ไคยะ ไม่ต้องกังวล ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับข้าหรอก หากข้าเจอกับอันตรายจริง ๆ ข้าจะหนีไปด้วยยันต์ส่งตัวจักรวาล”

เจี้ยนเฉินเอายันต์ส่งตัวจักรวาลออกมาจากแหวนมิติ เขากำมันไว้แน่นและออกจากหอคอยอนัตตาไป

ทันทีที่เขาออกมาจากหอคอยอนัตตา เจี้ยนเฉินก็พบกับหญิงชราในชุดธรรมดาและผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงปิดบังใบหน้า นางยืนมือไพล่หลังรอเขาอยู่ใกล้ ๆ

นางไม่ได้มองไปที่เจี้ยนเฉิน สายตาทรงความรู้ของนางจับจ้องไปยังหอคอยอนัตตาพร้อมกับสีหน้าที่ดูซับซ้อน

“ผู้อาวุโส ท่านเองหรือ ? ” เจี้ยนเฉินแปลกใจทันทีที่เห็นอีกฝ่าย เขาถึงกับผงะ

เขาจำนางได้ทันทีที่เห็น นางคือคนที่เคยแลกเปลี่ยนเกราะวัตถุเทพที่เสียหายของเขาบนยานอวกาศ

“เจ้ายังมีชีวิตอยู่หรือ ? ” นางมองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยท่าทีเฉยเมย แม้ว่าจะเคยเจอกันมาครั้งหนึ่งในอดีต แต่เรื่องเกราะวัตถุเทพที่เสียหายนั้นทำให้นางจำเจี้ยนเฉินได้

จากนั้นนางก็มองไปที่หอคอยอนัตตาอีกครั้งก่อนจะพูดขึ้นมาว่า “แต่เนื่องจากเจ้ามีมัน แม้แต่การตายก็คงเป็นเรื่องยาก เจ้าบอกข้าได้หรือไม่ว่าเจ้าได้มันมาจากไหน ? “

เจี้ยนเฉินรู้ว่านางรู้จักหอคอยอนัตตา แต่เขาไม่ได้กังวลอะไร เขากำยันต์ส่งตัวจักรวาลเอาไว้แน่นและระวังตัว ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ ข้าพบหอคอยนี้โดยบังเอิญที่เขตอันตรายที่โลกเบื้องล่าง “

“โลกเบื้องล่าง…โลกเบื้องล่าง…หอคอยนี้กลับอยู่ในโลกเบื้องล่าง…” – นางพึมพำออกมาเหมือนกับคิดถึงบางอย่าง หลังจากที่เงียบไปสักพักนางก็พูดขึ้นต่อ “หอคอยนี้พบกับที่เดียวกับเกราะที่เจ้าเคยให้กับข้าก่อนหน้านี้รึไม่ ? ”

“พวกมันถูกพบในโลกเดียวกันแต่คนละที่” เจี้ยนเฉินตอบกลับ

“เฮ้อ” นางถอนหายใจออกมาเมื่อได้ยินแบบนั้นพร้อมกับเปิดเผยใบหน้าขมขื่นออกมา นางได้พูดขึ้น “ดูเหมือนว่าที่พวกเขาพูดจะเป็นความจริง ข้าไม่ได้ถูกตามล่ามาหลายล้านปีโดยเสียเปล่า ไม่เสียเปล่าจริง ๆ…”

“ผู้อาวุโส ท่านโดนตามล่ามาหลายล้านปีหรือ ? ” เจี้ยนเฉินถามขึ้นมา

นางไม่ได้พูดอะไร นางแค่ยืนนิ่งและมองไปยังหอคอยอนัตตา เมื่อเห็นรอยฟันที่ผิวหอคอย สายตานางก็ดูซับซ้อนขึ้นมา

“ผู้อาวุโส ผู้อาวุโส มีบางอย่างเกิดขึ้น มีเรื่องแย่ ๆ เกิดขึ้น รอยแตกปรากฏขึ้นในค่ายกลปกปิดแห่งนี้” ตอนนั้นเองมีชายคนหนึ่งที่ดูอายุประมาณ 30 ปีรีบเข้ามาหาหญิงชรา เขามองไปรอบ ๆ พร้อมกับเสียงที่เต็มไปด้วยความกลัวและกังวล

“ข้ารู้แล้ว” หญิงชราตอบกลับอย่างใจเย็น นางเองก็มองตามไปด้วยสายตาหม่น ๆ

“หากค่ายกลปกปิดแตกออกเพราะเหตุผลอื่น งั้นคงเป็นไม่เป็นปัญหาอันใดมากแต่มันกลับแตกเพราะหอคอยนี้ นี่คือลิขิตสวรรค์ ลิขิตของสวรรค์ แม้แต่สวรรค์ก็ไม่ต้องการให้ข้าซ่อนตัวอยู่ที่นี่” น้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยความขมขื่น

“ข้าควรทำยังไงดี ? ข้าควรทำยังไงดี ? ข้ายังไม่ทันได้ย่อต้นไม้วิญญาณเลย หากไม่มีค่ายกลปกปิดนี้ ข้า ข้าอาจจะไม่มีทางหนีจากปิศาจนั่นได้” ชายหนุ่มแสดงสีหน้าลนลานออกมา

จู่ ๆ ชายหนุ่มก็มองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยสายตาเคียดแค้น เขาตะโกนออกมาด้วยความโกรธ “มันเป็นเพราะเจ้า ทำไมเจ้าถึงต้องทำลายค่ายกลนี้ด้วย ? ทำไมเจ้าถึงต้องมาที่นี่ ? เจ้าบัดซบ ข้าไม่มีทางปล่อยเจ้าไปแน่ ! ” เมื่อพูดจบแสงสีขาวก็พุ่งออกมาจากตัวชายหนุ่ม มันกลับเป็นลำแสงพุ่งเข้าใส่เจี้ยนเฉินด้วยพลังอันร้ายกาจ

ลำแสงนี้เคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็วและแทบจะมองไม่เห็น มันพุ่งผ่านอากาศมาราวกับแสงเหนือและมาถึงตรงหน้าเจี้ยนเฉินในพริบตา

“พลังเซียนธาตุแสง ! ” เจี้ยนเฉินหรี่ตาลง เขาตกตะลึงอย่างมาก เขาเองก็เป็นเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสง ดังนั้นเข้าจึงคุ้นกับพลังเซียนธาตุแสงดี เขาบอกได้ทันทีทีเห็นว่าลำแสงสีขาวนี้อัดแน่นขึ้นมาจากพลังเซียนธาตุแสง

แต่ตอนนันเองลำแสงสีขาวนี้กลับทำให้เจี้ยนเฉินรับรู้ได้ถึงอันตราย และระดับความอันตรายนี้กลับถึงระดับเดียวกับสุดยอดราชาเทพ เจี้ยนเฉินเคยเจอภัยระดับนี้มาก่อน

“นี่คืออีกทางที่จะใช้พลังเซียนธาตุแสงงั้นหรือ ? ” เจี้ยนเฉิน ดีใจอย่างมาก เขาเคยได้ยินจาก นางฟ้าเฮายู่เคยพูดตอนที่อยู่ในโลกด้านล่างว่าเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงของโลกเซียนนั้นแข็งแกร่งอย่างมาก มันทำให้เขาคาดหวังขึ้นมาว่าเขาจะก้าวหน้ามากกว่าเดิมในฐานะเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงในโลกเซียน

แต่เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงในโลกเซียนหายากกว่าที่เจี้ยนเฉินคิดเอาไว้ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้พบพวกนั้นเลยแม้แต่คนเดียวแม้ว่าจะใช้เวลาในโลกเซียนมานาน สุดท้ายเขาก็บังเอิญพบกับราชาเทพธาตุแสงที่นี่ในวันนี้