เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2234: ยั่วยุ - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ตอนที่ 2234: ยั่วยุ

“การบ่มเพาะของศิษย์พี่รองอยู่ขั้นไหน ? ” เจี้ยนเฉินถามต่อ

“ศิษย์พี่รองก็เทียบเท่ากับศิษย์พี่จ้าวเฟิงนอกจากนี้ยังมีแกนวิญญาณสามสี แต่เขาได้สัมผัสกับพื้นฐานของกฏแห่งศรัทธา ดังนั้นเขาจึงมีพลังมากกว่าศิษย์พี่จ้าวเฟิง” ไป๋หยูพูด

เจี้ยนเฉินพยักหน้าเล็กน้อย พลังการต่อสู้ของเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงนั้นอ่อนแอมาก แม้ว่าพวกเขาจะเข้าใจทักษะธาตุแสง แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะมีพลัง เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงที่มีแกนวิญญาณสามสีนั้นก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซียนผู้เชี่ยวชาญศรัทธาที่มีแกนวิญญาณสองสี ตั้งแต่ที่ศิษย์พี่รองของยอดเขาหิมะได้สัมผัสพื้นฐานของกฏแห่งศรัทธา เขาจึงไม่ใช่คนที่จ้าวเฟิงจะจัดการได้

ในเวลานี้ เจี้ยนเฉินเหลือบไปที่เชิงเขาจากระยะไกล “พวกเขามาจากยอดเขาหิมะหรือ ? ”

หัวใจของไป๋หยูกระโจนเต้นด้วยความประหลาดใจเมื่อนางได้ยินอย่างนั้น ทันใดนั้นนางมองไปยังจุดที่เจี้ยนเฉินชี้และใบหน้าของนางก็เปลี่ยนไปอย่างมาก นางพูดด้วยท่าทางของคนที่เหมือนกับเป็นคนโรคประสาท “เป็นมัน เป็นมัน คนจากยอดเขาหิมะกำลังลงมา พวกมันกลับมาอีกครั้งจริง ๆ ศิษย์น้อง เขามาหาเจ้าเพื่อสร้างปัญหา พวกเขาต้องการรังแกพวกเราที่อ่อนแอ ซ่อนตัวเร็ว อย่าปล่อยให้พวกเขาหาเจ้าเจอ ตอนนี้ข้าจะไปหาศิษย์พี่” ก่อนที่ไป๋หยูจะพูดจบ นางก็รีบออกไปอย่างหวาดกลัวเพื่อไปหาจ้าวเฟิง

หลังจากที่ไป๋หยูจากไปแล้ว เจี้ยนเฉินก็นั่งลงบนก้อนหินใกล้ ๆ และเปิดเผยพลังแห่งการมีอยู่ของเขาออกมา

ในเวลานี้ ชายหนุ่ม 4 คนสวมชุดขาวที่แสดงตัวตนของพวกเขาในฐานะเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสง มีชั้นแสงล้อมรอบเขาที่ส่องออกมาตั้งแต่ตีนเขา พวกเขาพูดคุยพร้อมกับหัวเราะไปพร้อมกับบินอย่างต่อเนื่องโดยบินสูงกว่าภูเขาเล็กน้อย

ชายหนุ่มทั้งสี่เป็นศิษย์ของยอดเขาหิมะ คนที่นำมาเป็นชายรูปงามที่ดูเหมือนจะอายุ 25-26 ปี อย่างไรก็ตามเมื่อเขามองไปยังพื้นที่ของยอดเขาทะยานเมฆด้วยใบหน้าที่หยิ่งยโส

ชายหนุ่มเป็นศิษย์พี่รองของยอดเขาหิมะ เหวินเฉิง

เขาพาศิษย์น้องมาด้วยกันกับเขาสองสามคนพร้อมกับทำตัวว่าเขากำลังตรวจสอบยอดเขาทะยานเมฆ เขาทำตัวราวกับว่าดินแดนของหานซินเป็นของตัวเอง

“ศิษย์ทั้งสามคนของหานซินไม่ได้มีอะไรพิเศษ ข้าได้ยินมาว่าคนที่ชื่อจ้าวเฟิงนั้นเป็นอัจฉริยะห้าดาว แต่เขาก็ยังไม่อาจต้านทานการโจมตีของศิษย์พี่รองได้…”

“ถึงแม้ว่าไป๋หยูจะมีรูปร่างหน้าตาที่ไม่ธรรมดาจริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นใบหน้าของนางหรือรูปร่างของนางก็สมบูรณ์ เป็นไปไม่ได้ที่จะพบข้อบกพร่องใด ๆ จริง ๆ แล้วมีเพียงสาวงามที่สมควรรับใช้ศิษย์พี่รอง….”

“ถูกต้อง ศิษย์พี่รอง ด้วยเบื้องหลังของท่าน ไม่มีอะไรยากสำหรับท่านที่จะปราบไป๋หยู…”

ศิษย์น้องทั้งสามของยอดเขาหิมะได้ตามหลังเหวินเฉิงมาติด ๆ และพยายามที่จะประจบสอพลอเขา

สำหรับเหวินเฉิง เขาดูเหมือนจะสนุกกับมันมาก เขายิ้มอย่างหยิ่งยโสและพูดอย่างมั่นใจ “ไม่ต้องกังวล ไป๋หยูจะไม่อาจหลบหนีจากมือของข้า นางจะยอมจำนนในไม่ช้า ผู้พิทักษ์หานซินก็ไม่อาจปกป้องนางได้”

เหวินเฉิงพูดอวดดี เขาไม่ได้สนใจผู้พิทักษ์ของของโถงเซียนธาตุแสงแม้แต่น้อย

“แน่นอน ด้วยภูมิหลังของศิษย์พี่รอง แม้ว่าจะได้รับการป้องกันของโถงเซียนธาตุแสง แต่คนที่อยู่กับผู้อาวุโสในศาลาก็ไม่กล้าล่วงเกินท่าน...” ศิษย์น้องทั้งสามคนกล่าว

เหวินเฉิงยิ้มอย่างเฉยเมยและไม่ได้พยายามปฏิเสธความจริงนั้น เมื่อเขากำลังจะพูดอย่างอื่น ดวงตาของเขาก็หรี่ลงและเขามองไปยังทิศทางอื่น

ทิศทางที่เกิดขึ้นเป็นภูมิภาคที่ห่างไกลของยอดเขาทะยานเมฆซึ่งเป็นสถานที่ที่มีคนน้อยที่เดินเข้ามา

แต่เหวินเฉิงมองไปในทิศทางนั้น แสงในดวงตาของเขาสั่นไหวในขณะที่เขายิ้มอย่างลึกลับ “มันควรจะเป็นคนที่ชื่อว่าเจียงหยาง เขาโชคดีมากเมื่อครั้งล่าสุด เมื่อเราพบที่อยู่ของเขา เขาก็ซ่อนตัว ทำให้เราไม่พบเขา อย่างไรก็ตามข้าต้องการจะเห็นว่าเจ้าจะซ่อนตัวที่ไหนได้ในเวลานี้”

“เจียงหยาง ? ศิษย์น้องรองของยอดเขาทะยานเมฆ ? มาตรงนี้ ข้าอยากเห็นคนขี้ขลาดของยอดเขาทะยานเมฆ”

ศิษย์ทั้งสี่คนยิ้มและเปลี่ยนทิศทางของพวกเขาบินตรงไปยังที่พักของเจี้ยนเฉิน

ไป๋หยูผู้ซึ่งให้ความสนใจกับการเคลื่อนไหวของพวกเขาอยู่เสมอ นางย่อมพบว่าพวกเขากำลังเข้ามายังที่ซึ่งเจี้ยนเฉินอยู่ ทันใดนั้นหัวใจของนางก็บีบรัดและรีบวิ่งไปที่บ้านพักของจ้าวเฟิง

“ศิษย์พี่ มีเรื่องแย่ ๆ เกิดขึ้นแล้ว คนจากยอดเขาหิมะได้มาที่ยอดเขาทะยานเมฆอีกครั้ง พวกเขากำลังมุ่งหน้าไปยังที่พักของศิษย์น้อง ศิษย์พี่ช่วยศิษย์น้องด้วย” ไป๋หยูตะโกนออกมาจากข้างนอกที่พักของจ้าวเฟิงอย่างหวาดกลัว

“เจียงหยาง เจ้าคนขี้ขลาดที่รู้แต่การหลบซ่อน ได้กลับมาแล้ว” เสียงของจ้าวเฟิงดังออกมาจากบ้านพัก

“ศิษย์พี่ ท่านอย่าเข้าใจผิด ศิษย์น้องไม่ใช่คนอย่างนั้นแน่นอน บางทีศิษย์น้องอาจเกิดเรื่องหากคนยอดเขาหิมะสร้างปัญหา” ไป๋หยูโต้เถียงให้กับเจี้ยนเฉิน

จ้าวเฟิงแค่นเสียงอย่างเย็นชา “ศิษย์น้อง เจ้าไร้เดียงสามากเกินไป เจ้าอาจจะรู้จักเขา แต่เจ้าไม่เข้าใจธรรมชาติที่แท้จริงของเขา อย่าหลงไปกับรูปลักษณ์ของเขา บางทีอาจเป็นเพราะเจียงหยางรู้ว่าเราไม่มีพลังเท่ากับยอดเขาหิมะจนเขาต้องซ่อนตัว บางทีเจียงหยางรู้อยู่แล้วว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นทันทีที่เขาเข้าร่วมกับยอดเขาทะยานเมฆของเรา ดังนั้นเขาจึงสร้างบ้านพักที่อยู่ห่างไกลเพื่อที่เขาจะหนีออกไป”

“ศิษย์น้อง กลับไป ข้าดูถูกคนขี้ขลาดเจียงหยางจากก้นบึ้งของหัวใจ แม้ว่าข้าจะมีพลังช่วยเรา ข้าก็จะไม่ช่วยคนอย่างเจียงหยาง และเจ้าก็ไม่ควรไปบ้านของเจียงหยางอีกต่อไป เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะเป็นศิษย์น้องของข้าและเขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเป็นศิษย์น้องของเจ้า ลืมเขาไป ทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน”

จ้าวเฟิงพูดอย่างหนักแน่น โดยไม่เหลือช่องให้เจรจา

“ศิษย์พี่ เราทุกคนเป็นศิษย์อาจารย์คนเดียวกัน เพราะงั้นท่านจะพูดจาอย่างไร้เยื่อใยได้อย่างใด ? อย่างไรก็ตาม ถ้าท่านไม่ไป ข้าจะไปเอง” ไป๋หยูพูดอย่างโกรธ ๆ และจากไป

ในขณะนี้ศิษย์ทั้งสี่ของยอดเขาหิมะที่นำมาโดยเหวินเฉิงมาถึงที่พักของเจี้ยนเฉินแล้ว พวกเขาเห็นเจี้ยนเฉินเพียงแค่มองผ่านเพียงแว่บเดียว ตอนนี้เขาถูกล้อมด้วยแสงสีขาวน้ำนมซึ่งกำลังดูเหมือนว่าอยู่ในระหว่างการบ่มเพาะ

“เขาคือเจียงหยาง ? ฮี่ฮี่ ที่จริงแล้วเขาบ่มเพาะอยู่ด้านนอก ภาพด้านนอกนั้นซับซ้อนอยู่มาก ในสถานการณ์นี้เขารู้สึกหวาดกลัว เขาจะต้องทนลำบากมากจากการที่มีคนมาก่อกวนการบ่มเพาะของเขา เขาไม่อาจตำหนิคนอื่นได้” เหวินเฉิงเย้ยหยัน เมื่อเขาเห็นเจี้ยนเฉินบ่มเพาะก่อนที่จะมองไปยังคนที่อยู่ด้านหลังของเขา

เซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงหนึ่งสีที่อยู่ด้านหลังเขาเข้าใจ เขาหัวเราะก่อนที่จะใช้ทักษะธาตุแสงที่ควบแน่นจากพลังเซียนธาตุแสงพุ่งเข้าใส่ก้อนหินที่เจี้ยนเฉินกำลังนั่งอยู่

ตูม !

หินที่อยู่ใต้เจี้ยนเฉินระเบิดเป็นชิ้น ๆ

เหวินเฉิงและลูกน้องของเขาทั้งหมดจ้องมองเจี้ยนเฉินอย่างใกล้ชิด พวกเขาต้องการดูว่าเจี้ยนเฉินจะตกใจขณะที่บ่มเพาะและเกิดผลสะท้อนกลับในระหว่างการบ่มเพาะหรือไม่ หรือบางทีเขาอาจจะได้รับผลกระทบจากการโจมตีของพลังเซียนธาตุแสงและอยู่ในสภาพที่น่าสังเวช

การบ่มเพาะเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสงนั้นแตกต่างจากนักสู้อย่างมาก พวกเขาต้องควบแน่นพลังเซียนธาตุแสงให้บริสุทธิ์และใช้พลังงานดั้งเดิมบริสุทธิ์เพื่อหลอมรวมกับวิญญาณภายในหัวของเขา วิญญาณที่อาศัยอยู่ที่หัวนั้นจึงเป็นสถานที่ที่อ่อนแอที่สุด เป็นผลทำให้พวกเขาต้องประสบกับการกระตุ้นที่สุดยอดหรือน่าหวาดกลัวบางอย่างที่อาจจะนำไปสู่การสูญเสียการควบคุมพลังเซียนธาตุแสงซึ่งทำให้การบ่มเพาะเกิดตีกลับไปทำร้ายตัวเอง