เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2304 : ต่อกรกับฉิงฉัน (3) - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ตอนที่ 2304 : ต่อกรกับฉิงฉัน (3)

ลำแสงส่องประกายขึ้นมาในตาของเจี้ยนเฉิน ในตอนที่ฉิงฉันโจมตีออกมา เจี้ยนเฉินก็รับรู้ได้ถึงคลื่นพลังวิญญาณนักรบที่แข็งแกร่งถูกยิงออกมา ฉีกกระชากแสงป้องกันของเขาและโจมตีถึงวิญญาณ

พลังวิญญาณนักรบคือพลังที่ต่างจากพลังดั้งเดิมที่มีคุณสมบัติโจมตีวิญญาณ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะป้องกัน แม้แต่ เจี้ยนเฉินก็ไม่อาจจะป้องกันตัวเองจากมันได้

แต่เจี้ยนเฉินไม่ใช่ผู้บ่มเพาะทั่วไป นอกจากความจริงที่ว่าวิญญาณของเขาได้ผ่านการเปลี่ยนแปลงที่น่าเหลือเชื่อมาแล้วเพราะพลังงานจากพลังบรรพกาล แต่เขาเองก็คือตัวตนที่สามารถใช้พลังวิญญาณนักรบได้

ผลก็คือตอนที่พลังวิญญาณนักรบฉีกการป้องกันของเจี้ยนเฉินและเข้าถึงวิญญาณของเขา เจี้ยนเฉินก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดเลยแม้แต่น้อย ความเสียหายจากพลังานนี้ลดลงถึงขีดสุด หากนับโดยพื้นฐานแล้วเขาก็สามารถป้องกันมันได้

ตูม !

ในเวลาเดียวกัน เจี้ยนเฉินก็ได้ปะทะกับนิ้วที่เหมือนกับกระบี่ของฉิงฉันและเกิดการระเบิดออก

ทันใดนั้นพลังวิญญาณนักรบที่มากกว่าเดิมก็ปะทุขึ้นมา มันราวกับงูพิษตัวใหญ่ที่พุ่งผ่านการป้องกันของเจี้ยนเฉินและปะทะกับวิญญาณของเขา

พลังวิญญาณนันกรบที่แข็งแกร่งกว่าเดิม แม้แต่วิญญาณของผู้ที่อยู่ขอบเขตบรรพกาลก็ยังได้รับผลกระทบร้ายแรง

แต่เจี้ยนเฉินยังคงเป็นเหมือนเดิมอย่างเคย เขาไม่ได้รับผลกระทบเลยแม้แต่น้อย

ภัยจากพลังวิญญาณนักรบไม่ได้น่ากลัวสำหรับเขาเหมือนกับผู้บ่มเพาะคนอื่น ๆ

แต่การโจมตีของฉิงฉันมีมากกว่าพลังวิญญาณนักรบ มันยังมีพลังทำลายล้างอยู่ด้วย ตอนที่ปะทะกับปราณกระบี่ของเจี้ยนเฉิน มันก็ระเบิดพร้อมกับทำลายปราณกระบี่ด้วยก่อนจะกระจายออกโดยรอบราวกับสายฝน

นิ้วของฉิงฉันยังคงพุ่งมาที่อกของเจี้ยนเฉินด้วยพลังที่เหลืออยู่ของมัน

เจี้ยนเฉินหรี่ตาลง พลังในนิ้วของฉิงฉันนั้นมากกว่าที่เขาคาดเอาไว้ แต่เขาไม่ได้ลานลาน เขารับมือกับมันด้วยความใจเย็น จู่ ๆ พลังของเขาก็เปลี่ยนไป ในพริบตาเขาเหมือนจะหลอมรวมเข้ากับสภาพแวดล้อมโดยรอบกลายเป็นกฎของโลก ตัวตนที่สามารถควบคุมเขตนี้ได้

มิติที่นั่นถล่มลงไปแล้ว ตอนนั้นเศษเสี้ยวปราณกระบี่ที่กระจายออกไปต่างก็หยุด มันราวกับว่ามีบางอย่างที่เรียกมันให้กลับมารวมตัวกันที่เจี้ยนเฉินด้วยความเร็วที่สูงกว่าเดิม มันได้อัดแน่นกันเป็นเส้นแสงเหนือหัวของเจี้ยนเฉิน มันได้ฉีกมิติและพุ่งเข้าฟันใส่นิ้วของฉิงฉันอย่างไร้ปราณี

เจี้ยนเฉินพึ่งตัวเองในการใช้งานกฎแห่งกระบี่ในการปลดปล่อยพลังเช่นนี้ออกมา ทักษะกระบี่หลากหลายอันที่เขาเรียนรู้มาในอดีตต่างก็ไร้ค่าเพราะขีดจำกัดในระดับของมัน

“เจ้าแข็งแกร่งกว่าที่ข้าคิดเอาไว้มาก ! ” ฉิงฉันตะโกนออกมา นิ้วที่แต่เดิมฟันไปที่อกของเจี้ยนเฉิน กลับเปลี่ยนทาง เขาใช้สองนิ้วเป็นคีมคีบปราณกระบี่ของเจี้ยนเฉินเอาไว้และยิ้มออกมาแปลก ๆ – “ ทักษะวิญญาณนักรบ ครอบครอง ! ”

เมื่อพูดจบพลังวิญญาณนักรบก็ได้พุ่งออกจากหว่างคิ้วของฉิงฉัน พุ่งเข้าใส่ปราณกระบี่ของเจี้ยนเฉิน เป็นใบมีดที่มองไม่เห็น

สีหน้าของเจี้ยนเฉินเปลี่ยนไป เขาแปลกใจขึ้นมา ในพริบตาจู่ ๆ เขาก็พบว่าการเชื่อมต่อของเขากับปราณกระบี่ถูกตัดขาด ปราณกระบี่ที่อัดแน่นขึ้นมาจากกฎแห่งกระบี่ของเขาไม่ได้อยู่ในการควบคุมของเขาอีกต่อไป ฉิงฉัน กลับครอบครองมันแทน

“มันมีทางใช้พลังวิญญาณนักรบที่วิเศษแบบนี้อยู่รึ ? ” เจี้ยนเฉินตะลึงในใจ

ปราณกระบี่ที่อัดแน่นขึ้นโดยเจี้ยนเฉินกลับแทงเข้าใส่เขาภายใต้การควบคุมของฉิงฉัน

ไม่ใช่แค่นั้น ฉิงฉันยังกำหมัดขวาแน่น พลังงานอันน่ากลัวปะทุออกมาโดยรอบและเขาก็ต่อยตามปราณกระบี่นั้นมา

เจี้ยนเฉินไม่ได้แสดงท่าทีกลัวออกมาเลยแม้แต่น้อย พลังบรรพกาลโคจรพร้อมกับกฎแห่งความแข็งแกร่งที่ถูกใช้ออกมา เขาเองก็ต่อยออกไปด้วยพลังอันน่าเหลือเชื่อ

พลังของหมัดนี้ขึ้นไปถึงขีดจำกัดของเขา ตอนที่เขาต่อยออกไป มิติตรงหน้าเขาได้แตกออกราวกับแก้ว พลังดั้งเดิมโดยรอบถึงกับสลายไป

ตอนที่ปราณกระบี่ได้ปะทะกับหมัดของเจี้ยนเฉิน ปราณกระบี่ก็เริ่มพังลงไปทีละนิ้ว ๆ ก่อนที่จะสลายไปทั้งหมด หลังจากนั้นหมัดของเจี้ยนเฉินยังพุ่งต่อไปโดยไม่อ่อนแรงลงเลยแม้แต่น้อย หมัดนั้นเข้าปะทะกับหมัดของฉิงฉันด้วยพลังอันน่ากลัว

ปัง !

เสียงระเบิดดังก้องขึ้น การปะทะในครั้งนี้น่ากลัวอย่างมาก มันได้สร้างคลื่นพลังที่มองเห็นได้แผ่ออกไปโดยรอบ ไม่ว่าจะผ่านไปที่ไหนก็ทำให้ภูมิประเทศที่นั่นหายไป ภูเขาในระยะ 100 กิโลเมตร ถูกเปลี่ยนเป็นฝุ่นผง พื้นดินต่างก็ยุบตัวลง

ฉิงฉันกระเด็นออกไปเพราะหมัดของเจี้ยนเฉิน เขาประคองตัวเองได้หลังจากที่กระเด็นมาหลายกิโลเมตร เลือดและอวัยวะภายในได้รับควาเมสียหาย แขนขวาของเขาชาไปทั้งแขน หลังจากนั้นเขาก็มองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยความแปลกใจก่อนจะตะโกนออกมา “กฎแห่งความแข็งแกร่ง ! เจ้าเข้าใจกฎแห่งกระบี่, กฎของมิติและกฎแห่งความแข็งแกร่ง เจ้าขึ้นไปถึงขั้นราชาเทพในกฎพวกนี้ ! ”

“ไม่ แม้ว่ามันจะเป็นกฎแห่งความแข็งแกร่ง แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่พลังของเจ้าจะขึ้นมาถึงระดับที่น่ากลัวถึงเพียงนี้ได้ มันเพราะร่างกายของเจ้า ร่างกายของเจ้ามีพลังที่โดดเด่น”

เจี้ยนเฉินไม่ได้พูดอะไร มิติรอบตัวของเขาสั่นไหวเล็กน้อยพร้อมกับเขาที่หายตัวไปในพริบตา เขาใช้กฎของมิติเคลื่อนย้ายตัดระยะทางไปปรากฏตัวด้านหลังฉิงฉันในทันที เขากุมมือตัวเองเอาไว้พร้อมกับปราณกระบี่ที่แข็งแก่รงกว่าเดิมปรากฏขึ้นมา มันได้แทงเข้าใส่แผ่นหลังของฉิงฉันด้วยพลังที่มากพอจะฉีกมิติได้

ใจของฉิงฉันเต้นรัว ปราณกระบี่นี้ทรงพลังเพียงพอจนเขาไม่กล้าจะประมาท ก่อนที่ปราณกระบี่จะมาถึง เขาก็รู้สึกได้ถึงพลังของปราณกระบี่นับไม่ถ้วนเคลื่อนไหวอยู่รอบตัวเขาและห่อหุ้มเขาเอาไว้ เขารู้สึกได้ถึงความเจ็บจากการโดนเสียดแทงไปทั้งตัว

แม้แต่ชุดสีฟ้าของเขาก็ยังเต็มไปด้วยรอยฟัน

ตอนนั้นเขารู้สึกราวกับเข้าไปในเขตแดนกระบี่ที่ซึ่งเต็มไปด้วยปราณกระบี่ที่มองไม่เห็น

“ผนึกภูเขาวิญญาณ ! ” ฉิงฉันตะโกนออกมา เขาสร้งาผนึกด้วยมือทั้งสองข้างและเกิดภูเขาลวงตาปรากฏขึ้นเหนือหัวของเขา มันดูพร่ามัวและรายล้อมไปด้วยเมฆ แต่ภูเขาแห่งนี้กลับแผ่พลังอันน่ากลัวที่เพียงพอที่จะบดขยี้โลกนี้ได้

ภูเขาลวงตานี้ตกลงมาอย่างรวดเร็ว มันได้แผ่พลังอันน่าตะลึงออกมา มิติด้านล่างอยู่ ๆ ก็หยุดนิ่ง มันได้บดขยี้เข้าใส่เจี้ยนเฉินราวกับไม่อาจจะหยุดยั้งได้

ร่างกายของเจี้ยนเฉินทรุดลงไป ตอนนั้นเขารู้สึกเหมือนกับมีพลังที่ลึกลับกักตัวเขาไว้ มันได้สร้างกรอบจำกัดเขาไว้ มันกันไม่ให้เขาหลบภูเขานี้และบังคับให้เขาต้องเผชิญหน้ากับมัน

เจี้ยนเฉินเครียดขึ้นมา ปราณกระบี่ที่แต่เดิมแทงเข้าใส่หลังของฉิงฉัน จู่ ๆ ก็เปลี่ยนไปแทงขึ้นบนฟ้า ลำแสงกระบี่ปราณได้เข้าปะทะกับภูเขาลวงตาทันที

ในเวลาเดียวกันกฎแห่งความแข็งแกร่งรอบตัวก็ถูกรวบรวมเข้ามา เขาได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดผ่านการต่อยขึ้นไปของเขา

ปัง ปัง ปัง !

หมัดของเจี้ยนเฉินทำให้มิติระเบิดออก พื้นที่รอบข้างสั่นไหวอย่างรุนแรง ร่างบรรพกาลของเขาแข็งแกร่งอยู่แล้ว รวมกับกฎแห่งความแข็งแกร่งจึงทำให้พลังของหมัดนี้น่ากลัวและน่าตกใจ แค่สามหมัด เขาก็ทำลายภูเขาลวงตานั่นได้