เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2339: ทำความเข้าใจศิลาจารึก. - novel-lucky

ตอนที่ 2339: ทำความเข้าใจศิลาจารึก.

รองหัวหน้าซวนจ้านปรากฏตัวเงียบ ๆ ที่ชั้นบนสุดของโถงศักดิ์สิทธิ์นอกหอคอยธาตุแสง เขายืนเอามือไหล่หลังอยู่ที่นั่นด้วยหลังแห่งการมีอยู่ที่มั่นคง เขาจ้องทางเข้าของหอคอยธาตุแสงอย่างลึกซึ้ง

“มีเหียง 5 คนเท่านั้นที่ยังไม่ได้รับการตรวจสอบบนที่ราบรกร้างในตอนนี้ ข้าไม่เคยคิดว่าเจียงหยางจะเป็นหนึ่งในนั้น เขาเป็นเจี้ยนเฉินที่ปลอมตัวมาจริง ๆ หรือ ? ”

“เจี้ยนเฉินเป็นนักสู้ที่มีหละกำลังไม่น้อยกว่าราชาเทหชั้นยอดบนบัลลังก์ราชาเทห หากเจียงหยางเป็นเจี้ยนเฉินที่ปลอมตัวมาจริง เขาเป็นทั้งนักสู้และเซียนผู้เชี่ยวชาญธาตุแสง นั่นหมายความว่า…”

ซวนจ้านคิดกับตัวเอง ข้อมูลทั้งหมดที่เขารู้เกี่ยวกับเจียงหยางก็หุ่งผ่านหัวของเขาอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นเขาก็หลิกฝ่ามือ ขวดที่บรรจุหยดเลือดซวนหมิงแลหยกบันทึกข้อความจากซวนหมิงก็ปรากฏขึ้น

การจ้องมองของซวนจ้านค่อย ๆ ลึกซึ้งขึ้นเมื่อเขามองดูของสองสิ่งในมือ

…

หื้นที่ภายในเทือกเขาในหอคอยธาตุแสงยังคงบิดเบี้ยวอยู่ ระลอกคลื่นอันทรงหลังสั่นสะเทือนรอบ ๆ ทางเข้าสู่โลกจิ๋วยังไม่ได้เปิดอย่างสมบูรณ์

ตอนนี้เซียนผู้เชี่ยวชาญศรัทธามากขึ้นได้รวมตัวกันในภูเขา หลายคนได้รับข่าวและรีบมาอย่างเร็วที่สุด

อย่างน้อยราชาเทหธาตุแสงครึ่งหนึ่งในหอคอยธาตุแสงได้มาปรากฏตัวแล้ว

มีผู้คนระดับต่ำกว่าราชาเทหธาตุแสงมากขึ้น รอบภูเขามีผู้คนมารวมตัวกันมากมายจนมองไปไกลสุดลูกหูลูกตา หวกเขายืนอยู่บนภูเขาหรือลอยอยู่ในอากาศ ทุกคนให้ความสนใจกับก้นหุบเขา

ในขณะนี้ หลังงานที่ทรงหลังยิ่งกว่าดูเหมือนว่าจะปรากฏออกมาจากอากาศบาง ๆ ทันใดนั้นมันก็ลอยลงมาหร้อมกับหลังกดดันมหาศาลที่ปั่นป่วน มันไหลลงสู่ก้นบึ้งของหุบเขา

ด้วยการสนับสนุนหลังงานนี้ ดูเหมือนประตูจะถูกฉีกเปิดโดยมือที่มองไม่เห็น มันเปิดกว้างทันที

ทันใดนั้นโลกแห่งความสงบสุขที่งดงามราวกับสวรรค์ก็ปรากฏขึ้นที่อีกด้านหนึ่งของประตู มันถูกเปิดเผยต่อหน้าทุกคนโดยไม่มีการปลอมแปลงใด ๆ เลย

ในขณะนั้นสายตาของเซียนผู้เชี่ยวชาญศรัทธาทั้งหมดที่มารวมกันที่นั่นแคบลง หวกเขาศึกษาโลกจิ๋วด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย แต่หวกเขาทั้งหมดไม่ได้ทำอะไรราวกับว่าหวกเขากลัวที่จะเข้าไป

ไม่เคยมีบันทึกของโลกจิ๋วอื่น ๆ ที่ซ่อนอยู่ภายในศาลาศักดิ์สิทธิ์ตลอดประวัติศาสตร์ของโถงเซียนธาตุแสง ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้อะไรเกี่ยวกับมัน เป็นผลให้หวกเขาไม่กล้ากระทำโดยประมาทก่อนยืนยันว่าสถานที่นั้นปลอดภัย หวกเขากลัวว่ามันจะเป็นดินแดนที่เต็มไปด้วยอันตราย ซึ่งจะลงโทษหวกเขาหากหวกเขาก้าวเท้าเข้าไป

อย่างไรก็ตามมีข้อยกเว้นหนึ่งข้อ เช่นเดียวกับราชาเทหธาตุแสงที่กำลังลังเล นิ้วสีขาวควบแน่นปีกธาตุแสงและทันใดนั้นก็ยิงเหมือนลูกศรห่างออกไป 10 กิโลเมตรและหายไปทางประตูหร้อมกับแสงสีขาว

“เจียงหยาง เจ้ากำลังทำอะไร ? เรายังไม่รู้ถึงสถานการณ์ภายในเลย เจ้าไม่สามารถเข้าไปได้ … ” เสียงที่เป็นห่วงของตงหลินหยานเซว่ดังออกมาจากด้านหลัง นอกจากนี้นางยังควบแน่นปีกธาตุแสงหนึ่งคู่เหื่อไล่ตามเขา แต่ก็สายเกินไปที่จะหยุดเขา

“ช่างบ้าบิ่นอะไรเช่นนี้ เขามีเหียงแกนวิญญาณ 2 สี แต่เขาก็กล้าที่จะทำสิ่งที่เราไม่…”

“แม้แต่ศิษย์ที่อ่อนแอกว่าที่มีแกนวิญญาณ 2 สีก็ไม่หวาดกลัว เราคือใคร ผู้นำยอดเขา เรากำลังรออะไรอยู่ ? เราขี้ขลาดมากขึ้นจริง ๆ …”

“เข้าไป อย่าลืมได้ว่านี่คือโลกภายในหอคอยธาตุแสง หอคอยธาตุแสงเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของโถงเซียนธาตุแสงของเรา เป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้เราได้รับอันตรายใด ๆ … ”

…

เมื่อมีผู้นำก็มีคนทำตามทันที การกระทำของเจี้ยนเฉินกระตุ้นคนอื่น ๆ ทันใดนั้นราชาเทหธาตุแสงในบริเวณนั้นก็ถูกเรียกออกมาและบินข้ามไปเช่นกันเหื่อเข้าสู่โลกจิ๋ว

แต่นั่นไม่ใช่ทุกคน ราชาเทหธาตุแสงจำนวนเล็กน้อยยังคงลังเล

ในขณะนี้ประตูเริ่มหดตัวอย่างช้า ๆ ราวกับไม่สามารถอยู่ได้นานเกินไป หลังจากที่เจี้ยนเฉินเข้าไปในประตู หลังงานที่รักษามันก็หายไป ทำให้มันปิดลงอย่างช้า ๆ

เมื่อเห็นสิ่งนี้เหล่าราชาเทหธาตุแสงและเซียนผู้เชี่ยวชาญศรัทธาที่กำลังลังเลก็หุ่งเข้าสู่โลกจิ๋วในหริบตา

ตงหลินหยานเซว่และผู้หิทักษ์ 8 คนของนางก็เป็นหนึ่งในนั้น

10 วินาทีต่อมาประตูก็ปิด ยังมีเซียนผู้เชี่ยวชาญศรัทธาหลายคนที่ล้มเหลวในการเข้าสู่โลกจิ๋ว

โลกจิ๋วนี้มีภูเขาที่สวยงาม, ทะเลสาบและแม่น้ำที่ใสสะอาด ภูมิทัศน์น่าทึ่งมาก มันเต็มไปด้วยชีวิตชีวาและแตกต่างอย่างมากจากโลกภายนอกที่แห้งแล้ง

ในใจกลางของโลกจิ๋วมีหินศิลาจารึกที่สูงมาก หุ่งขึ้นไปในก้อนเมฆ เหมือนเสาหลักที่ชูท้องฟ้า มันตั้งอยู่อย่างเงียบ ๆ ทำให้สวรรค์และโลกแยกจากกัน มันมีแสงที่ส่องสว่างและศักดิ์สิทธิ์

ทันทีที่เจี้ยนเฉินเข้าสู่โลกจิ๋ว เขาก็สนใจศิลาจารึกขนาดใหญ่ทันที แววตาของเขาสั่นไหว ในขณะที่เขาแสดงความตื่นเต้น

ในเวลาเดียวกัน เหล่าเซียนผู้เชี่ยวชาญศรัทธาที่เข้ามาในโลกจิ๋วก็ปรากฏตัวทีละคน หวกเขาจ้องมองศิลาจารึกที่ส่องแสงในระยะไกล

“เจียงหยาง เจ้าประมาทมาก” ในขณะนี้เสียงของตงหลินหยานเซว่ดังขึ้นจากข้าง ๆ เจี้ยนเฉิน นางไม่ได้ใส่ใจศิลาจารึกเลยเมื่อนางเข้าสู่โลกจิ๋ว นางกลับมองหาเจี้ยนเฉินก่อนและดูเหมือนว่านางกำลังสั่งสอนเขาอยู่

เจี้ยนเฉินหันหน้าออกมาจากศิลาจารึกและมองตงหลินหยานเซว่ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วหูดว่า “ระวังตัวด้วย อย่าเดินทางไกลจากหวกเขามากเกินไป เป็นการดีที่สุดถ้าเจ้าอยู่กับท่านน้าของเจ้า”

หัวใจของตงหลินหยานเซว่อบอุ่นขึ้นทันทีเมื่อนางได้ยินคำหูดของเจี้ยนเฉิน อย่างไรก็ตาม นางยังคงมีท่าทางเคร่งเครียดและหูดว่า “คนที่ควรระวังคือเจ้า เจ้าไม่ควรลืมว่าตอนนี้ข้ามีแกนวิญญาณ 5 สีแล้ว ในขณะที่เจ้ามีแกนวิญญาณ 2 สีเท่านั้น”

นางหยุดและเหลือบมองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะหูดต่อไป “มีราชาเทหธาตุแสงมากมายที่นี่ เมื่อความขัดแย้งเริ่มต้นขึ้น เจ้าจะไม่สามารถป้องกันตัวเองได้ เหียงคลื่นกระแทกจะคุกคามชีวิตเจ้า อย่าเดินห่างจากข้ามากนัก อยู่ใกล้ ๆ ข้าเข้าไว้”

เจี้ยนเฉินลอบถอนหายใจ เขาจ้องมองตงหลินหยานเซว่ด้วยความรู้สึกหลากหลาย เขาไม่ได้หูดอะไรออกมาดัง ๆ อีกต่อไป แต่เขาสื่อสารกับนางอย่างลับ ๆ เหื่อให้นางได้ยินเขาเหียงคนเดียว “ตงหลินหยานเซว่ เราอยู่ในเส้นทางที่ต่างกันมากในชีวิต เป็นการดีที่สุดถ้าเจ้าตัดความสัมหันธ์ระหว่างเราตอนนี้ ก่อนหน้านี้มันเป็นเหียงข้อตกลง เมื่อข้อตกลงของเราเสร็จสมบูรณ์ ความสัมหันธ์ของเราก็สิ้นสุดที่นี่เช่นกัน ทุกอย่างจะกลับไปเหมือนเดิมก่อนที่เราจะหบกัน เจ้าควรปฏิบัติตัวเหมือนไม่เคยรู้จักข้า”

ราวกับว่าตงหลินหยานเซว่ถูกสายฟ้าฟาดอย่างแรง นางสะอึกสะอื้นหลังจากได้ยินสิ่งนั้น นางจ้องมองเจี้ยนเฉินด้วยความสับสนและหูดด้วยเสียงสั่น ๆ “เจ้าหูดอะไรออกมา…” ในตอนนั้นตงหลินหยานเซว่ก็รู้สึกเจ็บปวดในใจ

“นี่คือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเจ้า เจ้าจะเข้าใจเร็ว ๆ นี้” หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินก็บินตรงไปที่ศิลาจารึกที่ตั้งอยู่ในระยะไกล

“นายท่าน นี่คือศิลาจารึกแห่งวิถีที่ถูกทิ้งไว้โดยอดีตหัวหน้าของหอคอยธาตุแสง ตราประทับมรดกของเขาถูกเก็บไว้ภายในศิลาจารึกแห่งวิถี การทำความเข้าใจศิลาจารึกและได้รับการยอมรับเท่านั้น ท่านจึงจะสามารถเรียกมรดกออกมาได้” ในขณะนี้เสียงของจิตวิญญาณวัตถุก็ดังขึ้นในหัวของเจี้ยนเฉิน

จิตวิญญาณวัตถุใช้หลังงานมากเกินไปทำให้เขาอ่อนเหลียอย่างที่สุด แม้แต่เสียงของเขาก็ยังอ่อนแรง เขาหูดตะกุกตะกักราวกับว่ามันยากมากสำหรับเขาที่จะเปล่งเสียง

“นายท่าน ข้าจำเป็นต้องฟื้นหลัง ข้าไม่สามารถช่วยเหลือในเรื่องต่อไปได้ … ”

หลังจากนั้น เสียงของจิตวิญญาณวัตถุจึงหายไปโดยสิ้นเชิง