เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 242 - การตะลุมบอนอย่างสิ้นหวัง

ตอนที่ 242 – การตะลุมบอนอย่างสิ้นหวัง

” ยิงหน้าไม้ ! “

ด้วยคำสั่งของหยุนหลี คนที่ประจำการอยู่ภายในกำแพงก็เริ่มทำการยิงหน้าไม้อย่างรวดเร็วปานสายฟ้า ลูกศรนั้นบินผ่านอากาศพร้อมกับเสียงหวีดหวิวที่ทำให้ผู้ชมรู้สึกหวาดกลัว

“ฉึก ! ฉึก ! ฉึก ! “…

ด้วยพลังการเจาะทะลุอันมหาศาลของลูกศร ทำให้สัตว์อสูรระดับ 1 หลายตัวถูกลูกศรพุ่งทะลุผ่านไปทันที แม้ว่าลูกศรจะพุ่งทะลุสัตว์อสูร พวกมันก็ไม่ได้ชะลอความเร็วลงแม้แต่น้อย ลูกศรยังคงบินผ่านสัตว์อสูรระดับ 3 หรือ 4 อีกครั้ง ในที่สุดก่อนที่จะสูญเสียแรงปะทะของพวกมันแล้วฝังตัวอยู่ในสัตว์อสูรตัวสุดท้าย

ด้วยการกระหน่ำยิ่งด้วยหน้าไม้มากกว่า 200 อันซึ่งลงเอยด้วยการเอาชีวิตของสัตว์อสูรระดับ 1 มากกว่า 500 ตัว

หลังจากนั้นการกระหน่ำยิงชุดที่สองก็จู่โจมสัตว์อสูรทันทีและในอากาศก็เต็มไปด้วยเสียงร้องอันเจ็บปวดและเสียงยิงหน้าไม้ จากด้านบนหัว ปืนใหญ่ยังคงยิงสัตว์อสูรจำนวนมากที่ยังมีชีวิตอยู่

นั่นไม่ได้ขัดขวางสัตว์อสูรที่มีความฉลาดน้อยแต่อย่างใด กลิ่นคาวเลือดทั้งหมดในอากาศได้ปลุกสัญชาตญาณดิบที่กระหายเลือดของพวกมัน ขณะที่พวกมันยังคงคำรามอย่างต่อเนื่องในขณะที่เพิ่มความเร็วในการเดินทางไปที่กำแพงทั้ง ๆ ที่มีการกระหน่ำยิงตรงมายังพวกมัน

“บูม ! “

ตอนนี้สัตว์อสูรได้เข้ามาใกล้กับกำแพง จนบางส่วนของพวกมันกระแทกเข้ากับเกราะแผ่นเหล็กที่ติดตั้งอยู่บนกำแพง หลังจากการกระแทกแต่ละครั้ง แผ่นเหล็กเริ่มสั่นสะเทือนในขณะที่เกราะป้องกันโลหะบางส่วนเริ่มมีรอยบุบเล็กน้อย

สัตว์อสูรที่เปราะบางสองสามตัวเริ่มใช้กรงเล็บของพวกมันโดยหวังว่าจะสร้างความเสียหายให้กับแผ่นเหล็กในขณะที่บางตัวหันไปกัดกำแพง บางตัวถึงกับใช้ประโยชน์จากรอยแตกต่าง ๆ บนแผ่นเหล็กเพื่อปีนขึ้นไป

เมื่อเห็นสัตว์อสูรขนาดใหญ่ ตาของหยุนหลีก็เปล่งประกายอย่างอันตรายขณะที่เขาตะโกนขึ้นว่า” ราดน้ำมันร้อน!”

ถังน้ำมันร้อนลวกก็ถูกเทลงมาจากกำแพงและสาดลงบนสัตว์อสูรด้านล่าง ทันใดนั้นขนของสัตว์อสูรที่โดนน้ำมันกระเด็นใส่ก่อนที่สัตว์อสูรที่ติดไฟจะกลายเป็นกองเพลิง

สัตว์อสูรจำนวนนับไม่ถ้วนร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดในขณะที่ร่างกายของพวกมันจมอยู่ในน้ำมันร้อน เมื่อขนของพวกมันถูกไฟไหม้ ไฟและน้ำมันก็เริ่มสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของพวกมันอย่างมหาศาล

มีน้ำมันร้อน ๆ มากมายที่มาจากเตาต่าง ๆ ที่สร้างขึ้นมาใหม่ เมื่อสายธารของน้ำมันร้อนตกลงมาตามกำแพง พื้นดินด้านล่างทั้งหมดกลายเป็นทะเลเพลิง สัตว์อสูรคำรามด้วยความเจ็บปวด หลังจากนั้นมีกลิ่นเหม็นไหม้ลอยขึ้นมาเข้าจมูกของทุกคน

เมืองเวคไม่มีคูเมืองดังนั้นสัตว์อสูรจึงไม่มีโอกาสพบแหล่งน้ำเพื่อดับไฟและน้ำมัน มีสัตว์อสูรมากมายที่อยู่ใกล้และขนของมันติดไฟได้ง่ายไฟก็ลุกลามออกไปอย่างรวดเร็ว

ด้านล่างของกำแพง สัตว์อสูรนั้นอยู่ในความสับสนวุ่นวาย แม้ว่าพวกมันจะขาดสติปัญญา แม้แต่สัตว์อสูรที่โง่เขลาก็สามารถบอกได้ว่าพวกมันกำลังอยู่ในไฟและจะตายหากพวกมันอยู่ที่นั่น ดังนั้นสัตว์อสูรจึงกระจัดกระจายไปเพื่อหลีกเลี่ยงรัศมีการสาดของน้ำมัน

อย่างไรก็ตามน้ำมันยังคงเหมือนฝนที่ตกลงมาจากกำแพง ถึงแม้น้ำมันจะมีความต่อเนื่อง แต่ฝูงสัตว์อสูรก็เข้ามาอย่างไม่สิ้นสุด แม้ว่าในที่สุดมันก็จะวิ่งหนีออกไป ในช่วง 2 เค่อของการต่อสู้ น้ำมันก็หมดแต่ก็ได้ทำความเสียหายให้เกิดขึ้น น้ำมันได้ทำลายสัตว์อสูรมากมายและเผาผลาญพวกมันจนตาย

ตอนนี้ไม่มีการคุกคามของน้ำมันอีกต่อไปแล้ว สัตว์อสูรที่ยังมีชีวิตอยู่ก็รีบดับไฟที่เหลือและพุ่งไปที่กำแพงอีกครั้ง สัตว์อสูรที่มีความคล่องแคล่วก็เริ่มปีนขึ้นไปบนกำแพงอีกครั้งพร้อมกับงูพิษจำนวนมาก

บรรดาสัตว์อสูรที่วิ่งขึ้นไปบนกำแพงก็ถูกฟันด้วยอาวุธเซียนทั้งหลายทันที ส่งร่างที่ถูกแบ่งออกเป็นสองซีกซึ่งร่วงกลับมายังพื้นดิน

ในขณะเดียวกันทหารก็รีบวิ่งไปที่หยุนหลีแล้วกล่าวว่า “รายงานท่านเจ้าเมือง หน้าไม้ได้ถูกยิงไปหมดแล้วไม่เหลือลูกศรเหลือแม้แต่ดอกเดียว ! “

เมื่อมองไปที่ฉากด้านล่าง หยุนหลีพยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะร้องว่า “เปิดประตู โจมตี ! “

อาวุธที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดของเมืองเวคที่ใช้ต่อสู้กับคลื่นสัตว์อสูรก็คือปืนใหญ่ผลึกแกนอสูร น้ำมันและหน้าไม้ ปืนใหญ่นั้นใช้สำหรับการต่อสู้ระยะไกลและถูกใช้เพื่อกำหนดเป้าหมายรวมถึงการฆ่าสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งที่สุด เมื่อสัตว์อสูรเข้ามาใกล้จากนั้นพวกเขาก็จะเปลี่ยนเป็นน้ำมันและหน้าไม้ หลังจากผ่านไประยะหนึ่งแล้วทั้งน้ำมันและลูกศรหน้าไม้ก็หมดไป ในขณะนี้สิ่งเดียวที่ต้องทำคือการโจมตี

ประตูเมืองดังกล่าวเปิดขึ้นอย่างช้า ๆ สัตว์อสูรจึงเปลี่ยนทิศทางเพื่อจะพุ่งเข้าใส่ช่องว่างระหว่างประตูที่เปิดอยู่ อย่างไรก็ตามช่วงเวลาที่พวกมันก้าวเข้ามาก็ถูกพวกทหารรับจ้างต่าง ๆ ที่อยู่ในนั้นตรึงเอาไว้

“พี่น้อง บุก! ทำงานให้หนักเพื่อรวบรวมหูเหล่านั้น ! “

“บุก! เหรียญม่วงอันเย้ายวนจะมาอยู่ในกระเป๋าของเราในไม่ช้า ! “

……

ทหารรับจ้างทุกคนเดือดพล่านด้วยความตื่นเต้น ความปรารถนาในการต่อสู้พุ่งขึ้นไปในอากาศ พวกเขาพุ่งผ่านประตูที่เปิดทีละคนพร้อมด้วยอาวุธเซียนของพวกเขานำทัพเป็นแนวหน้า เมื่อกวัดแกว่งอาวุธแต่ละครั้งสัตว์อสูรจะตกลงมาที่พื้น แบ่งร่างออกเป็นสองส่วนและทำให้เลือดสาดกระเซ็นไปทุกหนทุกแห่ง

“โฮก ! ” สัตว์อสูรบางตัวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดขณะที่พวกมันรู้สึกว่าโลหะเย็นของอาวุธเซียนชำแรกเข้าสู่ร่างกายของพวกมัน ในพริบตาเดียวสัตว์อสูรจำนวนมากถูกตัดเป็นชิ้น ๆ อย่างรวดเร็วและชายที่ว่องไวอีกสองสามคนรีบคว้าหูไว้อย่างรวดเร็วก่อนที่จะเก็บมันไว้ในเข็มขัดมิติ

“เร็วเข้า ทุกคนบุก ! เหรียญม่วงกองใหญ่กำลังรอเราอยู่!”

“อย่ามัวเสียเวลาชักช้า รีบเข้า..”

“บุก ! “

เสียงตะโกนดังขึ้นจากกลุ่มทหารรับจ้างแต่ละคนเมื่อพวกเขาพุ่งเข้าหาสัตว์อสูรที่ดุร้ายเกือบจะเหมือนว่าพวกมันเป็นเหรียญ เพราะเงินที่จูงใจ ชายเหล่านี้จึงไม่กลัวตาย

ภายใต้พลังของทหารรับจ้างทุกคน สัตว์อสูรทุกตัวจะถูกฆ่าและเก็บอย่างรวดเร็วเพื่อใช้ในอนาคต

ทหารรับจ้างกว่า 200,000 คนบุกออกจากเมืองเวคเพื่อต่อสู้กับสัตว์อสูรในการต่อสู้ตะลุมบอนอันดุเดือด สัตว์อสูรหรือทหารรับจ้างทุก ๆ วินาทีจะล้มลงกับพื้นไม่เคยลุกขึ้นมาอีก