เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2430 : องค์หญิงใหญ่ - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ตอนที่ 2430 : องค์หญิงใหญ่

ข้างในพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงนั้นเงียบอย่างมาก เจี้ยนเฉินได้ตามแม่ทัพศักดิ์สิทธิ์เข้าไปในโถงศักดิ์สิทธิ์ เขารู้สึกว่ากฎของโลกที่นั้นกว้างใหญ่ราวกับมหาสมุทร

มันราวกับว่าทั้งพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงนั้นสร้างขึ้นมาจากวิถีของโลกและทุกอย่างที่เขาเห็นนั้นซ่อนความจริงของโลกเอาไว้ พวกมันมีความลึกลับไม่รู้จบราวกับว่าถูกสร้างขึ้นเองโดยธรรมชาติ

“มันคือวัตถุเทพขั้นสูงสุดในโลก” เจี้ยนเฉินแอบทึ่งและทำการศึกษาพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิง

เขาได้ยินว่าจอมปราชญ์สูงสุดอนัตตามีสมบัติทั้งหมด 3 ชิ้น มันคือพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิง, หอคอยอนัตตาและแท่นหยกชะตา พระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงที่ตั้งอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้คือสมบัติที่อยู่ระดับเดียวกับหอคอยอนัตตา

แต่หอคอยอนัตตานั้นได้รับความเสียหายและถูกผนึกไว้โดยปราณกระบี่ของนิพพานอมตะเที่ยงแท้ ผลก็คือพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงนั้นสร้างความตกใจให้กับเจี้ยนเฉินมากกว่า

“นายท่าน เจี้ยนเฉินถูกนำตัวเข้ามาแล้ว” แม่ทัพศักดิ์สิทธิ์พูดขึ้นด้วยความเคารพ เขาหยุดอยู่ภายในห้องโถงภายในพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงก่อนจะพูดกับห้องโถงที่ว่างเปล่า

“เจ้าออกไปได้” เสียงอันเลือนรางดังขึ้นมาจากห้องโถงที่ว่างเปล่า มันฟังดูเหมือนเสียงชายแก่ที่เต็มไปด้วยพลังงาน

“ขอรับ ! ” แม่ทัพศักดิ์สิทธิ์โค้งให้อย่างสุภาพก่อนจะเดินออกไป

เจี้ยนเฉินกำหอคอยอนัตตาไว้แน่นและยืนอยู่กับที่ เขามองไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่เห็นคนแม้แต่คนเดียว

“เจ้าคือเจี้ยนเฉินที่ท่องไปทั่วโลกด้วยสมบัติของนายท่านหรือ ? ” เสียงแก่ ๆ ดังขึ้นมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้มันไม่ได้เลือนรางแบบเดิม มันกลับดังขึ้นมาด้านหลังเจี้ยนเฉิน

เจี้ยนเฉินตกใจ เขารีบหันกลับไปมองและพบกับชายแก่ชุดขาวปรากฏตัวขึ้นด้านหลังเขา

ชายแก่นคนนี้มีผมและหนวดเคราสีขาว สายตาเขาดูมั่นคงราวกับมีพลังของจักรวาล เขาดูเหมือนกับปราชญ์ เขาปรากฏตัวขึ้นมาด้านหลังเจี้ยนเฉินเงียบ ๆ แม้ด้วยความแข็งแกร่งที่เจี้ยนเฉินมีก็ไม่อาจจะรับรู้ตัวตนของชายแก่นี้ได้เลย

เมื่อวิญญาณของเขากวาดผ่านไป เขากลับไม่พออะไร มันราวกับว่าตัวตนของชายแก่นั้นมองเห็นได้ผ่านแค่สายตา การรับรู้อื่น ๆ นั้นไร้ค่า

“หยุดค้นหาได้แล้ว เจ้าอ่อนแอเกินไป มันเป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะรับรู้ได้ถึงตัวตนของข้า เจ้าต้องเป็นอัครสูงสุดก่อนหากต้องการจะทำแบบนั้น” ชายแก่พูดขึ้นมาด้วยท่าทีภูมิใจพร้อมกับลูบหนวดตัวเอง

“ผู้อาวุโส ท่านเป็นใครกัน ? ” เจี้ยนเฉินป้องมือและถามด้วยท่าทีระวัง

“ข้าคือบิเชิง จิตวิญญาณของโถงศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้” ชายแก่พูดขึ้น

“งั้นก็เป็นท่านบิเชิง ผู้เยาว์เจี้ยนเฉินขอคำนับ….” เจี้ยนเฉินป้องมือ เขามองไปที่บิเชิง ก่อนจะมองไปที่หอคอยอนัตตาในมือแล้วเริ่มลังเลขึ้นมา

เขามาที่นี่เพื่อคืนหอคอยอนัตตา แต่สุดท้ายเขากลับพบแค่จิตวิญญาณวัตถุ เขาไม่เต็มใจจะส่งของที่สำคัญอย่างหอคอยอนัตตาให้กับจิตวิญญาณวัตถุ

บางทีเพราะเห็นเจี้ยนเฉินลังเล บิเชิงจึงฮึดฮัดออกมาเบา ๆ และโบกมือ เขาหันหลังให้กับเจี้ยนเฉินและพูดขึ้นมาด้วยความภูมิใจ “นอกจากนายท่านกับราชาไม่กี่คน ข้ามีสิทธิ์สูงสุดในพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงแห่งนี้ หากเจ้ามีความต้องการอะไรก็บอกข้าได้เลย “

“ท่านบิเชิง ข้าหวังว่าจะได้พบกับองค์หญิงใหญ่” เจี้ยนเฉินป้องมือ ชื่อเสียงขององค์หญิงใหญ่ของพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงนั้นโด่งดังราวกับฟ้าผ่าจนเขารู้จัก นางคือยอดฝีมือระดับสูงสุดที่อยู่จุดสูงสุดของโลกเซียน ตัวตนที่เป็นรองแค่จอมปราชญ์สูงสุด เมื่อเขาต้องคืนหอคอยอนัตตา เขาจึงต้องการส่งมันให้กับองค์หญิงใหญ่ องค์หญิงใหญ่คือคนที่คอยดูแลพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิง นางสามารถสั่งการทุกคนและเป็นยอดฝีมือระดับสูงสุดที่ทำให้ทั้งโลกเซียนต้องตะลึง

“เจ้าหนู แม้ว่ามันจะถือว่าเป็นผลงานที่ดีกับการคืนสมบัติของนายท่าน แต่เจ้าคิดว่าองค์หญิงใหญ่เป็นใครกัน ? นางคือคนที่เจ้าจะพบได้แค่เพราะเจ้าต้องการรึ ? ” บิเชิงพูดขึ้นมาด้วยท่าทีไม่พอใจ

“หากข้าไม่ได้พบกับองค์หญิงใหญ่ ข้าก็จะไม่คืนหอคอยอนัตตา” เจี้ยนเฉินพูดด้วยท่าทีเด็ดเดี่ยว เขาไม่คิดจะกลับคำ แม้ว่าเขาจะอยู่ในพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงซึ่งชีวิตของเขาอยู่ในกำมือของผู้อื่น แต่เขาก็ไม่ได้กังวลเลยแม้แต่น้อย

พระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงนั้นคือองค์กรชั้นนำของโลกเซียน ยิ่งสูงส่งเท่าไหร่พวกเขาก็ยิ่งให้ความสำคัญต่อเกียรติของตัวเองมากเท่านั้น พระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงไม่มีเหตุผลต้องหาเรื่องเขาในตอนนี้ เพราะการที่เขานำหอคอยอนัตตามาคืนนั้นได้ผ่านความยากลำบากมามากมาย

“เด็กน้อย ข้าได้แสดงความเคารพต่อเจ้าเพียงพอแล้วด้วยการมารับเจ้าด้วยตัวเอง อย่าร้องขอเกินกว่าที่เจ้าสมควรได้” บิเชิงขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่าเขากำลังถูกมองข้าม

“บิเชิง เจ้าไปได้” ตอนนั้นเองก็มีเสียงที่ฟังดูน่าพอใจแต่เย็นชาดังขึ้นมา มีผู้หญิงคนหนึ่งค่อย ๆ เดินมาจากอีกด้านของห้องโถง

นางแผ่พลังของวิถีออกมาและห่อหุ้มไปด้วยแสงที่เจิดจ้า เมื่อมองจากภายนอกจะเห็นแค่ร่างที่พร่ามัวเท่านั้น

ใจของเจี้ยนเฉินเต้นรัวเมื่อเห็นนาง เขารู้ได้ทันทีที่เห็นว่าผู้หญิงในแสงคนนี้คือองค์หญิงใหญ่ของพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิง อี้ซิน

วิญญาณของเขาเคยหลอมรวมกับร่างแยกของอมตะเที่ยงแท้วัฏสงสารที่พระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน และได้สู้กับองค์หญิงใหญ่ของพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงจากมุมมองของอมตะเที่ยงแท้วัฏสงสาร

ตอนนั้นเขาตะลึงกับความแข็งแกร่งขององค์หญิงใหญ่อย่างมาก

พระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนคือวัตถุเทพขั้นสูง การป้องกันของมันน่าทึ่ง แต่แม้จะมีค่ายกลที่แข็งแกร่งมากมายแต่ก็ไม่อาจจะหยุดองค์หญิงใหญ่ไว้ได้ นางได้ใช้เวลาน้อยนิดในการผ่านค่ายกลต่าง ๆ มาและเข้ามาถึงส่วนใน ก่อนจะทำลายร่างแยกของอมตะเที่ยงแท้วัฏสงสาร

แม้ว่ามันจะเป็นเพียงร่างแยกของอมตะเที่ยงแท้วัฏสงสารซึ่งไม่อาจจะมีพลังเทียบเคียงร่างจริงได้ แต่ยังไงซะมันก็เป็นร่างแยกของจอมปราชญ์สูงสุด ทั้งหมดนี้บ่งบอกถึงพลังอันน่ากลัวที่องค์หญิงใหญ่มี

ผลก็คือเจี้ยนเฉินรู้สึกใจเต้นรัวเมื่อต้องเผชิญหน้ากับองค์หญิงใหญ่ ยังไงซะคนตรงหน้าเขาตอนนี้ก็ห่างจากการเป็นจอมปราชญ์สูงสุดแค่เพียงก้าวเดียว

ตราบใดที่นางก้าวข้ามไปได้ นางก็จะกลายเป็นราชันของโลก

“หอคอยนี้เป็นสมบัติของอาจารย์ แต่เดิมแล้วมันหายอยู่ในโลกด้านล่าง ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกตำแหน่งที่แม่นยำ มันคงยากอย่างมากที่จะค้นหามัน เจ้าได้ช่วยเหลือพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงอย่างมากด้วยการนำหอคอยมาที่นี่ บอกข้ามาว่าเจ้าต้องการอะไร ? ” องค์หญิงใหญ่พูดขึ้น นางค่อย ๆ ยกมืออันเพรียวบางของนางขึ้นมาและสะบัด ก่อนที่หอคอยอนัตตาในมือของเจี้ยนเฉินจะลอยไปที่มือของนาง

เจี้ยนเฉินไม่อาจจะหยุดการจากไปของหอคอยอนัตตาได้เลยแม้แต่น้อย !

“ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าข้าสามารถใช้ผลงานนี้แลกอะไรได้บ้าง ? ” เจี้ยนเฉินถามขึ้นมา

อี้ซินจับหอคอยอนัตตาไว้ในมือและทำการตรวจสอบ มันราวกับว่านางกำลังมองดูรอยกระบี่ที่อยู่บนหอคอย นางได้พูดขึ้นมาด้วยท่าทีเฉยเมย “ทักษะการบ่มเพาะขั้นสูงต่าง ๆ , ทักษะลับโบราณ, สมบัติสวรรค์และทรัพยากรบ่มเพาะ ตราบใดที่เจ้าพูดมันออกมา พระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงของเราก็จะมอบมันให้กับเจ้า หากเจ้าต้องกร เจ้าสามาถใช้ผลงานขอเจ้าเข้าร่วมกับพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงของเราได้ หรือแม้แต่การย้ายตระกูลของเจ้ามายังที่ราบรุ่งโรจน์และอยู่ภายใต้การปกป้องของเรา…”

มันต้องบอกว่าเงื่อนไขที่อี้ซินพูดมานั้นน่าสนใจอย่างมาก เงื่อนไขสุดท้ายที่นางเสนอมานั้นเพียงพอที่จะทำให้หลายองค์กรชั้นสูงต้องบ้าคลั่งได้

ยอดฝีมือระดับสูงหลายคนยอมทำทุกอย่างเพื่อจะหาหอคอยอนัตตาในที่ราบรกร้าง เพราะพวกเขาต้องการคืนหอคอยอนัตตานี้ให้กับพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงและใช้ผลงานนี้กับตระกูลของพวกเขา

ความขัดแย้งคือเกิดขึ้นทั่วทุกที่ในโลกเซียน จักรวรรดินิรันดร์ไม่ได้นิรันดร์จริง ส่วนตระกูลชั้นนำเองก็เผชิญหน้ากับการถูกทำลายล้าง แม้แต่อัครสูงสุดก็ยังตายได้

การเข้าร่วมกับองค์กรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกเซียนและได้รับการปกป้องจากพวกเขานั้น จะทำให้พวกเขามั่นใจได้ว่าตระกูลของพวกเขาจะคงอยู่ต่อไปโดยไม่ต้องกังวลเรื่องศัตรูพวกอื่น ๆ

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมยอดฝีมือระดับสูงหลายคนถึงพากันแย่งชิงหอคอยอนัตตา

“ข้าต้องการให้องค์หญิงใหญ่ฆ่าใครบางคนให้กับข้า” เจี้ยนเฉินพูดด้วยสายตาอาฆาต

“ฆ่าคน ? ” อี้ซินแปลกใจ

“ถูกต้อง อัครสูงสุด” เจี้ยนเฉินเฉือนนิ้วผ่านอากาศและก็มีปราณกระบี่พุ่งออกมา เขาได้ใช้มันในการสร้างภาพของผู้อาวุโสภูผามหานที

เขาต้องการแก้แค้นให้กับไคยะ แต่ผู้อาวุโสภูผามหานทีนั้นแข็งแกร่งจนแม้ว่าเขาจะหลอมรวมกระบี่คู่ได้ เขาก็ไม่มั่นใจว่าจะฆ่าอีกฝ่ายได้ ยิ่งกว่านั้นเขาคงต้องตายเพราะการระเบิดด้วย ผลก็คือมันจะดีที่สุดหากเขาไม่เปิดเผยกระบี่คู่ วิธีที่ปลอดภัยที่สุดคือขอให้องค์หญิงใหญ่ลงมือ

ด้วยความแข็งแกร่งขององค์หญิงใหญ่แล้ว การฆ่าผู้อาวุโสภูผามหานทีนั้นเป็นเรื่องง่ายราวกับปอกกล้วยเข้าปาก