เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2478: การเติบโตที่น่าอัศจรรย์ - novel-lucky

ตอนที่ 2478: การเติบโตที่น่าอัศจรรย์

จากนั้นเป็นต้นมาเชื้อสายนักรบวิญญาณได้รับโถงศักดิ์สิทธิ์ของพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน

นับตั้งแต่ที่เจ้านายของพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนอย่างเสี่ยวม่านมาถึงภูเขาวิญญาณนักรบ นางก็แทบไม่ปรากฏตัว นางใช้เวลาส่วนใหญ่ในการบ่มเพาะ

หลังจากที่กำลังหนี ทุกสิ่งที่ที่นางสัมผัสในช่วงไม่กี่ปีมานี้ ทำให้นางเข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงความสำคัญของความแข็งแกร่งส่วนบุคคลซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้นางต้องฝึกหนักมาก

สำหรับจื่อหยุน นางเดินไปรอบ ๆ ภูเขาวิญญาณนักรบบ่อย ๆ นอกจากไปหาผู้สืบทอดทั้งเจ็ดแล้ว นางจะใช้เวลาส่วนใหญ่ในการเดินเล่นไปรอบ ๆ ขณะที่เจี้ยนเฉินเข้าสู่ความสันโดษ

อย่างไรก็ตาม เจี้ยนเฉินกำลังบ่มเพาะอย่างสันโดษหลังจากการเจรจาพันธมิตรสิ้นสุดลง เขาไม่สนใจเรื่องที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ตัวโดยสิ้นเชิง

แม้ว่าจื่อหยุนจะไปเยี่ยมที่เจี้ยนเฉินอยู่หลายครั้ง นางก็ไม่เคยรบกวนเขา นางอยู่อยู่ไกล ๆ มองไปยังร่างของเจี้ยนเฉินอย่างเงียบ ๆ หลังจากนั้นไม่นานนางก็จากไปพร้อมกับความผิดหวัง

พริบตาหนึ่งทศวรรษก็ผ่านไป ตั้งแต่ที่พระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนมาอยู่ที่ภูเขาวิญญาณนักรบที่เป็นพันธมิตร ทุกอย่างอยู่อย่างสงบสุขบนภูเขาวิญญาณนักรบ แม้ว่าผู้เชี่ยวชาญชั้นสูงหลายคนจะรู้ว่าพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนอยู่บนภูเขาวิญญาณนักรบ แต่ก็ไม่มีใครกล้าพอที่จะก้าวไปที่นั่น

เจี้ยนเฉินไม่ได้ใช้เวลา 10 ปีที่ผ่านมาในการฝึกฝนทักษะลับที่เกี่ยวข้องกับพลังวิญญาณนักรบ เขาเลือกที่จะกลั่นปราณเส้นที่สี่ของปราณกระบี่ลึกซึ้ง

เขานั่งบนพื้นดินที่ว่างเปล่าขณะที่ปราณกระบี่แหวกว่ายอยู่รอบ ๆ ตัวของเขา เจตจำนงกระบี่ที่มองไม่เห็นหมุนรอบ ๆ ตัวของเขา บางครั้งก็ทรงพลังมากและบางครั้งก็อ่อนแอมาก เป็นผลทำให้เขาเนื้อตัวสว่างเป็นพัก ๆ บนภูเขาวิญญาณนักรบ

หลังจาก 10 ปีที่กลั่นมัน เขาก็ได้มาถึงจุดสำคัญอย่างยิ่งในการสร้างปราณเส้นที่สี่ของปราณกระบี่ลึกซึ้ง

จื่อหยุนที่อยู่ห่างออกไป 10 กิโลเมตรยืนอยู่บนก้อนหินในชุดขาว นางงดงามเกินกว่าดวงจันทร์ แม้ว่านางจะไม่งามเท่ากับซ่างกวนมู่เอ๋อ แต่นางก็ยังมีเสน่ห์อย่างเต็มที่และมีชายนับไม่ถ้วนที่ต้องหลงใหลความงดงามของนาง

นางยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่นางจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉินพร้อมกับปราณสีดำของนาง

“เป็นเวลา 10 ปีแล้ว 10 ปี ข้าไม่ได้พูดกับเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว ตั้งแต่เขาออกจากพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูนเมื่อสิบปีก่อน ข้างสงสัยเมื่อไหร่เขาจะบ่มเพาะเสร็จสิ้น” จื่อหยุนถอนหายใจ ขณะที่นางจ้องมองไปยังคนที่อยู่ไกล ๆ

นางทำแบบนี้ทุก ๆ วัน กลังจากที่มองไปกว่า 1 ชั่วยาม นางก็หันหลังจากไป

อย่างไรก็ตามในเวลานี้ปราณกระบี่ที่ถูกควบแน่นอยู่ที่ไกล ๆ ก็กลายเป็นปราณกระบี่สีเงินขาวขนาดเท่านิ้วมือลอยอยู่เหนือหัวของเจี้ยนเฉิน มันส่องประกายจนไม่อาจมองเห็นอย่างอื่นได้ มันพร่างพราวราวกับดวงอาทิตย์

ปราณกระบี่ดูเหมือนจะมีพลังลึกลับทำให้สามารถหลีกเลี่ยงการป้องกันร่างกายทั้งหมดและส่งผลต่อวิญญาณโดยตรง

จื่อหยุนซึ่งแต่เดินต้องการที่จะจากไปก็หยุดดูอย่างไม่รู้ตัว นางอดไม่ได้ที่จะหันไปมองปราณกระยี่ที่ควบแน่นอยู่บนหัวของเจี้ยนเฉินและนางรู้สึกเจ็บแปลบในดวงตาของนางทันที แม้แต่วิญญาณของนางก็ดูเหมือนจะถูกฉีกออกจากกัน ราวกับว่ามันถูกแทงด้วยปราณกระบี่นับไม่ถ้วน

“คะ-ความสามารถนี้คือ ? วิญญาณของข้าเกือบได้รับบาดเจ็บเพียงแต่มองแว่บเดียว” จื่อหยุนตกใจอย่างมาก นางปิดตาทันทีและซ่อนตัวอยู่หลังก้อนหินในพริบตาและไม่กล้ามองอีกต่อไป

“ทายที่สุดข้าก็รวมพลังปราณกระบี่ลึกซึ้งเส้นที่สี่สำเร็จ”

ไม่นาน เจตจำนงกระบี่ที่ทำลายล้างก็หายไปอย่างช้า ๆ และเจี้ยนเฉินก็ลืมตาขึ้น ตอนนี้เขากลั่นปราณกระบี่ลึกซึ้งเส้นที่สี่ได้แล้ว ความแข็งแกร่งของอีก 3 เส้นที่เหลือก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อย

“ตอนนี้ พลังปราณกระบี่ลึกซึ้งของข้าสามารถทำอันตรายขั้นอสงไขยชั้นสวรรค์ที่ 9 ได้แล้ว ถ้าข้าต่อสู้กับขั้นอสงไขยชั้นสวรรค์ที่ 9 จากสำนักกลืนธาราอีกครั้ง ข้าจะฆ่าเขาได้ไม่ยากเหมือนเมื่อก่อนแม้ว่าข้าจะไม่ได้ใช้พลังวิญญาณนักรบก็ตาม” เจี้ยนเฉินกล่าว ปราณกระบี่เส้นที่ 4 ทำให้ความมั่นใจของเขาเพิ่มมากขึ้น

“ปราณกระบี่ลึกซึ้งที่ข้าใช้ในสำนักกลืนธาราถูกพบโดยผู้เชี่ยวชาญชั้นสูงหลายคนแล้ว แต่ไม่มีสักคนเดียวที่จำต้นกำเนิดมันได้ ดูเหมือนว่าจะมีเพียงขั้นอัครสูงสุดเพียงไม่กี่คนในโลกเซียนที่รู้จักปราณกระบี่ลึกซึ้ง”

“แต่มันก็ยุติธรรมพอแล้ว ท้ายที่สุดปราณกระบี่ลึกซึ้งถูกคิดค้นโดยปรมาจารย์จิตวิญญาณกระบี่ ด้วยการบ่มเพาะของเขาในฐานะจอมปราชญ์สูงสุด มีเพียงจอมปราชญ์สูงสุดในโลกเซียนเท่านั้นที่สามารถบังคับให้เขาใช้ปราณกระบี่ลึกซึ้งได้ เห็นได้ชัดว่าขั้นอัครสูงสุดไม่มีสิทธิ์ได้รู้จักมัน”

“ดูเหมือนว่าข้าไม่จำเป็นต้องซ่อนปราณกระบี่ลึกซึ้งของตัวเองมานักในอนาคต ท้ายที่สุดแล้วปราณกระบี่ลึกซึ้งมันไม่เหมือนกระบี่คู่ ไม่ค่อนมีใครรู้เรื่องพวกนี้” เจี้ยนเฉินคิด หลังจากเพียงคิดก็มีเส้นเอ็นบาง ๆปรากฏออกมาจากแหวนมิติที่นิ้วของเขา เส้นเอ็นนั้นยืดขยายออกไปจนกลายเป็นดอกไม้ที่มีสีสันสดใสสูง 3 นิ้ว มันบานอยู่ท่ามกลางมือของเขา

นี่คือกล้วยไม้กลืนกินอมตะ

“ในที่สุดเจ้าก็มาถึงขั้นราชาเทพ เจ้าไม่ได้ทำให้การเลี้ยงดูของข้าเปล่าประโยชน์” เจี้ยนเฉินมองไปที่กล้วยไม้กลืนกินอมตะก่อนที่จะโบกมือเบา ๆ กล้วยไม้กลืนกินอมตะก็หล่นลงบนพื้นทันทีและขยายตัวออกมาอย่างรวดเร็ว

ท้ายที่สุดมันก็สูงหลายร้อยเมตร เถาวัลย์นับไม่ถ้วนของมันส่ายไปมาอยู่ข้างใต้และหยั่งรากลงสู่พื้นดิน น่าเสียดายที่ภูเขาวิญญาณนักรบนั้นแข็งแกร่งเกินไปและภูเขาก็ได้รับการปกป้องจากพลังลึกลับ ดังนั้นไม่ว่าจะทำอย่างไรมันก็ไม่อาจหยั่งรากได้

“เจ้าควรจะกลืนศพขอบเขตตั้งต้นได้แล้ว นี่คือขั้นอสงไขยชั้นสวรรค์ที่ 1” เจี้ยนเฉินโบกมือ ศพขั้นอสงไขยก็ลอยออกมาและตกลงบนพื้น

ราวกับว่ากล้วยไม้กลืนกินอมตะเพิ่งได้เห็นของบำรุงดี มันรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก มีเถาวัลย์นับไม่ถ้วนลอยออกไปพันรอบศพ รากบางส่วนได้เจาะแทงศพตรง ๆ และเริ่มดูดกลืน

หลังจากนั้นด้วยความคิดของเขา หลังจากที่มันกลายเป็นราชาเทพกล้วยไม้กลืนกินอมตะก็ได้พัฒนาสติปัญญา แม้ว่าจะไม่สามารถพูดคุยได้ มันก็สื่อสารทางความคิดได้

“ห๊ะ? ศพไม่พอ ? ” เจี้ยนเฉินตกตะลึงเช่นกัน แต่เขาก็โยนอีกศพออกไปโดยไม่ลังเล นอกจากนี้ยังเป็นขั้นอสงไขยชั้นสวรรค์ที่ 1 อีกด้วย

ทันใดนั้นศพทั้งสองก็ถูกเถาวัลย์ของมันพัน หลังจากนั้นกล้วยไม้อมตะก็ใหญ่ขึ้นและดูเหมือนจะมีปากที่กว้างมากพอที่จะกลืนศพทั้งสองในครั้งเดียว

“เจี้ยนเฉิน นะ-นี่คือ ? ” ในเวลานี้จื่อหยุนมาถึงด้านหน้าเจี้ยนเฉินเช่นกัน นางจ้องไปที่กล้วยไม้กลืนกินอมตะ ขณะที่นางแสดงท่าทางสนใจ

“มันคือ….มันอาจจะเป็นพืชมหัศจรรย์ที่ข้าเลี้ยงเอาไว้” เจี้ยนเฉินพูด

หลังจากกลืนศพทั้งสองไปแล้ว กล้วยไม้กลืนกินอมตะก็ดูเหมือนจะถึงขีดสุดในแต่ละวันแล้ว มันค่อย ๆ เลื้อยกลับไปที่มือขวาของเจี้ยนเฉินและเข้าไปในแหวนมิติอีกครั้ง

ซากศพขอบเขตตั้งต้นทั้งสองนั้นคือขีดจำกัดของมันอย่างแท้จริง มันจำเป็นต้องย่อย

“ข้ารู้สึกว่ามันแข็งแกร่งมาก แม้ว่ามันจะเป็นแค่ราชาเทพช่วงต้น แต่ข้าก็รู้สึกว่ามันเป็นราชาเทพช่วงกลาง” จื่อหยุนกล่าว

“มันเป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดาจริง ๆ หรือว่าข้าไม่ได้ใช้ความพยายามากขนาดนี้เพื่อยกระดับมันขึ้นมา” เจี้ยนเฉินพูด กล้วยไม้กลืนกินอมตะเติบโตเร็วกว่าที่เขาคาดไว้ สิ่งนี้ทำให้เขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง

หากมันยังเป็นแบบนี้ต่อไป อีกไม่นานกล้วยไม้กลืนกินอมตะก็จะสามารถช่วยเหลือเขาได้

แน่นอน เขาต้องจัดการเลี้ยงกล้วยไม้กลืนกินอมตะด้วยอาหารให้เพียงพอเสียก่อน