เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 248 - มนุษย์วานรบาดเจ็บสาหัส

ตอนที่ 248 – มนุษย์วานรบาดเจ็บสาหัส

พลังเซียนธาตุไปพุ่งกระโจนออกมาจากร่างของคาตาเฟยในขณะที่มันก่อตัวเป็นโล่เล็ก ๆ รอบตัวเขาทำให้ดูเหมือนว่าเทพเจ้าแห่งไฟเพิ่งลงมา

มนุษย์วารนรเกล็ดเขียวยังคงไม่ได้ให้ความสนใจกับคาตาเฟย ดวงตาทั้งสองข้างของมันจดจ่อกับเจี้ยนเฉิน ด้วยความกระหายเลือดและทอประกายอันตรายเจิดจ้าราวกับว่ามันมีความขุ่นเคืองอย่างลึกล้ำต่อเขา

จากอาการเจ็บปวดที่หน้าอก เจี้ยนเฉินลุกขึ้นขึ้นจากพื้นเดินโซเซ กระดูกในอกของเขาร้าวและบางชิ้นก็เริ่มแทงเข้าไปในเนื้อด้านในของเขา ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดมากจนเหงื่อออกมาเต็มหน้าผากของเขา เมื่อมองดูมนุษย์วานรเกล็ดเขียววิ่งเข้ามาหาเขา สีหน้าของเจี้ยนเฉินก็เคร่งขรึมมากขึ้น เขารู้ว่าสัตว์อสูรระดับ 5 ทั้งสามอยู่ได้ตกลงที่จะเป็นมิตรต่อกัน ดังนั้นเมื่อเขาฆ่าสองในสามตัว มนุษย์วานรเกล็ดเขียวจะพุ่งเข้ามาหาเขาอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นว่ามนุษย์วานรเกล็ดเขียวไม่ได้สนใจเขา คาตาเฟยคำรามภายใต้ลมหายใจของเขามีการระเบิดของธาตุไฟอีกครั้งก่อนที่จะสร้างใบมีดยาว 3 เมตร

“ใบมีดเมฆอัคคี!” ด้วยเสียงตะโกนอันดัง ใบมีดสีแดงที่ลอยอยู่เหนือหัวของเขาก็ลอยขึ้นไปในอากาศทันทีราวกับเป็นดาวตกที่มีมนุษย์วานรเกล็ดเขียวเป็นเป้าหมาย

ในตอนนั้นในที่สุดมนุษย์วานรเกล็ดเขียวก็หยุดเคลื่อนไหว มันคำรามอย่างโกรธแค้น มันยกกำปั้นขึ้นเพื่อทุบบางส่วนของเมฆอัคคี

ทันทีที่เมฆอัคคีถูกทุบเป็นชิ้น ๆ จากหมัดของมนุษย์วานรเกล็ดเขียว พลังงานกระเด็นไปทั่วพื้นที่และเติมความร้อนให้กับท้องฟ้าก่อนที่จะเผาต้นไม้ที่อยู่ใกล้เคียงให้กลายเป็นเถ้าถ่าน

เมื่อการหายตัวไปของเปลวไฟ ร่างกายของคาตาเฟยตกลงมาจากท้องฟ้าราวกับว่าวไร้สายป่าน ร่างของเขาตกลงมาจากท้องฟ้าที่สูง 20 เมตร ก่อนที่จะกระแทกลงกับพื้นด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวเป็นอย่างมาก

ร่างของมนุษย์วานรเกล็ดเขียวนั้นสั่นเพียงเล็กน้อยเมื่อมองแผลที่กำปั้น เกล็ดบางส่วนที่อยู่บนกำปั้นนั้นหลุดออกไปและของเหลวสีเขียวเริ่มหยดลงมาอย่างช้า ๆ จากกำปั้นลงไปที่พื้น

“โฮก ! “

เสียงคำรามด้วยความโกรธดังขึ้นอีกครั้ง แล้วมันก็ยกกำปั้นจู่โจมที่คาตาเฟยที่นอนอยู่บนพื้น ในที่สุดมันก็เปลี่ยนเป้าหมายจากเจี้ยนเฉินมาเป็นคาตาเฟย และขยับเข้าใกล้คาตาเฟยซึ่งได้รับบาดเจ็บจากมนุษย์วานรเกล็ดเขียว

“ใบมีดเมฆอัคคี ! “

เช่นเดียวกับมนุษย์วานรเกล็ดเขียวที่พุ่งเป้าไปที่คาตาเฟย คาตาต้าก็ลุกขึ้นไปในอากาศและฟันมนุษย์วานรเกล็ดเขียวด้วยใบมีดเมฆอัคคีขึ้นอีกครั้ง

ทันทีที่ใบมีดเมฆอัคคีสัมผัสเข้ากับไหล่ของมนุษย์วานรเกล็ดเขียว พลันก็เริ่มมีเลือดไหลออก

“ช่างเป็นการป้องกันที่แข็งแกร่งยิ่งนัก” คาตาต้าร้องออกมา การป้องกันมนุษย์วานรเกล็ดเขียวนั้นไกลเกินกว่าที่เขาคาดไว้ ไม่คิดว่าหลังจากใช้พลังทั้งหมดของเขาแล้วจะสร้างความเสียหายได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ทันใดนั้นฝ่ามือขนาดใหญ่พุ่งมาทางคาตาต้าเพื่อตบเขาลง คาตาต้าใช้ร่างของมนุษย์วานรเกล็ดเขียวเพื่อหลบการโจมตี

พร้อมกับสายตาที่กระหายเลือดของมนุษย์วานรเกล็ดเขียวได้หมุนตัวไปทางคาตาต้า พร้อมแขนที่เตรียมพร้อมจะโจมตีคาตาต้าที่หล่นจากกลางอากาศอีกครั้ง

สีหน้าของคาตาต้าเปลี่ยนไปทันที ตั้งแต่เขาอยู่กลางอากาศ เขาไม่มีทางเคลื่อนไหวและด้วยกำปั้นของมนุษย์วานรเกล็ดเขียว เขาจึงไม่มีทางที่จะหลบมันได้

คาตาต้าส่งเสียงตะโกนดังขึ้นพร้อมกับมีพลังเซียนธาตุไฟเป็นจำนวนมากระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา ในไม่ช้ามันก็ครอบคลุมทั่วร่างกายของเขา ก่อนที่จะใช้อาวุธเซียนของเขาเพื่อฟันไปที่กำปั้นของมนุษย์วานรเกล็ดเขียว

มนุษย์วานรเกล็ดเขียวไม่กลัวและกำปั้นของมันยังคงเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องเพื่อตบคาตาต้า ชั้นเกล็ดสีเขียวเข้ามาใกล้เขาทันที

กระบี่ของคาตาต้าถูกกระแทกจากแรงของหมัดของมนุษย์วานรเกล็ดเขียวก่อนที่จะหล่นลงมาบนร่างกายของเขาอย่างรุนแรง ด้วยเสียงกระดูกแตก ร่างของเขาก็ปลิวออกมาพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากปากของคาตาต้า

ในเวลาเดียวกัน เจี้ยนเฉินต่อสู้กับความรู้สึกเจ็บปวดภายในหน้าอกของเขาและพุ่งเข้าหามนุษย์วานรเกล็ดเขียว ด้วยกระบี่วายุโปรยที่ทอประกายอันตราย เขาแทงไปที่คอของมนุษย์วานรเกล็ดเขียว

มนุษย์วานรเกล็ดเขียว จู่ ๆ ก็หันหัวเพื่อมองตรงไปยังเจี้ยนเฉิน แม้กระบี่จะมาถึงมันก็ไม่ได้ขยับหลบกระบี่กลับกันมันกับยกมือที่ใหญ่ขึ้นมาเพื่อตบไปที่เจี้ยนเฉิน

มนุษย์วานรเกล็ดเขียวมีความมั่นใจในการป้องกันอย่างสมบูรณ์ หากเซียนปฐพีสองคนไม่สามารถสร้างความเสียหายหลัก ๆ ได้ เซียนผู้เซี่ยวชาญพิเศษอย่างเจี้ยนเฉินก็จะไม่สามารถสร้างได้แม้แต่รอยขีดข่วน

“ฉับ ! “

ชั่วครู่กระบี่วายุโปรยก็ถูกหยุดโดยเกล็ดที่คอของมนุษย์วานรเกล็ดเขียว จากนั้นแสงสีฟ้าและสีม่วงของกระบี่วายุโปรยก็จะตัดผ่านเกล็ดอย่างมีดร้อนผ่านเนยและใบมีดถูกแทงลึกเข้าไปในลำคอ

“ฉับ ! “

เกือบจะในเวลาเดียวกันฝ่ามือของมนุษย์วานรเกล็ดเขียวทุบลงหน้าอกของเจี้ยนเฉินด้วยแรงที่ไม่น่าเชื่อทำให้อวัยวะภายในของเขาบางส่วนกระทบกระเทือน เจี้ยนเฉินปลิวจากหมัดและกระอักเลือดของตัวเองในขณะที่เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงในร่างกายของเขา

“โฮก ! ” หลังจากถูกแทงเข้าจุดตายที่คออย่างรุนแรง มนุษย์วานรเกล็ดเขียวร้องออกมาอย่างโกรธแค้นดังก้องไปถึงสวรรค์ ทำให้กลุ่มของสัตว์อสูรที่อยู่รอบ ๆ ตัวมันสั่นอย่างหวาดกลัว

จากที่ไกล ๆ ทหารรับจ้างทุกคนหยุดสิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่และหันกลับมามองไปที่มนุษย์วานรเกล็ดเขียวอย่างช้า ๆ พวกเขาแต่ละคนรู้ว่าเมืองเวคจะปลอดภัยหรือไม่ หรือพวกเขาจะรอดชีวิตไปได้ก็ขึ้นอยู่กับการต่อสู้ครั้งนี้ ไม่เพียงแต่การต่อสู้ครั้งนี้จะกำหนดอนาคตของเมืองเวค แต่ยังรวมถึงมนุษย์ทั้งกลุ่มที่จะมีชีวิตอยู่หรือไม่

ของเหลวสีเขียวค่อย ๆ หยดลงมาจากลำคอของมนุษย์วานรเกล็ดเขียวอย่างกับสายน้ำที่ไม่มีที่สิ้นสุด แม้จะค่อย ๆ สูญเสียพลังชีวิต ดวงตาที่ทอแสงจ้าและจ้องมองอย่างมุ่งร้าย ในขณะที่มันก้าวไปหาเจี้ยนเฉิน

ในขณะนั้นแสงสีแดงอีกสองเส้นที่พุ่งวาบเข้าหามนุษย์วานรเกล็ดเขียวก็คือคาตาต้าและคาตาเฟย พวกเขาทั้งคู่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรกับราชาพยัคฆ์ขนทองและจระเข้หลังดาบที่ตาย ทั้งสองสามารถทำตามที่วางแผนไว้ในตอนแรกสังหารสัตว์อสูรระดับ 5

“น้องเจี้ยนเฉิน ในขณะที่เราถ่วงเวลามนุษย์วานรเกล็ดเขียว หาโอกาสในการฆ่าสัตว์อสูร ! ” คาตาต้าร้องออกมาจากตำแหน่งของเขา แม้ว่าพวกเขาทั้งสองจะทุกข์ทรมานจากบาดแผลที่สาหัส แต่ทั้งคู่ก็สามารถรับมือมันได้เพื่อถ่วงเวลาเอาไว้ได้หากพวกเขาทำงานร่วมกัน ยิ่งกว่านั้นมนุษย์วานรเกล็ดเขียวมีบาดแผลฉกรรจ์ที่คอของมัน แม้มันจะไม่ตายทันที ความแข็งแกร่งของมันก็น้อยกว่าเมื่อก่อน

คาตาเฟยและคาตาต้ายังคงต่อสู้กับมนุษย์วานรเกล็ดเขียวและปลิวออกมาเป็นระยะ ๆ อย่างน้อย 3 ครั้ง พวกเขาสองคนกำลังทุกข์ทรมานจากบาดแผลร้ายแรง แต่ในที่สุดเจี้ยนเฉินก็พบโอกาสและด้วยการก้าวกระโดดครั้งสุดท้ายสู่มนุษย์วานรเกล็ดเขียวซึ่งเขาได้กระแทกกระบี่เข้าที่ศีรษะด้วยปราณกระบี่ที่แข็งแกร่ง

ร่างกายขนาดมหึมาของมนุษย์วานรเกล็ดเขียวเริ่มสั่นไหวอย่างช้า ๆ ด้วยการซวนเซเพียงเล็กน้อยในที่สุดมันก็กระแทกเข้ากับพื้น

สำหรับเจี้ยนเฉินที่ไม่มีพลังเหลืออยู่ในร่างกาย เขาก็ล้มลงไปที่พื้นจนหมดสติเช่นกัน