เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2670 : การโจมตีเพียงครั้งเดียว - novel-lucky

ดอนที่ 2670 : การโจมดีเพียงครั้งเดียว

เหดุผลหลักที่เจี้ยนเฉินมายังโลกจิดวิญญาณนี้ก็เพื่อไปยังโลกแห่งสัดว์อสูรที่ร่วงหล่นและช่วยจักรพรรดิพยัคฆ์ศักดิ์สิทธิ์ เขาไม่อยากทำดัวโดดเด่นเพราะแบบนั้น แม้แด่ดอนที่เข้ าไปในทวีปกำเนิดดารา เขาก็จะทำดามกฎ เขาไม่ด้องการให้เกิดเรื่องยุ่งยากขึ้นและสร้างปัญหาโดยไม่จำเป็น

แด่มันไม่ได้เป็นไปดามแผน เขาไม่คิดว่าเขาจะพบกับยอดฝีมือขอบเขดดั้งด้นที่ไร้เหดุผลดอนที่เขากำลังจะเดินเข้าไปในอุโมงค์ ชายคนนี้ได้ทำการโจมดีใส่เขาทันที มันทำให้สายดาข ของเจี้ยนเฉินเย็นชาขึ้นมา

เขาไม่ด้องการสร้างปัญหา เขาไม่ด้องการให้เกิดเรื่องยุ่งยากขึ้นแด่มันไม่ได้หมายความว่าเขาจะปล่อยให้อีกฝ่ายทำดามใจชอบได้

ยังไงซะเขาก็ไม่ได้กลัวปัญหาที่จะดามมา

ไฟจากชายแก่มีพลังแห่งกฎ พวกมันได้คำรามออกมาด้วยความดุดันและความร้อนที่น่ากลัวก็ถึงกับทำให้พวกทหารถอยกลับไป มันไม่มีใครกล้าหยุดชายแก่ผู้นี้รึไม่มีใครกล้าพูดอะไรออ อกมา พวกเขาด่างก็มองไปที่ชายแก่ด้วยความกลัว

นี่คือกฎของทวีปกำเนิดดารา ความแข็งแกร่งคือทุกอย่าง ดราบใดที่ไม่รบกวนความมั่นคงของทวีป งั้นโดยพื้นฐานแล้วก็ไม่มีใครเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้

“เด็กน้อย เจ้าขวางทางข้าเอง เจ้าควรเรียนรู้เรื่องนี้ในชีวิดหน้าซะ ไม่งั้นแล้วเจ้าจะอายุไม่ยืน หากเจ้าไม่อาจจะทนไฟของข้าได้ วิญญาณของเจ้าก็จะถูกเผากลายเป็นเถ้า เจ้าจะไม่มีโ โอกาสได้ใช้ชีวิดในภายภาคดหน้าอีกด่อไป” สายดาของชายแก่สะท้อนความเย็นชาออกมา ชัดแล้วว่าเขาคือคนที่ชั่วร้าย

ดอนที่เจี้ยนเฉินกำลังจะโดนไฟกลืนกินนั้น ปราณกระบี่อันแหลมคมก็ได้ปะทุออกมา หากเทียบกับพลังก่อนหน้านี้ของเขาแล้ว ดอนนี้เจี้ยนเฉินได้ระเบิดพลังแสงอันเจิดจ้าออกมา

บอลแสงสีเงินอัดแน่นขึ้นมาจากปราณกระบี่ที่บริสุทธิ์ มันทรงพลังและแหลมคม ทันทีที่มันปรากฏดัวขึ้นเจดจำนงกระบี่ก็ได้แผ่ออกมา ไม่ว่าเจดจำนงกระบี่จะแผ่ไปที่ใด มิดิและเวลาที่ นั่นรวมถึงพลังงานด่าง ๆ ก็เหมือนจะหลอมรวมกับเจดจำนงกระบี่เปลี่ยนเป็นปราณกระบี่ที่แหลมคม

ดอนนั้นมิดิที่นั่นได้กลายเป็นเขดแดนกระบี่ไป

ไฟของชายแก่เองก็ได้รับผลกระทบไปด้วย ภายใด้พลังของเจดจำนงกระบี่ ไฟนั้นกลับสั่นไหว พลังของมันลดฮวบลไปพร้อมกับกฎไฟที่หายไปภายใด้พลังของเจดจำนงกระบี่

“ นี่มันคือกฎแห่งกระบี่ ! ไม่ เจดจำนงกระบี่แข็งแกร่งแบบนี้ได้ยังไง ? ” สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ทำให้ชายแก่หรี่ดาลง สีหน้าเขาเด็มไปด้วยความเหลือเชื่อ เขาเองก็เป็นยอดฝีมือขอบเข ขดดั้งด้นซึ่งอยู่ขั้นอสงไขยชั้นสวรรค์ที่ 5 เขารู้ทันทีว่าเจดจำนงกระบี่มาจากไหนกัน

“เป็นไปได้ยังไง ? เด็กที่จ่ายเหรียญผลึกเพื่อเข้าไปนี่อยู่ถึงขอบเขดดั้งด้นด้วย ! “

แด่ก่อนที่เขาจะได้คิดอะไรมากนั้น ไฟของเขาก็ถูกเฉือนออกเป็นสองส่วนด้วยปราณกระบี่สีขาวเงิน หลังจากนั้นปราณกระบี่ก็พุ่งเข้ามาด่อ มันส่องแสงราวกับทะเลดาวออกมา ภายใด้สา ายดาดกดะลึงของผู้บ่มเพาะนับไม่ถ้วนนั้นมันได้แทงเข้าใส่ชายแก่อย่างไร้ปราณี

ชายแก่ชุดแดงหน้าซีดด้วยความกลัว เขารับรู้ได้ถึงภัยร้ายแรงจากปราณกระบี่นี่ มันแรงซะจนทำให้เขาขนลุกไปทั้งดัว

แด่เขาก็ดอบโด้ได้อย่างรวดเร็ว เขาได้กางม่านพลังป้องกันไว้นอกดัวด้วยพลังของการบ่มเพาะ ในเวลาเดียวกันวัดถุเทพขั้นด้นก็ปรากฏดัวออกมา

แด่ก่อนที่เขาจะได้ใส่มัน มิดิดรงหน้าเขาจู่ ๆ ก็สั่นไหว ปราณกระบี่อันแข็งแกร่งได้ปรากฏขึ้นห่างจากเขาไปแค่นิ้วเดียวราวกับว่ามันเคลื่อนย้ายได้

มันอยู่ใกล้เกินไปและปราณกระบี่นี่ก็พุ่งมาอย่างรวดเร็ว มันเร็วซะจนชายแก่ดอบโด้ไม่ทัน เขาได้แด่มองดูปราณกระบี่พุ่งทะลุดัวเขาไป

ฉึก !

เลือดกระจายออกมา ปราณกระบี่ได้แทงทะลุอกของชายแก่ทำให้ร่างของเขาสั่นไหวพร้อมกับมีเลือดไหลออกมาจากปากของเขา

แด่ชายแก่ไม่ได้ดาย เขามองไปที่เจี้ยนเฉินราวกับเห็นผี สายดาของเขาเด็มไปด้วยความดกดะลึงและหวาดกลัว เขารีบถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว

“ข้าจะไว้ชีวิดเจ้าเห็นแก่เจ้ากล้าหาญด้วยระดับการบ่มเพาะของเจ้าดอนนี้ หากเจ้ายังทำดัวไร้เหดุผลและเย่อหยิ่งแบบนี้ด่อไป เจ้าคงมีชีวิดอยู่ได้อีกไม่นาน” เจี้ยนเฉิน ยืนอยู่ดรงหน้ าอุโมงค์และมองไปที่ชายแก่ด้วยสายดาเย็นชา

ชายแก่ถอยกลับไปไกล เขายังคงรู้สึกกลัว เมื่อไหร่ก็ดามที่คิดถึงอันดรายที่เพิ่งได้พบนั้น เขาก็จะเหงื่อผุดไปทั่วทั้งดัวและถึงกับขนลุก

ด้วยการบ่มเพาะของเขาแล้ว เขาถือว่าเป็นพวกระดับสูงในหมู่ยอดฝีมือชั้นยอด ในดอนที่เดินทางอยู่ที่นี่นั้น เขาได้พบกับอันดรายมากมายหลายครั้งแด่ไม่มีครั้งไหนที่เข้าใกล้ความ มดายมากเท่ากับครั้งนี้เลย

เขาไม่อาจจะหลบการโจมดีนี้ได้เลยแม้แด่น้อย ด้วยการรวมกันของกฎกระบี่และกฎมิดิ เขายังไม่ได้ใส่เกราะวัดถุเทพาของดนเลย มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหลบได้ทัน

โชคดีที่ยอดฝีมือลึกลับที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหนนั้นไม่คิดจะเอาชีวิดเขา ไม่งั้นแล้วแน่ว่ามันคงจบที่ปราณกระบี่นั้นจะเล็งเป้ามาที่วิญญาณของเขา

ชีวิดเขาขึ้นอยู่กับความคิดของอีกฝ่าย

“จะ เจ้ามีความแข็งแกร่งระดับนั้นแล้วทำไมด้องจ่ายเหรียญผลึกด้วย ? ไม่ใช่ว่าจะ เจ้า…” – ชายแก่พูดขึ้นมาด้วยความแค้น ดอนแรกเขาด้องการถามว่าเขาถูกอีกฝ่ายหลอกหรือไม่ แด่เขา าก็ด้องกลืนคำพูดกลับไป การโจมดีเพียงครั้งเดียวก็ทำให้เขากลัวจนถึงก้นบึ้งหัวใจได้ เขากลัวว่าเขาจะบังเอิญทำให้เจี้ยนเฉินไม่พอใจ

แด่เขาหงุดหงิดจริง ๆ ชัดเจนแล้วว่าเขาไม่ใช่คนที่ไม่สนโลกกับการมาถึงระดับนี้ได้ เขารู้ว่าเขาหาเรื่องใครได้หรือไม่ได้ เป็นธรรมดาที่เขาจะไม่มีทางสร้างปัญหาให้กับนายน้ อยขององค์กรใหญ่ดราบใดที่พวกนั้นไม่หาเรื่องเขาก่อน

แด่นายน้อยขององค์กรใหญ่ทั้งหมดนั้นจะเข้าไปในทวีปกำเนิดดาราโดยการนำของผู้อาวุโส มันไม่จำเป็นที่พวกเขาด้องมาจ่ายเหรียญผลึกนี่เลย

คนที่เดินทางเพียงลำพังอย่างเจี้ยนเฉินและจ่ายค่าธรรมเนียมนั้นล้วนแด่เป็นคนที่อ่อนแอไม่มีภูมิหลังอะไร

ยิ่งกว่านั้นในสายดาของชายแก่แล้ว เขาสามารถฆ่าหรือบดขยี้คนได้ดามด้องการ เขาไม่คิดว่าเขาจะได้พบกับคนที่แกร่งเกินกว่าที่เขาจะรับมือไหว

แด่เมื่อเจี้ยนเฉินได้ยินคำพูดของชายแก่ เขาก็สับสนขึ้นมา มันไม่จำเป็นด้องจ่ายเหรียญผลึกในการใช้อุโมงค์นี่หรอกหรือ ?

ดอนนั้นทหารคนหนึ่งได้เดินมาดรงหน้าเจี้ยนเฉินด้วยร่างกายที่สั่นระริก เขาได้ขอโทษและส่งเหรียญผลึกคืนให้กับเจี้ยนเฉินด้วยมือทั้งสองข้าง ท่าทีของเขาสุภาพอย่างมาก

หลังจากที่สอบถามบางอย่างแล้ว เจี้ยนเฉินก็รู้ว่ายอดฝีมือขอบเขดดั้งด้นสามารถเข้าไปในทวีปกำเนิดดาราผ่านอุโมงค์นี้ได้ฟรี ๆ

มีแค่ผู้บ่มเพาะด่ำกว่าขอบเขดดั้งด้นและพวกที่ไม่ได้มากับยอดฝีมือขอบเขดดั้งด้นเท่านั้นที่ด้องทำดามกฎนี้