เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2690: สั่งสอน - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ตอนที่ 2690: สั่งสอน

การกระทำของจินหงดึงดูดความสนใจของเหล่าอัจฉริยะทั้งหมด ในขณะนั้นทุกคนมองเจี้ยนเฉิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของจินหง ดวงตาของพวกเขาก็เป็นประกายขึ้นมา พวกเข ขาเริ่มพยายามสัมผัสบางสิ่งบางอย่างในทันที

อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ไม่พบสิ่งแปลกประหลาดเช่นกัน

“ถูกต้อง หมอกนี้ไม่ธรรมดา เป็นเรื่องยากมากที่จะบอกว่ามันจะสร้างผลกระทบเชิงลบอะไรให้กับเรา แต่เราควรระมัดระวังให้มากในกรณีนี้” เจี้ยนเฉินกล่าว

“เจ้ากำลังโกหก ข้าได้ตรวจดูหมอกที่นี่แล้ว แต่ก็ไม่พบอะไรแปลก ๆ เลย เจ้าบอกว่ามีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับหมอก แล้วมันคืออะไร ? ” อัจฉริยะแห่งตระกูลฉู่ ฉู่เจี๋ย กล่าวถึงข้ อสงสัยของเขาทันทีที่เจี้ยนเฉินพูดจบ

“แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นบางคนก็ไม่สามารถค้นพบความผิดปกติของหมอกได้ นอกจากนี้ยังเป็นเพราะประสาทสัมผัสที่เฉียบแหลมเป็นพิเศษของข้า ทำให้ข้าสามารถค้นพบปัญหา มันสมเหต ตุสมผลแล้วที่เจ้าไม่พบอะไรเลย” เจี้ยนเฉินกอดอกและพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “อย่างไรก็ตาม ถือว่าข้าเตือนพวกเจ้าหมดแล้ว ไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม เป็นทางเลือกของพวกเจ้าก็แล้วกัน”

“เจ้ากล้าดีเช่นไร หยางยู่เทียน ? เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้าพูดอะไรแบบนั้นกับเรา” ใบหน้าของฉู่เจี๋ยจมลงและสายตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นศัตรูทันที ก่อนหน้านี้เขารู้สึกร รำคาญอย่างมากกับความจริงที่ว่าเขาถูกบังคับให้ข้ามภูเขาโลกาแฝด ตอนนี้ยังมีผู้บ่มเพาะอิสระที่พูดจากับเขาและกลุ่มอัจฉริยะอื่น ๆ ของตระกูลชั้นสูงอย่างไร้ความเคารพ และ ผู้บ่มเพาะอิสระยังไม่เกรงกลัวและไร้มารยาท ปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนไม่มีอะไรสำคัญเลย ฉู่เจี๋ยไม่สามารถยอมรับเรื่องนี้ได้ เขาโมโหโกรธเป็นฟืนเป็นไฟในทันที

“ทุกคนที่นี่คือสุดยอดอัจฉริยะจากตระกูลชั้นสูง เราทุกคนมีสถานะที่เหนือกว่า ดังนั้นเราจะยอมให้เจ้าซึ่งเป็นเพียงผู้บ่มเพาะอิสระทำตัวหยาบคายได้อย่างไร ? คุกเข่าเดี๋ยวนี้และ ก้มหัวขอโทษ ไม่งั้นข้าจะเป็นคนแรกที่จะสอนบทเรียนให้เจ้า” ฉู่เจี๋ยพูดอย่างโหดเหี้ยม

“ผู้บ่มเพาะอิสระคนนี้ก้าวล้ำเส้น ไม่ เขาค่อนข้างโอหัง บางทีเขาอาจจะภูมิใจเล็กน้อยกับความจริงที่ว่าเขากลายเป็นราชาเทพภายในพันปี เขาไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วเรื่องแบบนั้นไม ม่ได้มีอะไรพิเศษในสายตาของเรา ด้วยสถานะของเรา เราต้องการเพียงคำเดียวในการจบชีวิตของเขา” อัจฉริยะอีกคนกล่าวเสริมหลังจากฉู่เจี๋ย เขาเหลือบมองไปที่เจี้ยนเฉินและน้ำเสียง งของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและความดูถูกเหยียดหยามอย่างชัดเจน

“ผู้บ่มเพาะอิสระคนนี้อวดดีเกินไป…”

ท่าทีสบาย ๆ ของเจี้ยนเฉินกลายเป็นความหยิ่งผยองในสายตาของเหล่าอัจฉริยะ มันทำให้บางคนไม่พอใจ พวกเขาจึงเริ่มหัวเราะเยาะ

ใบหน้าของเหอเฉียนเฉียนจมลงเมื่อนางได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด แสงชั่วร้ายริบหรี่ผ่านดวงตาของนาง ในความคิดของนาง ไม่ว่าหยางยู่เทียนจะพูดอย่างไร เขาก็เป็นส่วนหนึ่งของเผ่ากร ระเรียนสวรรค์ของนาง แม้ว่าเขาจะเป็นฝ่ายผิด แต่ก็ต้องเป็นหน้าที่ของเผ่ากระเรียนสวรรค์ที่จะจัดการกับเขา บุคคลภายนอกเหล่านี้ไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้ามายุ่งเกี่ยวในเรื่องนี้

เมื่อเหอเฉียนเฉียนกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เจี้ยนเฉินก็ตัดบทขึ้นมาว่า “ถ้าพวกเจ้าคิดจะให้ข้าคุกเข่า ข้าขอปฏิเสธล่วงหน้า นับประสาอะไรกับคนอย่างพวกเจ้า แม้ว่าบรรพชนของพวกเจ จ้าจะเข้ามาที่นี่ด้วยตัวเอง พวกเขาก็ไม่สามารถทำให้ข้าคุกเข่าได้”

“ไม่นะ ! ” เหอเฉียนเฉียนเริ่มกังวลเมื่อนางได้ยินเช่นนั้น ถ้าเขามีเรื่องกับคนที่นี่ มันจะง่ายกว่ามากที่จะจัดการกับเขา ท้ายที่สุดทุกคนก็อยู่ในตำแหน่งเดียวกัน ดังนั้นจึงไ ไม่มีใครกลัวใคร อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เจี้ยนเฉินได้กล่าวถึงบรรพชนของพวกเขาด้วยแล้ว เรื่องนี้ก็จะรุนแรงขึ้นมาก

“หยางยู่เทียน เจ้าอยากตายมากใช่หรือไม่ ถึงกล้าเอ่ยถึงบรรพชนของข้า ! ” ฉู่เจี๋ย โกรธแค้น เขาพลิกฝ่ามือ ทันใดนั้นกระบี่วัตถุเซียนคุณภาพเยี่ยมก็ปรากฏขึ้น ชั้นเปลวไฟสีทองค คำรามจากดวงอาทิตย์ปกคลุมกระบี่และยิงไปทางเจี้ยนเฉินเป็นริ้วสีทอง

“มันคือปราณกระบี่ตะวันฉาย ! นั่นคือปราณกระบี่ตะวันฉายของตระกูลฉู่ ข้าไม่เคยคิดเลยว่าฉู่เจี๋ยจะใช้ทักษะการต่อสู้ที่ทรงพลังตั้งแต่เริ่มต้น ดูเหมือนว่าเขาต้องการที่จบทุกอ อย่างในการโจมตีครั้งเดียว…”

“ปราณกระบี่ตะวันฉายถูกสร้างขึ้นโดยผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลฉู่ ด้วยการบ่มเพาะที่ยอดเยี่ยมผ่านการเรียนรู้ทักษะการต่อสู้ระดับเทพชั้นสูง พลังของมันน่าอัศจรรย์และเมื่อเทียบ กับคู่ต่อสู้ในระดับเดียวกัน พวกเขาจะได้รับบาดเจ็บอย่างหนักหากพวกเขาไม่มีทักษะลับที่มีพลังใกล้เคียงกันแม้ว่าพวกเขาจะหลีกเลี่ยงความตายไปได้…”

“ฉู่เจี๋ยอาจดูขี้ขลาด แต่เขาก็ไม่ได้อ่อนแอ ไม่จำเป็นต้องดูอะไรเพิ่มเติม ผลลัพธ์ถูกกำหนดไว้ล่วงหน้า แม้ว่าผู้บ่มเพาะอิสระที่ชื่อว่าหยางยู่เทียนจะสามารถเอาชีวิตรอดจากป ปราณกระบี่ตะวันฉายของฉู่เจี๋ยได้ แต่เขาก็ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างน่าอนาถ

“นั่นไม่จำเป็นต้องเกิดขึ้นเสมอไป หยางยู่เทียนสามารถกลายเป็นราชาเทพได้ แม้จะเป็นผู้บ่มเพาะอิสระ เขาอาจมีมรดกของบุคคลที่ทรงพลังบางอย่าง…”

อัจฉริยะโดยรอบเฝ้าดูราวกับเป็นการแสดง มีเพียงไม่กี่คนที่มองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับชะตากรรมของเจี้ยนเฉิน

อย่างไรก็ตามเจี้ยนเฉินยังคงสงบสติอารมณ์และแน่นิ่ง เขาฟาดฝ่ามือออกไปโดยตรง

หลังจากเสียงที่คมชัด พลังคำรามของฉู่เจี๋ยจากการใช้ปราณกระบี่ตะวันฉายก็หยุดลง เขากระเด็นไปข้าง ๆ เหมือนว่าวที่หลุดจากสายป่าน แล้วบินออกไปร้อยเมตรก่อนจะร่อนลงสู่พื้น นอย่างน่าอนาถ ใบหน้าครึ่งหนึ่งของเขาเปื้อนเลือด

เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครคาดคิดเรื่องนี้ มันทำให้คนรอบข้างตกตะลึงหรืองุนงงขณะที่พวกเขาจ้องมองฉู่เจี๋ยซึ่งอยู่ห่างออกไป 100 เมตร พวกเขาอ้ำอึ้ง

“เกิดอะไรขึ้น ? มีใครเห็นชัด ๆ หรือไม่…”

“มัน- นั่นเป็นไปไม่ได้ หยางยู่เทียนตบฉู่เจี๋ยจนกระเด็นออกไป…”

“อะไร ? ฝ่ามือตบส่งเขาลอยออกมา ? นั่นเป็นเพียง…”

……

…

ทันใดนั้นทุกคนที่ได้เห็นเหตุการณ์ต่างก็ตกตะลึง แม้แต่เหอเฉียนเฉียนก็ยังพูดไม่ออก

แสงแห่งความสนใจฉายผ่านสายตาของจินหง เขาจ้องมองเจี้ยนเฉินอย่างจริงจังและเข้มงวดเป็นครั้งแรก

การตบดูเหมือนจะทำให้ฉู่เจี๋ยอยู่ในความงุนงง เขาคลานไปมาด้วยความสับสน สัมผัสใบหน้าครึ่งซีกที่เริ่มชาโดยไม่รู้ตัว เมื่อเขาเห็นมือที่เปื้อนเลือด ดูเหมือนเขาจะกลับมามีสติส สัมปชัญญะ ดวงตาของเขากลายเป็นสีแดงก่ำในทันทีและเขาคำรามเสียงแหบว่า “หยางยู่เทียน ข้าจะฆ่าเจ้า ! ข้าจะถลกเจ้าออกเป็นล้านชิ้น ! ผู้คุ้มกันตระกูลฉู่จับตัวเขา ! ข้าต้องการให้ หยางยู่เทียนถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ ! ”

ด้วยคำสั่งของฉู่เจี๋ย ทหารพลีชีพที่เป็นราชาเทพประมาณ 700 คนก็เคลื่อนไหวทันที พวกเขาทั้งหมดปะทุขึ้นพร้อมกับพลังแห่งการมีอยู่อันแข็งแกร่งของราชาเทพ พวกเขากำลังจะประหาร รเจี้ยนเฉิน

“หยุด หยางยู่เทียนเป็นส่วนหนึ่งของเผ่ากระเรียนสวรรค์ของข้า ฉู่เจี๋ย เจ้าวางแผนที่จะเป็นศัตรูกับเผ่ากระเรียนสวรรค์ของข้าหรือ ? ” เหอเฉียนเฉียนยืนอยู่ข้างหน้าทันเวลา ด้ว วยการกระทำของนาง ทหารพลีชีพหลายร้อยคนของเผ่ากระเรียนสวรรค์ก็ก้าวไปข้างหน้าเช่นกัน พวกเขาพร้อมขัดขวางผู้คุ้มกันของตระกูลฉู่

“ฉู่เจี๋ย ข้าไม่สนใจเรื่องความคับแค้นใจใด ๆ ที่เจ้ามีกับหยางยู่เทียน แต่ถ้าเจ้าวางแผนที่จะใช้ผู้คุ้มกัน ข้าก็ไม่สามารถยืนนิ่งเฉยอยู่ได้”

“ข้าได้รับความอัปยศอดสูอย่างมาก ซึ่งสามารถล้างได้ด้วยเลือดของเขาเท่านั้น ข้าจะต้องฆ่าเขาในวันนี้ เหอเฉียนเฉียน เจ้าวางแผนที่จะหยุดข้าในวันนี้จริง ๆ หรือ ? ” ฉู่เจี๋ยกั ดฟัน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความแค้น

“ฆ่าข้า ? เจ้ารึ ? ” เจี้ยนเฉินกล่าวอย่างเย้ยหยัน ในช่วงเวลาต่อมา เขาปรากฏตัวต่อหน้าฉู่เจี๋ย เหมือนหายตัวมา เขาจับคอของฉู่เจี๋ยก่อนที่จะยกเขาขึ้น “เจ้าจะเชื่อหรือไม่ว่าถ้า าข้าต้องการให้เจ้าตายตอนนี้ แม้แต่ผู้คุ้มกันทั้งหมดก็ไม่สามารถปกป้องเจ้าได้”