เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2727: พลังทำลายเมือง (2) - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ตอนที่ 2727: พลังทำลายเมือง (2)

ขุนนางทั้ง 36 คนได้เห็นว่าเจี้ยนเฉินสังหารราชาวาดกระบี่และราชาน้ำแข็งอหังการได้ ความแข็งแกร่งของเขาทำให้เกิดความกลัวในจิตใจของขุนนางทั้ง 36 คนที่รับผิดชอบเมืองอัศวินท ทมิฬ

ขุนนางทั้ง 36 คนนั้นมีพลังมากกว่าราชาทั้ง 108 คนทั้งระดับและสถานะ แต่พวกเขารู้ดีว่าในแง่ความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นไม่ได้ดีไปกว่าราชาทั้ง 108 คน อย่างน้อย ๆ ความแตกต่าง ของความแข็งแกร่งจะไม่ปรากฏให้เห็นในระหว่างพวกเขา

ตามความจริงมีราชาไม่กี่คนใน108ตนที่ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าขุนนางทั้ง 36 คนในด้านพลังต่อสู้ ด้วยการโจมตีพลังของกฏกระบี่ ราชาวาดกระบี่แทบจะไม่อยู่ในหมู่ราชาที่แข็งแกร่งทั้ง งหมด

แม้แต่ราชาวาดกระบี่ซึ่งไม่ได้อ่อนแอกว่าพวกเขามากนักก็ตายอย่างรวดเร็ว ถ้ามันเป็นขุนนางแทน เขาอาจจะใช้การโจมตีเข้ามาเพียงไม่กี่ครั้ง

พูดอีกอย่างคือ คนนอกมีพลังมากเสียจนขุนนางคนใดคนหนึ่งก็จะพ่ายแพ้อย่างแน่นอนหากว่าเผชิญหน้าเพียงลำพัง !

ไป่จินเข้าใจเรื่องนี้อย่างชัดเจน หลังจากพยักหน้า เขาก็สั่งให้ราชาคนที่เหลือพัวพันกับเจี้ยนเฉินไม่หยุดในขณะที่ราชาทั้ง 36 คนจะออกจากเมืองและไปที่ค่ายกลตาข่ายสวรรค์

ราชาเทพช่วงสูงสุดทั้ง 106 คนเข้าปะทะกับเจี้ยนเฉินเหนือเมืองอัศวินทมิฬ เกิดเสียงปะทะกันอื้ออึงอย่างต่อเนื่อง พลังการปะทะของพวกเขาสร้างความเสียหายต่อสิ่งรอบ ๆ ข้างอย่างร รุนแรง

เมื่อคลื่นปะทะเหล่านั้นมาถึงเมืองด้านล่าง บ้านหลายแห่งก็พังทลาย รวมทั้งโรงเตี้ยมทั้งหลายที่อยู่มาแต่โบราณก็ค่อย ๆ ทยอยเป็นซากอาคาร ค่ายกลเหล่านี้ไม่อาจต้านทานพลังดังกล่ าวได้

เมืองอัศวินทมิฬกลายเป็นวุ่นวายแล้ว ผู้บ่มเพาะของเผ่าดาวทมิฬหลายคนหนีออกจากเมืองด้วยความหวาดกลัวราวกับว่ามันเป็นจุดจบของโลก

ที่มุมหนึ่งของเมืองอัศวินทมิฬ ราชาเทพชราที่เคยดื่มสุราในโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง ตอนนี้ได้ยืนอยู่บนดาดฟ้า เขาถือขวดไว้ในมือขณะที่มองเจี้ยนเฉินต่อสู้กับราชาเทพ หัวใจของ งเขาเต้นรัว

แคร่ก !

ไหสุราได้หลุดออกจากมือของเขาและตกพื้นแตกออกเป็นชิ้นจนน้ำเจิ่งนองรองเท้าของเขา แต่เขาไม่ได้สนใจเลย เขาจ้องมองดูที่ไกล ๆ ด้วยความตกใจอย่างถึงที่สุด

“ขะ-เขาเป็นใครกัน ? ข-เขาทรงพลังอย่างแท้จริง นะ-นี่เขาเป็นผู้สืบทอดจอมปราชญ์สูงสุดงั้นหรือ ? ” ชายชราพึมพำอย่างไม่รู้ตัว ในความเข้าใจของเขามีเพียงผู้สืบทอดของจอมปราช ชญ์สูงสุดเท่านั้นที่สามารถแสดงให้เห็นถึงความสามารถในการต่อสู้ที่เป็นไปไม่ได้ แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นผู้สืบทอดของจอมปราชญ์สูงสุดก็ตาม

ในขณะนี้มีการระเบิดที่น่าตกใจจากระยะไกล ทักษะการต่อสู้ระดับเทพจากราชาคนหนึ่งได้หายไป เนื่องจากถูกพลังที่ทรงพลังกว่าปะทะเข้ามาทำให้ชายชราคนนั้นต้องกระเด็นออกไป ทุกก ก้าวของเขาทิ้งไว้เป็นหลุมลึกที่พื้นกว่าจะรั้งตัวเองได้

ตอนนี้ชายชราคนนั้นอยู่ห่างจากการต่อสู้หลายสิบกิโลเมตร

“เผ่าดาวทมิฬได้รับความอับอายขายหน้าในการต่อสู้ เมื่อการต่อสู้สิ้นสุดลงเผ่าดาวทมิฬอาจตั้งเป้าหมายที่เราที่เป็นคนนอกด้วยอคติมากกว่าเดิม ข้าไม่อาจอยู่ในเมืองอัศวินทมิฬได้ อีกต่อไป” ชายชราลังเล หลังจากเกิดความขัดแย้งอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็หันหลังและบินออกไปจากเมือง

อีกด้านของการต่อสู้ยิ่งใกล้ขึ้น ๆ เรื่อย ๆ จนถึงจวนเจ้าเมือง ขณะที่ทุกคนพัวพันรอบ ๆ เจี้ยนเฉิน การต่อสู้ระหว่างเขากับราชา 106 คนมีความรุนแรงมาก พวกเขาต่อสู้ด้วยทุกสิ่งที่ มี

ราชาของเมืองอัศวินทมิฬไม่ได้ต่อต้านใครบางคนที่มีพลังต่อสู้เข้ากับเจี้ยนเฉิน พวกเขาปลดปล่อยทุกสิ่งที่มี ทักษะลับอันทรงพลังต่าง ๆ และทักษะการต่อสู้ระดับเทพส่องสว่างบนท้อง งฟ้าขณะที่พลังถูกปล่อยออกไปอย่างสั่นสะเทือน

ในช่วงเวลาเช่นนั้นพวกเขาไม่สามารถให้ความสนใจเมืองด้านล่างได้อีก มันไม่สำคัญอีกต่อไปหากเมืองถูกทำลาย เพราะทุกคนเข้าใจว่าการฆ่าเจี้ยนเฉินเป็นสิ่งสำคัญที่สุด หากพวกเขาปล่อยใ ให้คนอย่างเขามีชีวิตอยู่ เผ่าดาวทมิฬก็เตรียมรอภัยคุกคามมากมายที่จะมาในวันข้างหน้า

เจี้ยนเฉินบาดเจ็บร้ายแรงมากเรื่อยๆขณะที่การต่อสู้ดำเนินต่อไป ตัวของเขาห้อมล้อมไปด้วยกฏแห่งความแข็งแกร่ง ขวานสองมือของเขานั้นโหดร้ายมากขณะที่มันฟันผ่านอากาศ การฟันของ มันทุกครั้งทำให้ผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังต้องกระเด็น ไม่มีราชาคนไหนที่จะทนการฟันของขวานได้เลย

ถ้าไม่ใช่เพราะทุกคนร่วมมือกันโจมตีและทำให้เขาต้องปัดป้องตลอดเวลา รวมถึงป้องกันไม่ให้เขาโจมตีคนเดิมซ้ำ ตอนนี้พวกเขาคงตายไปหมดแล้ว

“สารเลว ราชาน้ำแข็งอหังการและราชาวาดกระบี่ยังอยู่ คนนอกคนนี้จะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร….”

“การตายของราชาสองคนนี้ทำให้เราไม่อาจใช้ค่ายกล 108 ราชาได้ ไม่อย่างนั้นการฆ่าคนนอกก็เหมือนกับการฆ่ามด….”

ราชาที่ต่อสู้กับเจี้ยนเฉินตะโกน พวกเขาหลายคนกระเด็นออกไปจากการฟันขวานเพียงครั้งเดียวของเจี้ยนเฉิน ซึ่งทำให้เขาเดือดร้อนและเสียใจมากเมื่อมาคิดถึงสถานะของพวกเขาในตอนนี้

“อ๊าาาก ! ”

ในตอนนี้มีเสียงร้องออกมาอย่างน่าสังเวช หอกเซียนคุณภาพสูงสุดในมือของราชาถูกขวานฟันเป็นสองส่วน ขวานยังคงพุ่งต่อไปเรื่อย ๆ และกระแทกหน้าอกของเขาอย่างแรง

อย่างไรก็ตามเสียงร้องของเขายังคงอยู่เพียงครู่เดียวก่อนจะหายไป กฎแห่งความแข็งแกร่งเข้าสู่ร่างกายของเขาตรง ๆ และบดขยี้วิญญาณของเขาทิ้ง !

ราชาคนที่สามตายแล้ว !

“ราชาหอกทำลายล้าง ! ”

ราชาหลายคนรอบ ๆ ตะโกนออกมาอย่างตกใจเมื่องเห็นเจี้ยนเฉินลอบสังหารราชาคนนั้นระหว่างรับมือกับพวกเขา วัตถุเซียนคุณภาพสูงสุดแทงไปที่หัวใจของเจี้ยนเฉินถึงสามเล่มพร้อมกับพลัง ที่ท่วมท้น

ขวานในมือของเจี้ยนเฉินเคลื่อนไหวไปพร้อมกับร่างกายของเขา ขวานของเขาหมุนไปรอบๆและปะทะกับวัตถุเซียนขั้นสูงสุดทั้งสาม

เขายังคงอยู่และไม่สะทกสะท้านในขณะที่ราชาทั้งสามต่างก็กระเด็นไปข้างหลังด้วยพลังที่มากกว่า

อย่างไรก็ตามเมื่อเจี้ยนเฉินสะบัดราชาทั้งสามออกไปแล้ว ก็มีกระบี่ปรากฏอยู่ข้างหลังของเขาอย่างเงียบ ๆ ราวกับงูพิษพุ่งออกมาอย่างสายฟ้าแล่บ มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้นที่ด้านหลังข ของเขา

นี่คือราชาเงาทมิฬ เขากลายเป็นเงาหลอนพร้อมกับการปกปิดแรงกดดันของเขาและซ่อนตัวอยู่ในมิติอย่างเงียบ ๆ เพื่อรอการโจมตีอย่างกะทันหัน

เจี้ยนเฉินเยาะเย้ย เขาไม่หันกลับมาทันที แต่เขาหันกลับไปฟันขวานสวนกระบี่ที่พุ่งมาทางเข้าแทน

พรวด !

ราชาเงาทมิฬไม่อาจหลบการฟันของขวานได้ เขาถูกตัดครึ่งและวิญญาณของเขาก็หนีไม่พ้นเช่นกัน เขาถูกฆ่าตาย

ราชาคนที่สี่ตายแล้ว !

หลังจากราชาเงาทมิฬ ก็มีราชาคนอื่น ๆ ตายไปอีกทีละคน ๆ

คนที่เจ็ด

คนที่แปด

คนที่เก้า

…

คนที่สิบสาม

…

ในเวลาสั้นๆ ราชา 20 คนก็ตายทีละคน ๆ ด้วยการตายของราชาจำนวนมาก ราชาที่เหลือก็รู้สึกสั่นสะท้าน พวกเขาตกอยู่ในความกลัว

คนนอกนั้นทรงพลังเกินไป โดยพื้นฐานแล้วมันทำให้ราชาหลายคนรู้สึกกลัวหลังจากต่อสู้มานาน

ถึงอย่างนั้น ค่ายกลตาข่ายสวรรค์ของขุนนางทั้ง 36 คนก็ยังไม่เสร็จสมบูรณ์

ทันใดนั้นท้องฟ้าทั้งหมดก็สว่างขึ้น แสงส่องสว่างพุ่งออกมาจากจวนเจ้าเมือง มันปรากฏขึ้นและหายไปราวกับสายฟ้า มันมาถึงเจี้ยนเฉินในเวลาเดียวกัน เจตจำนงกระบี่ที่แหลมคมกวาดไปรอบ ๆ ทำให้มันคล้ายคุกที่มองไม่เห็นคุมขังเจี้ยนเฉิน มันเป็นการโจมตีที่ตรึงพื้นที่

ไป่จิน เจ้าเมืองของเมืองอัศวินทมิฬได้เริ่มลงมือแล้ว ทันทีที่เขาเริ่มโจมตี แผ่นดินก็สั่นสะเทือน ปราณกระบี่ลอยไปทั่วทั้งเมืองราวกับว่าเขาเป็นเจ้านายของพื้นที่รอบ ๆ เหล่านี ตรง ๆ