เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2739: สังหารคุนเทียน (1) - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ตอนที่ 2739: สังหารคุนเทียน (1)

ตอนนี้เจี้ยนเฉินก็มาถึงแล้วเช่นกัน เขาใช้คุณสมบัติของหน้ากากเพื่ออำพรางตัวโดยใช้รูปลักษณ์ของเผ่าดาวทมิฬที่มักจะมีหน้ากากปิดบังใบหน้า ใครจะรู้ว่ามันทำมาจากอะไร แต่มันก ก็สามารถปิดกั้นสัมผัสวิญญาณได้

เขาไม่ได้ปิดบังตัวตน เขาเดินไปหาคุนเทียนที่คุกเข่าบนพื้นตรง ๆ เกิดความรู้สึกแปลกในสายตาของเขาต่อคุนเทียนที่อยู่ด้านหน้าของเขา

“คุนเทียนดูผิดปกติ ดูเหมือว่าเขาจะสูญเสียความทรงจำส่วนหนึ่งไปหรือเปล่า ? ” เจี้ยนเฉินรู้สึกประหลาดใจ เขาไม่คิดว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนี้มาก่อน

เห็นได้ชัดว่าเขาสามารถได้บอกว่าคุนเทียนได้ทะลวงไปยังชั้นสวรรค์ที่ 6 แล้ว ซึ่งตรงนี้เขาไม่ได้แปลกใจนัก

คุนเทียนรู้สึกถึงเจี้ยนเฉินตั้งนานแล้ว เขาพบว่าเขาเป็นคนพื้นเมืองของโลก แต่มันก็อ่อนแอเกินไป เพียงแค่ราชาเทพช่วงสูงสุด ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สนใจนัก

เมื่อหันหลังให้กับเจี้ยนเฉิน เขาก็ไม่สนใจเจี้ยนเฉินอีกเลย ขณะที่เขายังคงขมวดคิ้วและครุ่นคิดอย่างหนัก

เขาพบว่าเขาลืมไปหลายอย่าง นอกเหนือจากการที่รู้ว่าเขาทำการบ่มเพาะอย่างหนักเพื่อที่จะทะลวงไปยังชั้นสวรรค์ที่ 6 เขาก็ไม่แน่ใจเกี่ยวกับทุกอย่างรวมถึงตัวตนของเขารวมถึงชื่ อของตัวเขาเองอีกด้วย

เขาพยายามนึกถึงเรื่องก่อน ๆ อย่างยากลำบาก แต่ไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไรเขาก็จำอะไรไม่ได้ นอกจากพบว่าพื้นที่ที่นี่เต็มไปด้วยหมอกและไม่คุ้นเคย แต่ก็คุ้นเคยเช่นกัน

แม้แต่ชื่อของเขาที่เพิ่งพูดออกมา คุนเทียน มันก็ฟังดูไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยในเวลาเดียวกัน

เจี้ยนเฉินยืนห่างจากคุนเทียน 10 เมตร เขามองไปยังคุนเทียนที่ไม่สนใจเขา ขณะที่สายตาของเขาทอประกายขึ้นมา

หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่าออกมาว่า “คุนเทียน เจ้าได้รับบาดเจ็บจริง ๆ ดูเหมือนว่าหัวหน้าศาลาจะพูดถูก เจ้าไม่อาจอยู่ในที่ที่อันตรายเหล่านี้ได ด้หลังจากผ่านไป 3 ปีในแดนทำลายวิญญาณ”

คุณเทียนสะดุ้งตัว เขาไม่ได้สนใจกับเจี้ยนเฉินในตอนแรกเพราะพลังแห่งการมีอยู่ของเขาเป็นแค่ราชาเทพช่วงสูงสุดเท่านั้น เขาเป็นถึงขั้นอสงไขยชั้นสวรรค์ที่ 6 อีกฝ่ายนั้นก็ ไม่ต่างไปจากมด

อย่างไรก็ตาม เพียงเจี้ยนเฉินเรียกเขาว่าคุนเทียน ท้ายที่สุดเขาก็ต้องหันมาสนใจคนที่เขาเห็นว่าเป็นมดอย่างจริงจัง

คุนเทียนลุกยืนอย่างช้า ๆ และยืดตัวจากท่าคุกเข่า เขาหันกลับมาและจ้องไปที่เจี้ยนเฉินที่สวมหน้ากากด้วยสายตาที่เย็นชา เขาขมวดคิ้ว “เจ้ารู้จักหัวหน้าศาลาผู้นี้ด้วยรึ ? ”

ทันทีที่เขาพูด คุนเทียนก็เริ่มไม่แน่ใจและสับสนอีกครั้ง เขาสงสัยกับตัวเองว่า “หัวหน้าศาลา ? ทำไมถ้าถึงพูดแทนตัวเองอย่างนั้น ? ” เขาคิดอย่างหนัก แต่หลังจากนั้นไม่นานเขา ก็ไม่พบอะไรเลย เขาลืมทุกอย่างไปแล้ว บางทีการกระทำและวิธีพูดจาของเขาก็ฝังแน่นอยู่ในตัวของเขา

เขาเรียกตัวเองว่า “หัวหน้าศาลา” มาหลายปีแล้ว แม้ว่าเขาจะลืมทุกอย่าง เขาก็ยังมีปฏิกิริยา, การกระทำและคำพูดของเขาที่ยังคงเหมือนเดิม

สายตาของเจี้ยนเฉินส่องประกาย สัมผัสวิญญาณของเขาเฉียบแหลมมา ดังนั้นเขาจึงสังเกตเห็นท่าทางและการแสดงออกทั้งหมดของคุนเทียน เขายิ้มอย่างอ่อนโยน “แน่นอนข้ารู้จักท่าน ท่านเป็ นหัวหน้าศาลาห้าของหัวหน้าศาลาทั้งสิบของเผ่าดาวทมิฬ คุนเทียน”

เจี้ยนเฉินหยุดชั่วคราวก่อนที่จะพูดต่อ “เหมือนกับว่าหัวหน้าศาลาจะสามารถมองเห็นอนาคตได้ เขามั่นใจว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับการบ่มเพาะของท่านภายในสามปี ในขณะที่ท่านอยู่ในแดน นทำลายวิญญาณ หรือบางทีท่านอาจจะตายไปแล้ว จากรูปลักษณ์และท่าทางในตอนนี้ แม้ว่าท่านจะมีชีวิตอยู่ แต่จิตวิญญาณของท่านได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงจนสูญเสียความทรงจำไป ท่านไ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าท่านเป็นใครอีกต่อไป” เมื่อเขาพูดอย่างนั้น เจี้ยนเฉินก็รู้สึกสงสาร เดิมทีเขาต้องการเอาข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับจักรพรรดิพยัคฆ์ศักดิ์สิทธิ์จากคุนเทียน แต่เมื อมองไปที่คุนเทียนตอนนี้ ตัวเขาเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาคือใคร

“หัวหน้าศาลาห้า….คุนเทียน….หัวหน้าศาลาห้า….คุนเทียน….”

เมื่อได้ยินสิ่งที่เจี้ยนเฉินพูด คุนเทียนก็จมดิ่งไปในความคิดของเขาพร้อมกับพึมพำกับตัวเอง แม้ว่าเขาจะจำอะไรไม่ได้ แต่เขาก็พบว่าหัวหน้าศาลาห้านั้นค่อนข้างคุ้นเคย

ทันใดนั้น คุนเทียนก็มองไปที่เจี้ยนเฉินพร้อมกับแววตาเป็นประกาย “เจ้าเป็นใคร ? ” เมื่อเขาถามอย่างนั้น สายตาของเขาก็ค่อนข้างแหลมคมขึ้น ท่าทางที่สูงส่งของเขาทำให้คำถามของเข ขาดูราวกับเป็นคำสั่ง

เขารู้สึกได้ถึงจิตสังหารที่มากมายจนทำให้เขาเกิดลางสังหรณ์ขึ้นมา มันเป็นไปไม่ได้ที่ “มด” ราชาเทพช่วงสูงสุดด้านหน้าเขาจะทำให้เกิดสังหรณ์แปลก ๆ เหล่านี้ขึ้นมาได้

“สิ่งที่เจ้าต้องรู้คือ ข้ามาที่นี่เพื่อฆ่าเจ้า เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้อะไรมากกว่านั้นแล้ว”

เนื่องจากคุนเทียนสูญเสียความทรงจำไปแล้วและไม่รู้อะไรอีก เจี้ยนเฉินก็ไม่พูดมากทันที เขาโจมตีไปที่คุนเทียนอย่างเฉียบขาด

พลังแห่งการมีอยู่ของเขายังคงเป็นราชาเทพขั้นสูงสุด แต่เมื่อเขาพุ่งออกไป มันก็ทำให้เกิดความผันผวนของปราณขึ้น ร่างกายของเขาเปล่งประกายพร่างพราว ขณะที่ตัวเขาถูกปกคลุมไปด ด้วยแสง เขาดูเหมือนกับดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงเจิดจ้าและไม่อาจจ้องตรง ๆ ได้

เจี้ยนเฉินไม่ได้ใช้อาวุธใด ๆ เมื่อเทียบกับคุนเทียนที่ทะลวงไปยังชั้นสวรรค์ที่ 6 เขาไม่จำเป็นต้องใช้ความแข็งแกร่งอย่างเต็มที่ ไม่มีวัตถุเซียนหรือวัตถุกึ่งเทพที่จะสามารถต ต้านทานการโจมตีของคุนเทียนได้

เขาเหยียบมือออกไปบนอากาศที่ว่างเปล่าและมีแสงสุกสกาวควบแน่นขึ้นมาทันที ในขณะที่แสงพุ่งออกไปมันก็รุนแรงมากจนเทียบเท่ากับผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้น

เพียงแค่ริ้วแสงที่เขาควบแน่นอย่างไม่ตั้งใจ มันก็มีพลังมากกว่าวัตถุเซียนขั้นสูงสุด

วืด !

ลำแสงพุ่งผ่านอากาศและเคลื่อนที่เร็วมากราวกับว่ามันหลุดจากพันธนาการของมิติและเวลา มันมาถึงด้านหน้าของคุนเทียนทันทีและแทงเข้าไปในวิญญาณของเขา

“เจ้าไม่ใช่ราชาเทพ แต่เป็นขอบเขตตั้งต้น ! ” คุนเทียนตะโกนออกมา สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก ความแข็งแกร่งของขอบเขตตั้งต้นปะทุออกมาจากการปลอมตัวทำให้เขาตกใจอย่างมาก ไม ม่เพียงแค่ปราณกระบี่ที่รวดเร็วเสียจนน่าตกใจ แต่พลังของมันก็ทำให้เขาต้องหนาวสั่นได้เช่นกัน

ในช่วงเวลาวิกฤตนั้น ร่างกายของคุนเทียนก็สั่นเบา ๆ และเขาก็จางหายไปทันที

ปราณกระบี่ในมือเจี้ยนเฉินแทงทะลุหน้าผากของคุนเทียนตรง ๆ มันแทงจนทะลุไปอีกด้านของศีรษะของเขา

อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเจี้ยนเฉินยังคงเหมือนเดิม การจ้องมองของเขาเย็นชาเหมือนก่อนหน้านี้มันเต็มไปด้วยจิตสังหาร ด้วยความคิดของเขา พลังบรรพกาลก็ไหลเวียนทั่วร่างกายของเขาทัน นทีทำให้เกิดการป้องกันอย่างเต็มรูปแบบ

ตูม !

ในตอนนี้เองที่คุนเทียนที่ถูกแทงทะลุศีรษะก็ระเบิดออกมา พลังปราณมหาศาลที่ก่อนให้เกิดพายุพัดผ่านไปทั่วบริเวณและกลืนกินตัวของเจี้ยนเฉินไป

พลังของพายุปราณไม่ใช่สิ่งที่ขั้นอสงไขยที่เพิ่งทะลวงผ่านชั้นสวรรค์ที่ 6 จะปลดปล่อยได้ มันเทียบเท่ากับการโจมตีอย่างเต็มที่ของขั้นอสงไขยชั้นสวรรค์ที่ 6

นั่นเป็นเพราะพลังปราณนั้นบริสุทธิ์เกินไป มันมีความเข้มข้นสูงโดยไม่มีสิ่งใดเจือปนแม้แต่น้อย ในโลกเซียนไม่มีผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นคนไหนที่จะมีพลังปราณบริสุทธิ์เช่นนี้

ไม่มีความสงบอีกแล้วในแดนทำลายวิญญาณเพราะการระเบิดของคุนเทียน บนอากาศมีเมฆที่หนาทึบและมืดมนเพิ่มขึ้นอย่างรุนแรง เช่นเดียวกับสัตว์อสูรที่มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาพร้อมก กับลับเล็บและฝนฟันของมัน ลมหนาวที่ร้อนผ่านแผดเผาออกมาราวกับมีภูตผีที่กรีดร้องอยู่ตลอดเวลา แต่ก็เหมือนกับเสียงคำรามของสัตว์อสูรตัวใหญ่โต

รอบ ๆ ตัวเจี้ยนเฉินที่อยู่ใจทางพายุพลังปราณที่ระเบิดออกมาของคุนเทียน เขาปกป้องตัวเองด้วยกฏกระบี่ในขณะที่เขายืนนิ่งโดยไม่เคลื่อนไหว ทันใดนั้นเขาก็ฟันปราณกระบี่ในมือ ของเขาทันที

จากการฟันนั้นดูเหมือนว่าเขาจะแบ่งโลกออกเป็นสองส่วน เขาฟันทั้งมิติจนผ่าครึ่ง พายุพลังปราณที่โหมรอบ ๆ ของเขาไม่ได้สัมผัสตัวของเขาเลย

เจี้ยนเฉินก้าวไปด้านหน้าและปรากฏตัวอีกทีหลังจากผ่านไปหลายพันเมตรเหมือนกับเคลื่อนย้ายทางไกล ปราณกระบี่ในมือของเขาพุ่งขึ้นพร้อมกับส่องแสงขณะที่เขาแทงไปที่มิติด้านหน้าของ เขา