เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2807: รวมตัว
ตอนที่ 2807: รวมตัว
สัมผัสของเขาจับทุกการเคลื่อนไหวของโตววูจิน, อันเล่ยและเฟิงสือได้อย่างชัดเจน ทั้งสามคนอยู่ห่างกันไม่มากนักและพวกเขาก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร พวกเขาทั้งหมดยังคงนิ่งอยู่โดย ใช้ทักษะลับเพื่อรับรู้บางสิ่งบางอย่าง ทั้งหมดนี้ชี้ให้เห็นว่าพวกเขาทั้งหมดมีความสามารถในการค้นหาที่ไม่เหมือนใคร
บางทีความสามารถในการค้นหานี้อาจจะหาเฉพาะของเผ่าดาวทมิฬภายในระยะเวลาที่กำหนดหรือบางทีมันอาจจะตรวจจบวัตถุบางอย่างได้
อย่างไรก็ตามเจี้ยนเฉินเดาว่าความสามารถในการค้นหานี้อาจตรวจพบสิ่งของบางอย่าง ตัวอย่างเช่นแม้แต่รองหัวหน้าศาลาเจ็ดซึ่งเป็นขั้นอสงไขยชั้นสวรรค์ที่ 1 ก็สามารถค้นหาแก่นโลหิตเพีย ยงหยดเดียวผ่านแหวนมิติที่กว้างใหญ่ของภูเขาโลกาแฝดแห่งนี้ การร่วมลงมือดังกล่าวก็เป็นเหมือนการงมเข็มในกองหญ้า
“เมื่อข้าออกจากศาลาที่ห้า ข้าได้ทิ้งทุกอย่างที่เป็นของคุนเทียนไว้ในศาลาที่ห้าแล้ว ข้าไม่ได้นำแก่นโลหิตของจักรพรรดิพยัคฆ์ศักดิ์สิทธิ์ ทั้งหมดที่ข้าเอามาคือเกราะและกร ระบี่ของคุนเทียน
“เกราะและกระบี่ทั้งหมดได้รับการซ่อมแซมหลังจากได้รับความเสียหาย ถ้าข้าเดาถูก เผ่าดาวทมิฬน่าจะสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของวัตถุเทพในระยะที่หนด”
“ข้าหวังว่าพวกเขาจะไม่พบวัตถุเทพทั้งสองชิ้นที่ข้าซ่อนไว้ในถ้ำของสัตว์อสูรกลืนชีวิตขอบเขตตั้งต้น แม้ว่าพวกเขาจะพบมันมันก็น่าจะดี ข้าจะได้หาข้อแก้ตัวเพื่ออธิบายตัวเอง แ แต่ก็ยังดีกว่าที่ข้าหลีกเลี่ยง” เจี้ยนเฉินกล่าว แม้ว่าเขาจะใช้เวลาในฐานะหัวหน้าศาลาห้าไปแล้ว
แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเขาไม่มีความเข้าใจอย่างท่องแท้ของวิธีการและทักษะลับที่เผ่าดาวทมิฬทำได้ในเวลาสั้น ๆ อย่างไรก็ตามเขาได้เตรียมการล่วงหน้าและได้คิดวิธีการที่จะจัดการกับเรื องนี้มานานแล้ว
ในส่วนต่อไปของการเดินทางของเขาค่อนข้างราบรื่น ภายใต้การปกปิดอย่างระมัดระวังของเจี้ยนเฉิน นับประสาอะไรกับสัตว์อสูรกลืนชีวิตราชาเทพ แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญในขอบเขตตั้งต้นก็ต้องพ พยายามเพื่อที่จะรับรู้ถึงตัวตนของเขา
ไม่นานเจี้ยนเฉินก็กลับไปที่ทะเลสาบ ซึ่งเขาซ่อนวัตถุเทพของคุนเทียน โดยตามรอยประทับที่เขาทิ้งไว้เบื้องหลัง
สัตว์อสูรกลืนชีวิตขอบเขตตั้งต้นที่อาศัยอยู่ในทะเลสาบออกจากสถานที่แห่งนี้ไปแล้ว เมื่อพลังแห่งการมีอยู่ของจักรพรรดิดาวทมิฬแผ่ออกมา มันก็รีบวิ่งไปหาเขาทันที
แต่ตอนนี้ เจี้ยนเฉินได้กลับมาใช้รูปลักษณ์ของคุนเทียนแล้ว แม้แต่แรงกดดันของเขาก็เหมือนกับคุนเทียน อย่างไรก็ตามมันไม่มีทางแผ่ออกมา แม้แต่สัมผัสอ่อน ๆ ก็ไม่อาจออกมาได้
เขาแอบซุ่มอยู่ใกล้ ๆ อย่างระมัดระวัง ขยายจิตสัมผัสของเขาออกไปทุกทิศทางอย่างลับ ๆ เขาครอบคลุมระยะทางหลายล้านกิโลเมตร หลังจากยืนยันแล้วว่าไม่มีคนของเผ่าดาวทมิฬ เขาก็ไปที่นั นเพื่อเอาวัตถุเทพทั้งสองของเขา
เขายื่นมือเข้าไปยังมิติด้านหน้าของเขา ด้วยเหตุนี้มิติก็ดูเหมือนกับระลอกน้ำกระเพื่อมออกมา ส่วนแขนของเจี้ยนเฉินก็จมเข้าไปในมิตินั้น
สิ่งเหล่านี้ไม่นานเกินไป เพียงไม่กี่วินาที เจี้ยนเฉินก็ดึงมือกัลบมาและวัตถุเทพทั้งสองที่เขาซ่อนไว้ก็อยู่ในมือของเขา
หลังจากนั้นก็มีแสงแว่บออกมาและชุดเกราะก็ถูกสวมใส่บนตัวของเขาแล้ว
ตอนนี้ เขากลายเป็นหัวหน้าศาลาห้า “คุนเทียน” อีกครั้ง
ห่างจากเจี้ยนเฉินไปหลายล้านกิโลเมตร ในส่วนลึกของภูเขาโลกาแฝด รองหัวหน้าศาลาโตววูจินได้หลีกเลี่ยงสัตว์อสูรกลืนชีวิตทั้งหมดโดยการปกปิดพลังแห่งการมีอยู่ของเขาอย่างมิดชิด ขณะที่เขาค้นหาพื้นที่แถวนั้นอย่างระมัดระวัง
“ข้าหวังว่าหัวหน้าศาลาจะสบายดี เขาได้รับชิ้นส่วนความทรงจำของสัตว์อสูรอวกาศ เขาเข้าไปในภูเขาโลกาแฝดเพื่อหาโอกาสที่ดีในการเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาอย่างมาก การได้รับโอกา าสจากสัตว์อสูรอวกาศหมายถึงหัวหน้าศาลาเป็นบุคคลที่ถูกลิขิตไว้ เขาจะต้องปลอดภัยแน่นอน” ในขณะที่โตววูจินค้นหารอบ ๆ ด้วยทักษะลับของเขา เขาก็แอบภาวนาให้กับคุนเทียนอยู่ภา ายใน หัวหน้าศาลาห้าของเขาถูกกดขี่โดยหัวหน้าศาลาเจ็ดตลอดหลายปีที่ผ่านมา ท้ายที่สุดหัวหน้าศาลาของเขาก็ทะลวงขั้นทำให้เขาสามารถต่อสู้ตอบโต้กับหัวหน้าศาลาเจ็ดได้
ความจริงที่ว่าหัวหน้าศาลาห้าของเขายังมีโอกาสเหนือกว่าหัวหน้าศาลาเจ็ด เนื่องจากความแข็งแกร่งของหัวหน้าศาลาของเขายังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทำให้รองหัวหน้าศาลาทั้งสามพอใจอย ย่างมาก
เป็นผลทำให้โตววูจินเชื่อว่าหัวหน้าศาลาห้าไม่สามารถอยู่ได้หากปราศจากหัวหน้าศาลาของพวกเขา ไม่อย่างนั้นทุกอย่างที่ศาลาห้าและบริวารเหล่านี้ของศาลาห้าทำมาตลอดทั้งชีวิตจะกลาย เป็นเรื่องยากสำหรับรองหัวหน้าศาลาทั้งสาม
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ฆ่ากัน แต่การคุกคามที่พวกเขาเผชิญจะไม่ลดลงอย่างแน่นอน
คราวนี้ ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตตั้งต้นที่หัวหน้าศาลาห้าส่งเข้ามา ไม่ใช่แค่โตววูจิน ,ปิงหยวนและทารอสก็มาด้วยเช่นกัน พวกเขาแต่ละคนอยู่ห่างกันกว่าล้านกิโลเมตร
พวกเขาสร้างตาข่ายขนาดใหญ่ที่กวาดไปตามส่วนลึกของภูเขา แต่ละคนมีหน้าที่รับผิดชอบในเขตของตน ขณะที่พวกเขาค้นหากันอย่างละเอียด
“คุนเทียน ท่านอยู่ที่ไหน ? ออกมาเถอะ ได้โปรด” หัวหน้าศาลาสิบ เฟิงสือ สามารถบอกได้ว่าเป็นคนที่วิตกกังวลที่สุดในกลุ่มและนางก็กังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเวลาผ่านไป โดยเฉพาะ ะอย่างยิ่งเมื่อนางรู้ข่าวว่าการปรากฏตัวของสัตว์อสูรกลืนชีวิตขอบเขตตั้งต้นหลายสิบตัวในส่วนลึกเมื่อไม่กี่วันก่อน นางก็ยากที่จะรักษาท่าทางสงบไว้ได้
ความสัมพันธ์ของนางกับคุนเทียนเป็นอะไรที่ไม่ธรรมดา นางกังวลเกี่ยวกับคุณเทียนมากกว่ารองหัวหน้าศาลาทั้งสามของศาลาห้า
“เก็ตตี้ เจ้ากล้าบังคับให้คุนเทียนเข้าไปในส่วนลึกของภูเขาโลกาแฝดได้อย่างไร หากเกิดอะไรขึ้นกับคุนเทียน ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้ามีชีวิตต่อไป แม้ว่าข้าจะสู้เจ้าไม่ได้ แต่ข้าจะค คอยขัดขวางเจ้าแน่นอน” เฟิงสือกัดฟันพูด นางบินผ่านภูเขาอย่างรวดเร็ว ด้วยการบ่มเพาะที่ชั้นสวรรค์ที่ 5 ของนาง นางสามารถบินได้หลายร้อยกิโลเมตรในพริบตา แม้ว่าจะบินช้า ๆ เพื่อป ปกปิดพลังแห่งการมีอยู่ของตัวนางเองก็ตาม
“ดูเหมือนว่าเฟิงสือจะค่อนข้างผูกพันกับคุนเทียนมาก นั่นทำให้ข้าไม่อยากจะเจอะนาง” อีกด้านเจี้ยนเฉินได้ถอนสัมผัสของเขาออกก่อนที่จะบินไปในทิศทางของโตววูจิน ภายใต้ตัวตนของข ของคุณเทียน เจี้ยนเฉินก็ยังจับตาดูการกระทำของโตววูจิน โดยต้องการยืนยันว่าโตววูจินใช้วิธีการใดในการค้นหาเขา
ไม่นาน เพียง 10,000 กิโลเมตรระหว่างเขากับโตววูจิน ในตอนนั้นเองชุดเกราะและกระบี่ที่เป็นของคุณเทียนก็ปล่อยพลังปราณแปลก ๆ
ในเวลาเดียวกัน โตววูจินก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรงแม้จะห่างออกไป 10,000 กิโลเมตร ทันในนั้นการจ้องมองของเขาก็มายังทิศทางที่เจี้ยนเฉินอยู่และเต็มไปด้วยความยินดี โดยไม่ลังเลใด ๆ เ เขารีบบินไปยังทิศนั้นอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
“อย่างที่ข้าคิดไว้ พวกเขาสามารถหาวัตถุเทพทั้งสองบนตัวข้าได้ แต่เมื่อมองจากระยะไกล ดูเหมือนว่ามันจะตอบสนองในระยะ 10,000 กิโลเมตรเท่านั้น” เจี้ยนเฉินคิด
10,000 กิโลเมตรสำหรับโตววูจินที่อยู่ในขอบเขตตั้งต้นใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาที ไม่นานเขาก็มาถึงด้านหน้าเจี้ยนเฉินราวกับภูตผี
“หัวหน้าศาลา ! ”