เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 2934: เผ่าวิญญาณวัตถุ
ตอนที่ 2934: เผ่าวิญญาณวัตถุ
“ผู้อาวุโสลม ท่านกำลังหลอมรวมกับวัตถุเทพที่ทรงพลังใช่หรือไม่ ? ” เจี้ยนเฉินพูดโดยไม่อ้อมค้อมและตัดบทเข้าประเด็น เขาจ้องไปที่ผู้อาวุโสลมด้วยดวงตาที่ส่องประกาย
เมื่อได้ยินอย่างนั้น ความตกใจก็ปรากฏในดวงตาของผู้อาวุโสลม เขามองไปที่เจี้ยนเฉินอย่างลึกซึ้งและหัวเราะเบา ๆ “ด้วยขอบเขตการบ่มเพาะของเจ้าในตอนนี้ เจ้าคงไม่รู้เรื่องนี้แน่นอน จิตวิญญาณกระบี่สองตนที่ซ่อนอยู่ในตัวของเจ้าคงบอกเจ้ากระมัง”
“อย่างไรก็ตามจิตวิญญาณกระบี่ทั้งสองก็มีความพิเศษเช่นกัน แม้ว่าข้าจะรู้สึกได้ว่าพวกมันยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่ แต่พวกมันก็ยังมาจากปราณหยิน-หยาง พวกเขาสังเกตเห็นความผิดปกติของข้ าก็สมเหตุสมผล”
“ผู้อาวุโสลม ท่านรู้หรือไม่ว่าเส้นทางที่ท่านกำลังเดินอยู่ในตอนนี้อันตรายอย่างมาก ? ” เจี้ยนเฉินถามอย่างเครียด ๆ
ผู้อาวุโสลมยิ้มอย่างอ่อนโยน เขาคลายความกังเวลของเจี้ยนเฉิน “บอกข้าว่าจิตวิญญาณกระบี่ทั้งสองบอกอะไรกับเจ้า ? ”
“พวกเขาพูดว่าเส้นทางที่ท่านกำลังเดินนั้นเป็นทางตันและเดินไปได้อยากไม่ว่าจะทางไหนก็ตาม” เจี้ยนเฉินกล่าว
“มีแต่ทางตัน ? ” ผู้อาวุโสลมส่งเสียงหัวเราะเบา ๆ “จิตวิญญาณกระบี่ก็ยังคงเป็นจิตวิญญาณกระบี่ แม้ว่าพวกมันจะเป็นกระบี่ม่วงฟ้าที่ทรงพลัง แต่พวกมันก็ยังคงเป็นจิตวิญญาณกระบี่อยู่ แม้ว่าพวกมันจะมีความรู้ แต่ก็ไม่อาจเทียบกับเจ้านายของมันในอดีตของมันได้”
“ถ้าเจ้านายในอดีตของพวกมันยังมีชีวิตอยู่ เขาคงจะไม่พูดอย่างนี้แน่นอนหลังจากที่เห็นสถานะของข้า”
“ผู้อาวุโสลม ท่านรู้สึกมั่นใจว่าจะเอาชนะมันได้จริง ๆ ? ” เจี้ยนเฉินตกใจมาก สำหรับเขาแล้ว จิตวิญญาณกระบี่นั้นมีความรู้รอบตัวมาก หากจิตวิญญาณกระบี่บอกมาอย่างนี้ มันก็เป็นไปไม่ ได้เลยที่จะผิด นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นว่าจิตวิญญาณกระบี่ก็พูดไม่ถูก
“เนื่องจากข้ากล้าพอที่จะเดินเส้นทางนี้ ข้าจึงมีความมั่นใจในระดับหนึ่ง แม้ว่าข้าไม่มีความมั่นใจมากนัก แค่เพียงสามในสิบส่วนเท่านั้น อย่างไรก็ตามแม้ว่าข้าจะล้มเหลว ข้าก็จะไม่ตา ายอย่างแน่นอน ข้าจะต้องจ่ายค่าตอบแทนออกไปอย่างสูงเท่านั้น ซึ่งจะหนีไปพร้อมกับวิญญาณของข้าและเข้าสู่การกำเนิดใหม่” ผู้อาวุโสลมกล่าว
“นั่นเป็นไปไม่ได้ ! ท่านจะไม่มีทางกลับมาอีกเมื่อท่านล้มเหลว ท่านจะหายไปอย่างสิ้นเชิง ดังนั้นท่านจะมีโอกาสเกิดใหม่ได้อย่างไร ? ” จิตวิญญาณกระบี่ปรากฏตัวขึ้นและกลายเป็นรูปร่างสอ องแบบเหนือหัวของเจี้ยนเฉินพร้อมกับเผชิญหน้ากับผู้อาวุโสลม
ผู้อาวุโสลมมองไปที่จิตวิญญาณกระบี่และพูดช้า ๆ “เจ้าพูดเพราะว่าเจ้ารู้เจ้าเห็นในอดีตเท่านั้นและเจ้าก็พูดไม่ผิด อาจจะไม่มีใครจากอดีตรวมถึงปัจจุบันของทั้งหกโลกสามารถเดินไปใน เส้นทางนี้ได้ แต่ข้าเป็นข้อยกเว้น”
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ ผู้อาวุโสลมก็หยุดชั่วขณะเขาพูดต่อ “ในอดีตมีเผ่าพันธุ์มากมายอยู่ในโลกวิญญาณ ในบรรดาทั้งเผ่าพันธุ์เหล่านี้เป็นเผ่าพันธุ์ที่ค่อนข้างพิเศษที่รู้จักในชื่อ เผ่าวิญญาณวัตถุ คนของเผ่าวิญญาณวัตถุทั้งหมดนี้มีความสามารถทางธรรมชาติในการหลอมรวมเข้ากับวัตถุเทพใด ๆ ในระดับเดียวกันกับพวกมัน หลังจากที่หลอมรวมแล้วพวกเขาจะได้รับความสามารถ ทั้งหมดของวัตถุเทพซึ่งทำให้พวกเขาแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก”
“แม้ว่าคนของเผ่าวิญญาณวัตถุจริง ๆ จะหายไปจากประวัติศาตร์แล้ว แต่ส่วนหนึ่งของสายเลือดพวกเขายังคงอยู่ผ่านการแต่งงานระหว่างเผ่าวิญญาณวัตถุกับเผ่าอื่น ด้วยเหตุนี้ในขณะที่เผ่า วิญญาณวัตถุได้หายไป ส่วนหนึ่งของสายเลือดของพวกเขาก็ยังคงดำรงอยู่จนถึงตอนนี้”
“ข้าบังเอิญที่เป็นหนึ่งในคนที่มีมัน”
เมื่อมาถึงตอนนี้ ผู้อาวุโสลมก็ถอนหายใจเบา ๆ “น่าเสียดายที่จากคำใบ้ของสายเลือดที่เป็นของเผ่าวิญญาณวัตถุในตัวของข้านั้นไม่บริสุทธิ์เหมือนกับของเฉินเจี้ยน ในตอนนี้พลังสายเลื อดได้เติบโตเพียงเบาบาง ไม่อย่างนั้นโอกาสของข้าในการหลอมรวมกับวัตถุเทพจะสำเร็จได้ถึงห้าในสิบส่วนเป็นอย่างน้อย”
“เผ่าวิญญาณวัตถุ จริง ๆ แล้วก็มีเผ่าเช่นนี้อยู่ด้วย” จือหยิงและฉิงโซวได้ตระหนัก ถึงแม้เขาจะเคยติดตามจอมปราชญ์สูงสุดและได้เรียนรู้เกี่ยวกับความลับมากมาย แต่พวกเขาก็ไม่ได้เป ป็นจอมปราชญ์สูงสุดที่แท้จริงเลยสักคน
หลังจากที่มาถึงขอบเขตจอมปราชญ์สูงสุดแล้ว พวกเขาสามารถมองเข้าไปในความลับที่ลึกที่สุดของจักรวาลได้ ตราบเท่าที่มีเผ่าพันธุ์นั้นเคยปรากฏในอดีตและทิ้งร่องรอยไว้ในโลก จอมปราชญ์ สูงสุดสามารถใช้พลังของเขาในการเจาะความลึกลับของโลกเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับการคงอยู่ของพวกเขา
จิตวิญญาณวัตถุไม่มีความสามารถนั้น
ทำให้จือหยิงและฉิงโซวก็เข้าใจเช่นกันว่าเจ้านายคนก่อนของพวกเขาอาจจะรู้การคงอยู่ของเผ่าวิญญาณวัตถุ เพียงแค่ว่าเขาไม่เคยพูดเรื่องนี้มาก่อน
“ในฐานะที่เป็นจิตวิญญาณวัตถุ เราสามารถมองเห็นบางอย่างที่จอมปราชญ์สูงสุดมองไม่เห็น แต่สิ่งที่ตรงกันข้ามก็เป็นเรื่องจริงเช่นกัน จอมปราชญ์สูงสุดบางคนเห็นในสิ่งที่จิตวิญญาณวัตถ ถุมองไม่เห็น” จิตวิญญาณกระบี่ปลอบใจตัวเอง พวกเขาไม่อาจทำอะไรได้ มองไปที่เจี้ยนเฉินและท้ายที่สุดก็ฟื้นความมั่นใจกลับมา
อย่างน้อย ๆ จอมปราชญ์ก็ไม่อาจมองเห็นความลับที่อยู่เบื้องหลังของเจี้ยนเฉินได้
“จือหยิง, ฉิงโซว เนื่องจากผู้อาวุโสลมมีสายเลือดของเผ่าวิญญาณวัตถุ ข้าจะยังช่วยผู้อาวุโสลมได้หรือไม่ ? ” เจี้ยนเฉินถามข้อมูลที่อยู่เกินเอื้อมออกมา ด้วยความรู้และประสบการณ์ของ พวกเขาก็ยังไม่อาจสามารถพึ่งพาได้ ในการติดอยู่กับเหตุการณ์ที่ลึกซึ้งเหล่านี้ เจี้ยนเฉินจึงจำเป็นต้องถามจิตวิญญาณกระบี่
“แน่นอน ท่านทำได้ ถ้าก่อนนี้เรามั่นใจได้แค่เจ็ดในสิบส่วน ตอนนี้เรามั่นใจได้เต็มสิบส่วน ถ้านายท่านช่วยเขา เขาก็จะสามารถหลอมรวมกับวัตถุเทพได้สำเร็จตราบเท่าที่ไม่มีอุบัติ เหตุใด ๆ เกิดขึ้นกับเขา” จิตวิญญาณกระบี่พูดอย่างมั่นใจ
ผู้อาวุโสลมก็ตระหนักถึงสิ่งที่จิตวิญญาณกระบี่พูดกับเจี้ยนเฉิน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนทันที เขาพูดด้วยความตกใจ “เจ้าพูดอะไร ? เจี้ยนเฉินช่วยข้าได้งั้นหรือ ? ”
อย่างไรก็ตามจากนั้นเขาก็ส่ายหัว “นั่นเป็นไปไม่ได้ แม้แต่จอมปราชญ์สูงสุดที่เป็นดั่งตัวแทนสวรรค์ก็ไม่อาจช่วยข้าในเส้นทางที่ข้าเดินได้ ข้าต้องพึ่งโชคและดวงของข้าเองเท่าน นั้น ทำไมเจี้ยนเฉินถึงมีความสามารถในการช่วยข้าได้กัน ? ”
เมื่อได้ยินผู้อาวุโสลมพูด จิตวิญญาณกระบี่ก็ยิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนที่ทั้งสองจะมองไปที่เจี้ยนเฉิน
เจี้ยนเฉินเข้าใจว่าพวกเขากำลังรอให้เขาเอาแก่นโลหิตบรรพกาลออกมาจากร่างกายของเขา ทันทีที่แก่นโลหิตปรากฏออกมา เขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังหมดแรง
“ผู้อาวุโสลม แก่นโลหิตบรรพกาลของข้าแตกต่างออกไป มันสามารถช่วยท่านได้” เจี้ยนเฉินนำแก่นโลหิตบรรพกาลออกมามอบให้กับผู้อาวุโสลม
“นั่นเป็นไปไม่ได้ แก่นโลหิตบรรพกาลในตอนนี้ของเจ้านั้นต่ำเกินไปในสายตาของข้า ยิ่งไปกว่านั้นไม่ต้องพูดถึงแก่นโลหิตบรรพกาลที่จะไม่ผงาดเต็มที่ แม้แต่แก่นโลหิตบรรพกาลจากร่างบรรพก กาลที่บรรลุถึงความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ก็ไร้ประโยชน์กับข้า” ผู้อาวุโสลมส่ายหัว แต่ทันที่เขามองดวงตาของเขาก็เบิดกว้างและจับจ้องไปที่แก่นโลหิตบรรพกาล แม้แต่การหายใจของเขาก็ ราวกับหยุดลง
ในเวลานี้ดูเหมือนว่าโลกทั้งใบกำลังหยุดลงและมีเพียงสายตาของผู้อาวุโสลมเท่านั้นที่เบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
“นะ-นะ-นี่คือพลังบรรพกาล…..นี่คือพลังบรรพกาลจริง ๆ…” ไม่นานราวกับว่าผู้อาวุโสลมได้ยืนยันความคิดของเขา ท้ายที่สุดเขาก็เริ่มพึมพำกับตัวเองอย่างมึนงง
“เป็นไปไม่ได้ ! มันเป็นไปไม่ได้ ! มันไม่อาจเป็นไปได้เลย ! ” ตอนนี้แม้แต่ความกดดันทางจิตใจที่ไม่สั่นคลอนของผู้อาวุโสลมก็เริ่มเปลี่ยนไปอย่างไม่อาจควบคุมได้ เขาเต็มไปด้วยอารมณ์ผีเ เข้า-ผีออกอีกครั้ง