เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 447 - สองตัวเลือก

ตอนที่ 447 – สองตัวเลือก

หลังจากหายตกใจ สีหน้าของเจ้าสำนักหัวหยุนก็เริ่มมืดครึ้มลงเล็กน้อยในขณะที่ดวงตาของเขาทอประกายออกมา เจียงหวูจี่จากตระกูลเจียงหยางได้สร้างแรงกดดันอย่างไม่น่าเชื่อต่อสำนักหัวหยุน ไม่เพียงเท่านั้นพวกเขายังคงถูกกดดันแม้หลังจากมีเซียนสวรรค์ 3 คน แต่ตอนนี้ตระกูลเจียงหยางมีลูกหลานที่มีความสามารถ สถานการณ์เช่นนี้ทำให้เฉิงเฟยอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นห่วง

“วันนี้เจียงหยางเซียงเทียนอายุ 21 ปี แต่เขามีความแข็งแกร่งของเซียนปฐพี – ดูเหมือนจะเป็นเซียนปฐพีขั้นสูงสุด หากบุคคลเช่นนี้เติบโตขึ้น สำนักหัวหยุนของเราก็จะถูกบดขยี้ภายใต้ฝ่าเท้าของตระกูลเจียงหยาง” เฉิงเฟยคิดกับตัวเองอย่างวิตก พลันเฉิงเฟยหยิบเอาหยกแม่ลูกออกจากแหวนมิติของเขาทันที แล้วทำลายมันเพื่อแจ้งผู้อาวุโสสูงสุดที่ซ่อนตัวอยู่ภายในภูเขา

ภายในส่วนลึกของภูเขาด้านหลังสำนักหัวหยุนมีเซียนสวรรค์ 3 คนรวมตัวกันอยู่ที่นั่น ผู้อาวุโสสูงสุด 2 คนเปลี่ยนมาให้ความรู้แก่คนที่เพิ่งทะลวงผ่านซีหยา

ทันใดนั้นหนึ่งในผู้อาวุโสสูงสุดได้ดึงหยกขนาดเล็กออกมาดู ในทันใดมันก็แยกออกเป็น 2 ส่วน

เมื่อเห็นการแตกของหยก ผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งและซีหยาต่างก็เริ่มกังวล พวกเขารู้ว่ามันหมายถึงอะไรเมื่อหยกแตก

“ดูเหมือนว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นภายในสำนักหัวหยุน อยู่ที่นี่และสอนซีหยาต่อไป ข้าจะไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น” ผู้อาวุโสสูงสุดพูด

ผู้อาวุโสอีกคนยืนขึ้นจากเก้าอี้ “ข้าแน่ใจว่ามีบางสิ่งที่สำคัญเกิดขึ้น มิฉะนั้นเฉิงเฟยจะไม่ทำลายหยกแม่ลูก ทำไมเราทั้งสามไม่ไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ? “

หลังจากนั้นเซียนสวรรค์ทั้งสามก็ออกจากภูเขาและบินไปที่สำนัก

ที่ประตูด้านหน้า มีเสียงกึกก้องดังขึ้นหลายครั้ง สามารถได้ยินได้ในขณะที่เซียนปฐพีอีกนับสิบถูกส่งปลิวออกไป พวกเขาปลิวออกไปจากเจี้ยนเฉินโดยมีเลือดกระอักออกมาจากปาก กระแทกเข้าไปในอาคารใกล้เคียง พวกเขาปลิวผ่านกำแพงจนเป็นรู

“เจ้าคือเจียงหยางเซียงเทียน จริง ๆ หรือ ? ” ผู้อาวุโสสำนักหัวหยุนมองดูเจี้ยนเฉินด้วยหน้าที่ซีดขาว หัวใจของเขาทนไม่ได้ที่จะยอมรับภาพที่เห็นต่อหน้าเขา เซียนปฐพีนับสิบคนพ่ายแพ้ต่อเจียงหยางเซียงเทียน ทำให้เฉิงเฟยรู้สึกราวกับว่าพลังที่เขาเพิ่งได้รู้เห็นนั้นมาจากจินตนาการของเขา เขาไม่อยากเชื่อเลยและเริ่มสงสัยตัวตนของคนที่อยู่ข้างหน้าเขา เขาเป็นคนคนเดียวกันกับเจียงหยางเซียงเทียนที่มีความแข็งแกร่งเกือบเท่าเฉิงหมิงเซียงเมื่อหลายปีก่อน?”

ด้วยก้อนหินที่แตกละเอียดที่ล้อมรอบพวกเขา ชายนับสิบคนที่ถูกกระแทกตรงเข้าไปในอาคารยืนขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่ซีด เซียนปฐพียืนอยู่ข้างเฉิงเฟยทุกคนมองดูเจี้ยนเฉินด้วยท่าทางที่ประหลาดใจ พวกเขาตกตะลึงความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉินเหมือนกับที่เฉิงเฟยกำลังเป็นอยู่

“เจ้าสำนักเฉิง ข้า เจียงหยางเซียงเทียน, ยืนอยู่ที่นี่ในวันนี้ แสดงพลังของสำนักหัวหยุนของเจ้าให้ข้าเห็นว่าสำนักของเจ้าสามารถทำอะไรได้บ้าง” เจี้ยนเฉินพูด

“เจียงหยางเซียงเทียน เจ้าป่าเถื่อนนัก สำนักหัวหยุนของเราไม่ได้เป็นสถานที่ที่เจ้าสามารถประพฤติตัวป่าเถื่อนได้ รอจนกว่าผู้อาวุโสสูงสุดมาถึง เราจะดูว่าเจ้าจะกระทำตามอำเภอใจได้หรือไม่” เซียนปฐพีที่ยืนอยู่ข้างเฉิงเฟยพูด

ขณะที่เขาพูดจบ กลิ่นอายที่ทรงพลังสามคนก็บินมาจากด้านหลังของสำนักหัวหยุน ชายสวมเสื้อคลุมสีขาวสามคนปรากฏตัวขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนที่จะร่อนลงมาที่สำนักหัวหยุนอย่างช้า ๆ

เมื่อเห็นเซียนสวรรค์ทั้งสามท่าน ศิษย์ทุกคนคุกเข่าลงและร้องออกมาทันทีว่า “พวกเราคำนับผู้อาวุโสสูงสุด ! ” เสียงของเหล่าบรรดาศิษย์นั้นดังมากและสามารถได้ยินได้ทั่วทั้งภูเขาเทียนหัว

เจ้าเป็นใคร ! ” ดวงตาของซีหยาจ้องมองที่เจี้ยนเฉินอย่างดุร้ายโดยไม่สนใจลูกศิษย์

ผู้อาวุโสสูงสุดอีกสองคนไม่พูดอะไรและมองไปรอบ ๆ อาคารที่ถูกทำลายในบริเวณใกล้เคียงแทน ในแต่ละฉากของการทำลายล้าง สีหน้าการแสดงออกของพวกเขาเคร่งเครียดยิ่งขึ้น พวกเขาทั้งคู่เป็นเซียนสวรรค์มาเป็นเวลานานและพวกเขาบอกได้ว่าพลังงานที่ใช้ในการโจมตีเหล่านี้ประกอบไปด้วยธาตุไฟ ความสามารถในการควบคุมพลังงานของโลกนั้นเป็นมนต์ขลังที่มีเพียงเซียนสวรรค์เท่านั้นที่ทำได้

“ผู้อาวุโสสูงสุดและอาจารย์ เขาเป็นคนที่ตัดแขนลูกชายของข้า เจียงหยางเซียงเทียน” เจ้าสำนักเฉิงเฟยพูดอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ตอนนี้เซียนสวรรค์ทั้งสามอยู่ที่นี่แล้ว เขาเต็มไปด้วยความมั่นใจและไม่กลัวเจี้ยนเฉินอีกต่อไป

ตามคำพูดของเฉิงเฟย ดวงตาของเซียนสวรรค์ทั้งสามนั้นส่องประกายแวววาวขณะที่พวกเขามองดูเจี้ยนเฉิน ซีหยาสูญเสียความสงบไปในทันที “เจียงหยางเซียงเทียน เจ้าช่างกล้า ! สวรรค์ได้เว้นทางเดินไว้ให้เจ้า เจ้ากลับเพิกเฉย ดังนั้นจงเดินไปสู่นรกเถิด ไม่มีใครขัดขวางเจ้า ! เนื่องจากเจ้ามาที่สำนักหัวหยุนของเราในวันนี้อย่าคาดหวังว่าจะได้จากไป” ซีหยามีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้งต่อเจี้ยนเฉินภายในใจของเขา นั่นเป็นเพราะเจี้ยนเฉิน ทำให้เขาต้องต่อสู้กับเจียงหวูจี่และทำให้เขาเสียหน้าต่อหน้าลูกศิษย์มากมาย สิ่งนี้ทำให้เขาใคร่ครวญอยู่นานหลายชั่วยาม

“ซีหยา ระวังปากของเจ้า ! ” ผู้อาวุโสสูงสุดอีกคนก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เข้มงวด

ซีหยาหยุดพูดตามคำสั่งของผู้อาวุโสสูงสุดทันที แม้ว่าทั้งสามคนนั้นเป็นเซียนสวรรค์ แต่ผู้อาวุโสทั้งสองก็มีอำนาจมากและเขาก็ไม่กล้าท้าทายคนทั้งสอง

หนึ่งในผู้อาวุโสสูงสุดมองไปที่เจี้ยนเฉินด้วยท่าทีที่ซับซ้อนก่อนที่จะขอคำยืนยันว่า “เจ้าเป็นนายน้อยสี่ของตระกูลเจียงหยาง เจียงหยางเซียงเทียนใช่หรือไม่ ? “

“ถูกต้อง ข้าคือเจียงหยางเซียงเทียน” เจี้ยนเฉินพูด

หลังจากการยืนยันครั้งนี้ ผู้อาวุโสทั้งสองมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ หลังจากลังเลเล็กน้อยผู้อาวุโสสูงสุดคนหนึ่งพูด “เจียงหยางเซียงเทียน เจ้ามาที่นี่เพราะเหตุการณ์เมื่อวานนี้ใช่หรือไม่ ? “

“นั่นเป็นเพียงเหตุผลแรก เหตุผลที่สองก็คือสำนักหัวหยุนใช้อำนาจของพวกเจ้าบีบบังคับให้ข้าออกจากบ้าน เรื่องของเมื่อวานยิ่งเพิ่มความเกลียดชังแต่เก่าก่อนของข้าเท่านั้น วันนี้ข้าจะทวงความยุติธรรมนั้น” เจี้ยนเฉินพูด

“เจียงหยางเซียงเทียน ข้าเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องครั้งนั้นมา แม้ว่าเฉิงหมิงเซียงจะทำเกินไป แต่เจ้าก็ไม่ควรตัดแขนของเขาทิ้ง เจ้าต้องเข้าใจว่าเขาเป็นทายาทคนต่อไปของสำนักหัวหยุน การกระทำของเจ้าไม่ใช่สิ่งที่สำนักหัวหยุนของเราสามารถปล่อยให้เกิดขึ้นได้” หนึ่งในผู้อาวุโสสูงสุดพูดด้วยท่าทางไร้ความรู้สึก

“ผู้อาวุโสสูงสุด ไม่ต้องพูดกับเขา ได้โปรดสอนบทเรียนให้แก่เขาทันทีเพื่อที่เขาจะได้รู้ว่าสำนักหัวหยุนของเราแข็งแกร่งเพียงใด ! ” เฉิงเฟยดูหมดความอดทนไปเล็กน้อย เขาอยากจะแก้แค้นให้กับการสูญเสียแขนของลูกชายของเขา ตอนนี้โอกาสอยู่ที่นี่ เขาไม่ยอมรออีกต่อไป

เงียบ ! ผู้อาวุโสสูงสุดคำรามไปที่เฉิงเฟย ทำให้เขาต้องหุบปากตัวเองลงทันที จากนั้นผู้อาวุโสสูงสุดหันไปหาเจี้ยนเฉินและพูดอย่างจริงจัง “เจียงหยางเซียงเทียน เจ้าต้องการจะสะสางเรื่องนี้อย่างไร ? “

เจี้ยนเฉินเริ่มเงียบอยู่สักครู่ก่อนจะพูด” เสนาบดีของสำนักหัวหยุนเป็นคนที่มีพระคุณมากในอาณาจักรเกอซุนแต่ข้าไม่ต้องการปล่อยหนี้แค้นนี้ไว้นาน เกี่ยวกับสิ่งนี้ข้าจะระบุสองทางเลือก: อันดับแรกข้าจะทำลายสำนักหัวหยุนและกำจัดชื่อสำนักหัวหยุนออกจากอาณาจักรเกอซุน”

ลูกศิษย์ทุกคนดูโกรธแค้นอย่างยิ่งสำหรับคำแนะนำเช่นนี้ แม้แต่เซียนสวรรค์ ซีหยาก็หน้าซีดเป็นเถ้าถ่าน ดวงตาทั้งสองข้างของเขากำลังเปล่งประกายเปลวไฟและถ้าไม่ใช่เพราะผู้อาวุโส เขาจะทำอะไรบางอย่างก่อนหน้านี้ แม้แต่ใบหน้าของผู้อาวุโสสูงสุดทั้งสองก็กลายเป็นสิ่งที่ไม่น่าดูจากคำพูดของเขา

เจี้ยนเฉินพูดต่อไปว่า “หรือตัวเลือกที่สอง เราสี่คนมาต่อสู้กันเพื่อตัดสินปัญหาต่าง ๆ หากเจ้าสามารถเอาชนะข้าได้ ข้าจะลืมหนี้แค้นครั้งนี้และจะไม่ติดใจเรื่องนี้อีกต่อไป หากเจ้าแพ้ ข้าต้องการให้เจ้าสองคนตัดแขนขวาของซีหยาเป็นการลงโทษสำหรับการล่วงเกินเมื่อวานนี้ ข้ายังต้องการให้เจ้าปลดเขาออกจากตำแหน่งเจ้าสำนัก”

ในที่สุด ซีหยาก็ไม่สามารถรับมันได้อีกแล้วและคำราม “ช่างบังอาจยิ่งนัก ! เจียงหยางเซียงเทียน เจ้ายโสเกินไป ! เจ้ามาที่สำนักหัวหยุนของเราโดยไม่มีเจียงหวูจี่ที่นี่ เจ้าจะทำอะไรได้ ? “

เจ้าสำนักก็รู้สึกว่าคำพูดของเจี้ยนเฉินนั้นมากเกินไป แม้แต่เหล่าศิษย์ที่อยู่รอบ ๆ เจี้ยนเฉิน ก็ตกตะลึงอย่างที่สุดและมองดูเจี้ยนเฉินราวกับว่าเขาเป็นคนปัญญาอ่อน

ผู้อาวุโสทั้งสองก็มาถึงข้อสรุปในเวลาเดียวกันและพูดว่า “ถ้านั่นคือสิ่งที่เจ้าต้องการ งั้นเรามาต่อสู้กัน ให้เราดูว่าคุณชายสี่ของตระกูลเจียงหยางแข็งแกร่งแค่ไหน ! มา ! ด้วยเหตุนี้ ผู้อาวุโสทั้งสองจึงบินออกไปไกลจากสำนักหัวหยุน การต่อสู้จะส่งผลกระทบต่อสำนักหัวหยุนอย่างแน่นอนด้วยการระเบิดพลังงานทั้งหมดหากพวกเขายังคงอยู่ที่นี่

เจี้ยนเฉินไม่ได้พูดอะไรและห่อหุ้มธาตุลมรอบตัวเขา จากนั้นเขาก็บินขึ้นไปในอากาศและพุ่งตรงไปหาผู้อาวุโสทั้งสอง

เมื่อเห็นเช่นนี้ ซีหยาและคนอื่น ๆ ในสำนักหัวหยุนก็รู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก เฉิงเฟยอ้าปากค้างพอที่จะยัดไข่ไก่เข้าไปได้

“ไม่ ! มันเป็นไปไม่ได้ ! เขาจะบินได้อย่างไร? นี่เป็นสิ่งที่เซียนสวรรค์เท่านั้นที่สามารถทำได้ ! ” เจ้าสำนักเฉิงเฟยพูดด้วยเสียงสั่นเทาราวกับว่าอากาศเยือกเย็นลงอย่างกะทันทัน

” เขาสามารถควบคุมธาตุลมได้ เป็นไปได้อย่างไร ? ด้วยอายุของเขา เขาจะก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนสวรรค์ได้อย่างไร ? ” ซีหยากลายเป็นคนปัญญาอ่อนเช่นกัน จากประสบการณ์ เขารู้ว่าการก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนสวรรค์นั้นยากเพียงใด เขาใช้เวลาหลายร้อยปีแห่งการบ่มเพาะอันขมขื่นก่อนที่เขาจะบรรลุผลสำเร็จในที่สุด แต่ตอนนี้เด็กหนุ่มที่อายุราว ๆ 20 ปีก็สามารถทำสิ่งที่ทำให้เขาต้องใช้เวลาหลายร้อยปีได้ นี่คือการทำร้ายจิตใจที่ส่งผลต่อสภาพจิตใจของเขาปั่นป่วนอย่างมาก