เทพกระบี่มรณะ (Chaotic sword god) - ตอนที่ 550: คนร้ายที่ขโมยลูกสัตว์อสูร (2)

ตอนที่ 550: คนร้ายที่ขโมยลูกสัตว์อสูร (2)

ใบหน้าของหยุนหลีกลายเป็นซีดขาวมากขึ้น ขณะที่สิ่งต่าง ๆ ลอยขึ้นอากาศไป เขารู้ว่าไม่มีทางไปที่เขาจะออกจากสถานการณ์นี้ ไม่มีคำโกหกอันใดที่สมบูรณ์แบบ

ไคเอ้อและคนอื่น ๆ อีก 3 คนเผยให้เห็นความโกรธแค้น ขณะที่พวกเขาจ้องมองไปที่หยุนหลีอย่างดุดัน ในแววตาของพวกเขาไม่อาจซ่อนความโกรธแค้นไว้ได้

ดังนั้นคนร้ายลึกลับที่แอบเข้าไปในกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีของเรา ผู้ซึ่งขโมยลูกสัตว์อสูรและฆ่าเต้าคังของเราเป็นเจ้า ข้าไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าสุดท้ายแล้วคนที่เราควานหาจะเป็นเจ้า โม่เทียนคำรามออก เป็นเขาที่จ้องมองไปยังหยุนหลีราวกับว่าเขาเป็นสัตว์ร้ายกระหายเลือด ที่ไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าถลกหนังศีรษะของเขา กินเลือดกินเนื้อของเขา

หยุนหลีได้แต่ยืนแน่นิ่งราวกับคนตาย เขาคิดหาคำพูดแก้ตัวไม่ได้เลยแม้แต่น้อย แม้ว่าเขาต้องการที่จะหลีกเลี่ยงเรื่องนี้ทั้งหมด หยุนหลีไม่สามารถค้นหาคำที่จะพลิกลิ้นในการหลีกเลี่ยงปัญหานี้ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเขาคิดถึงคำพูดที่ตนเองกล่าวกับเจี้ยนเฉินก่อนหน้านี้

เจี้ยนเฉินทันทีได้กล่าวออกว่า ผู้ร้ายนั้นมันครอบครองลูกสัตว์อสูร ตราบใดที่พบมัน นั่นย่อมจะพบคนร้ายเช่นกัน

ข้าไม่เคยคิดว่า มันจะเป็นเจ้าที่ขโมยลูกสัตว์อสูรระดับ 5 ไป หยุนหลี เจ้าคิดว่า คนที่จะสามารถสังหารเต้าคังของเราได้ มันจะเป็นใครนอกจากเจ้า ทั่วเมืองเวค ในขณะที่คนส่วนใหญ่ไม่มีทักษะการต่อสู้ มีแต่เจ้าผู้เป็นคนลงมือ แต่เราไม่เคยสงสัยเลยว่า จุดเริ่มต้นมันจะมาจากเจ้า ไคเอ้อโกรธมากเช่นกัน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเจตนาสังหารอย่างรุนแรง

ฉิงเฟิงมองไปที่เจี้ยนเฉินและกล่าวอย่างไม่พอใจว่า “หัวหน้า ขณะที่เต้าคังถูกฆ่า เต้าคังของเราก็จากไปอย่างไม่สงบ เราไม่อาจปล่อยให้เขาตายไปโดยไม่ล้างแค้นให้เขา”

คำพูดของฉิงเฟิง ได้ทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของหยุนหลี และเริ่มมีดวงไฟกระพริบขึ้นในสายตาของเขา

พยักหน้าลง เจี้ยนเฉินจ้องมองไปที่หยุนหลี หยุนหลี เจ้ามีอะไรจะพูดแก้ตัวหรือไม่ ?

รู้ดีอยู่ในใจว่า มันไม่อาจมีวิธีใดที่จะแก้ตัวเองอีกต่อไป หยุนหลีได้ตัดสินใจที่จะเลิกปิดบังพวกเขา “ถูกต้อง ผู้ที่แทรกซึมเข้าไปในกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีคือข้า ผู้ที่ขโมยสัตว์อสูรระดับ 5 คือข้า และเต้าคังก็ตายด้วยมือของข้าเช่นกัน ไม่ว่าจะอย่างไร ข้า หยุนหลี คือขุนนางของอาณาจักรวายุครามและเมืองเวค หากเจ้ากล้าทำอันตรายกับขุนนางของอาณาจักรวายุคราม แล้วมันจะนับว่าเจ้าท้าทายอำนาจของอาณาจักรวายุคราม ตั้งตนเป็นศัตรู อาณาจักรทั้งหมดจะไม่นิ่งนอนใจให้เจ้าทำร้ายข้าแน่”

คำพูดของหยุนหลี ดวงตาของเจี้ยนเฉินฉายแววเย็นชา รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏบนปากของเขา ขณะที่ไคเอ้อและคนอื่น ๆ หรี่ตามองด้วยความกังวล อาณาจักรวายุครามจัดว่าเป็นยักษ์ใหญ่เกินไป พวกเขาไม่มีโอกาสที่จะล่วงเกินได้

“เจ้าตีค่าอาณาจักรวายุครามมากเกินไป คิดจะใช้มันคุ้มกายเจ้าต่อหน้าข้างั้นหรือ เจ้าช่างน่าสมเพชอะไรเช่นนี้ ! ” เจี้ยนเฉินหัวเราะอย่างดูแคลน

หยุนหลีเริ่มต้นคิดว่า เขาเคยคิดว่าเจี้ยนเฉินนั้นจะถูกเขาขู่ให้กลัวได้ด้วยอาณาจักรวายุคราม เขามองว่าเจี้ยนเฉินนั้นไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่าแมลงตัวเล็ก ๆ ที่ไม่อาจจะช่วยตัวเองได้

เจี้ยนเฉิน กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีประสงค์ที่จะเป็นศัตรูกับอาณาจักรวายุครามเช่นนั้นหรือ ! หยุนหลีกล่าว เสียงดัง จิตใจของเขารู้สึกไม่ค่อยดี เมื่อหยุนหลีคิดเกี่ยวกับปูมหลังของเจี้ยนเฉินที่พร่าเลือน เจี้ยนเฉินนั้น แท้จริงแล้วเป็นบุคคลลึกลับในสายตาของเขา อย่างน้อยเขารู้ว่าเจี้ยนเฉินเป็นหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนี แต่เขาก็ขาดข้อมูลเกี่ยวกับตัวเขา มองเห็นทักษะและวิธีที่เจี้ยนเฉินจัดการกับเขา หยุนหลีได้แต่สงสัยว่าเจี้ยนเฉินนั้นไม่ใช่เพียงชาวบ้านเพียงสามัญหรือไร้วัฒนธรรมแต่อย่างใด

อาณาจักรวายุครามนั้น พวกเขาไม่มีสิทธิ์ตั้งตัวเป็นศัตรูกับข้า ไคเอ้อ จับกุมตัวเจ้าเมือง และพาเขาออกมา เจี้ยนเฉินบัญชา

“ขอรับ หัวหน้าของพวกเขาเป็นกบฏต่ออาณาจักรวายุคราม นั่นเป็นสิ่งที่ไม่คุ้มค่า แต่หลังจากได้ยินคำสั่ง ทั้งสี่คนของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและรีบจับกุมหยุนหลีตามคำสั่งของเจี้ยนเฉิน

เจ้าคิดจะลองดีต่อข้า อาณาจักรวายุคราม หยุนหลีคำรามออกด้วยความโกรธ เอามือหยิบดาบเตรียมการต่อสู้

จับกุมเขา เจี้ยนเฉินบัญชา

โดยไม่ลังเล ทั้งกลุ่มเอาอาวุธเซียนของตนเองออกมาและเริ่มทะยานเข้าไปหาหยุนหลี

แสงประหลาดปรากฏในดวงตาหยุนหลี เขาไม่คิดที่จะต่อสู้กับไคเอ้อและคนอื่น ๆ ดาบบินไปที่ผนัง สร้างช่องโหว่ เขากระโจนออกจากมัน เปิดปากร้องตะโกน ทหาร กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีกบฏ ทหาร มากำจัดพวกเขา

เสียงของหยุนหลีนั้นไม่เพียงแต่ทหารภายในจวนได้ยินเขา แม้แต่ทหารที่ประจำบนถนนจะได้ยินคำสั่งของเขาอย่างชัดเจน

ทหารทุกคนจากภายในจวนระดมพลเริ่มปฏิบัติงานทันที แม้คนภายนอกจากถนนก็ล้อมกันเข้ามา แม้แต่ผู้เห็นเหตุการณ์ก็ตกตะลึงจากสิ่งที่พวกเขาได้ยิน เขาเริ่มพูดคุยกันทันที

หูข้าฝาดหรือไม่ ? เป็นกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี…

กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีเป็นกลุ่มที่แข็งแกร่งของทหารรับจ้างในเมืองเวค เหตุใดพวกเขาจึงคิดก่อกบฏ ?

ข้าได้ยินว่า หัวหน้ากลับมาเมื่อคืนหลังจากที่เขาได้หายตัวไปอย่างยาวนาน

ในการบุกรุกของสัตว์อสูรเมื่อสองปีก่อน หัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีเป็นผู้ที่ช่วยปกป้องเมืองมากที่สุดคนหนึ่ง ทำไมต้องเขากบฏ ?

คำพูดของหยุนหลีทำให้เกิดการระเบิดคำสนทนาในถนน ไม่ว่ามันจะเป็นพลเรือน ร้านค้า หรือทหารรับจ้างที่เคยได้ยินเรื่องเขา ไม่มีทางที่พวกเขาจะเข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

ภายในระยะเวลาหลายวินาที ทหารกว่าสามร้อยนายจำกัดอยู่ในสถานที่บริเวณใกล้เคียงอย่างแน่นหนา ที่ซึ่งไม่อาจหลบหนี แม้กระทั่งในน้ำ ภายใต้การป้องกันของเหล่าทหาร หยุนหลีอาจจะเห็นรอยยิ้มของเจี้ยนเฉิน

หลังจากถูกล้อมรอบด้วยคนเหล่านี้ราว 300 คน เจี้ยนเฉินและคนอื่น ๆ ก็ยังคงอยู่ในความสงบ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หมิงตง ตู่กูเฟิง หยุนเจิ้ง และศิษย์พี่อัน เมื่อเห็นทหาร พวกเขาก็จ้องมองราวกับมองไม่เห็นอะไร

หึ เจ้าเมือง เจ้าคิดหรือว่ามันจะเป็นไปดังคำของเจ้าทหารจำนวนเล็กน้อยแค่นี้จะสามารถบังคับให้เราออกไปได้งั้นหรือ ? หมิงตงยังคงมีท่าทีเย้ยหยันหยุนหลี

ทำอย่างไร พวกเขาไม่สามารถงั้นหรือ อย่าลืมว่ามีทหารนับแสนในเมืองเวค ภายใต้คำสั่งของข้า เจ้ากบฏ ยามเมื่อข้าบอกว่าเจ้าเป็นกบฏ นับแต่วันนี้ อาณาจักรวายุครามก็ไม่อาจที่จะปกป้องกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี หยุนหลีรู้ว่าไม่มีทางที่เจี้ยนเฉินจะยกโทษให้กับเขาหรือปล่อยเขาไป

ตามความคิดของเขาเอง ถ้าทหารรับจ้างอัคนีถูกจับด้วยการกระทำผิดร้ายแรงข้อหาสมคบคิดและก่อกบฎ แม้จะเป็นทหารรับจ้างก็ไร้ประโยชน์ที่จะต่อกร

สมคบคิดและก่อกบฎ เจ้าเมือง เจ้าอย่าพยายามป้ายความผิดให้กับข้า หมิงตงหัวเราะออกมาอย่างยินดี เจ้าคิดจะทำการเช่นนี้

หืม กลุ่มกบฎยังคงไม่ยอมสำนึกผิดแม้ยามเมื่อความตายมาอยู่ตรงหน้า ทหาร ฆ่าพวกมันทั้งหมด หยุนหลีตะเบ็งเสียงสั่งการออกมาอย่างเด็ดขาด

โดยไม่ลังเล ทหาร 300 คนพุ่งตรงเข้าไปยังกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี

หัวเราะออกมาทันที ร่างกายของหมิงตงเป็นประกายสีฟ้าผ่านฝูงชนและตรงไปยังหยุนหลี ก่อนที่หยุนหลีจะสามารถตอบสนองต่อฝ่ามือของหมิงตง มันได้ส่งทหารที่อยู่บริเวณใกล้หยุนหลีและจับคอของหยุนหลี มือขวาของเขาคว้าลงบนคอของหยุนหลี

หมิงตงนั้นรวดเร็วมาก จนกระทั่งหยุนหลีไม่เห็นแม้แต่การเคลื่อนไหว มีความรู้สึกอยู่ที่ภายในคอของเขา หยุนหลีราวกับน้ำท่วมอยู่ในคอ เมื่อเขาตระหนักว่าคอของเขาถูกจับไว้แน่นโดยศัตรู

ในเวลาเดียวกัน หยุนเจิ้ง ศิษย์พี่อัน ตู่กูเฟิงออกพลังในการใช้อาวุธของเขาตัดผ่านพวกมัน คลื่นของพลังงาน ทหารโดยรอบถูกส่งให้บินออก พวกเขาถูกโจมตี มีเลือดบินออกจากปากของพวกเขา พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส

ไม่ต้องเสียพลังงานมากในการจัดการเหล่าทหารที่อ่อนแอกว่า พวกเขาห่างไกลจากการเป็นคู่มือของเซียนปฐพี

พวกเขาถูกจัดการอย่างรวดเร็ว หยุนหลีแทบจะไม่เชื่อสายตาของเขา ไม่มีทางที่เขาจะได้คิดว่าหมิงตงจะสามารถครอบครองพลังมหาศาลเช่นนี้

พี่น้อง ข้าจับเจ้าเมืองได้แล้ว เราทำเช่นไรกับเขาดี ฆ่าหรือตัดแขนมัน หมิงตงถามเจี้ยนเฉิน

ใบหน้าของหยุนหลีซีดเผือด เมื่อเขาได้ยินหมิงตง แต่เนื่องจากเขาถูกบีบอยู่ เขาจึงไม่ได้พูดอะไรตอบสนอง

ไม่จำเป็นที่จะต้องจัดการกับเขาอย่างรวดเร็ว มัดเขาและพาเขาไป เจี้ยนเฉินตอบกลับ

แต่ให้ระวัง บางทีควรจัดการสั่งสอนสักเล็กน้อย เพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่อาจต่อสู้ได้ ทันทีที่หมิงตงพูดจบ เขาก็ซัดฝ่ามือใส่หน้าอกของหยุนหลี

ป้าบ หยุนหลีกระอักเลือดออกมาทันที หลังจากถูกฝ่ามือของหมิงตง

หลังจากนั้น ไคเอ้อและคนอื่น ๆ จับหยุนหลีตรึงไว้โดยโซ่รอบคอของเขา แล้วภายใต้สายตาของทหารทั้งหมด หยุนหลี เจ้าเมืองเวคถูกพาตัวออกไปโดยไม่มีการขัดขวาง

ทหารรับจ้างอัคนีก่อกบฏ จับเจ้าเมืองไป แจ้งผู้บัญชาการเต้าหลี ทันที หนึ่งในทหารกล่าวขึ้นกับผู้บังคับบัญชา

ไคเอ้อและคนอื่น ๆ จับหยุนหลีที่บาดเจ็บ พวกเขาตามเจี้ยนเฉินจากคฤหาสน์ กรงมีลูกอสูรระดับ 5 ได้อยู่กับพวกเขา อยู่เบื้องหลังกลุ่ม ทหารทั้งหมดมีท่าทีกังวล พวกเขาปิดกั้นเจี้ยนเฉิน แต่เมื่อเขาคิดถึงตู่กูเฟิงและคนอื่น ๆ ความกลัวผุดขึ้นจากหัวใจของพวกเขา แทนความกล้าหาญของพวกเขาในการต่อสู้