เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 195

มีเพียงใช้กำลังกับพวกมัน ถึงสามารถสยบพวกมันได้!
และลูกเขยของตัวเอง ดูเหมือนจะใช้กำปั้นได้มีเหตุผลดีที่สุด!
จางต้าพ่าวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด: “อ้า!มือของฉัน!แกไอ้สารเลว แกกล้าหักมือฉัน!”
เขามองไปที่หยางเฟิง ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
“คนมา ตีมันให้ตาย!”
จางต้าพ่าวคำรามด้วยความโกรธ
“ฆ่ามัน!”
หนึ่งคำสั่ง
อันธพาลที่ถือไม้ควงนับสิบพุ่งไปยังหยางเฟิง
เห็นถึงตรงนี้
ชาวบ้านเหล่านั้น แต่ละคนแสดงสีหน้าตกใจกลัว
เวลาเดียวกัน ก็เต็มไปด้วยความกังวลต่อหยางเฟิง
“ไอ่หนุ่ม แกรีบหนีเถอะ!”
“ใช่ นายคนเดียวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา!”
“เร็วเข้า ถ้ายังไม่ไปก็สายเกินไป!”
……
ชาวบ้านเหล่านี้รู้ว่าจางต้าพ่าวแข็งแกร่งเพียงใด
หาก หยางเฟิงตกอยู่ในมือของจางต้าพ่าว จะต้องถูกทุบตีตายอย่างแน่นอน
สำหรับพวกอันธพาลเหล่านี้ หยางเฟิงไม่ได้เอาไว้ในสายตาแม้แต่น้อย
คนพวกนี้ต่อกรกับคนทั่วไปยังได้
ต่อกรกับตัวเอง……หึหึ นั่นก็คือเรื่องตลกจริงๆ!
ซู!
ไม่พูดไร้สาระใดๆ หยางเฟิงทั้งคนพุ่งเข้าไป
เมื่อเห็นหยางเฟิงคนเดียวต่อกรกับสิบกว่าคน
ชาวบ้านทั้งหมดใจสั่นขวัญเเขวนในทันใด
ในขณะเดียวกัน เย่หลงสีหน้าไม่เปลี่ยน หรี่ตามองแผ่นหลังที่เดินจากไปของหยางเฟิง
เพล้ง!
เพล้ง!
เพล้ง!
……
เวลาไม่ถึงสิบวินาที
พวกอันธพาลหลายสิบคนล้มลงกับพื้น แต่ละคนร้องด้วยความเจ็บปวด
“นี้……‌”
เมื่อเห็นเช่นนี้ ชาวบ้านทุกคนก็ตกตะลึง
ในโลกนี้จะมีคนที่มีแข็งแกร่งเช่นนี้ได้อย่างไร?
หนึ่งคนสู้สิบกว่าคน และไม่ได้บาดเจ็บแม้แต่น้อย!
สำหรับเย่เมิ่งเหยียนและเย่ไห่ทั้งสองคน ไม่แปลงใจตั้งนานแล้ว เพราะงั้นการแสดงออกจึงนิ่งมาก
“ไอ่หนุ่ม แกหาที่ตาย!”
เมื่อเห็นหยางเฟิงล้มลูกน้องนับสิบของตัวเองไปกับพื้น นี่ทำให้จางต้าพ่าวโกรธจัด
หยางเฟิงเงยหน้าขึ้น จ้องไปที่จางต้าพ่าวและพูดอย่างเย็นชาว่า “คนต่อไปคือแก!‌”
เผชิญหน้ากับสายตาที่เย็นชาของหยางเฟิง
จางต้าพ่าวอดไม่ได้ที่จะสั่นไปทั้งตัว
สายตาของหยางเฟิงน่ากลัวจริงๆ
ราวกับว่าถูกเขามองเพียงครั้งเดียว คนทั้งคนก็ชะงักไว้แล้ว
หยางเฟิงเดินไปยังจางต้าพ่าวทีละก้าว
ความกลัวสุดขีด ที่ควบคุมไม่ได้เข้ามาในใจ
จางต้าพ่าวตะโกนด้วยความหวาดกลัว: “แกอย่างเข้ามา!แกอย่างเข้ามานะ!
เขากลัวสุดๆไปแล้ว
เขารู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฟิงแม้แต่น้อย
“ตอนนี้รู้จักกลัวแล้ว แต่ว่าสายไปแล้ว”
ใบหน้าของหยางเฟิงไม่มีอารมณ์ใดๆ
จัดการกับเศษขยะอย่างจางต้าพ่าวทำให้เขาไม่มีความสนใจใดๆ ได้เลย
“แกอย่าบีบบังคับฉัน!”
ทันใดนั้น จางต้าพ่าวได้คำรามอย่างโกรธเคือง แล้วเข้าไปในที่นั่งคนขับของรถไถดินที่อยู่ข้างๆ
โฮม!
จางต้าพ่าวสตาร์ทรถไถ ขณะนั้นก็เกิดเสียงดังขึ้น
เขามองหยางเฟิงด้วยใบหน้าเคร่งขรึมและพูดว่า “นี่เพราะแกบีบบังคับฉัน!วันนี้ฉันก็จะฆ่าแก‌!”
พูดคำนี้จบ จางต้าพ่าวขับรถไถไปยังหยางเฟิง
“หยางเฟิง!”
เห็นถึงตรงนี้
เย่ไห่และ เย่เมิ่งเหยียนทั้งสองคนตะโกนอย่างประหม่า
แม้ว่าพวกเขาจะมั่นใจในฝีมือของหยางเฟิง
แต่สิ่งที่จางต้าพ่าวกำลังขับอยู่คือรถไถ ใช่ว่าแรงคนสามารถต้านทานได้?
ชาวบ้านที่อยู่รอบๆ แต่ละคนปิดตาเอาไว้
กลัวจะได้เห็นภาพเลือดสาดของหยางเฟิง!
เมื่อเห็นเข้าใกล้หยางเฟิงมากขึ้นเรื่อยๆ
จางต้าพ่าวก็มีสีหน้าโหดร้ายทารุณมากขึ้นเรื่อยๆ
ราวกับว่าเขาเห็นถึง ท่าทางของหยางเฟิงที่ถูกทับจนเป็นก้อนเนื้อแล้ว!
“ฮ่าๆๆ!ไอ่หนุ่ม ไปตายเถอะ นี่ก็คือจุดจบของแกที่มาขัดใจฉัน!”
จางต้าพ่าวหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง