เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 529
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 529
ความเกรี้ยวโกรธเคร่งขรึมที่หาได้ยาก ปล่อยออกมาจากตัวของเขา
ทันใดนั้น ก็แผ่ปกคลุมไปทั้งตัวของเธอ
เวลานี้
หนิงชิงเฉิงรู้สึกกลัวอยู่ในใจ
เธอรู้สึกว่าทั้งตัวของตนเอง คล้ายกับว่าถูกพญายมบีบคอเอาไว้
วินาทีต่อมา เหมือนจะตายเพราะขาดอากาศหายใจ!
“ฉัน……”
เมื่อเผชิญหน้ากับความดุร้ายที่ราวกับเป็นธาตุแท้ของหยางเฟิง
แม้แต่หนิงชิงเฉิงที่ทรงอำนาจ ก็อดไม่ได้ที่จะหวาดกลัว
เธอไม่ได้เผด็จการเหมือนตอนที่เผชิญหน้ากับเย่เมิ่งเหยียนก่อนหน้านี้อีกต่อไป
ในขณะนี้
หนิงชิงเฉิงหวาดกลัวตื่นตระหนก
เธอสัมผัสได้ว่า หยางเฟิงโกรธแล้ว
เวลานี้
ด้านหลังของหยางเฟิง คล้ายกับมีภาพของซากศพและทะเลเลือดปรากฏขึ้นมา
นี่จึงทำให้สีหน้าของหนิงชิงเฉิง เปลี่ยนเป็นซีดเผือด
ในฉับพลัน
หยางเฟิงมุ่งมายังด้านหน้า ก้าวออกมาหนึ่งก้าว!
ฟรึ่บ……
ด้านหลังของเขา ประหนึ่งว่ามีภาพซากศพและทะเลเลือด มุ่งมายังด้านหน้าหนึ่งก้าวด้วย!
ครืน!
ในใจหนิงชิงเฉิงสั่นสะท้านทันที
ชั่วพริบตา
ใบหน้าของหนิงชิงเฉิงแดงก่ำ รู้สึกว่าตนเองหายใจไม่ออก
“เร็วเข้า ไปปกป้องคุณหนู!”
สวีโหย่วหรงที่อยู่ไม่ไกลเมื่อเห็นฉากนี้ ก็ตกใจทันที
เธอคาดไม่ถึงว่า พลังของหยางเฟิง จะแข็งแกร่งเช่นนี้!
ความกล้าหาญของเขา ก็ยิ่งใหญ่เช่นกัน!
กล้าปฏิบัติต่อหนิงชิงเฉิงอย่างไร้มารยาท
ทันใดนั้น
บอดี้การ์ดนับร้อยคน พุ่งเข้ามาทางหยางเฟิงอย่างดุดัน
“ไสหัวไป!”
หยางเฟิงหันกลับไป ตะคอกใส่
ครืน!
คนนับร้อย
ราวกับถูกไม้พลอง ตีเข้าที่หัว!
ร่างกายแข็งทื่อไปหมด
ทั้งตัวไม่สามารถขยับเขยื้อนได้
พวกเขารู้สึกว่า แก้วหูของตนเองแทบจะระเบิดออกมา
เห็นบอดี้การ์ดนับร้อยคนถูกหยางเฟิงทำให้ช็อก
ในใจของสวีโหย่วหรงก็ตื่นตระหนก
เพียงแต่เธอไม่ได้สนใจมากนัก รีบพุ่งตรงเข้าไปทันที
“ไอ้สารเลว กล้ามาหยาบคายกับคุณหนูเหรอ?”
สวีโหย่วหรงทั้งฉุดกระชากทั้งทุบตีกับหยางเฟิง ราวกับว่าเป็นผู้หญิงที่ดุร้าย
หยางเฟิงขมวดคิ้ว สีหน้าดูหงุดหงิดรำคาญใจ
เพียะ!
สวีโหย่วหรงตกตะลึง
เธอเอามือกุมหน้าตนเอง
มองหยางเฟิงอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา
เธอคาดไม่ถึงเลยว่า
หยางเฟิงจะกล้าตบเธอ?
หลังจากได้สติกลับมา
สวีโหย่วหรงรู้สึกโกรธและอัยอายจนหาที่เปรียบไม่ได้
เธอกล่าวอย่างโกรธเคือง : “มึงมันไอ้คนที่ถูกตระกูลหยางทอดทิ้ง! ไอ้ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิง! กล้ามาตบตีกูเหรอ? กูจะสู้กับมึงเอง!”
เมื่อพูดจบ
สวีโหย่วหรงก็โผเข้าไปโจมตีอีกครั้งหนึ่ง
สีหน้าของหยางเฟิง เย็นชาลงมาอย่างถึงที่สุด!
ผู้หญิงคนนี้ คาดไม่ถึงว่าจะไม่รู้จักชั่วดีเช่นนี้
ตนเองได้แสดงความเมตตาต่อเธอแล้ว
เธอยังคงไม่ยอมแพ้
เพียะ!
หยางเฟิงไม่มีความอดทนกับสวีโหย่วหรงมากมายขนาดนั้น
เขาตบลงไปอย่างโหดเหี้ยมอีกครั้งหนึ่ง
การตบครั้งนี้ แรงกว่าครั้งก่อนหน้านี้มาก
ตุบ!
เสียงดังสนั่น
ทั้งตัวของสวีโหย่วหรงลอยออกไป และล้มลงกับพื้นอย่างแรง
เธอเงยหน้าขึ้น ดวงตาทั้งคู่มองไปที่หยางเฟิง
ในแววตา ทั้งหวาดกลัว ทั้งโกรธแค้น!
ตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยถูกคนตบตีเลย
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากที่เป็นเลขาฯส่วนตัวของหนิงชิงเฉิง
ไม่รู้ว่าผู้ชายกี่คนกัน ที่เห็นเธอก็ต้องประจบประแจง เอาอกเอาใจอยู่ข้างกายตนเอง
ทำให้เธอค่อยๆ มั่นใจในตนเองมากขึ้น
สำหรับผู้ชายทุกคน ล้วนไม่เคยอยู่ในสายตา!
แต่ตอนนี้ เธอคาดไม่ถึงว่าจะถูกหยางเฟิงลูกเขยผู้ต่ำต้อยคนนี้ ตบถึงสองครั้ง?
สวีโหย่วหรงโกรธมาก
แต่เธอไม่กล้าเอ็ดตะโรออกมา
เพราะในสายตาของเธอ หยางเฟิงคือคนบ้า
หากเธอเข้าไปอีก
หยางเฟิงจะต้องตบเธออีกอย่างแน่นอน
เธอทำได้เพียงจ้องมองหยางเฟิงด้วยสายตาอาฆาตแค้นเท่านั้น!
หยางเฟิงเหลือบมองสวีโหย่วหรง และไม่อยากให้ความสนใจ
ผู้หญิงบางคน อาศัยความสวยของตนเอง มาดูถูกผู้ชายทุกคนบนโลก
สำหรับผู้หญิงประเภทนี้
เขาเมินใส่ไม่ไยดี!
หยางเฟิงหันกลับอีกครั้งหนึ่ง และจ้องมองไปยังหนิงชิงเฉิง
