เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 695
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 695
ในเวลาเดียวกันนี้
ที่หน้าประตูสถานีโทรทัศน์
เย่เทียนก็มีสภาพคล้ายกับสุนัขที่ตายแล้ว
เขาขดตัวอยู่บนพื้น เสื้อผ้าบนตัวขาดรุ่งริ่ง
ใบหน้าบวมช้ำ
กลุ่มคนที่โกรธเคืองกระจายตัวออกแล้ว แต่เย่เทียนยังคงขดตัวอยู่ตรงนั้น
เขาในเวลานี้ หายใจรวยริน ในปากพูดไม่หยุดว่า: “อย่าตีเลย! อย่าตีเลยนะ!”
นานมากแล้ว…..ที่ไม่มีหมัดแล้วเท้ากระทบบนร่างกายของตนเอง
เย่เทียนแอบเงยหน้าขึ้น
เย่ไห่ยืนตรงหน้าของเขา!
“แก……”
เมื่อเห็นเย่ไห่ เย่เทียนก็โมโหขึ้นมาทันที
ภายในใจของเขา เย่ไห่เป็นลูกชายของเขาเสมอมา
แต่เขาไม่เคยเห็นเย่ไห่อยู่ในสายตา
เย่เทียนคำรามด้วยความโมโห: “เย่ไห่ แกมันเป็นลูกอกตัญญู แกกล้าทำร้ายฉัน!”
เรื่องราวมาถึงตอนนี้แล้ว
เย่เทียนยังไม่สำนึกผิดอีก
นี่จึงทำให้ความผิดหวังของเย่ไห่ที่มีต่อเขามากขึ้นไปอีก
“คนแก่อย่างฉันจะสู้กับแก!”
เย่เทียนต้องการจะทุบตีเย่ไห่
แต่เมื่อเห็นหยางเฟิงที่อยู่ด้านหลังเย่ไห่ เขาจึงไม่กล้าขยับ
หยางเฟิงไม่ได้ลงมือ และเขาก็ไม่ต้องการลงมือด้วย
เพราะเขาเชื่อว่า
หลังจากผ่านเรื่องราวนี้ไปแล้ว
เย่ไห่ก็จะได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเย่เทียนได้อย่างชัดเจน!
“พ่อ คุณเกลียดฉันขนาดนี้เลยเหรอ?”
เย่เทียนกล่าวอย่างโศกเศร้าเสียใจ: “ตั้งแต่เด็กจนโต คุณก็ไม่เคยจะปฏิบัติดีต่อฉันเลย! ตอนนี้คุณยังมาสาดสกปรกใส่ฉันอีก สรุปแล้วฉันใช่ลูกชายคุณหรือเปล่า?”
ฮ่าๆๆ!”
เย่เทียนหัวเราะเสียงดัง
สายตาที่มองไปยังเย่ไห่กับหยางเฟิง ยิ่งเต็มได้ด้วยความเกลียดชัง
เย่เทียนจ้องมองเย่ไห่ กัดเขี้ยวเคี้ยวฟันแล้วกล่าวว่า: “ชั่วชีวิตนี้ของฉันมีเรื่องที่เสียใจมากที่สุด ก็คือการให้กำเนิดไอ้สัตว์เดรัจฉานอย่างแก! ถ้ารู้ว่าเป็นเช่นนี้ วันนี้ที่แกคลอดออกมา ฉันน่าจะบีบคอแกให้ตายซะ!”
ได้ยินเช่นนี้
สีหน้าของเย่ไห่เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
นี่คือคำพูดที่พ่อของตนเองพูดกับลูกชายเหรอ?
เดิมทีก่อนที่เขาจะมา ภายในใจยังโอบกอดความโชคดีเล็กน้อย
ด้วยจิตสำนึกเขายังคิดว่า บางทีเย่เทียนอาจจะหลงๆ ลืมๆ
บางทีเขาอาจจะถูกคนหลอกใช้
ฉะนั้นจึงทำกับตนเองเช่นนี้
ตนเองต้องการจะพูดโน้มน้าวเขา ทำให้เขารู้จักความผิดพลาด ครอบครัวกลับมามีความสุขกันใหม่อีกครั้ง
จนกระทั่ง!
เย่ไห่ยังคิดว่า จะเชิญเย่เทียนไปอยู่ที่วิลล่าหยุนติ่งด้วย
แต่ตอนนี้
เขาได้ยินกับหู ว่าพ่อของตนเอง พ่อบังเกิดเกล้าเกลียดเขาจนอยากจะบีบคอให้ตาย
ช่วงเวลานี้
หัวใจของเย่ไห่เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส!
และเศร้าใจอย่างที่สุด!
ทันใดในระหว่างนั้น ก็พบว่าตนเองไม่มีอะไรจะพูด
เขาที่เป็นลูกชายคนนี้ ก็ถือซะว่าไม่มีพ่อคนนี้ก็แล้วกัน……
ในเวลานี้
เย่เทียนก็หันหน้ากลับไป มองหยางเฟิงแล้วกล่าวอย่างโกรธเคืองว่า: “หยางเฟิง แกฆ่าลูกชายสองคนของฉัน แล้วยังฆ่าหลานชายของฉันอีก! วันนี้ วันนี้ ฉันจะฆ่าแกทิ้ง!”
“ย๊า!”
เย่เทียนคำรามออกมา และพุ่งเข้าไปหาหยางเฟิง
หยางเฟิงแสดงสายตาอันเยือกเย็นเล็กน้อย
ตุบ!
เท้าของหยางเฟิง ถีบเข้าไปอย่างโหดเหี้ยม
เท้าถีบเข้าไปที่หน้าอกของเย่เทียนอย่างรุนแรง
เย่เทียนลอยละลิ่วออกไป
จากนั้น……
ก็ล้มลงกับพื้นอย่างรุนแรง
พรวด!
เย่เทียนอดกลั้นไม่อยู่ และกระอักเลือดออกมา
“แกกล้าทำร้ายฉัน?”
เย่เทียนเงยหน้าขึ้นมา แล้วมองหยางเฟิงอย่างไม่อยากจะเชื่อ
ไม่ว่าอย่างไร เขาก็เป็นผู้อาวุโสของหยางเฟิง
เป็นพ่อของเย่ไห่!
เป็นปู่ของเย่เมิ่งเหยียน!
เป็นผู้อาวุโสที่สุดของตระกูลเย่!
ในตอนนี้ คาดไม่ถึงว่าหยางเฟิงจะกล้าลงมือกับเขาเลยเหรอ?
หยางเฟิงหัวเราะเยาะอย่างเหยียดหยามแล้วกล่าวว่า: “พ่อของฉันเป็นคนจิตใจดีงามไม่คิดที่จะตอบโต้กับแก แต่กูไม่ไว้หน้ามึงแน่นอน!”
ก่อนหน้านี้
หยางเฟิงเป็นห่วงความรู้สึกของภรรยา จึงไม่กล้าลงมือกับไอ้แก่นี่
แต่ตอนนี้
ในเมื่อต่างฝ่าย ต่างฉีกหน้ากันโดยสิ้นเชิง
แล้วหยางเฟิงจะยังมีอะไรที่ต้องเกรงใจเย่เทียนอีกเหรอ?
